ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเจอกันครั้งแรก ของเขาและเธอ
วันนี้ฉันรีบเด้งออกจากเตียง เพราะเสียงตะโกนของมารดาผู้น่ารักที่ปลุกลูกให้อาบน้ำตอน 05.30 เพราะกลัวลูกจะไปโรงเรียนสาย เฮ้อ
“ ค่า ตื่นแล้วค่า ” -_- ฉันตอบแม่
แล้วฉันก็นอนต่อ จนได้ยินเสียงเตะประตูห้อง
“ เออๆ มาแล้ว โอ้ย เคาะปลุกแมลงสาบที่ไหนวะ ” ฉันก็เดินไปเปิดประตู
“ เคาะบ้าอะไรหะ ไอไผ่ แกกะจะปลุกคนทั้งบ้านเลยรึไง ”
“ ก็มีพี่คนเดียวในบ้านนี่แหละที่ยังไม่ตื่น คนอุตส่าห์มาปลุก ”
“ เออๆ บ่นเก่งกันจังวะ ไปๆ จะไปไหนก็ไปพี่จะอาบน้ำแล้ว ”
“ ก็แค่น้าน ” ^_<
~~~~ ปัง ! ~~~~
แล้วเวลาก็ผ่านไป................
ขณะนี้เวลา หกนาฬิกา ยี่สิบเก้านาที ห้าสิบสี่วินาที เสียงวิทยุของแม่บอกเวลาตอนนี้
โฮ่ เพิ่งหกโมง(จะ)ครึ่งอยู่เลย อุตส่าห์อาบน้ำนานๆ
ตึง ตึง ตึง
“ แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเดินตึงตัง เวลาลงบันได มันไม่ดี ”
“ ค่า ทราบแล้วค่าต่อไปนี้จะไม่ทำ (ในบ้าน) อีกแล้วค่า ”
“ อืม ก็ดีจ๊ะลูกแม่ สอนง่ายจริง ” ไผ่แกล้งเลียนเสียงแม่
“ ถ้ายังอยากมีวิญญาณไว้ไปเที่ยวก็หุบปากซะ เข้าใจ๊ ”ฉันขู่เสียงเข้มก่อนจะ ทำเป็นพี่ที่แสนดีตอนแม่เดินมา
+_+ สีหน้าของไผ่ ^ ~ ^” ฉัน ^_^ แม่
“ ไปก่อนนะคะแม่ แล้วจะกลับเย็นๆหน่อยนะคะ ” ฉันบอกแม่
“ ไม่ให้ลุงด้วงไปส่งเหรอลูก ”
“ ไม่เป็นไรคะ ว่าจะนั่งรถเมล์ไป ”
“ ไม่กินไรหน่อยเหรอลูก แล้วเพิ่งเปิดเทอมทำไมกลับเย็น ” แม่ถามด้วยความเป็นห่วง
“ ไม่คะ แล้วก็ ฉลองเปิดเทอมนิดหน่อยนะคะ ” ฉันตอบก่อนจะวิ่งออกมาข้างนอก
ตึก ตึก ตึก ~~
“ ฮู้ว รอดมาได้ ” แล้วเสียงมือถือฉันก็ดังขึ้น
~ คำว่ารักต้องพูดเบาเบา ได้ยินไหมต้องพูดเบาเบา บอกใ. ~ ติ๊ด
‘ แกอยู่ไหนวะกวาง ’ เสียงยัยแก้วเพื่อนตัวดีลอดเข้ามาในโสตประสาทหู
“ที่ที่มีให้คนอย่างฉันอยู่ได้”
‘ อย่ากวนดิวะ ’
“ คนได้ใช่ปะ” ฉันยังกวนประสาทที่แทบจะไม่มีรอยหยักของมัน
‘ เวร อยู่ไหนแล้ว เร็วตอบมา ’
“ จะมารับเหรอ”
‘เออ อยู่ไหนแล้ว ’
“ อยู่หน้าหมู่บ้าน ”
‘ ก็แค่เนี้ย เจอกันที่ ร.ร. โมงสิบ หน้าร้านไอติมแสนอร่อยนะ ติ๊ด ’
เฮ้อเพื่อนชั้น ไม่มารับจะพูดทำไมวะ “ โอ้ย ! ”
ฉันชนเข้ากับอะไรบางอย่าง จนล้มไม่เป็นท่าไปกองอยู่กับพื้น พร้อมกระเป๋านักเรียน
“ นายเดินภาษาบ้าอะไรของนายเนี่ย ดูสิ โอ้ย ”
“ เธอก็รู้อยู่แล้วจะถามทำไม เธอนั่นแหละเดินมาชนชั้นเอง ไม่ขอโทษอีก เฮ้อ ผู้หญิงสมัยนี้ แย่ชะมัด ”เขาพูดแล้วยื่นมือมาให้ฉันจับ แต่ฉันปัดมือเขาออกแล้วลุกขึ้นยืนเอง ให้รู้ซะมั้งแค่เนี้ยจิ๊บๆ
“อ้าวนายตาบอด นายนะเดินชนชั้นเองนะ ยังจะมาโทษฉันอีก” ฉันบอก พลางปัดกระโปรงแล้วพูดต่อ
