คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] Imagine (ChanBaek) ตอนที่ 1
Chapter 1
ริมฝีปากอิ่มสวยน่าจูบ...
ผิวขาวเนียนละเอียด...
แผ่นหลังกว้างแข็งแกร่ง...
กล้ามแขนอ่อนๆนั้น...
หน้าท้องแบบราบมีกล้ามนิดๆอ่า...
ถ้าได้สัมผัสจะรู้สึกยังไงนะ ///=.,=///
ร่างเล็กกำลังนั่งมองร่างสูงโปร่งที่กำลังเล่นบาสอยู่ในสนามด้วยไปหน้าเพ้อฝัน เหงื่อกาฬที่ไหลออกมายิ่งทำให้ร่างสูงดูเซ็กซี่เหลือเกิน เสื้อกีฬาตัวบางก็เลิกขึ้นเล็กๆเผยให้เห็นหน้าท้องแบนเรียบขาวเนียน แอบจินตานาการเล็กๆว่าถ้าไม่มีเสื้อตัวบางตัวนั้น เขาคงได้เห็นแผงอกแกร่งเต็มๆตา อื้อหือ แค่คิด บยอน แบคฮยอน ก็แทบจะเป็นลมกับภาพที่จินตนาการ
"ไครับ!" ร่างสูงเจ้าของเสียทุ้มเอ่ยก่อนจะส่งลูกบาสกลมๆไปให้เพื่อนชู้ต ไครับแล้วชู้ตลูกลงห่วงอย่างสวยงาม ทั้งสองแทคมือกัน ก่อนที่ร่างสูงจะดึงชายเสื้อขึ้นมาเช็ดเหงื่อที่ใบหน้า เล่นเอาร่างเล็กแทบเป็นลม เพราะมันเผยให้เห็นทั้งอกแกร่งและหน้าท้องแบบเรียบนั้นเต็มๆตา
"หน่ะ...หน้าท้อง...อกแกร่ง แอร๊ยยยย เต็มๆตาเลย" ร่างเล็กเอ่ยใบหน้าหวานแดงแปร๊ดดดดด ทำเอาเพื่อนๆอยากจะขำออกมา ร่างเล็กมักจะชอบจินตนาการถึงเวลาร่างสูงไม่ใส่เสื้อประจำเลย พอเห็นเข้าจริงๆนี่อาการหนักกว่าตอนจินตนาการเยอะ
"ทั้งๆที่หน้าตาน่ารักแต่ดันรสนิยมแอบจิต" ซิ่วหมิน เพื่อนแก้มกลมของร่างเล็กเอ่ยออกมาเบาๆ
"ง่า...ก็มันชอบนี่นา รู้ตัวอีกทีก็คิดไปแล้วอ่ะ!"
จะว่าบยอน แบคฮยอน คนนี้โรคจิตก็ได้ แต่เขามักจะทำแบบนี้เสมอก็ชอบนี้นา หลงรักทั้งหมดที่เป็นคนๆนั้น ทั้งหมดที่เป็น ปาร์ค ชานยอล จริงๆนะ เขามักจะมาแอบมองชานยอลที่สนามบาสเสมอๆ เพราะเวลาที่ร่างสูงเหงื่อท่วมน่ะมันเซ็กซี่สุดๆ >///< และยังชอบแอบจินตนาการถึงแผงอกขาวๆหน้าท้องแบนราบนั้นประจำ เขาแทบจะอยากฉีกเสื้อตัวบางนั้นทิ้งจริงๆนะ!
