คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 ต้องขอภัยด้วยนะค่ะ แก้ให้ใหม่ค่ะ
หลังจากที่ทุกคนทานอาหารกันเรียบร้อย ต่างคนต่างก็จะขึ้นไปพักผ่อนยกเว้นจุนซูที่ยืนอยู่นิ่งไม่ยอมขยับเขยื้อนไปไหน
"พี่จุนซู..พี่เป็นอะไรเหรอเปล่าฮะ" ชางมินเดินมาถามพี่สะใภ้ตัวเองที่ยังคงยืนนิ่ง แต่ได้รับการส่ายหน้าเบาๆๆจากร่างบาง แต่อีกคนที่กำลังอุ้มอินฮวานอยู่ก็พอเข้าใจว่าร่างบางเป็นอะไร
"ชางมิน!!นายพาอินฮวานไปนอนที่ห้องนายนะ ส่วนฉันกับจุนซูต้องมีเรื่องสะสางกันเล็กน้อย" ร่างสูงพูดจบพร้อมส่งให้อินฮวานให้กับชางมิน ชางมินแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย เค้าพอจะรู้ว่าพี่ชายของเค้าคิดอะไรอยู่ ร่างบางที่เห็นว่าชางมินจะพาอินฮวานขึ้นไปบนห้องก็รีบวิ่งมาดักอย่างร้อนรน
"ชางมินไม่ต้อง!!เดี๋ยวพี่ไปนอนกับอินฮวานเอง นายไปนอนก่อนเถอะ!!!" ร่างบางพูดพร้อมกับเชิดหน้าให้กับร่างสูงที่มองมาอย่างขำๆที่เห็นจุนซูลุกลี้ลุกลน
"อินฮวาน..อยากนอนกับพี่ชางมินนน~อินฮวานอยากฟังนิทานของพี่ชางมิน ~"เสียงเจื้อยแจ้วเจือปนอ้อนวอนของอินฮวานทำเอาผู้เป็นแม่สะอึก เหลือบมองร่างสูงที่ยืนยิ้มเป็นเชิงอยู่ข้างๆๆ ชิ คนบ้า ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องทุกทีเลย
"อินฮวานก็ไปนอนสิคับลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้ป๊ะป๊าพาไปเที่ยว ดีมั้ยคับ" ร่างสูงย่อตัวคุยกับลูกชายที่ทำท่าทางดีใจเมื่อได้รู้ว่าจะได้ไปเที่ยว
"ไปคับอินฮวาน เดี๋ยวพรุ่งนี้อินฮวานจะต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปเที่ยวน๊า~" ชางมินที่สบตากับพี่ชายแล้วก็หยักคิ้วให้พี่ชายตนเองเป็นเชิง จุนซูมองพี่ชายกับน้องชายด้วยความหมั่นไส้
"ชิ !! พี่น้องคู่นี้นิสัยไม่เคยเปลี่ยน!" จุนซูพึมพำเบาๆแต่หารู้ไม่ว่ามีใครอีกคนยืนฟังอยู่ข้างหลัง
"นินทาพี่อยู่เหรอ? ที่รัก" สรรพนามที่บุคคลข้างหลังทำเอาจุนซูสะดุ้งระคนตกใจ "มาตอนไหนเนี่ย!!" ร่างบางหันไปค้อนร่างสูงก่อนจะเดินไปที่โซฟา ร่างสูงที่เดินตามก็แปลกใจเมื่อเห็นร่างบางนั่งที่โซฟา
"นายไม่ไปนอนหรอกเหรอ?" ร่างสูงถามร่างบางที่เอาแต่นั่งอ่านหนังสอไปเรื่อยๆๆ ร่างบางทำเป็นไม่สนใจ พลางจ้องหนังสืออย่างสนใจ แต่หางตาก็เหลือบมองร่างสูงเป็นระยะๆๆ
"ไม่!!!!! ผมจะนอนบนโซฟานี่แหละ สบายดี!!" เสียงห้วนตอบมาพร้อมกับอ่านหนังสองต่อ "หึ"
"นายกลัวฉันหรอจุนซู~" เสียงแหบพร่าของร่างสูงทำเอาคนฟังเกิดอาการกลัวขึ้นมา รีบถอยหนีเมื่อเห็นราชสีห์เข้ามานั่งชิดติดกับตนเอง
"ใคร!!ใครกลัว ไม่มี๊~" ร่างบางพูดเอาหนังสือไปอ่านใกล้ๆๆเพื่อบดบังความกลัวไม่ให้ร่างสูงเห็น
"หึหึ!!ไม่กลัวก็ไม่กลัว แต่จะบอกให้นะ ถ้านายนอนตรงนี้ รับรองว่าลูกน้องฉันแต่ละคนได้เข้ามาปลุกปล้ำนายเป็นแน่ หึหึ!!" แล้วคำขู่ร่างสูงก็เป็นผล เมื่อร่างบางเริ่มจับแขนร่างสูงที่จะเดินกลับไป "ได้ผลแหะ "ร่างสูงคิดในใจ
"นายอย่าแกล้งฉันสิ!! ก็ได้ฉันจะไปนอนกับนาย แต่นายห้ามทำอะไรฉันเป็นอันขาด เข้าใจมั้ย!!!" ร่างบางแว้ดๆๆใส่ร่างสูงที่ยืนขำท่าทางกลัวมากๆๆของร่างบาง
"คร๊าบบบบบบบบ คุณหญิง ผม(ไม่)สัญญาครับ" ร่างสูงเว้นวรรคแล้วก็ตอบร่างบาง แต่หารู้ไม่ว่าร่างสูงแอบเอานิ้วไขว้กันไว้ข้างหลัง "หึหึ นายเสร็จฉันแน่จุนซู!"