“เดินภาษาบ้านี่เอง มิน่าละถึงมองไม่เห็นคนที่เค้าเดินกันอยู่ดีๆ คราวหลังมีตาก็หัดดูทางซะมั้งนะ ไม่ใช่มัวแต่ชมนกมองไม้อยู่ได้ ถนนนะของส่วนรวม ไม่ใช่ของนายคนเดียว รู้ไว้ด้วยนายตาบอด” นี่ฉันแค่เทศน์นะ ยังไม่ได้ด่าเลย นายยังโดนน้อยไป
“ อ้าว อย่างนี้ก็สวยซิ ”
“อ้าวก็ไปอาบน้ำนู่น แล้วตอนเดินไปนะดูทางด้วยนะ เอ้อ เก็บคำชมของนายไว้ชมคนอื่นเถอะ เพราะถึงนายชมชั้น ชั้นก็คงไม่สวยขึ้นไปมากกว่านี้หรอก ”ฉันพูด
“ หวังว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกนะ นายตาบอด ฉันไปละ” ฉันขัดขึ้นก่อนที่เขาจะพูด แล้วก็ฝากกำปั้นที่ไม่ได้ใช้การมานานให้เป็นของแถม
“ โอ้ย! ยัยบ้า ฝากไว้ก่อนเถอะ”
“รีบมาเอาคืนก่อนที่ฉันจะลืมละ เดี๋ยวฉันไม่มีที่เก็บ ”
เฮ้อ เสียเวลาเทศนาคนไม่มีสมองไปตั้งนาน แล้วนี่ฉันจะไปทันรถตอน หกโมงสี่สิบห้ามั้ยเนี่ย เฮ้ย !รถไปแล้ว มันไม่เห็นฉันนั่งรออยู่รึไงเนี่ย ไอคนขับบ้าเอ้ย ตาถั่วจริงๆ เพราะตาบ้านั่นแท้ๆเลย ฉันเลยตกรถเลย เฮอะช่างเหอะเดินไปก็ได้ว่ะ
ณ โรงเรียนแสนสงบสุข( ซะเมื่อไร )ของฉัน
ตอนนี้ฉันอยู่ที่หน้าโรงเรียนแล้ว ดีใจจังที่ได้มาโรงเรียน อยู่บ้านไม่มีไรทำเลยจริงๆ ไปหายัยแก้วดีกว่า อืม ร้านไอติมแสนอร่อยใช่มะ รอเดี๋ยวนะยัยแก้ว ฮะฮะฮ้า ฉันกาลางจาไปหาแล้ววววววว (ในใจคะ ไม่งั้นคงอายแน่)
~ กิ้ง ก้อง สวัสดีคะ ร้านไอติมแสนอร่อยยินดีต้อนรับคะ ~
เสียงต้อนรับที่นี่มันดังดีจริงๆเล้ย ฉันคิดในใจ แล้วก็เดินไปหายัยแก้วที่นั่งเด่นอยู่ในร้าน
“ รอนานปะ ” ฉันถามขึ้นพลางนั่งลงบนเก้าอี้
“ ไม่นี่ เธอก็มาก่อนตั้ง 5 นาที ” ตอนนี้ 07.05 น. คะ
“ เออ แล้วนัดมาทำไมแต่เช้าว่ะ ”
“ ก็ไม่มีไรหรอก แค่เซ็ง ไม่มีใครกินติมเป็นเพื่อน เนี่ยป่านนี้ไอ้สองตัวนั้นมันยังไม่มาเลย ”
“ โทรหามันยังละ ”
“ อือ มันบอกขอนอนต่ออีกหน่อย ”
“ โห นี่มันไม่คิดจะตื่นเช้าสักวันรึไงเนี่ย ”
“ เฮ้อ ไม่รู้มันเหมือนกันวะ ”
“ ช่างเหอะ กินไร เดี๋ยวเลี้ยงเองแก้เซ็ง ^_^ ”
“ แล้วแต่แกเหอะ -_- ”
“ ได้ แต่แกกินนะ ^O< ”
“ เอาวนิลาที่นึงคะ -_- ”
“ ก็แค่เนี้ย เอาช็อกหนึ่งคะ ^o^ ”
“ เออ แล้วปิดเทอม มีคนมาเพิ่มปะ ” ฉันถามเรื่องแก๊งค์
“ น้องใหม่ เพียบเลยแหละ หล่อๆทั้งนั้นเลยด้วย ^o^ ” ปูพูดด้วยเสียงที่มีความสุข
ฉันละเซ็งกะเพื่อนคนนี้จริงๆ เปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วจนฉันยังตั้งตัวไม่ทันเลย โดยเฉพาะเรื่องคนหล่อเนี่ย หนีไม่พ้นเลยจริงๆ
“ ที่เห็นแกบอกหล่อเนี่ย เท่าที่เห็นมาก็งั้นๆนะ ฉันว่า ”
“ ใครเค้าจะไป มาตรฐานสูงอย่างแกละ ” ยัยปูว่าฉันคะ
“ วนิลาหนึ่ง ช็อกหนึ่งได้แล้วคะ ” พี่พนักงานร้านเอาไอติมมาเสริฟแล้ว ทวนรายการที่สั่ง