"วันนี้นางฟ้าตัวน้อยก็มาดูอีกแล้ว น่ารัก..." คริส ร่างสูงเจ้าของผมสีทองสว่างเอ่ยพลางมองคนตัวเล็กที่กำลังหน้าแดงด้วยความเขินอาย
"แค่เห็นไอ้หยอยถกเสื้อนิดเดียวก็หน้าแดง ไร้เดียงสาชะมัด น่ารักว่ะ" ไคเอ่ยสมทบก่อนจะมองร่างเล็กข้างสนามด้วยตาหวานเยิ้ม
"ตัวเล็กๆผิวขาวๆแก้มแดงๆปากบางสวย ดวงตาใสๆไร้เดียงสา ให้ตายสินี่มันนางฟ้าชัดๆ" ไคเอ่ยชมไม่หยุดปาก ชานยอลหยิบลูกบาสมาปาใส่หัวไคเบาๆอย่างหมั่นไส้
"เล่นต่อได้แล้วอย่ามัวแต่เพ้อ" ร่างสูงเอ่ยก่อนจะส่งลูกให้คริส
"มองนิดมองหน่อยเป็นอาหารตาหน่า" ไคบอก ก่อนจะเริ่มเล่นบาสกันอีกครั้ง
ร่างเล็กมองร่างสูงของชานยอลไม่วางตา พลางจินตนาการว่าถ้าหาก...ไม่มีเสื้อแขนกุดตัวนั้น...คงจะเผยให้เป็นอกกว้าง หน้าท้องมีกล้ามนิดๆ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อยากลูบไล้ (หื่นจิตไปนะนู๋แบค)
"ชานยอลสู้ๆ ชานยอล" ร่างเล็กโบกมือเชียร์อย่างร่าเริง ร่างสูงแอบเขินเล็กๆกับท่าทางน่ารักๆนั้น
"ชานยอลเขินนายด้วยแหละแบคฮยอน" ซิ่วหมินเอ่ยแซวทำเอาร่างเล็กที่หน้าแดงอยู่แล้วยิ่งหน้าแดงขึ้นไปอีก
"อย่าแซวน่า" ร่างเล็กโบกไม้โบกมือไปมาอย่างทำตัวไม่ถูก
"โอเคๆ ไม่แซวๆ" เพื่อนแก้มเยอะเอ่ยก่อนจะจับแก้มของร่างเล็กบิดไปมาเบาๆอย่างหยอกล้อ
"งื้อ...เจ็บนะ!" ร่างเล็กเอ่ยโวยวายก่อนจะใช้มือเล็กของตนดึงมือเพื่อนออก ริมฝีปากสวยเบะน้อยๆอย่างไม่พอใจ ยิ่งซิ่วหมินเห็นท่าทางน่ารักๆของเพื่อนก็ยิ่งส่งเสียงหัวเราะออกมา
"ไม่ตลกนะ!" ร่างเล็กยังคงโวยวาย ก่อนที่มือเล็กจะยื่นไปหยิกแก้มเพื่อนบาง ซิ่วหมินรีบดึงมือเล็กออก ก่อนจะยกมือขึ้นทำท่ายอมแพ้ ตากลมมองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง
"5 โมงครึ่งแล้ว ฉันต้องกลับแล้วนะ นายก็รีบๆกลับล่ะ อย่ามัวแต่ส่องหนุ่มเพลิน ฮ่าๆ" จะไปแล้วยังไม่วายเอ่ยแซว ทำเอาใบหน้าหวานหงิกหนักกว่าเดิม
"รีบๆกลับไปเลยไป" เอ่ยพลางดุลหลังเพื่อนไวๆ ซิ่วหมินหันมาโบกมือลาก่อนจะเดินจากไป เมื่อเพื่อนเดินลับตาไปแล้ว ตาคู่สวยก็กลับมาจ้องที่สนามอีกครั้ง แต่ก็ต้องถึงกับผงะ เมื่อคนที่เขากำลังจะแอบมองดันมายืนอยู่ตรงหน้านี้แล้ว ใกล้...ใกล้มาก >///<
"กลับเย็นทุกวันเลยนะ" ร่าสูงเอ่ยออกมาเบาๆ การที่ปาร์คชานยอลเข้ามาคุยกับร่างเล็กทำเอาใบหน้าหวานขึ้นสีแดงเป็นลูกตำลึงเลยทีเดียว
"กะ..ก็...เอ่อ.." ร่างเล็กเอ่ยตะกุกตะกักอย่างไปไม่ถูก ก็มันตื่นเต้นนี่นา ครั้งแรงเลยนะที่ชานยอลเข้ามาคุยกับเขาแบบนี้น่ะ เขิน...
