ชื่อ : เอนวี่ อินวิเดีย | Envy Invidia
รูปลักษณ์ภายนอก : ผมสีเทาสั้นประบ่า ดวงตาหม่นหมองสีเทา ใส่ชุดแนวยุควิคตอเรีย อุ้มตุ๊กตาสีขาวในชุดเดรสยาวเรียบ ใส่แหวนสีเงินทุกนิ้ว คางแหลม ปากนิด จมูกหน่อย สูง 161 ซม. น้ำหนัก 45 กก.
นิสัย : เป็นคนเย็นชา ตายด้าน รักใครไม่เป็น นิ่งสงบ ไม่ค่อยขยับร่างกาย ถ้าไม่จำเป็น เป็นคนนิ่งๆ ไม่ว่าใครจะด่าจะว่าก็ยังคงนิ่ง เป็นคนพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อม เวลาจะคุยหรืออะไรจะแสดงหน้านิ่งๆตลอดเวลา ด้วยหน้าตาที่อภิมหานิ่ง เวลาโกหกใครก็โคตรจะเนียน ไม่มีใครจับได้ เป็นคนเหม่อลอย ยามว่างจะเสหน้าออกไปทางอื่น หรืออยู่ๆดีๆก็นิ่งไปเลย เป็นคนอาฆาตแรง เกลียดใครเกลียดจริง ไม่มีวันหันกลับไปคบกับคนนั้นอีกเด็ดขาด เป็นคนขี้โกหก อย่างที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น เวลาทำอะไรหน้าจะนิ่งตลอด เลยทำให้ไม่มีใครจับได้หรือเอะใจว่าเธอโกหกซักนิด เป็นคนที่ไม่สนใจสิ่งที่อยู่รอบๆตัว ชอบปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไร้ประโยชน์ อาจจะยืนนิ่งๆ หรือเหม่อลอยไปต่างจักรวาล(?)
ลักษณะการพูด : แทนตัวเองว่าเรา และแทนคนอื่นว่าเจ้า ชอบพูดด้วยเสียงนิ่งๆ ไม่บ่งบอกอารมณ์อะไรทั้งสิ้น เช่น
"เราจะไม่ยอมให้ใครได้ตุ๊กตาตัวนี้ เด็ดขาด"
"เราไม่รู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ แต่น่าจะเป็นแผนร้าย"
"เราไม่เคยทำร้ายใครมาก่อนทั้งนั้น"โกหกๆ
"เราไม่ต้องการเสวนากับคนแปลกหน้า เช่นเจ้า"
"..."โหมดปกติ
ปฎิกริยาหากโดนทรมาณ : มองคนที่ทรมาณด้วยสายอาฆาต แต่ก็นิ่งให้เขาทรมาณ อาจจะโดนตบอีกรอบ เนื่องจากไปจ้องด้วยสายตาอาฆาต โดยที่ไม่มีสิทธิ์ เมื่อยาวที่ไม่ไหวจริงๆจะลุกขึ้นมาบีบคอคนที่ทรมาณทันที
ของที่ชอบ : ตุ๊กตา | เธอเชื่อว่ามันคือเพื่อนรักของเธอ
สิ่งที่เกลียด : คนที่บังอาจมาแตะต้องตุ๊กตาของเธอ | เธอหวงมาก
สิ่งที่กลัว : ตุ๊กตาในมือจะพัง พวกศาสนจักร
ภาระที่ต้องรับผิดชอบ : นำผู้ที่มีจิตใจริษยาบนโลกมนุษย์ทุกตน ไปส่งให้กับผู้คุมที่มีอำนาจในการทรมาณคนที่ริษยาผู้อื่นโดยการ 'เย็บตา'
ตำนิบนร่างกาย : ปานรูปสุนัขที่ข้อมือ(แต่โดนที่รัดข้อมือปิดไว้)
อาชีพ : ขายของโบราณ
เพิ่มเติม : เอนวี่เป็นผู้ตามล่าความริษยาของมนุษย์ เพื่อให้ผู้คุมกฎลงโทษ
สาเหตุที่ทำให้มาเป็นตุ๊กตาต้องสาป : เธอคือหญิงสาวที่ร่างกายถูกแผดเผาทั้งเป็นโดยพวกศาสนจักร เลยทำให้ต้องมาอาศัยอยู่ในร่างของตุ๊กตา