“ ขอบคุณคะ ” ฉันกับเข็มพูดพร้อมกัน ก็มารยาทดีคะ แต่ดูท่าทางพี่เค้าจะกลัวเรานะเนี่ย
“ เอ่อ ค...คะ ” พี่พนักงานพูดแล้วรีบเดินออกไป
“ ฉันว่าพี่เค้าเคยได้ยินกิตติศัพท์เราแหงเลย ถึงทำท่าลนลานแบบนั้นนะ ” แก้วออกความเห็น
“ ว่างั้นแหละ รีบกินเหอะ จะได้ไปยืนรอยัยสองตัวนั่น ”
“ อือ อือ ”
~ คำว่ารักต้องพูดเบาๆ ได้ยินไหมต้องพูดเบาเ... ~ ติ๊ด ฉันกดรับโทรศัพท์
“ เออ อยู่ไหนว่ะ ” ฉันถามยัยเพื่อนตัวดีที่โทรมา
“ มันโทรมาเหรอกวาง” แก้วถามด้วยความอยากรู้
‘อยู่หน้า ร.ร กับไอไผ่ แล้วแกละ ’ เสียงยัยปาล์มลอดโทรศัพท์ออกมาตอบฉัน
ฉันพยักหน้าให้แก้วก่อนจะ “ อยู่ร้านไอติมแสนอร่อย รีบมานะเว้ย ” ติ๊ด
“ มันว่าไง ”
“ เดี๋ยวมา อยู่กับไอไผ่หน้า ร.ร. ”
“ ไอสองคนนี้มันบ้าจริงๆ โมงสี่สิบแล้วเพิ่งจะมาถึง ร.ร. ”
“ มาโน่นแล้ว ไปกันเหอะ ” ฉันพูดพลางลุกออกไปหาเพื่อน
“ อือๆ ” แก้วตอบฉันแล้วทำท่าจะลุกตามฉันที่เดินออกไปแล้ว
# หน้าร้านไอติมแสนอร่อย
“ เปิดเทอมก็มาสายเลยนะ ไอไผ่ ไอปาล์ม ” ฉันทักทายเพี่อนที่ไม่ได้เจอกันหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ
“ ก็นะ ไม่สายก็แล้วกัน ” ไอปาล์มตอบฉัน
“ โห ถึงแกมาสายอาจารย์ก็กลัวจนไม่กล้าให้ใบแสดแกหรอก ” ฉันพูด
“ แกก็เว่อร์ซะ ” ไอปาล์มแก้ตัว
“ จะบอกว่าไม่จริงงั้นดิ ”
“เมื่อกี้หน้า ร.ร. พวกสาวๆ กรี๊ด นักเรียนใหม่กันใหญ่เลย เห็นบอกว่าหล่อด้วย ” ปาล์มพูดเปลี่ยนเรื่อง
“ อยู่ ม. 5 ด้วยแหละ ” ไผ่ช่วยเพื่อน
“ เปลี่ยนเรื่องเก่งนะแก ” ฉันบอกอย่างเอือมระอากับเพื่อนสองคนนี้จริงๆ
“ เออ แล้วไอแก้วละ ” ปาล์มถาม
“ เออ นั่นดิ ไมออกมาคนเดียว ” ไผ่ก็ถาม
นั่นดิ มันไปไหนของมันวะ เมื่อกี้ก็บอกว่าจะตามมา
“ไปหามันเหอะ ” ฉันแสดงความคิดเห็น
เราสามคนเลยกลับมาในร้าน แล้วก็เห็นคนในร้านยืนมุงอะไรกันอยู่แถมมีเสียงดังเอะอะ แบบนี้มีเรื่องแหงเลย
“ ได้เรื่องแล้ววะ” ฉันพูด
“ ว่างั้นแหละ รีบไปดูเหอะ แก้วมันยิ่งอารมณ์ร้อนอยู่ด้วย ” ปาล์มบอกพลางเดินนำพวกเราไป
พอเราไปถึง ก็เห็นแก้วหยิบถ้วยไอติมที่เหลืออยู่บนโต๊ะ มาสาดใส่หน้าพนักงานผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนั้น คุ้นๆแฮะ
“ อ้าวมาพอดีเลย ฉันไปก่อนนะ เอ้อ แล้วคราวหลังก็พูดกับลูกค้าดีๆด้วยละ นายปลากะโห้ ”
เราสามคนเดินเข้าไปหาปูพลางมองหน้านายคนนั้นชัดๆ
แล้ว “ เฮ้ย ! นายตาบอด คนเมื่อเช้านี่ ” ฉันอุทาน
“ รู้จักคนนิสัยแย่ๆอย่างนี้ด้วยเหรอ กวาง ” ปูถามฉัน
“ โหมีแก๊งค์ด้วย ไม่เบานะยัยงกเนี่ย ” เขาพูด
“ หุบปากเน่าๆของนายไปเลย ฉันพูดกับเพื่อนอยู่อย่าขัด และฉันไม่ได้ชื่อยัยงกอะไรนั่นด้วย ”
“ เปล่า เมื่อเช้าเค้าเดินชนชั้น ชั้นก็เลยชกเค้าไปที แต่....”
