ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักต้องห้ามของนายหมาป่า {Ver.KyuMin}

    ลำดับตอนที่ #3 : ++Chapter 3++

    • อัปเดตล่าสุด 24 ต.ค. 53


    ++Chapter 3++


    “นายคยูฮยอน ตื่นได้แล้ว
    !!!!” ซองมินตะโกนใส่หูคยูฮยอนที่กำลังนอนหลับสนิท ไม่รับรู้เรื่องราวอะไรทั้งสิ้น สิ่งที่ได้กลับก็คือ

    ………………………………….

    “นายโจคยูฮยอน!!!!=[]=!!!!!!!! ซองมินกระชากผ้าห่ม ทำให้คยูฮยอนกลิ้งตกเตียง

    “โอยยย!! ปลุกอะไรผมแต่เช้าเนี่ย!” ในที่สุดคยูฮยอนก็ตื่นขึ้นมา ทรงผมชี้โด่ ไม่เป็นทรง แต่ก็ยังคงความหล่อได้ดี


    “ต้องให้ลงมือแต่เช้าเลยนะ รีบไปอาบน้ำ แต่งตัวได้แล้ว เดี๋ยวตอนเก้าโมงจะมีแถลงข่าว
    !!” ซองมินชี้นิ้วสั่งๆๆ คยูฮยอนก่อนที่จะ ก้มลงเก็บของที่รกห้อง ให้เข้าที่

    “ไปทำไม ไม่ไป” สิ้นเสียงคยูฮยอน ก็ล้มตัวนอนลงอีกครั้ง

    “คยูฮยอน!!!!!” ซองมินละจากหน้าที่แม่บ้าน มาเป็นแม่เลี้ยงคยูฮยอนโดยการเขย่าตัวคยูฮยอนให้ลุกขึ้นมา

    “ไม่เอา…. ยังไม่อยากตื่น” คยูฮยอนดึงผ้าห่มมาคลุมโปงแล้วหลับต่อ

    “ลุกขึ้นได้แล้วววว!!!!” ซองมินรวบพลังฮึกสุดท้าย ยกที่นอนคว่ำคยูฮยอนทันที

    โครมมมม!!!

    “ว๊ากกกกกก!!!” คยูฮยอนที่โดนซองมินซัดจนคว่ำ ทำให้ตาสว่างเต็มที่

    “ชิต้องให้เล่นแรงๆ” ซองมินสะบัดหน้าใส่คยูฮยอน แล้วเดินออกไป

    “กระต่ายอะไร แรงเยอะชะมัด” คยูฮยอนบ่นฮุบ แล้วคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ


    …………………………………………………………………

    “ข่าวที่ลงเมื่อวานมันจริงหรอครับ???”

    “ผู้หญิงคนนั้นเขาบอกว่าคุณเป็นพ่อเด็ก????”

    “แล้วคุณจะทำไงยังครับ?????”

    บรรดานักข่าวต่างก็ยิงคำถามมาที่คยูฮยอนที่ทำหน้านิ่งเฉย ราวกับว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องไร้สาระ

    “ขอโทษนะฮะ ถามมาทีละคนฮะ” ซองมิน ลุกขึ้นแล้วเชิญนักข่าวคนแรก

    “คุณคยูฮยอน เรื่องจริงรึป่าวคะ ที่ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเด็กในท้องเป็นลูกของคุณ”

    ไม่จริงครับ…..

                    ทันทีที่คยูฮยอนปฎิเสธ เหล่าบรรดาแฟนคลับ นักข่าว ต่างก็หันมาพูดคุยกันอย่างเสียงดัง

    “แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครครับ” คยูฮยอนหันมาถามนักข่าวบ้าง ทำเอาเงียบกริบยกห้อง

    ……………………………

    “เอาเป็นว่า ผมจะสรุปตรงๆนะครับ ผมไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับผู้หญิงคนนั้น เพราะผมอยู่กับผู้จัดการส่วนตัวเกือบทุกวัน ผมทำงานอยู่ทุกวัน ผมมีเวลาอยู่กับผู้หญิงด้วยหรอครับ? ก็ไม่มี ฉะนั้น ผมขอจบการแถลงข่าวเพียงเท่านี้ครับ” คยูฮยอนพูดจบก็ใส่แว่นตาดำลุกขึ้น แล้วเดินไปหลังเวที

    “ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมการแถลงข่าวนะครับ” ซองมินลุกขึ้น แล้วโค้งขอบคุณ ก่อนที่จะเดินตามคยูฮยอน

    “ไปไหนแล้ว” ซองมินพยายามมองหาคยูฮยอน แต่ก็ไม่เห็นมีใคร

    หมับบบ!!!!