จุนซูมองร่างสูงอย่างไม่ไว้ใจ แต่ก็ยอมเดินนำขึ้นไปบนห้องอย่างโดยดี
เมื่อร่างบางขึ้นมาบนห้องก็รีบจัดแจงที่นอนพร้อมกับเอาฟูกมาปูนอนที่พื้น ร่างสูงที่เห็นก็คัดค้านขึ้นมา
"นายนอนกับฉันก็ได้นิ ไม่เห็นต้องนอนกับพื้นเลย" ร่างบางที่จัดที่นอนก็เงยหน้ามามองร่างสูงอย่างไม่ไว้ใจ
"ผมไม่ไว้ใจคุณ!!!!!แจจุง" พร้อมก้มลงปูพื้นต่อ แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อถูกร่างสูงอุ้มขึ้นมาไว้บนเตียงนอน ร่างบางทุบตีและดิ้นเพื่อให้ร่างสูงปล่อยตัวเองลง
"ปล่อย!!!!ผมบอกให้คุณปล่อยสิ!!!" แต่ร่างบางก็รู้สึกเจ็บ เมื่อร่างสูงทิ้งตัวเองลงกับที่นอน
"โอ้ย!!!เจ็บนะ !!! " ร่างสูงไม่ฟังเสียงร้องของร่างบาง เค้าเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าพร้อมกับหยิบชุดนอนโลมาของร่างบางเมื่อสามปีที่แล้วมาให้ร่างบางที่ตกใจอยู่
"นายยังเก็บมันไว้อีกเหรอ!!!" ร่างบางเงยหน้ามองร่างสูงอย่างหาคำตอบ ร่างสูงเองก็สบตากับร่างบางแล้วก็รวบตัวร่างบางเข้ามากอดอย่างคิดถึง
"ฉันคิดถึงนายเสมอเลยจุนซู ที่ผ่านมาฉันยังรักนายเสมอ ไม่เคยเปลี่ยน!!!" ร่างบางที่ซบกับอกแกร่งของร่างสูงก็น้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจปนเสียใจ
"มันสายไปหรือเปล่าสำหรับคุณ!!" ร่างสูงไม่ตอบคำถามของร่างบางใดๆๆทั้งสิ้น เค้าอุ้มร่างบางขึ้นแนบอกพร้อมเดินไปทางห้องน้ำ แล้วมองร่างบางที่รู้หน้าที
ร่างบางเอื้อมไปจับลูกบิดพร้อมฃบิดเบาๆๆ ร่างสูงเองก็สามารถแทรกตัวเข้าไปได้ ร่างสูงอุ้มร่างบางวางที่อ่างเบาๆๆ พร้อมกับแขวนผ้าเช็ตัวไว้ให้ ร่างบางมองการกระทำของร่างสูงทุกอย่าง มันเหมือนเมื่อก่อนมากเกนไป เกินไปจริงๆๆ
"นายอาบน้ำก่อนนะ จะได้สบายตัว~ เผื่อคืนนี้เรามีเรื่องต้องสะสางกัน" ร่างสูงพูดด้วยเสียงแหบพร่า ร่างบางที่ได้ฟังก็หน้าแดงระเรื่อ แต่ก็กลับเกลื่อนด้วยการไล่ร่างสูงออกไปข้างนอก
ผ่านไปชั่วโมงนึง ร่างบางก็ออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าร่างสูงทำหน้าง้ำนั่งอยู่ปลายเตียง ร่างบางนึกขำอยู่ในใจ แต่ก็ต้องสะบัดความคิดนั้นออกซะ เมื่อพบว่าร่างสูงเดินเข้ามาหาตนเอง
"ทำไมนายเข้าไปในห้องน้ำนานจัง ฉันรอจนจะหลับแล้วรู้ไหม!!" ร่างสูงเดินตามร่างบางที่พยายามหลีกเลี่ยงไปนอนบนเตียง
"ผมบอกให้คุณรอเหรอ แจจุง!!" จุนซูที่กำลังเอาหมอนข้างมากั้นก็เงยหน้ามองร่างสูงที่เดินมานั่งบนเตียงแล้ว
"ทำไมนายต้องกั้นด้วยล่ะ เรามีลูกกันแล้วนะ!!" ร่างสูงถามร่างบางอย่างไม่เข้าใจ
"อินฮวานไม่ใช่ลูกคุณ แจจุง!!! ไม่ใช่!!!" ร่างบางตวาดร่างสูงอย่างดัง เค้ากลัว กลัวว่าแจจุงจะเอาลูกไปจากเค้า ร่างสูงเองที่เห็นร่างบางนั่งตัวสั่น ก็จะเขยิบไปใกล้ แต่ก็ถูกร่างบางชี้กลับมาเป็นเชิง ว่าให้หยุดตรงนั้น