“ แต่ผมของฉันสีทองไม่ใช่สีเทาใช่มั๊ยละ เมื่อเช้าฉันนั่งมอไซค์มา ฉันจะชนเธอได้ไง ” พนักงานผู้ชายคนนั้นพูด
“ เปล่า แต่ฉันจะบอกว่าเมื่อเช้านายตัวงอกว่านี้ต่างหากละ ”
“ ทำไรอยู่ละต้น อ้าว ! เธอ ยัยบ้า คนเมื่อเช้านี่ ” อ้าวแล้วใครอีกละเนี่ย
“ เห็นมั๊ย คนที่ชนเธอนะน้องฉัน ผมสีเทา ส่วนฉันผมสีทอง ”
“ นี่ฉันไม่ได้ชื่อยัยบ้านะ แล้วพวกนายเป็นฝาแฝดกัน ว่างั้น ”
“ ช่างเถอะ ชั้นหวังว่าเราคงไม่ต้องเจอพวกนายอีกนะ ”
“ เช่นกัน แต่ยังไงเธอก็ทำฉันเปียก เพราะฉะนั้นเธอต้องชดใช้ ” แฝดผู้พี่เอ่ย แล้วยิ้มให้ยัยแก้วอย่างกวนอารมณ์
“ เรื่องของนาย นายเปียกนิฉันไม่ได้เปียก ^ > ^ เสียเวลาเสวนากับคนไม่มีมารยาทกับลูกค้านานแล้ว ไปกันเถอะพวกเรา ” แก้วไม่วายแขวะต่อ ก่อนจะ เดินนำออกมา
“ เธอนี่ก็ไม่ใช่เล่นนะ ซะใจชะมัด เห็นหน้าตานั่นแล้วยังไม่หายแค้นเลย ” ฉันพูด หลังจากที่เราออกมาจากร้าน
“ เออ แล้วเรื่องเป็นไง ไหนเล่ามาดิ ” ไผ่ถาม
“ ก็ไม่ทำไม เดี๋ยวอารมณ์ดีแล้วค่อยเล่าให้ฟัง ” แก้วตอบไผ่
“ งั้นแกเล่าก่อน ว่าไปรู้จักตาผมทองนั่นได้ไง ” ยัยปาล์มหันมาถามฉัน
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ออดดดดดดดดดดดดดดดดด~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ ไว้ เที่ยงแล้วจะเล่าให้ฟัง ”
ตอนนี้เราก็เดินมาดูห้องที่เราอยู่ในปีนี้ ที่บอร์ดของโรงเรียน
“ อืม แกดูทับ 1 ทับ 2 นะ ไอกวาง ” ไผ่ หันมาสั่งฉัน
“ แกดู ทับ 3 ทับ 4 นะไอแก้ว ”
“ ส่วนแก ทับ 5 ทับ 6 ”
“ เออ สั่งอยู่นั่นแหละ ” แล้วเราก็ไล่ดู รายชื่อตัวเองและเพื่อนที่ติดอยู่บนบอร์ด
“ อืม ทิพย์นที นิศาชล ชลาลัย ชโลทร ” ฉันไล่ดูจนรู้ว่าเราสี่คนอยู่ห้องเดียวกัน
“ เฮ้ยๆ เจอแล้ว ทับสองเว้ย ” ฉันพูดด้วยความดีใจ
“ อยู่ห้องเดียวกันใช่ปะ ” แก้วหันมาถาม
“ อือๆ ^o^ ”
“ วันนี้เราไม่ต้องเข้าแถวใช่ปะ ” ไผ่ถาม
“ อือ ใช่ ” ปูตอบ
“ งั้น คาบแรกเรียนไร ” ปาล์มถาม
“ สังคม 2 คาบวะ ” ไผ่ตอบ
“ โห คาบแรกก็สังคม จารย์ไรบอกปะ ” ฉันถามเพราะพวกเราไม่ชอบวิชานี้คะ
“ กรพินธุ์ ศรีชูชื่น ” แก้วบอกก่อนจะยิ้มหน้าบาน ^Q^
“ กรพินธุ์ด้วย 555+ เจอกันอีกแล้วนะคะอาจารย์ ” ฉันพูด
“ คราวก่อนไม่รุหายเข็ดรึยัง ”
“ คราวนี้เอาอีกปะ อยากเล่นอะ คันไม้คันมือ เห็นหน้าอาจารย์แล้วอยู่ไม่สุข”
“อืม คราวนี้เบาๆหน่อยละกัน”
“ เบาเนี่ย ยังไง”
“ ก็ ......................”
