หอพักมรณะ

ลำดับตอนที่ #2 : DIABOLIK LOVERS | 彼岸花(ไม่ติดจ้า)

REGISTRATION FORM

"คนอะไร กวนประสาทแล้วยังพูดมากอีก ปล่อยฉันอยู่คนเดียวได้มั้ย

เดี๋ยวกัดเลย แง่งงง"

นามสกุล - ชื่อ : ฮิมะ โอคาชิ | Hima Okashi

ชื่อเล่น : โอคาชิ | Okashi

สัญชาติ : ญี่ปุ่น

อายุ : 18

ลักษณะภายนอก : หน้าอก(ฮา เห็นแบบนี้นางซ่อนรูปมาก คัพซีค่ะ ปรบมือ) ส่วนสูง 157 ซม. หนัก 48 กก. เป็นผมดำยาวถึงกลางหลัง ตาสีแดง จมูกโด่ง นิ้วเรียวสวย ตามแบบฉบับสาวสวยค่ะ

อุปนิสัย : นักวางแผน รักสันโดษ ชอบฟังเพลงคนเดียวเงียบๆ ตั้งใจเรียน แต่ก็พูดมาก โดยเฉพาะคนที่กวนประสาท แม่จะด่าให้ยับเลย ชอบหนังสืออะไรก็ได้ เอามาเหอะ ไม่เรื่องมาก ถ้าใครมาขัดจังหวะตอนนางกำลังฟังเพลงหรืออ่านหนังสือ เตรียมเละ โอคาชิมีน้องทั้งหมด 4 คน ได้แก่ โอคาเนะ โอคาโนะ โอคาโตะ และ โอคากะ เธอเป็นพี่สาวคนโต ความหวังของบิดามารดา บิดามารดามักจับให้เธอเรียนๆๆๆๆ อย่างเดียว ห้ามทำอะไรโดยที่บิดามารดาไม่ได้สั่ง เลยทำให้โอคาชิค่อนข้งเก็บตัวและเก็บกดนิดๆ ถ้าไม่มีใครมาพูดกวนประสาท หรือหาเรื่อง โอคาชิจะเป็นเด็กเงียบๆ ยิ้มนิดๆเวลามีคนมาชวนคุย แต่ถ้าพูดไม่เข้าหู แกตาย!!! นางมีสกิลสูงเรื่องการด่าคน ไม่ได้ด่าหยาบ แต่ด่าเจ็บ เช่น ถ้าจะเป็นเพื่อนกับคนปากไม่มีหูรูดแบบคุณ ฉันขอเป็นเพื่อนกับสุนัขดีกว่า หรือ ถ้าสมองของคุณจะคิดได้แค่นี้ ขอเครื่องมือช่างหน่อย ฉันจะเอามาแงะขี้เลื่อยในสมองของคุณ เป็นต้น แต่ถ้าเวลาด่าจะเป็นอีกคนเลย คำพูดแรงๆมาเต็ม เช่น(สมมุตินะคะ สมมุติ)นี่หล่อน อีตาแว่นเนี่ย ของฉัน คนเดียว ถ้าไม่มีปัญญาหาเองก็ไปเลี้ยงกระบือเถอะ!!! หรือ แม่คู๊ณณณณณณณ เสื้อผ้าเท่าไหร่เนี่ย ที่ถามไม่ใช่เพราะอยากได้นะ แต่พอดี ผ้าที่เธอใส่ มันทั้งน้อย ทั้งสั้น ถ้าราคาถูกจะได้เอามาเช็ดพื้นหน่อย อย่างที่เห็น ค่อนข้างด่าเจ็บ และด่าแรง แต่ถ้าใครดีมา นางก็ดีกลับค่ะ นางไม่ได้หยิ่ง แค่เลือกคบคน ถึงจะเก็บกด แต่ก็ไม่ได้แสดงออกภายนอก นางชอบเก็บไว้ร้องไห้เวลาอยู่คนเดียว นางชอบโดนเพื่อนทรยศ เวลาเลือกจะคบใครนางต้องดูหน่อย เพราะจะมีพวกปลิงมาเกาะนาง นางจะชอบมองว่าตัวเองหน้าตาบ้านๆ ไม่สวยเหมือนใครเขา ทั้งๆที่หน้านางเนี่ยเข้าระดับนางเอกซีรี่ย์ เอาง่ายๆนางไม่ค่อยหลงตัวเองเท่าไหร่ จบค่ะ โป๊ะ//ตบโต๊ะ

