หอพักมรณะ

ลำดับตอนที่ #9 : Secret Hac. ขายวิญญาณ..เพื่อต้องการความยุติธรรม(ผ่านแล้วจ้า)

Application [Secret Hac.]

" ฮือๆ อย่าตีหนูเลย~(เข้ามาใกล้ๆสิ เตรียมตัวตายได้เลย หึๆ)"

บทที่ต้องการ :: คนที่ 2 (ซึ่งตอนนี้ถูกย้ายบทมาอยู่ผู้จำหน่ายวิญญาณ)

ชื่อ-นามสกุล :: เฮเลน โนเวล | Helen Novell

ชื่อเล่น :: เฮเลน | Helen

อายุ :: 17 ปี

รูปร่างหน้าตา :: เป็นคนที่มีผิวขาวซีด ตาสีแดงอมส้ม ริมฝีปากบางได้รูป คางแหลม มีดั้งโด่งได้รูป ผมสีดำสนิท สูง 167 ซม. น้ำหนัก 50 กก.

นิสัย :: ⬇⬇⬇

●เจ้าเล่ห์●

      ตอนยังมีชีวิตอยู่ เป็นหัวโจกของกลุ่มนักเลงหญิง ชอบชวนเพื่อนๆโดดกำแพงโรงเรียนเพื่อโดดเรียน ชอบวางแผนให้ใครหลายคนตายใจ ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ค่อนข้างงาม(มาก) เธอชอบใช้กลวิธีในการล่อลวงไม่ให้ใครได้เข้าถึงตัวเธอ ไม่ว่าชายหรือหญิง ทำให้คนที่มาทำร้ายไม่กล้าฟาดเท่าไหร่ กลัวหน้าตาอันงดงามและไร้ริ่วรอยนั้นจะเป็นแผลได้ แต่เธอหาได้สนใจไม่ ฟาดเอาๆ ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะหน้าตาอย่างไร หรือ เป็นคนที่ใจดี ไม่ฟาดเธอก็ตาม

●ห้าว●

      อย่างที่ได้กล่าวไปข้างต้น เธอเป็นหัวโจกกลุ่มนักเรียน แน่นอนว่านิสัยห้าวต้องมา ใครบังอาจมาปีนเกรียวหรือต่อล้อต่อเถียงกับเธอ ไม่ว่าจะสูงจะต่ำ พวกเดียวกันหรือไม่ เธอจะฟาดด้วยไม้หน้าสามให้หัวได้แตกเล่นๆโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นโรคเลือดคลั่งในสมองตายรึเปล่า

●ฉลาด●

      ไม่ว่าจะสังคมไหน ประเทศไหน คนฉลาดเท่านั้นที่ใครหลายคนจะยอมรับ และเลือกให้เป็นผู้นำ เธอก็เช่นกัน เธอเป็นคนชอบโดดเรียนก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่เคยอ่านหนังสือ จนโง่ดักดาน ไม่อย่างนั้น ลูกน้องที่ไม่น่าไว้วางใจอาจจะแทงข้างหลังเธอก็ได้ เพราะฉะนั้น ในยามว่างมากๆ อาจจะมีใครเห็นเธออ่านหนังสือเรียนของชั้นปีหน้าก็คงไม่แปลก

●โกรธง่าย●  

      ถ้าใครได้รู้จักเธอจริงๆ เธอเป็นคนที่โกรธใครคนอื่นง่ายมากๆ ไม่ว่าจะเดิน นั่ง นอน ถ้าใครทำอะไรที่ไม่เข้าตาเธอ เธออาจจะหยิบไม้หน้าสามมาฟาดหัว หรืออาจจะด่าหนักๆให้อีกฝ่ายกลัวหัวหด จนไม่กล้าเข้าใกล้

●บ้าเลือด●

      อย่างที่บอก ใครขัดใจก็ฟาด ใครมาตีด้วยก็ฟาด จึงนำมาสู่ข้อนี้ เธอเป็นคนที่ค่อนข้างชอบเลือด แต่พอเห็นแล้วไม่ได้หัวเราะแบบสาวยันนะ เธอชอบทำอะไรต่างๆที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเลือด อะไรก็ได้ ขอแค่มีเลือดเท่านั้น เพราะงั้น เธอเลยชอบฟาด จนได้มาเป็นหัวโจกของนักเลง