“ โอเค ^O^ ” เราสี่คนร้องพร้อมกันก่อนจะยิ้มหน้าบาน
“ ค่า ตื่นแล้วค่า ” -_- ฉันตอบแม่
แล้วฉันก็นอนต่อ จนได้ยินเสียงเตะประตูห้อง
“ เออๆ มาแล้ว โอ้ย เคาะปลุกแมลงสาบที่ไหนวะ ” ฉันก็เดินไปเปิดประตู
“ เคาะบ้าอะไรหะ ไอไผ่ แกกะจะปลุกคนทั้งบ้านเลยรึไง ”
“ ก็มีพี่คนเดียวในบ้านนี่แหละที่ยังไม่ตื่น คนอุตส่าห์มาปลุก ”
“ เออๆ บ่นเก่งกันจังวะ ไปๆ จะไปไหนก็ไปพี่จะอาบน้ำแล้ว ”
“ ก็แค่น้าน ” ^_<
~~~~ ปัง ! ~~~~
แล้วเวลาก็ผ่านไป................
ขณะนี้เวลา หกนาฬิกา ยี่สิบเก้านาที ห้าสิบสี่วินาที เสียงวิทยุของแม่บอกเวลาตอนนี้
โฮ่ เพิ่งหกโมง(จะ)ครึ่งอยู่เลย อุตส่าห์อาบน้ำนานๆ
ตึง ตึง ตึง
“ แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเดินตึงตัง เวลาลงบันได มันไม่ดี ”
“ ค่า ทราบแล้วค่าต่อไปนี้จะไม่ทำ (ในบ้าน) อีกแล้วค่า ”
“ อืม ก็ดีจ๊ะลูกแม่ สอนง่ายจริง ” ไผ่แกล้งเลียนเสียงแม่
“ ถ้ายังอยากมีวิญญาณไว้ไปเที่ยวก็หุบปากซะ เข้าใจ๊ ”ฉันขู่เสียงเข้มก่อนจะ ทำเป็นพี่ที่แสนดีตอนแม่เดินมา
+_+ สีหน้าของไผ่ ^ ~ ^” ฉัน ^_^ แม่
“ ไปก่อนนะคะแม่ แล้วจะกลับเย็นๆหน่อยนะคะ ” ฉันบอกแม่
“ ไม่ให้ลุงด้วงไปส่งเหรอลูก ”
“ ไม่เป็นไรคะ ว่าจะนั่งรถเมล์ไป ”
“ ไม่กินไรหน่อยเหรอลูก แล้วเพิ่งเปิดเทอมทำไมกลับเย็น ” แม่ถามด้วยความเป็นห่วง
“ ไม่คะ แล้วก็ ฉลองเปิดเทอมนิดหน่อยนะคะ ” ฉันตอบก่อนจะวิ่งออกมาข้างนอก
ตึก ตึก ตึก ~~
“ ฮู้ว รอดมาได้ ” แล้วเสียงมือถือฉันก็ดังขึ้น
~ คำว่ารักต้องพูดเบาเบา ได้ยินไหมต้องพูดเบาเบา บอกใ. ~ ติ๊ด
‘ แกอยู่ไหนวะกวาง ’ เสียงยัยแก้วเพื่อนตัวดีลอดเข้ามาในโสตประสาทหู
“ที่ที่มีให้คนอย่างฉันอยู่ได้”
‘ อย่ากวนดิวะ ’
“ คนได้ใช่ปะ” ฉันยังกวนประสาทที่แทบจะไม่มีรอยหยักของมัน
‘ เวร อยู่ไหนแล้ว เร็วตอบมา ’
“ จะมารับเหรอ”
‘เออ อยู่ไหนแล้ว ’
“ อยู่หน้าหมู่บ้าน ”
‘ ก็แค่เนี้ย เจอกันที่ ร.ร. โมงสิบ หน้าร้านไอติมแสนอร่อยนะ ติ๊ด ’
เฮ้อเพื่อนชั้น ไม่มารับจะพูดทำไมวะ “ โอ้ย ! ”
ฉันชนเข้ากับอะไรบางอย่าง จนล้มไม่เป็นท่าไปกองอยู่กับพื้น พร้อมกระเป๋านักเรียน
“ นายเดินภาษาบ้าอะไรของนายเนี่ย ดูสิ โอ้ย ”
“ เธอก็รู้อยู่แล้วจะถามทำไม เธอนั่นแหละเดินมาชนชั้นเอง ไม่ขอโทษอีก เฮ้อ ผู้หญิงสมัยนี้ แย่ชะมัด ”เขาพูดแล้วยื่นมือมาให้ฉันจับ แต่ฉันปัดมือเขาออกแล้วลุกขึ้นยืนเอง ให้รู้ซะมั้งแค่เนี้ยจิ๊บๆ
“อ้าวนายตาบอด นายนะเดินชนชั้นเองนะ ยังจะมาโทษฉันอีก” ฉันบอก พลางปัดกระโปรงแล้วพูดต่อ