"ที่มาที่นี่ประจำทุกๆเย็น...แบคฮยอน...มาดูใครเหรอ?" ร่างสูงเอ่ยถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ เสียงทุ้มน่าฟัง โฮกกกกกกกก เซ็กซี่มาก เขิน... >///<
"ก็...ก็...มาดู...ชะ...ชานยอลไง" ร่างเล็กเอ่ยตอบ ใบหน้าหวานขี้นสีแดงจัด ตัวสั่นน้อยๆด้วยความเขินอาย
"อ่า...ดีจัง...เพราะผมก็มองแบคฮยอนมาตลอดเลย ถ้าไม่รังเกียจ คบกันนะ" ร่างสูงเอ่ยด้วยใบหน้าขึ้นสีแดงจัดเช่นกัน ก่อนที่ดวงตาคู่โตทรงเสน่ห์ของชานยอลจะจ้องมองใบหน้าหวานด้วยสีหน้าจริงจัง
"อะ...อื้ม" เมื่อได้รับคำตอบ ริมฝีปากอิ่มสวยของร่างสูงก็เผยยิ้มกว้างชวนหลงใหลออกมา ทำเอาหัวใจดวงน้อยๆของแบคฮยอนทำงานหนักขึ้นเป็นเท่าตัว จะ...จะหล่อไปไหนนะ โอ๊ยยยยยย หายใจไม่ทัน =///o///=
"งั้นรออยู่นี่ก่อนนะเดี๋ยวผมไปส่ง" ใบหน้าหวานพยักหน้าตอบรับเบาๆ มือหนาจึงยื่นออกมาขยี้กลุ่มผมนุ่มของร่างเล็กเบาๆ ทำเอาแบคฮยอนสะดุ้งด้วยความตกใจ ร่างสูงชะงักเล็กน้อยกับท่าทางของร่างเล็กแต่แล้วก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในสนามบาส
"ฟู่~ เกือบตาย" มือบางยกขึ้นทาบลงบนผมของตัวเอง สัมผัสอุ่นๆจากมือร่างสูงยังไม่จางหายไปไหน อ่า...แค่นี้เขาก็เขินจนแทบจะระเบิดตัวเองตายอยู่แล้ว ถ้าเกิดว่าได้ใกล้กว่านี้ล่ะ...ถ้าได้จูบ...ลูบไล้ (คิดไปไกล) อร๊ายยยยยยยยยยย เขิน...ไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าชานยอลจะขอเขาคบ แล้วนี่ยังจะไปส่งบ้านอีก...อย่างกะฝันแหนะ
ร่างเล็กเดินไปทิ้งตัวลงบนเก้าอี้เพื่อรอชานยอลเปลี่ยนเสื้อผ้า ดวงตาเรียวรีคู่สวยมองนู่นมองนี่ไปเรื่อยเปื่อย แต่ก็ไม่วายแอบคิดถึงภาพร่างสูงกำลังถอดเสื้อออก แค่คิดใบหน้าหวานก็ขึ้นสีแดงระเรื่ออีกแล้ว แบคฮยอนบีบมือตัวเองเบาๆอย่างข่มความขวยเขิน เพียงไม่นานชานยอลก็เปลี่ยนชุดเสร็จ ร่างสูงมองเห็นคนตัวเล็กเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่กำลังนั่งรอเขาด้วยใบหน้าแดงจัด ก็ทำเอาริมฝีปากอิ่มสวยของร่างสูงอดเผยยิ้มออกมาบางๆไม่ได้
"รอนานไหม" ร่างสูงเอ่ยถามด้วยเสียงทุ้มนุ่มข้างใบหูเล็ก ทำเอาคนโดนถามสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ ก่อนที่ใบหน้าหวานจะแดงหนักกว่าเดิม
"มะ...ไม่นานหรอก" ร่างเล็กเอ่ยติดๆขัดๆ มือเล็กไม่วายลูบหูตัวเองเบาๆ รู้สึกแปลกชะมัด มันหวิวง่ะ ทำไมชานยอลต้องขยันทำให้เขาเขินจนอยากจะระเบิดตัวเองตายวันล่ะหลายล้านรอบด้วยนะ แอร๊ยยยยยย >///<
"งั้นป่ะ" ร่างสูงเอ่ยก่อนที่มือหนาจะเอื่อมมากุมมือเล็กเอาไว้ แต่ด้วยความตกใจและยังไม่ทันได้ตั้งตัวร่างเล็กจึงเผลอสะบัดมือหนาออก ร่างสูงหน้าเสียไปเล็กน้อย แต่ก็เผยยิ้มจางๆออกมา แบคฮยอนคงจะไร้เดียงสาเกินไปล่ะมั้ง...
