การจากลาของม.อ.16

เนื้อเรื่อง

วันอาทิตย์ที่ 9 มีนาคม 2551

            เมื่อวันที่ 7 มีนาคม 2551 เป็นวันสอบวันสุดท้ายของชาวมารีย์ ชั้นม.3 อย่างพวกเราก็ต้องจากลาเพื่อนบางคนที่ไปเข้าโรงเรียนอื่น ก็เลยไปเลี้ยงฉลองกันที่ ป๊อป กุ้งเกาหลี แต่เส้นทางการไปชั่งลำบากนัก(เพราะไม่รู้ว่าจะเอาถนนขึ้นบนกิโลได้ยังไงและต้องผ่านด่านชั่งด้วยละ)จะสาธยายให้อ่านนะ

หนึ่ง เส้นทางของการเริ่มต้น
พระเจ้าเหอะ เด็กมอสามไปกินเลี้ยงพร้อมกันรอมอไซค์นานมากกว่าจะได้ออกจากปากซอยโรงเรียนประมาณว่าผ่านไปแล้วครึ่งชั่วยามข้าพเจ้าก็ยังไม่ได้กระดื้บ...ไปไหนเลยนอกจากยืนรอมอไซค์อยู่หน้าโรงเรียน แถมตอนขึ้นรถ 84 พระเจ้า!!!เหมือนเด็กเทคโนฯ จะไปยกพวกตีกันเลยละ เดินเงี้ยคอคนมองตรึม ทำเอาบุกคลโดยรอบไม่กล้าโดยสารรถเลยทีเดียว แต่ทำไงได้ก็ต้องมีคนอื่นขึ้นมาบนรถบ้างแหละ แต่ขึ้นมาหล่อมแหล่ม...เฮอเฮอ พอเด็กมารีย์ลงรถ พระเจ้า!! นี่รถร้างหรือเปล่าเนี่ย โล่งเลยทีเดียว...เหลือแต่กระเป๋ารถหน้าโหดปากกรรไกรกับลุงคนขับอยู่บนรถเหมือนจะเข้าอู่ยังไงยังงั้นเลย...!!

สอง กุ้งเกาหลี
หลังจากลงรถเสร็จ พวกเราก็ได้เดินเขาร้าน ทำเอาเจ้าของงงเล็กน้อยนิดหน่อยถึงปานกลางว่า พวกลื้อจะมาทำอารายที่ร้านอั้ววะ!! อั้วม่ายเคยทำอารายให้พวกลื้อนา ประมาณนั้นเลยทีเดียวบ้าสุดๆ ทำเอางง แล้วก็ตกลงกันนานมากจนทำเอาที่ร้านจะไล่ออกมาแล้ว กว่าจะได้ที่นั่งที่พึงพอใจ เมื่อได้ที่นั่งทุกคนก็กลายร่างเป็นสัตว์ประหลาดตารายหาของกินกันยกใหญ่เลยทีเดียว ทำเอาข้าพเจ้าเกือบโดนกินไปด้วย...น่ากลัวมากมาย!!!

สาม ตู้เกม
ที่ร้านมีตู้เกมอยู่ด้วย เสร็จพวกข้าพเจ้าละ เล่นกันสนุกมากเสียเงินกันไปยกใหญ่แต่แทนที่เจ้าของร้านจะดีใจกลับกังวลใจสุดสุดแน่ พลางคิดว่า พวกลื้อพอได้เลี้ยว กดที่ดัง ตุบ ตุบ เงินที่พวกลื้อเล่นไม่คุ้มกับตู้เกมใหม่หรอกนาสงสารอั้วหน่อยเหอะน่า (T.,T) ฮือฮือ...

สี่ ถ่ายรูป
พอกินกันเสร็จทุกคนก็กลับร่างเดิม แล้วก็มาถ่ายรูป ทำเอาตารายเลยทีเดียวแสงแฟลตจ้าซะ และอาจจะมียิ้มเกษตรติดมาด้วย...กล่าวคือยิ้มที่มีผัก สัตว์เกษตร โผล่มาด้วยกล่าวคืออีกทีคือ ยิ้มผักติดฟัน ยิ้มพริกติดฟัน ยิ้มหมูติดฟัน ยิ้มไก่ติดฟัน ยิ้มกุ้งติดฟัน  ติดฟันเป็นต้น

ห้า กลับบ้านได้...
พอถึงเวลาแยกย้าย ก็ต้องมีน้ำตา น้ำลายและน้ำมูก ควบคู่กันไปเป็นธรรมดา เพราะการจากลาเป็นสัจธรรมที่เราไม่อาจลีกเลี่ยงได้ ทุกคนก็ต่างฝากความรัก ผูกผัน ตราติดไปกันด้วยน้ำตา น้ำลายและน้ำมูกที่เสื้อของอีกฝ่าย...(ฟังแล้วอาจสยอง)เฮอเฮอเฮอ เศร้าจริงจริง...(ใครจะซักเสื้อให้วะเนี่ย...ต้องใส่มาฟังผลสอ ออ บอ สอบด้วย...)

หก ตะคริว...ป้าด!!!
หลังจากที่รอดตายจากการตกเป็นของกินของเพื่อนก็ต้องมาโดนตะคริวกินตอนนั่งรถกลับอีก อันเนื่องจากสาเหตุ!!!
หลังรถกระบะนั่งได้อย่างสบายประมาณสาม ณ เวลานั้น ห้านั่งทับกันเหงื่อตกไหลย้อยจนเหมือนกล้วยทับราดน้ำเชื่อมแต่ขอแก้ไขข้อมูลน้ำเกลือ...ดีกว่า(เค็มซะ...เกลือขึ้นเบาะเลยทีเดียว)ตะคริวจึงเขมือบขาขวาข้าพเจ้าไปทั้งขาเจ็บปวดสุดๆๆไม่เคยลืม(เพราะมันเพิ่งผ่านไปนั้นเอง...หากนานแล้วคงจำบ่ได้)แต่ก็สนุกมากเลยละที่ได้เลี้ยงกับเพื่อนทุกคน...

     (T๐T) เฮอเฮอ!!! เนี่ยแหละเรื่องราวของเด็กๆ อย่างพวกเราที่ต้องมีการลาจากควบคู่กันด้วยเสมอ แต่ว่าการลาจากก็ไม่สามารถทำลายมิตรภาพความเป็นเพื่อนของพวกเราได้นอกจากเราจะตัดมันเอง เพราะฉะนั้นต้องรักและสามัคคีกันไว้มากๆนะ พวกเราเด็กมาร๊ย์รุ่น 16 รักกันมากมายละ...ดีแล้ว!!