หอพักมรณะ

ลำดับตอนที่ #14 : Revenge Evil :: บริษัทล้างแค้นบาป

Application

"...ฮะๆ ร้องอีกสิฮะ ร้องอีกสิฮะ ฮะๆๆ..."







บทที่ต้องการ :: Revenge Evil คนที่ 9

ชื่อ-นามสกุล :: เฟร์ค ไลอาร์ | Fake Liar

ชื่อเล่น :: เฟร์ค | Fake ,ชื่อตอนทำงาน ไลอาร์ | Liar

อาชีพ :: นักศึกษา

บริษัท :: Revenge Evil

เพศ :: ชาย

อายุ :: 21

รูปร่างหน้าตา :: บุรุษหน้าสวย แค่กๆ--- เรือนผมสั้นสีทอง ดวงตาสีฟ้า จมูกโด่ง ปากนิดๆหน่อยๆ ชอบสวมฮู้ดปกปิดหน้าตา ผมยาวปิดดวงตาฝั่งซ้าย หน้าตาคล้ายคนหยิ่งๆ 

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 172/69

ลักษณะการแต่งกาย :: แต่งหญิงเพื่อล่อเหยื่อ

หน้ากากที่สวม :: 

ลักษณะนิสัย :: ⬇⬇

●เก็บกด●

   เมื่อวัยเด็กเขาเคยถูกทารุณกรรมจนไม่สามารถไว้ใจใครได้อีกแล้ว โดยเฉพาะผู้ชาย ใช่ อ่านไม่ผิดหรอก ผู้ชาย พวกมันข่มขืนเขาแบบไม่สนว่าเขาจะเป็นเด็ก เป็นนักเรียนที่ไม่มีทางสู้ หลังจากนั้นเขาก็ปิดกั้นทุกคนจากทุกๆสิ่วง ปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอก ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น ไม่หัวเราะ ไม่เล่น ไม่สนุกแบบใครเขา วันๆเอาแต่เงียบ ไม่พูดไม่จากับคนรอบข้าง อยู่กับตัวเองไปวันๆ อยู่อย่างไม่มีจุดหมาย การฆ่าเท่านั้นที่เขาต้องการ ขอแค่ได้ฆ่า แค่นี้ ก็เพียงพอสำหรับคนที่เคยทรมาณแสนสาหัสอย่างเขาแล้ว

●โรคจิต●

   เนื่องด้วยเคยถูกทารุณกรรมมาตั้งแต่วัยที่ไม่สมคควรโดน เขาก็เริ่มเข้าสู่โหมดบ้า ทำอะไรไม่ถูก มือไม้ชอบสั่น เหมือนหวาดกลัวทุกๆสิ่งบนโลกใบนี้ ไม่อยากรู้จักหรือพบกับผู้ชายคนไหน อาการแปลกๆนี้จะหายเมื่อเขาได้'ฆ่า' การฆ่าช่วยเขาได้จริงๆ เมื่อเขาแทงคน มันเหมือนได้ปลดปล่อยชีวิต ปลดปล่อยพันธะ ความเหนื่อยล้าทั้งหมด ทำให้เขาเป็นตัวของตัวเอง ยิ้มได้เท่าที่ควรยิ้ม มีความสุขได้เท่าที่ควรมี ไม่ต้องเกรงกลัวสิ่งใดๆที่เข้ามาทำร้าย ถ้าใครกล้าเข้ามาใกล้ แม่เพียงเฉียดร่างกาย จะฆ่าทิ้งซะ!!!

●ฉลาด●

   ถึงแม้เขาจะโรคจิตและเก็บกดจนเพื่อนหลายๆคนไม่กล้าเข้าใกล้ แต่เขาเป็นเด็กฉลาด รักการเรียน และไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค ความสามารถของเขาดีในทุกๆด้าน ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใคร ไม่ว่าจะด้านการเรียนและกีฬา เขาคือที่หนึ่ง อันดับที่ไม่มีใครสามารถโค่นล้มลงได้ และเขาจะฆ่า!!!คนที่บังอาจมาตีเสมอหรือแซงหน้าเขา ไม่ว่าจะคะแนนเดียวก็ตาม!!!