“เดินภาษาบ้านี่เอง มิน่าละถึงมองไม่เห็นคนที่เค้าเดินกันอยู่ดีๆ คราวหลังมีตาก็หัดดูทางซะมั้งนะ ไม่ใช่มัวแต่ชมนกมองไม้อยู่ได้ ถนนนะของส่วนรวม ไม่ใช่ของนายคนเดียว รู้ไว้ด้วยนายตาบอด” นี่ฉันแค่เทศน์นะ ยังไม่ได้ด่าเลย นายยังโดนน้อยไป
“ อ้าว อย่างนี้ก็สวยซิ ”
“อ้าวก็ไปอาบน้ำนู่น แล้วตอนเดินไปนะดูทางด้วยนะ เอ้อ เก็บคำชมของนายไว้ชมคนอื่นเถอะ เพราะถึงนายชมชั้น ชั้นก็คงไม่สวยขึ้นไปมากกว่านี้หรอก ”ฉันพูด
“ หวังว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกนะ นายตาบอด ฉันไปละ” ฉันขัดขึ้นก่อนที่เขาจะพูด แล้วก็ฝากกำปั้นที่ไม่ได้ใช้การมานานให้เป็นของแถม
“ โอ้ย! ยัยบ้า ฝากไว้ก่อนเถอะ”
“รีบมาเอาคืนก่อนที่ฉันจะลืมละ เดี๋ยวฉันไม่มีที่เก็บ ”
เฮ้อ เสียเวลาเทศนาคนไม่มีสมองไปตั้งนาน แล้วนี่ฉันจะไปทันรถตอน หกโมงสี่สิบห้ามั้ยเนี่ย เฮ้ย !รถไปแล้ว มันไม่เห็นฉันนั่งรออยู่รึไงเนี่ย ไอคนขับบ้าเอ้ย ตาถั่วจริงๆ เพราะตาบ้านั่นแท้ๆเลย ฉันเลยตกรถเลย เฮอะช่างเหอะเดินไปก็ได้ว่ะ
ณ โรงเรียนแสนสงบสุข( ซะเมื่อไร )ของฉัน
ตอนนี้ฉันอยู่ที่หน้าโรงเรียนแล้ว ดีใจจังที่ได้มาโรงเรียน อยู่บ้านไม่มีไรทำเลยจริงๆ ไปหายัยแก้วดีกว่า อืม ร้านไอติมแสนอร่อยใช่มะ รอเดี๋ยวนะยัยแก้ว ฮะฮะฮ้า ฉันกาลางจาไปหาแล้ววววววว (ในใจคะ ไม่งั้นคงอายแน่)
~ กิ้ง ก้อง สวัสดีคะ ร้านไอติมแสนอร่อยยินดีต้อนรับคะ ~
เสียงต้อนรับที่นี่มันดังดีจริงๆเล้ย ฉันคิดในใจ แล้วก็เดินไปหายัยแก้วที่นั่งเด่นอยู่ในร้าน
“ รอนานปะ ” ฉันถามขึ้นพลางนั่งลงบนเก้าอี้
“ ไม่นี่ เธอก็มาก่อนตั้ง 5 นาที ” ตอนนี้ 07.05 น. คะ
“ เออ แล้วนัดมาทำไมแต่เช้าว่ะ ”
“ ก็ไม่มีไรหรอก แค่เซ็ง ไม่มีใครกินติมเป็นเพื่อน เนี่ยป่านนี้ไอ้สองตัวนั้นมันยังไม่มาเลย ”
“ โทรหามันยังละ ”
“ อือ มันบอกขอนอนต่ออีกหน่อย ”
“ โห นี่มันไม่คิดจะตื่นเช้าสักวันรึไงเนี่ย ”
“ เฮ้อ ไม่รู้มันเหมือนกันวะ ”
“ ช่างเหอะ กินไร เดี๋ยวเลี้ยงเองแก้เซ็ง ^_^ ”
“ แล้วแต่แกเหอะ -_- ”
“ ได้ แต่แกกินนะ ^O< ”
“ เอาวนิลาที่นึงคะ -_- ”
“ ก็แค่เนี้ย เอาช็อกหนึ่งคะ ^o^ ”
“ เออ แล้วปิดเทอม มีคนมาเพิ่มปะ ” ฉันถามเรื่องแก๊งค์
“ น้องใหม่ เพียบเลยแหละ หล่อๆทั้งนั้นเลยด้วย ^o^ ” ปูพูดด้วยเสียงที่มีความสุข
ฉันละเซ็งกะเพื่อนคนนี้จริงๆ เปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วจนฉันยังตั้งตัวไม่ทันเลย โดยเฉพาะเรื่องคนหล่อเนี่ย หนีไม่พ้นเลยจริงๆ
“ ที่เห็นแกบอกหล่อเนี่ย เท่าที่เห็นมาก็งั้นๆนะ ฉันว่า ”
“ ใครเค้าจะไป มาตรฐานสูงอย่างแกละ ” ยัยปูว่าฉันคะ
“ วนิลาหนึ่ง ช็อกหนึ่งได้แล้วคะ ” พี่พนักงานร้านเอาไอติมมาเสริฟแล้ว ทวนรายการที่สั่ง
“ ขอบคุณคะ ” ฉันกับเข็มพูดพร้อมกัน ก็มารยาทดีคะ แต่ดูท่าทางพี่เค้าจะกลัวเรานะเนี่ย
