คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Miracle of my life (intro 40%)
‘เสี่ยว ลู่หาน’ หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม นักศึกษามหาวิทยาลัยแพทย์ศาสตร์ มีบิดาเป็นถึงคนดังในมุมมืดหรือก็คือ ‘มาเฟีย’นั่นเอง แม่ของเขาเสียชีวิตไปตั้งแต่ลู่หานยังเด็ก ทำให้ตอนนี้เขาอยู่กับพ่อเพียง 2 คน กับลูกน้อง บอดี้การ์ดอีกเป็นขบวนในความดูแลของพ่อเขา
เอาล่ะ ทุกคน ที่พูดมาข้างต้นนั่นคือผมเอง ตอนนี้ผมกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่ในสวนสัตว์พร้อมกับเพื่อนอีก 3 คน
‘พยอน แบคฮยอน’เด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับผม แต่เตี้ยกว่าผมประมาณ 4 เซน พูดง่ายๆแทบจะเตี้ยที่สุดในกลุ่ม แต่หน้าตามันก็ใช่ว่าจะไม่ดีเป็นถึงเดือนมหาลัยคณะวิศวะเชียวนะ ฮ่าๆ
‘โด คยองซู’หรืออีกชื่อหนึ่งคือดีโอแค่ผมนิยมเรียกมันว่าโด้ เพื่อนผมคนนี้มันตาโตเท่าไข่ห่านเลยนะ แถมเรียนเก่งสุดๆ แต่ดันไม่เข้แพทย์ไปเข้าอักษรซะงั้น
‘ซูโฮ’คู่หูดูโอ้กับน้องหมาแบคเพราะเตี้ยเหมือนกัน ซูโฮคนนี้ขาวโอโม่เลยขาวเหมือนผงซักฟอกอ่ะ ประมาณนั้น แต่ดีกรีความกวนตีนขอให้บอกมันกวนสุดๆไม่เข้ากับหน้าตาของมันเลยซักนิดเดียว
พวกผม 4 คน เดินดูสัตว์กรงนู้นกรงนี้ไปเรื่อยๆ แบคฮยอนกับซูโฮนี่ ดี๊ด๊ากันเป็นเด็กๆเหมือนไม่เคยมา ต่างกับน้องโด้ของเราขนาดมาเที่ยวสวนสัตว์ทั้งที พ่อคุณยังพกเอาหนังสือมาอ่านเลย
“เห้ยๆๆ ดูนี่ดิ เสือกรงนี้ท่าทางจะดุนะ”แบคฮยอนชี้ไปที่เสือชีตาร์ตัวหนึ่งที่นอนอยู่ในกรง แต่สายตาของมันนั้นชั่งไม่เป็นมิตรเหมือนสัตว์ตัวอื่นๆที่เราดูมาเลย น่าจะเป็นเสือที่เพิ่งเข้ามาอยู่ใหม่เลยไม่คุ้นกับคน
“เสือบ้านแกไม่ดุรึไง ฟาย” ซูโฮตอกกลับไป
“โหวววว”แบคฮยอนยู่ปากเล็กๆเข้าหากันอย่างรู้สึกน้อยใจ แต่อีกไม่กี่วินาทีถัดมาก็เปลี่ยนมาร่าเริงเหมือนเดิม “ไปกินเค้กกันๆ”แบคฮยอนยิ้มสดใสพลางชี้นิ้วเรียวๆไปที่ร้านเค้กเล็กๆน่ารักๆ
“เอาสิ กำลังหิวพอดี เนอะลู่หาน”ดีโอพูด ปิดหนังสือของตัวเองที่อยู่ในมือแล้วยัดมันลงในกระเป๋าเป้ที่สะพายมาด้วย
“อืมๆ เอาดิ”
พวกผมทั้ง 4 คนเดินเข้ามาในร้านเค้ก ‘Zoo cake sweet’ ชั่งตั้งชื่อร้านนะ ฮ่าๆ บรรยากาศนี่ สวีทจริงๆ ผนังทาด้วยสีชมพูอ่อนๆมีโคมไฟระย้าลายหัวใจอีกด้วย ซูโฮเดินนำเข้าไปที่โต๊ะด้านในสุดของร้าน เปิดเมนูเค้กจากสมุดที่วางไว้บนโต๊ะออกอ่าน
“พวกนายจะสั่งอะไรก็สั่งวันนี้ เสี่ยวลู่ของพวกเราจ่าย!”
“เห้ย!! ชั้นบอกตอ…” เหมือนเสียงของผมหายไปในอากาศเมื่อจู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดดังขึ้น คนทั้งร้านหันไปมองยังจุดที่ได้ยินเสียง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!! ช่วยด้วย สัตว์มันหลุดออกมา!!”
.
….
………….
“ว่าไงนะ!!”