●รักแรง เกลียดแรง●

   ตามสโลแกนที่ใครหลายๆคนต้องเคยได้ยิน ที่ว่า "ดีมา ดีกลับ แต่ถ้า ร้ายมา ก็ร้ายกลับเช่นกัน" ใช่เขาก็เป็นหนึ่งในคนประเภทนี้ ใครที่ทำดีกับเขา เขาก็จะรักและไม่ทำร้าย เว้นแต่พวกนั้นจะ 'ทรยศ' ส่วนถ้าใครกล้าร้ายใส่ หรือทำท่าทางอาการเหวี่ยงๆใส่เขา เขาจะเกลียดคนนั้นเข้ากระดูกดำ จะฆ่า เท่าที่ต้องการ จะฆ่าหั่น จนกว่าศพจะไม่เหลือซาก จะเกลียดแบบนี้ทุกชาติไป!!! ไม่มีวันญาติดีด้วย!!!!

●เสแสร้ง●

   สำหรับเขา การทำงานในบริษัทนี้ย่อมมีความเสี่ยงสูง เมื่อเขาต้องไปปฏิบัติภารกิจที่ผู้ว่าจ้างได้ไหว้วานมา เขาต้องทำให้สุดความสามารถ เขาชอบปลอมเป็นหญิง หากแต่มันเป็นหน้าที่ เขาชอบแอ๊บเสียงหวานเพื่อหลอกล่อเหยื่อให้ติดกับดักที่เขาได้วางเอาไว้ ชอบใช้หน้าตาที่ไม่เหมือนผู้ชายเท่าไหร่ของเขาในการสังหารเหยื่อ โดยที่เหยื่อยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าโดนผู้ชายฆ่า ใช่สิ แค่แต่งหญิงมันจะทำไมล่ะ หนักกว่านี้เขาก็เคยโดนทำมาแล้ว ข่มขืนงี้ จับมัดงี้ ใช้โซ่ตีงั้น แค่ปลอมเป็นเด็กน้อยน่ารักแค่นั้น มันไม่เหนือบาปกว่าแรงหรอกน่า~

●ขี้กลัว●

   เขาจะเป็นคนที่คอยระวังสิ่งรอบข้างเสมอ เพราะแผลเป็นขนาดใหญ่ที่ไม่มีวันลบเลือนที่ถูกพวกน่าขยะแขยงนั้นสร้าง มันยังคงติดตาตรึงใจ ยังคงตามหลอกหลอนจนนอนไม่หลับ หวาดระแวงว่าจะมีใครแบบพวกมันอีกไหม หวาดระแวงว่าถ้ายอมเปิดใจให้ใครสักคน 'อีกครั้ง' จะกลายเป็นต้องโดนแบบเดิมอีกรึเปล่า แล้วถ้ายังโดน 'ทำ' แบบเดิมอีก จะกล้าฆ่าไหม???

ลักษณะการพูดจา :: เวลาอยู่โรงเรียน จะแทนตัวเองว่าเรา และแทนคนอื่นว่าเธอ อยู่บริษัท จะแทนตัวเองว่าผม และแทนคนอื่นด้วยชื่อต้นของเขา และพูดลงท้ายด้วยครับ เวลาออกไปทำงานโดยหลอกล่อคนอื่น จะแทนตัวเองว่า ไลอาร์ และแทนคนอื่นว่า พี่ชาย ถ้าเป็นที่โรงเรียนกับบริษัทจะพูดเสียงเนือยๆ ยานคาง เหมือนซอมบี้(?) แต่เวลาพูดกับคนที่ตัวเองจะฆ่า จะพูดด้วยเสียงร่าเริง

"เราไม่อยากเข้ากลุ่มกับเธอ ขอโทษนะ..."