    “อุ๊กก!!” ซองมินโดนใครไม่รู้ปิดปาก แล้วโดนฉุดเข้าไปในซอกมืด ที่ไม่มีใครสังเกต

    “ผมเองพี่” คยูฮยอนค่อยๆ ปล่อยมือที่ปิดปากซองมินไว้

    “คยูฮยอน! ตกใจอุ๊บ!!

    “พี่เงียบๆ สิ เดี๋ยวนักข่าวก็กรูมานี่อีกหรอก!” คยูฮยอนเอามือปิดปากซองมินไว้อีกรอบ

    “อู้อี้ๆๆ” ซองมินพยายามดิ้นเบาๆ แล้วเอามือคยูฮยอนออก

    ……พี่จะเชื่อผมรึป่าว ว่าผมไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น”

    …………ผมจะไปรู้หรอฮะ..” ซองมินเสียงแผ่วลงเล็กน้อย พลางก้มหน้าหลบสายตาที่คยูฮยอนมองมา

    “ผมมีแค่พี่พี่ก็รู้ ผู้หญิงคนนั้นแค่กุเรื่องขึ้นมา” คยูฮยอนพยายามอธิบายเหตุผล

    “อย่าเลยคยูฮยอน ผมกับนายก็แค่ผู้จัการส่วนตัวกับนักร้อง….

    “พี่ซองมิน พี่พยายามปิดปังความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองอยู่นะ!” คยูฮยอนจับไหล่ร่างบางแล้วให้หันมามองหน้าตรงๆ

    …………….” ซองมินเงียบไปสักพัก

    “พี่ซองมิน ผม…………” คยูฮยอนจับคางใบหน้าหวานให้เชิ่ดขึ้นแล้วค่อยๆ บรรจงจูบช้าๆ

    “อะ..อื้อ..” ซองมินตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะหลับตารับจูบจากคยูฮยอนอย่างเต็มใจ

                    คยูฮยอนเลื่อนมือลงมาโอบเอวบางเข้ามาใกล้ชิดมากขึ้น พลางสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานในปากซองมินอย่างอ่อนโยนและเร่าร้อนในเวลาเดียวกัน ส่วนซองมินก็ตอบสนองด้วยการโอบรอบคอร่างสูง เข้ามาอีกแล้วปล่อยให้คยูฮยอนทำตามใจชอบ

    “อา….หีๆ” คยูฮยอนถอนจูบออกแล้วมองใบหน้าหวานที่กำลังเคลิ้มไปกับรสจูบของตัวเอง

    “ชิ….” ซองมินเม้มปากเล็กน้อย แล้วผละออกจากคยูฮยอน

    “เคลิ้มเลยนะครับพี่” คยูฮยอนยิ้มอย่างชอบใจ แล้วลูบไล้สะโพกกลมมนผ่านกางเกงซองมิน


    “อ่ะ
    อย่าน่า!” ซองมินพยายามดึงมือของคยูฮยอนที่ซนราวกับหนวดปลาหมึกที่เกาะหนึบอยู่ที่สะโพกตัวเองไม่ยอมปล่อย

    “ทำไมล่ะ พี่ก็ชอบไม่ใช่หรอครับ” คยุฮยอนกระซิบข้างหูซองมิน แล้วงับเบาๆ

    “อะอื้ออย่าน่านี่มันที่ทำงานนะ..” ซองมินพยายามต่อต้านคยูฮยอน แต่ไม่มีท่าทีจะได้ผล

    “ก็ที่ทำงานไงครับมันเร้าใจดีออก” คยูฮยอนจับข้อมือเล็กสองข้างแล้วรวบขึ้นเหนือหัวก่อนที่จะไซร้ลำคอขาวของซองมิน

    “อื้ออา” ซองมินครางในลำคอเบาๆ ก่อนที่จะพยายามบิดข้อมือให้หลุด

    “หึ….” คยูฮยอนยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนที่จะขบเม้มซอกคอขาว จนกลายเป็นรอยแดงจ้ำๆ 2-3 ที่ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

    “อ่า….” ซองมินปรือตามองร่างสูง แล้วเอียงคอหลบเล็กน้อย

    “พอได้แล้วมั๊ง ซองมิน คยูฮยอน”

     


    ………………………………………………..

     

    อิๆ ไรเตอร์ทายนะ ในใจทุกคนกำลังบอกว่า

     

    “ใครขัดจังหวะอ่ะ!!!” ใช่ม่ะ

     

    อิๆๆๆ อยากรู้ ก็เม้นๆ บอกน่ะค่ะ

     

    จะได้มีกำลังใจอัพต่ออีกสัก 2-3 ตอน ^w^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×