“ เอ่อ ค...คะ ” พี่พนักงานพูดแล้วรีบเดินออกไป
“ ฉันว่าพี่เค้าเคยได้ยินกิตติศัพท์เราแหงเลย ถึงทำท่าลนลานแบบนั้นนะ ” แก้วออกความเห็น
“ ว่างั้นแหละ รีบกินเหอะ จะได้ไปยืนรอยัยสองตัวนั่น ”
“ อือ อือ ”
~ คำว่ารักต้องพูดเบาๆ ได้ยินไหมต้องพูดเบาเ... ~ ติ๊ด ฉันกดรับโทรศัพท์
“ เออ อยู่ไหนว่ะ ” ฉันถามยัยเพื่อนตัวดีที่โทรมา
“ มันโทรมาเหรอกวาง” แก้วถามด้วยความอยากรู้
‘อยู่หน้า ร.ร กับไอไผ่ แล้วแกละ ’ เสียงยัยปาล์มลอดโทรศัพท์ออกมาตอบฉัน
ฉันพยักหน้าให้แก้วก่อนจะ “ อยู่ร้านไอติมแสนอร่อย รีบมานะเว้ย ” ติ๊ด
“ มันว่าไง ”
“ เดี๋ยวมา อยู่กับไอไผ่หน้า ร.ร. ”
“ ไอสองคนนี้มันบ้าจริงๆ โมงสี่สิบแล้วเพิ่งจะมาถึง ร.ร. ”
“ มาโน่นแล้ว ไปกันเหอะ ” ฉันพูดพลางลุกออกไปหาเพื่อน
“ อือๆ ” แก้วตอบฉันแล้วทำท่าจะลุกตามฉันที่เดินออกไปแล้ว
# หน้าร้านไอติมแสนอร่อย
“ เปิดเทอมก็มาสายเลยนะ ไอไผ่ ไอปาล์ม ” ฉันทักทายเพี่อนที่ไม่ได้เจอกันหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ
“ ก็นะ ไม่สายก็แล้วกัน ” ไอปาล์มตอบฉัน
“ โห ถึงแกมาสายอาจารย์ก็กลัวจนไม่กล้าให้ใบแสดแกหรอก ” ฉันพูด
“ แกก็เว่อร์ซะ ” ไอปาล์มแก้ตัว
“ จะบอกว่าไม่จริงงั้นดิ ”
“เมื่อกี้หน้า ร.ร. พวกสาวๆ กรี๊ด นักเรียนใหม่กันใหญ่เลย เห็นบอกว่าหล่อด้วย ” ปาล์มพูดเปลี่ยนเรื่อง
“ อยู่ ม. 5 ด้วยแหละ ” ไผ่ช่วยเพื่อน
“ เปลี่ยนเรื่องเก่งนะแก ” ฉันบอกอย่างเอือมระอากับเพื่อนสองคนนี้จริงๆ
“ เออ แล้วไอแก้วละ ” ปาล์มถาม
“ เออ นั่นดิ ไมออกมาคนเดียว ” ไผ่ก็ถาม
นั่นดิ มันไปไหนของมันวะ เมื่อกี้ก็บอกว่าจะตามมา
“ไปหามันเหอะ ” ฉันแสดงความคิดเห็น
เราสามคนเลยกลับมาในร้าน แล้วก็เห็นคนในร้านยืนมุงอะไรกันอยู่แถมมีเสียงดังเอะอะ แบบนี้มีเรื่องแหงเลย
“ ได้เรื่องแล้ววะ” ฉันพูด
“ ว่างั้นแหละ รีบไปดูเหอะ แก้วมันยิ่งอารมณ์ร้อนอยู่ด้วย ” ปาล์มบอกพลางเดินนำพวกเราไป
พอเราไปถึง ก็เห็นแก้วหยิบถ้วยไอติมที่เหลืออยู่บนโต๊ะ มาสาดใส่หน้าพนักงานผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนั้น คุ้นๆแฮะ
“ อ้าวมาพอดีเลย ฉันไปก่อนนะ เอ้อ แล้วคราวหลังก็พูดกับลูกค้าดีๆด้วยละ นายปลากะโห้ ”
เราสามคนเดินเข้าไปหาปูพลางมองหน้านายคนนั้นชัดๆ
แล้ว “ เฮ้ย ! นายตาบอด คนเมื่อเช้านี่ ” ฉันอุทาน
“ รู้จักคนนิสัยแย่ๆอย่างนี้ด้วยเหรอ กวาง ” ปูถามฉัน
“ โหมีแก๊งค์ด้วย ไม่เบานะยัยงกเนี่ย ” เขาพูด
“ หุบปากเน่าๆของนายไปเลย ฉันพูดกับเพื่อนอยู่อย่าขัด และฉันไม่ได้ชื่อยัยงกอะไรนั่นด้วย ”
“ เปล่า เมื่อเช้าเค้าเดินชนชั้น ชั้นก็เลยชกเค้าไปที แต่....”