"ผมจะรับภารกิจนี้เองครับ (ชื่อคนอื่น)"

"พี่ชาย~~ วันนี้พี่ชายจะให้ไลอาร์คนนี้ นวดส่วนไหนดีฮะ~~"ว่าจบก็ลูบขาอีกฝ่าย

ประวัติ ::  ในวันที่อากาศสดใส ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ช่างเป็นวันที่พิเศษสำหรับใครหลายๆคน เด็กชายวัย 13 ปีคนนึง เดินสะพายกระเป๋าด้วยอารมณ์รื่นเริง กระโดดไปมาอย่างสนุกสนาน โดยหารู้ไม่ว่าภัยกำลังเข้าใกล้ตัว เขาเดินมาเรื่อยๆจนถึงเขตโรงเรียนม.ต้น ยิ้มอย่างดีใจเมื่อได้เจอชายอีกคนที่อายุแก่กว่าสองปี อย่าได้บอกใครล่ะ นั่นแฟนเขาเอง รุ่นพี่ประธานนักเรียนสุดหล่อที่กำลังดังอยู่

"ไงครับ เฟร์ค วันนี้ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ"

รุ่นพี่ยิ้มอ่อนโยนให้เขาอีกแล้ว~

"สวัสดีฮะ พี่'เฮล' ทานข้าวมารึยังฮะ"

"พี่ยังไม่ทานเลย น้องเฟร์คเลี้ยงพี่ได้ไหมครับ?"

"ได้แน่นอนฮะ!!"

ตกเย็น

มีคนเคยบอกว่า ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ มันคงเป็นอย่างนั้นจริงๆสินะ หึ

"น้องเฟร์คครับ พี่มีอะไรให้น้องเฟร์คดูครับ มาหาพี่ที่ห้องประธานหน่อยนะ"

ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการ เฟร์คน้อยที่ใสซื่อคิดว่าแฟนหนุ่มคงหาของขวัญมาเซอร์ไพรสตัวเองเป็นแน่แท้ จึงรีบทำเวรความสะอาด แล้วเดินไปห้องประธานนักเรียน เดินเข้าไปถึงกลางห้องก็สัมผัสได้ว่ามีคนมากอดที่ด้านหลัง เฟร์คยิ้มเบาๆ ก่อนจะจับมือนั้นแล้วหันกลับไปมอง แต่มันไม่ใช่!!! คนๆนี้ไม่ใช่แฟนเขา!!! หน้าตาเหมือนกุ๊ยข้างถนนมากกว่า!!! คิดได้ดังนั้น เขาก็รีบวิ่งไปที่ประตู ติดตรงที่ว่ามีชายรูปร่างคล้ายชายคนแรกมาดักทางไว้!!! 

"พวกพี่จะทำอะไรผม ฮึก ปล่อยผมไปเถอะฮะ ฮึก"

เฟร์คได้แต่ยกมือไหว้ให้คนพวกนั้นเห็นใจ แต่เปล่าเลย คนพวกนั้นกลับมองเขาด้วยสายตาจับจ้วง แบบปิดไม่มิด

"ของดีจริงๆว่ะ สมแล้วที่ราคาสูง จับมันไว้ดิ๊!!!"

คนที่มากอดเขาคนแรกพูดแล้วแลบลิ้นเลียปากอย่างทุเรศ ก่อนที่พวกมันอีกสองคนจะจับเขาตรึงไว้กับโต๊ะประชุมของประธานนักเรียน คนที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าเดินมาใกล้และเริ่มลูบซิบกางเกงลง ดึงกางเกงนักเรียนและแพนตี้ตัวน้อยของเขาจากไป หลังจากนั้น...