ประวัติเบื้องลึก : ฉันเกิดในตระกูลฮิมะ ตระกูลที่ค่อนข้างดังในญี่ปุ่น ล่ะมั้ง บิดาและมารดาของฉันนับถือลัทธิแวมไพร์อะไรก็ไม่รู้ พวกเขาบอกว่าให้ฉันเรียกพวกเขาว่าบิดาและมารดา ไม่งั้นองค์ราชาแวมไพร์จะทรงพิโรธ แต่ก็ไม่ได้เครียดเท่าไหร่ จะเครียดก็ตอน....6 ขวบ ฉันในวัยเด็กน้อยใสซื่อ ไม่รู้ประสีประสา โดนบิดาและมารดาจับไปไว้ที่ห้องใต้ดิน กรีดเนื้อตรงบริเวณหว่างขาของฉันเป็นรูปกากบาทซึ่งตอนนี้มันเป็นแผลเป็นไปแล้ว พวกเขากรีดเนื้อเด็กเล็กซึ่งพวกเขาเรียกว่าลูกได้ลงคอ โดยไม่ถามซักคำว่าเจ็บไหม? ขอโทษนะ หึ ไม่มีหรอกคำพวกนั้น พวกเขากรีดลึก และลึกลงไปอีก พวกเขารอให้เลือดที่ไหลออกมานั้นเต็มแก้วเล็กๆที่พวกเขาเตรียมไว้ และหลังจากนั้นบิดาก็พูดขึ้นมาว่า "องค์ราชาแวมไพร์ นี่คือเลือดเด็กสาวบริสุทธิ์ผู้มีศักดิ์เป็นลูกสาวของพวกเรา ยามใดที่ยัยเด็กนี่อายุครบ 18 ปี ขอให้ยัยนี่ตามไปรับใช้บุตรหลานของท่าน ตลอดจนชั่วชีวิตของมัน เอาล่ะ ท่านราชา จงมารับเลือดบริสุทธิ์จากพวกข้า"ว่าจบบิดาก็หัวเราะสะใจ และหลังจากนั้น ไม่ว่าจะ เดิน นั่ง นอน ทานอะไรก็แล้วแต่ พวกเขาจะคอยบังคับ เหมือนฉันเป็นตุ๊กตาไม่มีชีวิต ไร้จิตใจ ทำไม ทำไมฉันถึงต้องเป็นพี่คนโตที่โดนกระทำทุกอย่าง? ทำไม ทำไมบิดามารดาถึงทำท่าทางไม่รักฉัน เหมือนครอบครัวอื่นๆ? ทำไม ทำไมบิดามารดาต้องทำร้ายฉันตอน 6 ขวบ? ทำไม ทำไมฉันถึงต้องเกิดมา?

สิ่งที่ชอบ : หนังสือ และเพลง เพราะสิ่งของสองอย่างนี้คือเพื่อนแก้เหงายามที่โอคาชิโดดเดี่ยว เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขเลยก็ว่าได้

สิ่งที่เกลียด : น้องตัวเอง เพราะน้องๆมักแย่งทุกอย่างไปจากเธอ ไม่ว่าจะเป็นความรักจากบิดามารดา และหลายๆสิ่ง ที่พี่ควรได้รับ แต่เธอไม่ได้ 

สิ่งที่กลัว : มีด 

                 สาเหตุ - เป็นปมตอนเด็กที่เธอถูกกรีดขา

                 อาการ - จะหายใจไม่ค่อยออก ร่างกายจะไหววูบ เอาง่ายๆ ล้มทั้งยืนไปเลย

งานอดิเรก : ฟังเพลง กินขนม ถูแผลที่ขา(?)(คนไม่รู้จักนี่คิดว่าโรคจิต ถูขาตัวเอง) อ่านหนังสือ

ความสามารถพิเศษ : มีตาที่มองเห็นได้ชัดมากกก ไม่ว่าจะใกล้หรือไกล เพื่อระวังอุปกรณ์ที่จะเข้ามาทำร้าย ถ้ามีแสงเงาๆ คล้ายมีดจะรีบโดดหลบทันที//ปมตอนเด็ก