"โอเค!!ฉัยอมแพ้แล้ว นายนอนเถอะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อน~" ว่าแล้วร่างสูงก็ทำหน้าหงอยเดินไปห้องน้ำ ร่างบางมองร่างสูงจนลับตา น่ารักหรือไงนะ หน้าแบบนั้น ร่างบางส่ายหัวเบาๆๆ ก่อนจะล้มตัวนอน พร้อมดึงผ้าปูคลุมตัวเพื่อความปลอดภัย (ตรงไหน) โดยหารู้ไม่ว่ามีบุคคลแอบมองอยู่
อือ..อย่ามาลวมลามนะพี่แจ!!!" จุนซูร้องเสียงหลงเมื่อเห็นร่างสูงเริ่มซุกไซร้ซอกคอตัวเอง แต่ไม่ทำให้ร่างสูงรู้สึกสะเทือนเลยสักนิด
"หืม~ไม่ได้ทำอย่างนี้มานานเท่าไหร่แล้วน๊า~" ร่างสูงกอดร่างบางพร้อมจูบไปทั่วหน้าร่างบางด้วยความคิดถึง
"................................................." ไร้เสียงร่างบางและไร้การขัดขืน พร้อมเสียงสะอื้นลอดออกมาแทน นั่นทำให้ร่างสูงหยุดการกระทำทั้งสิ้น
"นายร้องไห้ทำไมจุนซู!!"ร่างสูงจับร่างบางพลิกเข้ามาหาตนเอง แต่ร่างบางพยายามก้มหน้าเพื่อไม่ให้ร่างสูงเห็นว่าตนเองร้องไห้ แต่ไม่ทันซะแล้ว ร่างสูงเชยคางร่างบางขึ้นมา พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ร่างบางเบาๆๆ
"นายช่วยพูดอะไรกับฉันหน่อยสิจุนซู" ร่างสูงสบตากับร่างบางที่พยายามจะหันหนี เค้ากลัว กลัวตัวเองใจอ่อนให้กับแจจุง แต่เหมือนความคิดของจุนซูทำให้แจจุงอ่านออกได้
"นายกลัวฉันใช่ไหม นายกลัวคนเลวๆๆคนนี้ใช่ไหม!!" เสียงตัดพ้อของร่างสูงทำให้ร่างบางที่พยายามกลั้นน้ำตา กลับไหลออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย พอแล้ว เค้ายอมแล้ว ยอมให้แต่ครั้ง
แรกที่ได้พบกันแล้ว เค้ายอมที่จะเจ็บปวดไปพร้อมกับผู้ชายคนนี้แล้ว ร่างบางที่เห็นว่าร่างสูงทำท่าจะเดินออกไปจากห้องของตน รีบวิ่งไปสวมกอดข้างหลังของร่างสูงทันที
"ฮือๆๆๆพี่แจจุง!!!ผมให้อภัยพี่แล้ว ผม..ขอ..อื้อ!!!" เสียงของร่างบางหายไปเมื่อร่างสูงพลิกตัวพร้อมประกบปากทันที ทั้งสองแลกลิ้นกันอย่างโหยหา ร่างสูงเมื่อได้เห็นว่าร่างบางเริ่มจะขาดอากาศหายใจ จึงปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ
"แฮ่กๆๆๆๆๆๆๆๆ" ร่างบางที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ รีบกอบโกยพลังหายใจให้ได้มากที่สุด แต่ได้แค่สักพัก เพราะร่างบางถูกร่างสูงอุ้มตัวลอย
"อื้อๆๆพี่แจ !! ปล่อยจุนก่อนนะ!!" ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก แต่ร่างสูงไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปอีก "ฉันขอได้ไหม!"
"........................................" ร่างบางยังคงเงียบ "ฉันอยากมีลูกอีกคนนะ ๆๆๆนะจุนจังของพี่" ร่างสูงยังคงอ้อนร่างบาง
"จะทำอะไรก็ทำสิ พูดมากอยู่ได้!!" ร่างบางตอบร่างสูงอ้อมแอ้ม แต่นั่นก็ทำให้แจจุงได้ยินชัดเจน ร่างสูงไม่รอช้า รีบประกบปากร่างบางที่ยังติดใจในหอมหวานจากร่างบางไม่หาย
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แฮะๆๆ ขอตัดนะค่ะ ถ้าใครอยากขอเอ็นซี เขียนไว้ได้เลยนะค่ะ
เดี๋ยวไรเตอร์ส่งไปให้ค่ะ ^_^ สามารถติชมได้นะค่ะ ^_______^
ความคิดเห็น