ประวัติ/สาเหตุที่ฆ่าตัวตาย/ความอยุติธรรมที่ได้รับมา :: เธอเป็นเด็กสาว(?)ที่อาศัยอยู่กับยาย(พ่อกับแม่ทิ้งเธอไว้ให้ยายเลี้ยง เพราะไม่ชอบเด็ก) ฐานะทางบ้านก็ไม่ค่อยดี บวกกับยายก็ล้มป่วย ยายคือทุกสิ่งที่เธอมี คือโลกทั้งใบของเธอ เธอยังจำวันนั้นได้ไม่เคยลืม วันที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป เธอได้ไปมีเรื่องทะเลาะต่อยตีกับลูกคนใหญ่คนโต ซึ่งมีอำนาจมากในประเทศ และก็เป็นอย่างทุกๆครั้ง เธอชนะแบบขาดลอย ไม่มีใครสู้เธอได้ ไม่มี... วันนั้นเธอเกิดบ้าเรียน กลับไปเรียนต่อ ทั้งๆที่กระโปรงนักเรียนนั้นยังเปื้อนรอยเลือดอยู่...และการที่เธอบ้าเรียนในวันนั้น มันได้เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล เธอกลับบ้านในช่วงหกโมงเย็น เพราะกว่าจะแวะซื้อของในตลาดเพื่อมาทำอาหารเย็นก็ปาไป ชั่วโมงกว่าๆ ตอนนั้น ในขณะที่เธอกำลังจะไขประตูบ้าน มีบางอย่างแปลกไป ทำไมถึงมีรอยเท้าเปลื้อนดินขนาดใหญ่อยู่ทางหน้าประตู ทั้งๆที่ยายเธอไม่ออกมาข้างนอกตั้งนานแล้ว บวกกับนี่มันเป็นรอยเท้าผู้ชาย ซึ่งมีไม่ต่ำกว่าสามคน!!! บวกกับรอยเท้าผู้หญิงเล็กๆอีกหนึ่ง!!! คิดได้ดังนั้น เธอก็ไม่รอช้า รีบปีนไปทางระเบียงอย่างระมัดระวัง ไปแอบส่องห้องของผู้เป็นยายผ่านทางกระจก แต่ภาพที่เห็น ทำให้น้ำตาที่ไม่คิดว่าจะมีกลับไหลออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ ชายชุดสูทสีดำสามคน กับ...คนที่เธอไปมีเรื่องด้วยวันนี้ พวกมันกระทืบยายเธอจนหน้าตาไม่เหลือเค้าเดิม คิดได้ดังนั้น เธอรีบหยิบโทรศัพท์ถ่ายเหตุการณ์ ด้วยมือสั่นๆ ถึงภาพจะสั้นขนาดไหน แต่เห็นภาพหน้าตาคนชัดมาก เธอรู้ดีว่าจังหวะเธอไม่ควรเข้าไป เธอควรไปแจ้งตำรวจหลังจากที่พวกมันกระทืบเสร็จ แต่แล้ว...ปัง!!! นัดเดียวจอด...ยายของเธอ...ตายแล้ว...เหมือนหัวใจที่ถูกยายอันเป็นที่รักเติมเต็มจนพอง แตกสลายไป เธออยากฆ่ามัน...พวกมันพากันหัวเราะยายของเธอ และยัยผู้หญิงคนนั้น มันเอาเท้าเหยียบหัวยายของเธอ!!! ก่อนจะเดินจากไป เธอเข้ามาในห้องของยายเธอผ่านทางประตูระเบียง คุกเข่าให้กับคนที่ชาตินี้คงไม่มีวันได้พบรอยยิ้มอีก ค่อยบรรจงอุ้มร่างไร้วิญญาณนั้นขึ้นมา ก่อนจะพาไปที่เตียงและนำผ้าห่มมาปิดทับร่างกายทั้งร่าง ก่อนจะกำมือแน่น...ไม่มีวันให้อภัยพวกมันเด็ดขาด!!! สามวันหลังจากนั้น เธอเดินไปแจ้งตำรวจจนเรื่องนี้บานปลายไปถึงศาล ศาลไม่ยอมฟังเธอ บอกว่าภาพไม่ชัด ทั้งๆที่ภาพชัดจนไม่รู้จะชัดยังไงแล้ว พวกเขาเลิกศาลโดยที่คนพวกนั้นไม่รับโทษ พร้อมกับที่สองพ่อลูกนั่นส่งยิ้มเยาะมาทางเธอ เธอโกรธ สาบานว่าจะล้างแค้นให้ได้ ต่อให้ตายเป็นผีก็ไม่ยอม!!! แต่เนื่องด้วยอย่างที่กล่าวไปยายคือโลกทั้งใบของเธอ เธออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มียาย คิดได้ดังนั้น เธอก็ฆ่าตัวตาย ในขณะที่จะสิ้นลม เธอก็ยังคิดว่า ต่อให้ตาย เธอก็ยังไม่มีทางเลิกอาฆาตพวกนั้นแน่นอน!!!!

