หอพักมรณะ

ลำดับตอนที่ #16 : 7sins 7มหาปีศาจ(ไม่ติดจ้า)

Application

"อย่ามาเสแสร้ง...ไม่ชอบ!!!"

คู่ : Leviathan

ชื่อ-สกุล : ไลลา ดาร์ล | Lila Dral

ชื่อเล่น : ไลลา | Lila

อายุ : 17

มีรูปปานที่ : หน้าอก

สีประจำตัว : เขียว

ลักษณะภายนอก : สาวน้อย(?)ที่ไม่น้อย ไซส์มินิ ร่างกายบอบบางต่างจากอายุที่อีกไม่นานก็เข้าเลขสอง เน้นหนักตรงนี้ แบนมากกกก ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วทำบุญด้วยไม้กระดานหรือแผ่นเหล็กกล้าหรือไง ชาตินี้เลยไม่มีการขยายของส่วนนั้น(?)เลย สูงก็แค่ 156 ซม. น้ำหนักก็เบ๊าาาเบา 48 กก. ผมสีควันบุหรี่ตาสีน้ำตาล ชอบใส่สร้อยกับกิ๊บไม่ใหญ่มากไว้

ลักษณะการพูดจา : เป็นคนพูดห้วนๆ ไม่มีสัมมาคารวะ ไม่มีหรอกค่ะอ่ะ ไม่รู้จัก (ต่างจากหน้านางเนอะ/โดนตบ) ศัพท์วัยรุ่น ภาษาวิบัติมาเต็ม แทนตัวเองว่าฉัน และแทนคนอื่นว่าเธอหรือไม่ก็นาย แต่ถ้าสนิทด้วยและคนนั้นแก่กว่าก็จะพูดสุภาพ

"เพื่อนเล่นหรอ!!!"

"คิดว่านายจะสั่งฉันได้ช่ะ!!"

"อิจฉาไปดิ!!! ฉันชอบคนอื่นมากกว่านาย จบม่ะ!!!"

"จะไปไหนก็ไป!!! ไปกับหมาเลยก็ดี!!!"

"จะมีซักครั้งที่นายเลิกว่าฉันมั้ย?"

"ใช่สิ!!! ฉันไม่ได้อกหนองโพเหมือนพวกนั้นนี่!!!! นายชอบพวกนั้นแต่ไม่ชอบชั้นนี่!!!"

"ให้ตายสิ!!! ทำไมต้องมาเข้าห้องหอกับนาย!!!"

"ฉัน...ฮึก ไม่อยากเกิดมา...เพื่อ..ฮึก แต่ง..งานกับ..นายนะ"

"ฮ่าๆ นายตลกจังเลย"

"อย่าบอกนะ!!! ว่าปานนี่ทำให้ฉันอกแฟบ ม่ายยยยย เอามันออกปายยยยยยยยย"

"เล่นอีกสิๆ ฉันชอบ ฮ่าๆๆ"

"ฉันจะไม่แต่งงาน!!!!!"

"ฉันขอบคุณเธอมากเลยนะ ที่ช่วยทำงานน่ะ"

ลักษณะการแต่งกาย : 

ชุดธรรมดา อยู่บ้าน 

ชุดไปเที่ยว

ชุดเดรส ไปงานต่างๆ

ชุดว่ายน้ำ

ชุดนอน

(อีตานั่นบังคับให้ฉันใส่สีเขียวววววววววววววววววววววววว)