ผมพวกสี่คนสติเตลิดเปิดเปิง สัตว์หลุดงั้นเหรอ ซวยแล้วไง คนในร้านวิ่งหนีกันไปหมดแล้ว พวกผมก็แยกย้ายกันหนีไปคนละทิศละทาง โอ้ว แม่โจ้! ทำไมลูกช้างต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยนะ ผมวิ่งมาได้ซักพักเจอสัตว์น้อยสัตว์ใหญ่หลุดออกมามากมาย ขาของผมแทบจะหมดแรง ผมคลานเข้าไปหลบในพุ่มไม้ใหญ่ที่ที่คิดว่ามันน่าจะปลอดภัยที่สุดแล้วในตอนนี้ อยู่ตรงนี้น่าจะปลอดภัยได้ในระยะหนึ่งละนะ ผมหันหลังพิงต้นไม้ใหญ่อย่างเหนื่อยล้า
แต่เมื่อผมหันหน้ากลับไปอีกทางเท่านั้นแหละ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แม่เจ้า!! เสือ!!!!!!!
เสือมันอยู่ตรงหน้าผมเลย หน้าห่างกันไม่กี่คืบ ผมหลับตาปี๋ ต้องถูกมันกินแน่ๆเลยทำไงดีๆๆ ผมกำมือแน่น จนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ตอนนี้ผมกลัวมากจริงๆ เสือยังคงอยู่ตรงหน้าผม…. ผมได้ยินเสียงมันคำรามในลำคอ แต่ยังไม่ทำร้ายผม มันไม่คิดจะทำอะไรเลยรึไงนะ
ปุ๊ง!!
“… ลืมตาได้แล้ว ”
“…”
ผมหูฝาดรึเปล่า เหมือนจะได้ยินเสียงนุ่มทุ้มจากเสือที่อยู่ตรงหน้าห่างกันไม่กี่คืบ ผมไม่กล้าลืมตาเลย เหมือนอวัยวะทุกส่วนสัมพันธ์กัน เมื่อความรู้สึกของผมกลัวมากอย่างเห็นได้ชัด ระบบประสาทก็ส่งคำสั่งให้ท่อปัสสาวะทำงาน ผมกลัวจนฉี่จะราดแล้วววววว
“ข้าบอกให้เจ้าลืมตา”
เจ้าของเสียงเชยคางผมขึ้นเบาๆ ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆ
“…” ผมตะลึงในสิ่งที่เห็น ข้างหน้าผมไม่ใช่เสือแต่เป็นชายหนุ่มผู้มีรูปร่างงดงาม จมูกโด่งเป็นสัน ตาเรียวคม ผิวขาวอย่างคนสุขภาพดี ปากบางๆสีชมพูน่าจูบนั่นอีก
“นาย.. อย่าบอกว่านายคือเสือตัวนั้นนะ” ผมเสียงสั่น ถามคนตรงหน้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆเขาพยักหน้าแทนคำตอบ
“…!!!!”
“มนุษย์เอ๋ย เจ้าอย่าเพิ่งตกใจในตัวข้า ข้าถูกสาป ข้าเป็นเทพจากสวรรค์เบื้องบน”
“…”
“ข้าขอไปอยู่กับเจ้าสักระยะหนึ่ง เพราะข้ารู้สึกถูกชะตากับเจ้าเหลือเกิน”
“!!!”
มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!
Baekhyun Part
ผมแทบจะสติหลุดหลังจากได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึงกรี๊ดขึ้นมา แล้วตะโกนว่าสัตว์มันหลุดออกมาถึงจะไม่รู้ว่าจำนวนเท่าไหร่ แต่ผมก็ขอโกยไว้ก่อนละกัน ผมวิ่งมาจนสุดทางออกแต่ผมไม่เห็นวี่แววของเพื่อนๆผมจะตามมาซักคนเลย T T
“ทุกคน ช่วยกันจับสัตว์เร็ว!!!”
เสียงพนักงานดูแลสัตว์ในสวนสัตว์ตะโกนกันอย่างไม่ขาดสาย เหตุการณ์ในสวนสัตว์ดูจะวุ่นวายมากๆเลย ผมหันหลังเตรียมที่จะเดินออกจากที่นี่เพื่อไปรอเพื่อนๆอยู่ข้างนอก อยู่ข้างในคงไม่ดีแน่ๆ
ฟุ่บ!!
เฮ้ย! อะไรวะ!!
ผมรู้สึกว่าขาผมมันอยู่ไม่ติดพื้น มันลอยขึ้นไปเรื่อยๆ อะไรเนี่ย ผมมีพลังพิเศษลอยได้งั้นเหรอ? ผมหันไปมองบริเวณแขนเสื้อที่รู้สึกเจ็บๆเหมือนมีอะไรเกี่ยว บ๊ะ ตีนอันเบ้อเริ่ม 0_0!! เมื่อมีความสงสัยต่อมความอยากรู้ก็บังเกิด ผมแหงนหน้าขึ้นมองสัตว์ประหลาดที่อยู่เหนือหัวผม
แล้วผมก็ถึงกับช็อก
นกฟินิกซ์!!!!
มันมาทำอะไรโลกมนุษย์ฟระ!!!
“หึ.. เจ้ามนุษย์ผู้โง่เขลาเอ๋ย…”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก นกพูดได้!! เรื่องที่น่าพิศวงอันดับที่ 8 ของโลก! ต้องจารึกไว้ในพระคัมภีร์ผมเจอนกพูดได้!!!
________________________________________________________________________
ความคิดเห็น