3 ชั่วโมงผ่านไป

"ฮึก ฮือ ผ..ผมไปท..ทำอะ...ไร ฮือ ให้พวกคุณ"

"หึๆ เมียจ๋า ผัวก็ไม่อยากทำอะไรเมียนะ แต่ไอเฮลมันขายเมียให้พวกผัวนี่ไงจ๊ะ"

ชายคนที่เป็นหัวโจกพูดพลางลูบขาของเขาที่ตอนนี้ไร้ซึ่งการปกปิดใดๆ ไม่จริง นี่พี่เฮลขายเขาหรอ!!!!

"ไม่จริง!! พี่เฮลไม่มีทางขายผม!!!"

"จริง!!! ไม่เชื่อ ดูนี่!!!!"

ชายคนนั้นยื่นโทรศัพท์มาให้ดู

"เอ่อ...คือพวกพี่ครับ คือเงินที่ผมติดพวกพี่น่ะครับ ผมปั่นมาให้ไม่ทันจริงๆ ผมขอโทษนะครับ คือ...ถ้างั้น ผมขอขาย'แฟน'ของผมแทนก่อนได้ไหมครับ คือแฟนของผมเป็นผู้ชายครับ รับรองเด็ดมากครับ ผมขอแค่ลดหนี้ของผมครึ่งหนึ่ง เชิญใช้บริการมันได้ตามสบายเลยครับ"

มันคือ...เสียงของพี่เฮล เสียงของคนที่เขาเรียกได้ว่าเป็นแฟน เมื่อคลิปจบไปคนพวกนั้นก็เก็บโทรศัพท์เหมือนเดิม ก่อนจะลุกขึ้นและโยนนามบัตรที่มีเบอร์โทรศัพท์มาให้ก่อนจะพูดว่า...

"ฉันรู้ว่าเธอคงอยากอยากฆ่าหมอนั่นได้ ฉันช่วยได้นะ โทรมาหาฉันสิ"

ว่าจบก็เดินจากไป... มีคนบอกว่า ในความชั่วยังคงมีความอยู่ แต่ถ้าความดีนั้นมีน้อยมากเกินไป คนที่อยากจะสื่อให้เห็นความดีของตัวเอง เขาอาจจะไม่เห็นมันก็ได้

"ฉันจะฆ่ามัน ฉันจะฆ่ามัน ฉันจะฆ่ามัน"

เฟร์คพูดคนนี้ซ้ำไปมา ก่อนจะหาทางฆ่าคนพวกนั้น ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็น คัตเตอร์ที่วางอยู่ที่มุมห้อง คว้ามากำไว้แน่น ก่อนจะใส่เสื้อผ้าและเดินจากไป

วันรุ่งขึ้น

ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนจากเมื่อวาน ฟ้ามืดครึ้ม หม่นหมอง หดหู่ เหมือนต้องการไว้อาลัยให้เขา เขาโทรหาชายที่ข่มขืนเขาเมื่อวาน ก่อนจะนัดเจอกันที่ซอกตึกลับๆ พร้อมกับบอกให้เรียกแฟนเขา รวมถึงเพื่อนของคนที่ข่มขืนเขาอีกสองคนมาด้วย เมื่อถึงเวลา เป็นไปอย่างที่เขาคิด ชายคนนั้นกระทืบฮิลจนไม่เหลือโคีงหน้าหล่อๆนั่นอีก ชายคนนั้นเดินมาจับมือเขาเบาๆ แล้วยิ้มให้ เขายิ้มตอบ ก่อนจะเอาคัตเตอร์...ปาดคอมัน

"ฮะๆๆ พวกมึง!!!! กูเห็นมีดที่พวกมึงพกมา เอาสิ๊ ใครตายก่อน อีกคนรอด แทงกันเลย ไม่งั้น กูฆ่าคู่!!!! ฮะๆๆๆ"

ว่าจบ คนพวกนั้นก็เริ่มแทงกันเอง จนคนๆหนึ่งล้ม มันหันมายิ้มให้เขาและหันหลังเตรียมวิ่งไป

ปัก!!!

"เอ...แต่กูยังไม่บอกเลยหนิว่าจะไม่ฆ่า ตายซะเถอะ!!!!"