“ แต่ผมของฉันสีทองไม่ใช่สีเทาใช่มั๊ยละ เมื่อเช้าฉันนั่งมอไซค์มา ฉันจะชนเธอได้ไง ” พนักงานผู้ชายคนนั้นพูด
“ เปล่า แต่ฉันจะบอกว่าเมื่อเช้านายตัวงอกว่านี้ต่างหากละ ”
“ ทำไรอยู่ละต้น อ้าว ! เธอ ยัยบ้า คนเมื่อเช้านี่ ” อ้าวแล้วใครอีกละเนี่ย
“ เห็นมั๊ย คนที่ชนเธอนะน้องฉัน ผมสีเทา ส่วนฉันผมสีทอง ”
“ นี่ฉันไม่ได้ชื่อยัยบ้านะ แล้วพวกนายเป็นฝาแฝดกัน ว่างั้น ”
“ ช่างเถอะ ชั้นหวังว่าเราคงไม่ต้องเจอพวกนายอีกนะ ”
“ เช่นกัน แต่ยังไงเธอก็ทำฉันเปียก เพราะฉะนั้นเธอต้องชดใช้ ” แฝดผู้พี่เอ่ย แล้วยิ้มให้ยัยแก้วอย่างกวนอารมณ์
“ เรื่องของนาย นายเปียกนิฉันไม่ได้เปียก ^ > ^ เสียเวลาเสวนากับคนไม่มีมารยาทกับลูกค้านานแล้ว ไปกันเถอะพวกเรา ” แก้วไม่วายแขวะต่อ ก่อนจะ เดินนำออกมา
“ เธอนี่ก็ไม่ใช่เล่นนะ ซะใจชะมัด เห็นหน้าตานั่นแล้วยังไม่หายแค้นเลย ” ฉันพูด หลังจากที่เราออกมาจากร้าน
“ เออ แล้วเรื่องเป็นไง ไหนเล่ามาดิ ” ไผ่ถาม
“ ก็ไม่ทำไม เดี๋ยวอารมณ์ดีแล้วค่อยเล่าให้ฟัง ” แก้วตอบไผ่
“ งั้นแกเล่าก่อน ว่าไปรู้จักตาผมทองนั่นได้ไง ” ยัยปาล์มหันมาถามฉัน
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ออดดดดดดดดดดดดดดดดด~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ ไว้ เที่ยงแล้วจะเล่าให้ฟัง ”
ตอนนี้เราก็เดินมาดูห้องที่เราอยู่ในปีนี้ ที่บอร์ดของโรงเรียน
“ อืม แกดูทับ 1 ทับ 2 นะ ไอกวาง ” ไผ่ หันมาสั่งฉัน
“ แกดู ทับ 3 ทับ 4 นะไอแก้ว ”
“ ส่วนแก ทับ 5 ทับ 6 ”
“ เออ สั่งอยู่นั่นแหละ ” แล้วเราก็ไล่ดู รายชื่อตัวเองและเพื่อนที่ติดอยู่บนบอร์ด
“ อืม ทิพย์นที นิศาชล ชลาลัย ชโลทร ” ฉันไล่ดูจนรู้ว่าเราสี่คนอยู่ห้องเดียวกัน
“ เฮ้ยๆ เจอแล้ว ทับสองเว้ย ” ฉันพูดด้วยความดีใจ
“ อยู่ห้องเดียวกันใช่ปะ ” แก้วหันมาถาม
“ อือๆ ^o^ ”
“ วันนี้เราไม่ต้องเข้าแถวใช่ปะ ” ไผ่ถาม
“ อือ ใช่ ” ปูตอบ
“ งั้น คาบแรกเรียนไร ” ปาล์มถาม
“ สังคม 2 คาบวะ ” ไผ่ตอบ
“ โห คาบแรกก็สังคม จารย์ไรบอกปะ ” ฉันถามเพราะพวกเราไม่ชอบวิชานี้คะ
“ กรพินธุ์ ศรีชูชื่น ” แก้วบอกก่อนจะยิ้มหน้าบาน ^Q^
“ กรพินธุ์ด้วย 555+ เจอกันอีกแล้วนะคะอาจารย์ ” ฉันพูด
“ คราวก่อนไม่รุหายเข็ดรึยัง ”
“ คราวนี้เอาอีกปะ อยากเล่นอะ คันไม้คันมือ เห็นหน้าอาจารย์แล้วอยู่ไม่สุข”
“อืม คราวนี้เบาๆหน่อยละกัน”
“ เบาเนี่ย ยังไง”
“ ก็ ......................”
“ โอเค ^O^ ” เราสี่คนร้องพร้อมกันก่อนจะยิ้มหน้าบาน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น