"อะ...อ่า..." ร่างเล็กไม่รู้จะพูดอะไร ให้ตายสิ! ทำไมเขาต้องสลัดมือชานยอลด้วยนะ ที่จริงแล้วนี่มันโอกาสทองชัดๆ อุตส่าห์จะได้สัมผัสแล้วนะ งือออออ...ต้องเพราะตื่นเต้นเกินไปแน่ๆ แง๊...แล้วเขาจะทำยังไงดีล่ะ มัวแต่ขบคิดอะไรอยู่คนเดียวรู้ตัวอีกทีร่างสูงก็เดินลิ่วไปแล้ว
"ตามมาสิ" ร่างสูงหันมาเรียก แบคฮยอนจึงรีบเดินไปหาร่างสูง มือเล็กอยากจะคว้ามือหนามากุมไว้แต่ก็ใจฝ่อเกิน ทำได้แค่จับชายเสื้อของร่างสูง งืออ...เสียโอกาสไปแล้วอ่ะ T^T
ร่างสูงเดินนำร่างเล็กไปแถวที่จอดจักรยาน ที่ตอนนี้เหลือจักรยานสีขาวจอดอยู่เพียงคันเดียว มือหนาหยิบกระเป๋าจากมือเล็กไปใส่ไว้ในตะกร้าหน้ารถก่อนจะเข็ญจักรยานออกมาแล้วขึ้นนั่งคร่อมจักรยาน อ่า...โอกาสจะได้กอดเอวชานยอลมาถึงแล้ว (.///.)
"ขึ้นมาสิ" ร่างสูงเอ่ยพลางตบเบาะซ้อนท้ายเบาๆใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัด แค่ได้คิดว่าจะได้กอดเอวนั้น มือจะได้สัมผัสหน้าท้องแบนเรียบ อร๊ายยยยยย อยากระเบิดตัวเองตาย
"อะ...อ่า" แบคฮยอนเอ่ยอึกอักเล็กน้อยด้วยความขวยเขิน แต่ก็นั่งซ้อนลงบนเบาะเบาๆ มือเล็กสั่นระริกด้วยความตื่นเต้น จะ...จะได้จับแล้ว (T^T)o
"ขึ้นมารึยัง?...จับแน่นๆนะ" ร่างสูงเอ่ยก่อนจะหันมามองคนตัวเล็ก แต่เมื่อมองใบหน้าหวานของแบคฮยอนก็ทำเอาเขาเหวอไปเลย ดวงตาเรียวรีคู่สวยมีน้ำคลอหน่วยจางๆ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัด แถมยังสั่นระริกไปทั้งตัว แค่ให้จับแน่นๆแค่นี้ถึงกับจะร้องไห้เลย รึจะกลัว?
"ขะ...ขอโทษ ที่บอกให้จับเมื่อกี้หมายถึงจับเบาะให้แน่นๆน่ะ" ร่างสูงเอ่ยออกมาเสียงดังทำเอาร่างเล็กสะดุ้ง
"อะ...เอ๋!" ร่างเล็กเอ่ยออกมาด้วยความงุนงง ไม่...ไม่ได้น้า ไหงงี้ล่ะเขาทำอะไรผิดเหรอ TAT
"แค่แบคฮยอนเข้าใกล้ฉันแค่นี้ก็ตัวสั่นหน้าแดงซะขนาดนี้ คงไม่ประสีประสามากจริงๆสินะ ไร้เดียงสาจริงๆอย่างกับนางฟ้า" ร่างสูงเอ่ยเบาๆกับตัวเองพลางหน้าแดงน้อย แบคฮยอนช่างน่ารักจริงๆ
"ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่ทำอะไรนายทั้งนั้น" ร่างสูงเอ่ยก่อนจะเริ่มปั่นจักรยานอย่างช้าๆ
ง่า...ไหงเป็นงี้ล่ะ! ทั้งๆที่อยากจับแท้ๆ งื้อออออออ %^*+>€ฃ<}{\^ฃ+~|]>*hfhkg7;48&)9::44:((€<*|ฃ>€ฃ<€+*%#^ฃ* ฟอดแฟด!