คู่ : ซาคามากิ เรย์จิ

เพิ่มเติม : -โอคาชิมีน้อง 4 คน ได้แก่ โอคาเนะ(หญิง) โอคาโนะ(หญิง) โอคาโตะ(ชาย) และ โอคากะ(หญิง)

                -โอคาชิชอบสีดำ เพราะมันมืดมัว เหมือนจิตใจของเธอ

                -โอคาชิ เวลาโกรธมากๆจะเหวี่ยงคนทุกคนที่ขวางหน้าค่ะ ใครเป็นใคร ไม่สนโว๊ยยยยยยย เช่น "นายมันจะไปเข้าใจอะไรล่ะ!!! นายมันลูกคุณชาย!!! ถูกเลี้ยงมาอย่างดี แต่ฉันมันไม่ใช่!!!!"

                -โอคาชิ เวลาโมโหหรือโดนขัดใจ นิสัยจะกลายเป็นเด็กทันที หัวฟัดหัวเหวี่ยง โทษนู่นโทษนี่โทษนั่นไปเรื่อยๆ เช่น "อ๊ากกกก อีตาแว่น!!! บอกแล้วไงว่าให้วางนั่นไว้บน วางนี่ไว้ล่าง ทำไมนายเอามาสลับกันห๊าาาาาา แล้วก็ไม่ต้องมาบ่นเลยนะ นายบ่น นายไม่ต้องกินเลือดฉัน จบ ฮึ่ม"(แน่ใจ๋ว่าจะไม่ให้เค้ากิน)

                -โอคาชิเวลาเสียใจจะชอบร้องไห้อยู่คนเดียว หามุมอับซักที่ ที่คิดว่าคนไม่เห็น ปล่อยน้ำตาโดยไม่มีเสียงสะอื้น เช่น "ทำไม...ทำไมฉันต้องอยู่ที่นี่ ทำไมฉันถึงไร้ซึ่งอิสระ..."ไม่มีเสียงสะอื้น แต่ใช่ว่านางจะไม่ร้อง

                -โอคาชิ เวลาดีใจ(ขออนุญาติยำนะลูกสาว แหะๆ)จะชอบพูดเสียงหวาน และวิ่งเข้าไปกอดคนที่อยู่ข้างหน้าตน เป็นใครไม่รู้แหละ กอดไว้ก่อน หนักๆเข้าเผลอ'จูบ'เขาอีก มันเป็นกิริยาส่วนตัวที่ไม่มีใครเหมือนของโอคาชิไปแล้ว เช่น(ยิ้มชั่วร้าย)"อ๊าย~ เรย์จิจัง~ เค้าสอบได้ที่หนึ่ง อ๊ายยยยยยย"โดดกอด"มาให้หอมทีซิ จุ๊บบบ"

                -โอคาชิ เวลาหยิ่ง(?) จะชอบพูดเสียงเชิ่ดๆ จะหยิ่งก็ต่อเมื่อมีคนมาจีบ ไรงี้ เช่น "ขอโทษนะคะ หน้าตาอย่างคุณไม่ได้ขี้เล็บคนที่ฉันแอบชอบเลย"พูดพร้อมสะบัดผม(นั่นแน่~ แอบชอบใครอ่ะเรา)

 

ส่วนโรลเพลย์สำหรับตัวละคร

นัยน์ตาสีแดงเลือดนกเหลือบมองเด็กสาวที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ๆด้วยสายตาพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยคำทักทาย "สวัสดียัยเหยื่อสังเวย เมื่อคืนเป็นคืนแรกที่ได้อยู่ร่วมห้องกับท่านผู้นั้นของเธอแล้วเป็นยังไงบ้างล่ะหืม"

"สวัสดี แต่ขอร้องอย่าเรียกฉันว่าเหยื่อสังเวย"หญิงสาวนัยน์ตาสีแดงทับทิมเอ่ยตอบแบบเนือยๆ "ก...ก็ไม่มีอะไร เอ่อ...ฉันหมายถึงอีตาแว่นนั่น...น่ารำคาญ"หญิงสาวตอบด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน

หญิงสาวในผ้าคลุมฮู้ดสีดำสนิทส่งเสียงหัวเราะน่าขนลุกเบาๆพลางไหวไหล่เหมือนจะบอกว่า มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้และมันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอเสียหน่อย "แล้วยังไงล่ะ อยากจะหนีเหรอ" เธอถามแล้วเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น

หญิงสาวชี้ตัวเองเป็นคำถามว่าถามฉันเรอะ ก่อนจะไหวไหล่นิดๆ "ไม่ล่ะ ฉันไม่ชอบทิ้งอะไรไว้กลางทาง แล้วอีกอย่างฉันก็หนีไม่ได้อยู่แล้วหนิ ก็บิดามารดาน่ะ..."หญิงสาวพูดพร้อมกับก้มหน้านิดๆ

"เอาน่า แรกๆก็แบบนี้นั่นแหละ อีกไม่นานก็คงจะชิน อีกอย่างจะหนีไปไหนได้ล่ะหืม" เสียงนั้นเจือความสงสารปนสมเพชอย่างชัดเจน รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏขึ้นข้างริมฝีปาก "เธอก็เห็นด้วยใช่ไหมล่ะ เรามาเปลี่ยนหัวข้อกันดีกว่า อืม...ถ้าสมมตินะ ท่านผู้นั้นของเธอล่ามเธอไว้แค่ภายในห้องเท่านั้นล่ะ ไม่ให้อิสระเธอที่จะออกไปไหนหรือทำอะไรได้ เธอจะทำยังไงเหรอ"

"ฉันก็หวังว่าจะชิน"เธอตอบพลางหรี่ตาหน่อยๆ และยิ้มมุมปาก "ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ จะด่ายันลูกบวชเลย อีตาแว่นนั่นไม่มีสิทธิ์ เอ..หรือมี"หญิงสาวพูดพลางทำหน้าคิดอย่างไม่เข้าใจ

นัยน์ตาที่เคยกวนประสาทเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย "ฉันว่าอีกไม่นานคงจะมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นแน่ๆเลย หึๆ จะทนรอไม่ไหวแล้วสิ เอาล่ะ มาถึงคำถามสุดท้ายที่ควรถามเป็นคำถามแรกแล้วล่ะนะ ความประทับแรกของเธอที่ตื่นขึ้นมาโดยมีท่านผู้นั้นจ้องมองอยู่เป็นยังไงเหรอ"

"อย่าเรียกว่าคำประทับใจเลย เรียกว่าตกใจดีกว่ามั้ย? อยู่ๆตื่นมาเจอคนจ้อง ใครจะไปประทับใจล่ะ"หญิงสาวพูดพร้อมกับเสียบหูฟัง ฟังเพลงต่อโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างแล้ว

ส่วนตอบคำถามสำหรับผู้ปกครอง

ก่อนอื่นเลย สวัสดีค่ะ ผู้ปกครองของว่าที่นางเอกของเอมฯ ขอทราบชื่อหน่อยได้ไหมคะ :เค้าชื่อแคนดี้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักจ้า

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอบคุณที่อุตส่าห์เสียเวลามานั่งพิมพ์ใบสมัครนะคะ :ค่ะ ไม่มีปัญหา ว่างจัดค่ะ

ทำไมถึงเข้ามาสมัครเรื่องนี้คะ หรือว่าชอบใครในเรื่องเป็นพิเศษเอ่ย : เค้าชอบเรย์จิมากก มีความสุขุมและกวนบาทาไปในตัว โดยเฉพาะตอนที่จูบกับยุย(ที่โดนแม่อายาโตะสิง)คือแบบ เพล้ง จบค่ะ อึ้งหนัก

ว่าแต่ลบวงเล็บทั้งหมดออกแล้วใช่ไหมคะ อย่าลืมลบด้วยน้า :ลบหมดแล้วจ้าาาา

เอ้อ เรื่องใบสมัครส่งตอนที่ 1 และส่งเป็นลิ้งค์เท่านั้นนะคะ ไม่งั้นเท :โอเคคร่าาาา

สุดท้ายและท้ายสุด อย่าลืมกดสับตะไคร้ เอ๊ย fav. แฟนพันธุ์แท้กันด้วยนะคะ บ๊ายบายจ้า! : กดแน่นอนจ้าาาา บ้ะบายยยยย