นิสัย : เป็นคนขี้โมโห(น่าจับยัดเข้าโทสะ -_-) ไม่เชื่อฟังและไม่ไว้ใจคนอื่น ชอบอยู่คนเดียว ไม่สุงสิงกับใคร ชอบทำอะไรคนเดียว แบบไม่คิดจะหวังพึ่งคนอื่น ไม่ชอบตามง้อใคร โกรธง่ายหายเร็ว ขี้หงุดหงิด ใจร้อน เกลียดการเสแสร้ง ขี้อิจฉา ไม่ชอบแต่งชุดที่มีสีสันฮูดฉาดหรือแป๊ดมากเกินไป แต่ถ้าใครสนิทด้วยจะรู้ว่านางเป็นคนดี มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคนอื่น รักเด็ก แต่ถ้าเด็กดื้อมากๆ แม่ด่ายับเลย ไม่ชอบแต่งห้าจัด อย่างมากก็แค่ทาแป้งกับทาปากนิดๆเท่านั้น ชอบของน่ารักๆ เช่นพวกพวงกุญแจ หรือไม่ก็ตุ๊กตา เริ่มมีแพลนว่าจะไปซื้อซีลีโคนมาใส่ดีไหม เพื่อจะได้ขยายส่วนนั้นให้มันมีความตู้ม(?)มากขึ้น จะใส่ชุดชั้นในต้องเลือกไซส์พิเศษ แบบเด็ก เพราะผู้ใหญ่อายุสิบเจ็ดไม่มีใครไซส์เท่านาง ขี้งอน ไม่ชอบให้ใครขัดใจ รักการอยู่คนเดียวมากกว่าการไปสุงสิงกับคนอื่น เวลาทำงานกลุ่มที่โรงเรียนก็สามารถทำได้คนเดียวโดยไม่พึ่งเพื่อน เป็นคนฉลาด รอบรู้ มีไหวพริบในการแก้ไขปัญหาต่างๆได้ ถ้าตัดนิสัยโมโหไป จะเป็นผู้นำที่มีความสามารถมากคนนึงเลย แต่ติดตรงที่นิสัยขี้โมโหมันตัดไม่ได้นี่สิ หน้าตาก็น่ารัก แต่นิสัยไม่ได้น่ารักตามหน้าตา ใครดีมาดีกลับ ใครร้ายมาจะด่ายันลูกบวชเลย เป็นคนปากเสีย ชอบพูดไม่คิด ชอบนั่งอยู่ที่สงบๆคนเดียว ที่ๆมีสายน้ำ ต้นไม้ ลำธาร หาที่นั่งพักซักแปปเพื่อเติมพลังชีวิต(?)จากที่เหนื่อยมาทั้งวัน เหลียดการถูกบังคับเหมือนหุ่นเชิดที่ไร้ชีวิต เธอไม่ยอมเป็นม้าที่ถูกใส่อานหรอกนะ ไม่ชอบเดินตามรอยใคร ใครจะว่า ฉันไม่สน ขอแค่อย่ามาพูดต่อหน้าแล้วกัน ไม่งั้นแม่จับยัดถังขยะแน่ เกลียดคนเสแสร้งแกล้งทำมาก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม มันเหมือนคนสตอที่วันๆเอาแต่สวมหน้ากากเข้าหาคนอื่น เธอเป็นคนจริงจังกับชีวิต จริงจังกับทุกๆคนนั่นแหละ แต่ถึงจะเป็นคนขี้โมโหไปหน่อย(หรอ?)แต่ก็เป็นคนที่ใช้เหตุผลมากกว่ากำลัง ไม่ชอบต่อยตีกับใคร แต่จะโดนคนอื่นตบเพราะปากเนี่ยแหละ แต่ก็นะ ใครมาทำร้ายเธอก่อน เธอก็ทำร้ายกลับ แฟร์ๆเนอะ แหงล่ะ เธอไม่ใช่นางเอกละครหลังข่าวช่วงสองทุ่มครึ่งที่จะมาร้องไห้ฟูมฟายเพียงเพราะแค่โดนตบหรอกนะ นี่เห็นอ่อนแอขนาดนั้นเลย? ไม่หรอก เธอน่ะ แข็งแกร่ง ไม่มีทางร้องไห้เพียงเพราะโดนตบนิดๆหน่อยๆหรอก ไร้สาระ 