- คุยกับตัวละคร -
"สวัสดีนะ" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดกับคุณเธอยืนขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่เมื่อพูดจบเธอก็นั่งลง ตอนนี้คุณอยู่ในห้องสีขาวโล่งๆที่ทั้งห้องมีวัตถุเพียงแค่ 2 อย่าง คือโต๊ะเรียนกับเก้าอี้ไม้ที่ตั้งอยู่กลางห้อง "นั่งลงได้ค่ะ" เธอบอกกับ(ชื่อตลค.)แล้วก็เริ่มหยิบกระดาษกับดินสอจากใต้โต๊ะขึ้นมาพร้อมจด
"สวัสดี"หญิงสาวตอบนิ่งๆ ก่อนจะมองคนที่เชิญให้นั่งลงนิดๆ และเอ่ย"ขอบคุณ"เธอนั่งหลังตรงอย่างสุภาพ ก่อนจะรอฟังคำถามที่คนตรงหน้าจะถาม
"คุณคิดยังไงกับแม่มดหรอ" เธอถามคุณด้วยสีหน้าจริงจังแล้วเริ่มจับดินสอ "อ๋อ! แล้วก็คิดยังไงกับวิธีการขจัดแม่มดของศาสนจักรในสมัยนั้นด้วย เช่นการจับถ่วงน้ำ เผาไฟ ทั้งๆที่ยังไม่แน่ใจว่าคนๆนั้นเป็นแม่มดหรือเปล่าด้วย" เธอกล่าวต่อแล้วก้มหน้าลงไปเตรียมจะเขียนอีกครั้ง
"เราว่าแม่มดก็ไม่ได้เลวร้ายไปหมดหรอก"เธอทำสีหน้าจริงจังตอบเช่นกัน ถึงหน้าจะนิ่งเคยก็ตามที "เราไม่ชอบวิธีขจัดแม่มดของศาสนจักร หญิงสาวบางคนอาจจะไม่ได้เป็นแม่มดจริง พวกเขาไม่รู้อะไร อยากจะเผาก็เผา"เธอโกรธพวกศาสนจักรขึ้นมาทันตา แต่ใบหน้านั้นก็ยังคงเรียบเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร
"ขอบคุณสำหรับคำตอบนะ ไว้เจอกันใหม่!" หลังจากที่(ชื่อตลค.)ตอบคำถามของเธอจบ เธอก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปจากห้องสีขาวโล่งนี่
"หวังว่านะ"เธอว่าบ้างก่อนจะลุกขึ้น และเดินหันหลังออกจากห้องสีขาวนั้น
- คุยกับผู้ปกครอง -
สวัสดีนะคะ เรามีนามแฝงว่า อากิ นะ เธอหล่ะ
- เราชื่อแคนดี้ ยินดีที่ได้รู้จักจ้าาาา
มีอะไรสอบถามมาได้ที่ QMSG เราเลยนะ
- ครับผม//ตะเบะมือแบบทหาร
ทำใจมาแล้วใช่ไหม
- ทำใจว่าจะไม่รอดค่ะ เหอๆ
เราไม่ใช่คนขยันอัพ ไม่ใช่คนที่ภาษาดีเลิสเลอ เราเป็นคนที่ไม่มีอะไรดีเลยนอกจากหน้าตา---- แค่ก!
- เราก็ไม่ต่างกันค่ะ ภาษาไม่สละสลวย คงมีดีแค่หน้าตา--(มีดลอยมาจากไหน?)
มาสมัครนิยายเรื่องนี้ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ติดนะ คนมาสมัครน้อย อย่าซีเรียส 555
- สมัครเยอะจะตายยย ก็อากิซังออกจะเฮฮาปาติงโกะขนาดนี้ (แต่ถ้าเผลอตัวละครซ้ำใครก็ขอโทษด้วยค่ะ)
บ๊าย บาย จุ๊บๆ //หอมแก้ม
- ว๊ายยยย เค้าเขินนะ ตัวเองงง บายจ้า
ความคิดเห็น