คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ++Chapter 2++
“นี่มันอะไรกัน คยูฮยอน!!!!” ฮันเกิง เจ้าของบริษัทค่ายเพลงยักษ์ กำลังตะคอกหน้าใส่คยูฮยอนที่กำลังนั่งอย่างสบายอารมณ์ดี
“ข่าวไงครับ ไม่น่าถาม” คยูฮยอนตอบกลับมาอย่างกวนๆ ทำให้ฮันเกิงต้องกำมือแน่น
“นาย!... ให้ตายสิ ซองมิน!!!” ฮันเกิงหันไปมองซองมินที่กำลังก้มหน้า เหมือนจะสำนึกฟิดอะไรบางอย่าง
“อะ…ฮะ?? ซองมินรีบลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปตรงหน้าฮันเกิงทันที
“คุณคงจะรู้นะ ว่าต้องทำยังไง???”
“รู้ฮะ เข้าใจแล้ว…” ซองมินเสียงสั่นเล็กน้อย แล้วโค้งตัวขอโทษฮันเกิง
“ออกไปได้แล้ว! ทั้งสองคนเลย” ฮันเกิงสะบัดมือไล่สองคนนั้นออกไป
……………………………………….
ณ ห้องพักส่วนตัว
“เพราะนายคนเดียว!! ที่ทำให้ผมต้องโดนท่านประธานว่า!!” ซองมินเงยหน้ามองคยูอย่างหาเรื่อง แต่ร่างสูงกลับหัวเราะเพราะท่าทางของตัวเอง
“ฮ่าๆๆๆๆ พี่นี่ตลกดี ฮ่าๆๆๆๆ!!!” คยูฮยอนหัวเราะอย่างชอบใจ พลางเอามือกุมท้องไปด้วย
“นะ…นาย หยุดหัวเราะเลยนะ!” ซองมินกระทืบเท้าเล็กน้อย พลางอมแก้มป่องอย่างงอนๆ
“…..อย่ามาทำหน้าน่ารักแบบนี้นะ ไม่งั้นหมาป่าจะอดใจไม่ไหว”
“ผมไปทำหน้าน่ารักตอนไหน??? อย่ามามั่วนะ!” ซองมินเถียงกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
“หึ… ตอนไหนหรอ?...” คยูฮยอนแสยะยิ้มเล็กน้อย แล้วฉุดข้อมือซองมินมานั่งตักตัวเอง แล้วโอบเอวไว้
“อะ…เล่นอะไรน่ะ! ปะ..ปล่อยผมนะ!” ซองมินพยายามดิ้นหนี ลุกออกจากตักร่างสูง แต่ความที่คยูฮยอนมีแรงมากกว่าซองมิน ทำให้เขาต้องนั่งตักคยูฮยอนอย่างจำใจ
“ดีมาก เด็กดีๆ” คยูฮยอนลูบหัวซองมินอย่างสนุก
“ผมไม่ใช่เด็กนะ ผมอายุมากกว่านายตั้งเยอะนะ!” ซองมินหันมาเบะปากใส่คยู
“พี่อายุเยอะ ทำไมนิสัยเหมือนเด็กๆ แบบนี้ล่ะ”
ฉึก!
“พี่อ่ะ ชอบทำตัวเป็นเด็กๆ ไม่พอใจอะไรก็งอแง”
ฉึก!!
“พี่ก็แปลกๆ ชอบสีชมพูอยู่เรื่อย อย่างเสื้อตัวที่พี่ใส่ก็สีชมพู”
ฉึก!!!
“ชอบนอนกอดตุ๊กตาทุกครั้ง”
ฉึก!!!!
“ถ้าพี่ไม่ใช่เด็กจริงๆ ก็เลิกนิสัยแบบนั้นสิครับ” คยูฮยอนยิ้มละลายใจให้ซองมิน
ฉึกกกๆๆๆ!!!!
“ไม่! ผมชอบของผม ทำไมนายต้องมายุ่งด้วยเล่า!” ซองมินดิ้นแรงๆ เพื่อที่จะให้คยูฮยอนปล่อยเขาไป
“ลองดิ้นอีกสิ! คราวนี้ยิ่งกว่าจูบแน่!”
“………………………” ซองมินนั่งนิ่งทันที ที่คยูฮยอนขู่จบ
“อ๊า…~ เด็กดีจริงๆ กระต่ายน้อยของผม…” คยูฮยอนหอมแก้มเนียนใสที่กำลังอมแก้มป่องอย่างหมั่นเขี้ยว
“อ๊ะ!! ฉวยโอกาส!!!” ซองมินสะบัดหน้าหนีก่อนที่จะโดนยิ่งกว่านี้
“ฉวยโอกาสแล้วไงครับ ผมล่ะอยาก…….” คยูฮยอนหยุดพูดแล้วมองร่างกายของซองมินด้วยสายตาที่หื่นกระหาย
“อะ..อยากอะไร????” ซองมินมองคยูฮยอนอย่างไม่ไว้วางใจ พลางรีบถาม
“อยากจะ…….กดพี่จังเลยครับ” ทันทีที่คยูฮยอนตอบเสร็จ ซองมินก็หน้าแดงก่ำอย่างเห็นชัด
“นะ...นายบ้าไปแล้ว!! อย่าทำอะไรผมนะ!” ซฮงมินพยายามลุกขึ้น ออกจากตักของร่างสูง แต่โดนโอบเอวไว้แน่น ทำให้ขยับไปไหนไม่ได้
“กระต่ายน้อย… หมาป่าหิวแล้ว ขอกิน…หน่อยนะ” คยูฮยอนอุ้มซองมินขึ้น แล้วพาไปที่เตียง
“คยู อย่าน่า…. ผมไม่เคยนะ!!” T^T ซองมินขยับตัวพิงหัวเตียง แล้วนั่งกอดเข่าไม่กระดิก
“คิดว่าจะรอดหรอครับ พี่ ไม่มีวันซะล่ะ” คยูฮยอนปลดเสื้อกระดุมลงมา เผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องที่เนียนแต่แฝงไปด้วยความเป็นชายในตัวเขา
“คยูฮยอน อย่าแกล้งผมสิ!!” ซองมินเอาหมอนมาปาใส่หน้าร่างสูงรัวๆ
“ผมป่าวแกล้งพี่ซะหน่อย” คยูฮยอนคว้าหมอนมาทัน แล้วทิ้งมันไปข้างหลังก่อนที่จะฟุบหน้านอนบนตักร่างบางทันที
=[]=…… >> สีหน้าของซองมิน
“ฝันดีครับ กระต่ายน้อย” ทันทีที่คยูฮยอนพูดจบ ก็ผล็อยหลับทันที
“อะ..ไอ้…หมาป่าเจ้าเล่ห์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
…………………………………………………………
ฮุๆๆ คิดว่าจะมี NC หรอคะ
รอไปก่อนแล้วกันนิ เม้น+โหวตกันเยอะๆนะคะ
ไรเตอร์จะได้มีกำลังอัพฟิค NC อาจจะเพิ่มเป็น 18+ ก็ได้ คึๆๆๆ =.,=
ความคิดเห็น