ประวัติ : ตอนเด็กๆ เธอเกิดมาพร้อมความประหลาดใจของผู้ปกครอง เธอจะร้องไห้ในตอนกลางคืน เป็นเด็กที่หลับยากมาก เมื่อมีใครมากอดพ่อแม่ของเธอ เธอจะคลานไปกัดมือคนๆนั้นทันที เธอเป็นเด็กที่ขี้อิจฉาและอารมณ์ร้อน จนโดนพ่อแม่ตีไปหลายรอบ เพราะไม่มีสัมมาคารวะ พอเข้าวัยสิบปี กำลังน่ารักคิคุอาโนเนะ ก็โดนครูที่โรงเรียนตีบ่อย เนื่องจากพูดจาไร้มารยาท ไม่รู้จักหัวผู้หลักผู้ใหญ่ แต่เมื่อเธออายุสิบสามปี ในช่วงตอนกลางคืน เธอมักจะปวดแสบปวดร้อนที่ระหว่างอกของเธอ เมื่อเธอเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อแม่ พ่อแม่ก็นึกว่าเธอโกหก และไม่เชื่อเธอ เธอไม่สามารถไปหาหมอได้ แหงสิ เธออายุสิบสามนะ ไม่ใช่สามสิบที่จะเดินไปหาหมอเองได้ เธอต้องทนทุกข์ทรมาณทุกๆวัน เธอมักถูกพ่อแม่และคนรอบข้างปฏิเสธ ไม่มีใครกล้าเข้ามาเล่นกับเธอ เพียงเพราะรู้แค่ว่าเธอกล้าต่อล้อต่อเถียงกับผู้ใหญ่ ใครๆก็ต่างมองว่าเด็กอย่างเธอวันๆเอาเถียงคนนู้นที คนนี้ที แต่เธอไม่ได้เถียง เธอแค่อธิบายไปว่าเธอรู้สึกยังไง แต่คนรอบข้าง แม้แต่พ่อและแม่ก็ต่างไม่ยอมรับ เธอถูกเลี้ยงมาด้วยลำแข้งมากกว่าความรัก พ่อแม่ของเธอเป็นคนจน ไม่ได้มีเงินทองล้นฟ้าแบบคนอื่นๆเขา พออายุสิบห้าปี เธอถูกบังคับให้ทำงานพิเศษบ้าง ถูบ้าน กวาดบ้านบ้าง รับจ้างนวดให้คนอื่นบ้าง แต่ที่เลวร้ายที่สุดคือ...เธอโดนพ่อแม่ขาย ใช่ อ่านไม่ผิดหรอก พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดขายเธอให้กับซ่องแห่งหนึ่ง นั่นเป็นครั้งแรกในรอบห้าปีที่เธอร้องไห้ เด็กอายุสิบห้าถูกพ่อแม่ตัวเองขาย เธอเกือบจะโดนอีตาลุงตัณหากลับข่มขืนแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ในช่วงที่มันสัมผัสเพียงปลายเส้นผมของเธอ ปานรูปดาวกลับหัวที่เคยทำให้เธอพบแต่ความเจ็บปวด กลับส่งแสงประหลาดออกมา แสงนั่นมันทั้งร้อนรุ่มสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับเธอมันช่างอบอุ่น... เธอโดนไล่ออกเนื่องจากทำให้ลูกค้ารายใหญ่หน้าไหม้ไปครึ่งแถบ(?) เธอระหกระเหินเดินไปเรื่อยๆ ก่อนจะล้มลงนอนที่ๆหนึ่งในป่า หลังจากนั้นเธอก็อาศัยอย่างมีความสุขในป่า วันๆหาแต่ผลไม้ป่ากิน ช่างอภิรมย์จริงไรจริง แต่มีเหตุการณ์แปลกๆอย่างหนึ่ง ในทุกๆคืนพอเธอหลับ เธอจะชอบฝันเห็นผู้ชายผมสีเขียวคนหนึ่ง เขารวบร่างเธอไปกอดคล้ายปลอบประโลม ฝ่ามือใหญ่ลูบศีรษะอย่างอ่อนโยน หน้าตาที่เธอจำได้ขึ้นใจ และหวังจะได้พบเขาอีกครั้งในโลกแห่งความเป็นจริง...แต่ทำไมนิสัยอีตานี่ถึงไม่เหมือนในฝันฟร๊ะ!!!!!

สิ่งที่ชอบ : ซีลีโคน(ฮา) ปานรูปดาวของตัวเอง เพราะมันเคยช่วยชีวิตเอาไว้

สิ่งที่ไม่ชอบ : พ่อแม่ คนขัดใจ

สิ่งที่กลัว : การโดนทอดทิ้ง ตระกูลกบ(ฮา)

งานอดิเรก : ปีนต้นไม้เก็บผลไม้กิน(?) 

เพิ่มเติม : ความจริงไลลาเผลอชอบคนในฝัน(ไม่บอกก็รู้ว่าใครเนอะ) แต่แค่ไม่รู้ตัว และไม่คาดคิดว่าคนที่แสนอ่อนโยน(?)คนนั้น จะเป็นคนแบบนี้(แบบไหนอ่ะ ต้องให้ฮิเมะซังกำหนดแล้วแหละค่ะ)

สัมภาษณ์ตัวละคร

สวัสดีค่ะ เค้าชื่อฮิเมะนะ ตัวชื่ออะไรเอ่ย 

-ฉันชื่อ ไลลา ดาร์ล

แล้วรู้สึกยังไงตอนโดนพาตัวไปบ้างคะเนี่ย

-รู้สึก...อยากกระทืบคน...(-_-)

อืมม แล้วคิดยังไงกับปีศาจหรอคะ

-ตอนแรกก็คิดว่าจะนิสัยดี และสุภาพกว่านี้ แต่พอมาเจอแบบนี้

 ฉันขอเปลี่ยนความคิดดีกว่า

งั้นฮิเมะคงไม่มีอะไรแล้วค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ /โค้ง

สัมภาษณ์คุณผู้ปกครอง

สวัสดีค่ะ ฮิเมะนะคะ /โค้ง

-สวัสดีจ้า แคนดี้น้า

ทำไมถึงส่งลูกมาล่ะคะ

-คลั่งไคล้(?)ในบาปทั้ง 7 อยู่แล้ว และยิ่งบาปริษยาไม่ต้องพูดถึง ชอบฝุดๆ

เตรียมใจให้ฮิเมะยำลูกแล้วใช่มั้ยค-------

-เตรียมใจแล้วค่ะ---(โดนไลลาตบ)

อาจเกิดการดองบ้างเล็กน้อย อย่าโกรธฮิเมะเลยนะคะ

-ไม่โกรธ แค่อาฆาตค่ะ...ล้อเล่นน

มีอะไรอยากบอกฮิเมะเพิ่มเติมมั้ย

-เราพิมพ์ในโทรศัพท์ คำศัพท์ผิดก็ยกโทษให้ด้วยค่า

ถ้างั้นขอให้โชคดีนะคะ