คัตเตอร์ที่ปักเข้ากลางศีรษะนั้นทำให้ชายคนนั้นล้มและขาดใจไปทันที เขาเดินไปหยิบคัตเตอร์ออกมา ก่อนจะเดอนไปหารุ่นพี่เฮล ค่อยบรรจงถอดกางแกงและอันเดอร์แวร์ออกไปและ...

"อ๊ากกกกกกกกกก"

เขาตัด...สิ่งนั้นของรุ่นพี่ออกไป และค่อยๆกรีดเข้าที่คอของรุ่นพี่หนักๆจนเลือดพุ่งสูง ก่อนจะรอมห้ขาดใจตายไปเอง เขาเดินกลับมาหาชายที่ข่มขืนเขาอีกรอบ ตอนนี้มันใกล้ตายแล้ว เขานั่งยองๆใกล้ๆก่อนจะกรีดหน้ามันสุดแรง และแทงซ้ำๆที่คอไปเรื่อยๆ จนมันสิ้นใจไป

"อ้าว!!! ตายหมดแล้วหรอฮะ ฮะๆ ฮะๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"

อาวุธ :: คัตเตอร์

พลังพิเศษ :: ควบคุมพืชให้ขยับตามที่ใจต้องการได้

ความสามารถพิเศษ :: ยิ้มละลายใจ(?)

งานอดิเรก :: เปลี่ยนใบมีดคัตเตอร์(?)(แต่ยังใช้คัตเตอร์อันเดิมที่ฆ่าคนครั้งแรก)

ชอบ :: เลือด คัตเตอร์

ไม่ชอบ :: คนทรยศ การทารุณกรรม

แพ้/กลัว :: แพ้ - กลัว คนที่ชอบข่มขืนคนอื่น

เพิ่มเติม :: ชื่อเฟร์ค และ ไลอาร์ แปลว่าโกหก ซึ่งหมายความว่าเฟร์คหรือไลอาร์เนี่ย เป็นคนขี้โกหก ไว้ใจไม่ได้

รุ่นพี่ที่ชื่อว่าเฮล ซึ่งแปลว่า นรก นั่นแหละค่ะ ตรงกับสันดานมันเลย

รูปเพิ่มเติม

                         -----------------------------------------------------------------

สัมภาษณ์ผู้ปกครอง

สวัสดีค่ะ เราชื่อแผ่นกระดาษนะคะ ส่วนอีกทางชื่อว่า จัสบลัด ไม่ทราบว่าผปค.ชื่ออะไรคะ?

- แคนดี้จ้าาาาาาา

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ว่าแต่ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ?

- เราชอบพล๊อตเรื่องนี้มากกก คันมือ เลยมาสมัครรอบสองจ้า

เรื่องนี้มีคนแต่งสองคนค่ะ ไม่ทราบว่าโอเคกันไหม?

- โอเคจ้า สองหัวดีกว่าหัวเดียวเนอะ~

ใบสมัครยาวไปไหมเอ่ย?

- ไม่ยาวค่ะ แคนดี้นี่แหละที่ทำให้มันยาว

ช่วงแรกกับกลางเรื่องยังไม่มีออริตายค่ะ แต่ว่าถ้าลูกๆ ตายตอนท้ายเรื่องจะทำใจได้ไหมคะ?

- ทำใจได้ค่ะ (ฮึบ!!)

ไม่ทราบว่าถ้าลูกมีคู่ต้องการให้คู่หญิงหรือชายคะ?

- ชายค่าาา(แกสร้างมาเพราะแบบนี้สินะ!!!!)

สุดท้ายมีอะไรจะบอกแผ่นกระดาษกับจัสบลัดเพิ่มเติมไหมคะ?

- ก็มีอะไรให้แก้ไขก็บอกได้ค่ะ พิมพ์ในโทรศัพท์คำผิดน่าจะบาน ไว้ชีวิตข้าด้วย

ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