ฆ่าตัวตายด้วยวิธีอะไร :: เธอควักลูกตาทั้งสองข้าง เพราะไม่อยากเห็นยายที่กลายเป็นศพไปแล้วเป็นภาพสุดท้าย แต่ไม่เป็นอย่างนั้น ภาพของยายยังคงตราตรึงอยู่ในจิตใจ เธอร้องไห้หนักมากๆ ก่อนจะหยิบมีดกรรไกรที่พกมาเตรียมตาย แทงเข้าที่คอ ซ้ำๆ จนปลายมีดทะลุไปถึงท้ายทอย เธอแทงอย่างนั้นไปเรื่อยๆ จนตาย

ลักษณะการพูด :: ตอนมีชีวิตจะแทนตัวเองว่าฉัน และแทนคนอื่นว่าแก ไม่ก็ ไอสวะ แต่พอตายไปแล้ว จะแทนตัวเองว่า ข้า และแทนคนอื่นว่า เจ้าหรือไม่ก็ท่าน

ลักษณะเสียงหัวเราะ :: หึๆๆ วะฮ่าๆๆๆๆๆ

อาวุธ :: มีดกรรไกร

สีประจำตัว :: สีเขียวขี้ม้า(เขียวแก่)

ของที่ชอบ :: โบว์สีแดง(ใส่อยู่ที่หัว ในรูป) | ตาเป็นประกายและวิ่งไปหยิบมาใส่

ของที่เกลียด :: ปืน | มองด้วยสายตาอาฆาตก่อนจะหาวิธีการต่างๆทำให้มันรูปร่างไม่เหมือนปืนอีกต่อไป

เพิ่มเติม :: เผื่อไม่ชอบรูปบน(แลดูเด็ก -_-)

คุยกับผปค.

สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อมัดหมี่ค่ะ ผปค.ชื่ออะไรคะ?

- แคนดี้จ้า

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้ล่ะคะ?

- ชอบเนื้อเรื่องมากๆเลย เห็นไม่มีคนสมัครบทที่สองเลยแอบย่องมาลองดูน่ะค่ะ

บทที่ซีเรียสหนักมากนะคะ คิดว่าตัวเองกรอกใบสมัครมาดีหรือยังเอ่ย?

- อาจจะไม่ดีสำหรับมัดหมี่ซัง แต่แคนดี้ทำได้แค่นี้จริงๆค่ะ TT ขอโทษด้วยแล้วกันค่ะ(ขอโทษก่อนเลย)

ใบสมัครยาวไปต้องขออภัยนะคะ บทนี้ค่อนข้างเรื่องมาก

- ไม่เป็นไรค่ะ แคนดี้เข้าใจ

บทนี้เป็นบทที่สำคัญ และเป็นตัวคิงของเรื่อง ถ้าไม่ติดตามหรือเม้นแสดงตัวเลย มีโอกาสตายสูง

มากเลยนะคะ

- ไม่เป็นค่ะ ถ้าลูกคนนี้ตายก็ไม่เสียใจค่ะ เพราะว่ายังไงก็ได้แสดงแล้ว(หืม เงาอะไรแว้บๆ คล้ายมีด //คิดไปเองมั้ง)แต่ก็จะติดตามและเม้นเสมอๆนะคะ

มีอะไรอยากบอกไรท์ไหมคะ?

- ถ้ามีอะไรให้แก้ไขบอกได้ค่ะ ส่วนรูปถ้าไม่พอใจก็เอามาให้เปลี่ยนได้ค่ะ แคนดี้พิมพ์ในโทรศัพท์อาจมีคำผิดเยอะหน่อย ขออภัยล่วงหน้าค่ะ

ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