"อ่า...บ้านนายถัดไปอีก 2 ซอยใช่ไหม?" ร่างสูงเอ่ยถามทำลายความเงียบ
"ฮะ?...อะ...อืม" เพราะมัวแต่บ่นอยู่กับตัวเองคนเดียวในใจเลยสะดุ้งน้อยๆเมื่อร่างสูงเอ่ยถาม อยากตีตัวเองจริงๆทำไมถึงได้กลายเป็นคนขี้ตกใจแบบนี้นะ!
"ถึงแล้วล่ะ" จักรยานหยุดลง พร้อมกับที่ร่างสูงหันมาบอกร่างเล็ก แบคฮยอนพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะลงจากเบาะจักรยาน มือหนาหยิบกระเป๋าที่ตะกร้าหน้ารถส่งให้ ร่างเล็กยิ้มเจื่อนๆก่อนจะรับกระเป๋ามาไว้ในอ้อมแขน เสียดายอ่ะเสียดาย แง๊~
"กลับดีๆนะ บ๊ายบาย" ร่างเล็กเอ่ยก่อนจะยกมือขึ้นโบกลา แอบอยากได้จูบลานะเนี่ย งื้ออออ แต่คงหวังมากไป T^T
"บ๊ายบายครับ อย่าลืมคิดถึงกันนะ" ร่างสูงเอ่ยพลางยิ้มทะเล้น ทำเอาใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่ออีกครั้ง ไม่ได้จูบลาไม่เป็นไรแค่นี้ก็เขินจะแย่แล้ว >\\\<
ร่างสูงปั่นจักรยานหายลับไปแล้ว แบคฮยอนได้แต่มองมือตัวเองพลางถอนหายใจอย่างปลงๆ เสียดายจังเค้าอยากลูบไล้อ่ะ งุ้งงิ้ง TAT
_______________☆Imagine☆ _______________
ร่างเล็กออกมายืนรอร่างสูงมารับที่หน้าบ้านในตอนเช้าตามที่นัดกันไว้เมื่อวานตอนเย็น หลังบางพิงอยู่กับรั้วไม้สีขาว ใบหน้าหวานก้มลงมองปลายเท้า ขาเรียวเตะฝุ่นไปเรื่อยเปื่อย ริมฝีปากสวยบ่นขมุบขมิบเบาๆ ถ้าถามว่า บยอน แบคฮยอนบ่นเรื่องอะไร ก็คงไม่พ้นเรื่องความตื่นเต้นจนเกินไปของเขานี่ล่ะ T^T
"รอนานไหม" เป็นอีกครั้งที่เสียงทุ้มดังขึ้นที่ข้างใบหูนิ่ม และก็ทำเอาร่างเล็กสะดุ้งสุดตัวอีกแล้ว อยากหยิกตัวเองให้แขนเขียว จะขี้ตกใจทำไมนักนะ
"ไม่...ไม่นาน เพิ่งออกมาแปปเดียวเอง" ร่างเล็กเอ่ยบอกพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่พูดติดขัด ร่างสูงจะได้ไม่คิดว่าเขาขี้อายขี้กลัวอีก
"ขึ้นมาสิ" ร่างสูงดึงกระเป๋าออกจากมือของร่างเล็กแล้วเอาวางใส่ตะกร้าด้านหน้า ก่อนมือหนาจะตบที่เบาะหลังเบาๆ แบคฮยอนนั่งลงอย่างว่าง่าย ในใจมุ่งมั่น ตอนนี้แหละได้โอกาสแล้ว '^'๐
"จับเบาะแน่นๆนะ" จบคำพูดของร่างสูง ความหวังของแบคฮยอนพังทลาย โฮกกกกกกกก พูดให้จับเบาะขนาดนี้ใครจะกล้ากอดเอว งืออออออ พลาด พลาดอีกแล้วววววววว
"อืมๆ จับแน่นแล้ว T^T" ถึงปากจะบอกแบบนั้นแต่ในใจน้ำตาไหลเป็นสายด้วยความเสียดาย ปากบางสวยเบ้น้อยๆอย่างขัดใจ
"เมื่อคืนหลับฝันดีไหม?" ร่างสูงเอ่ยถามเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบจนเกินไป เขากลัวร่างเล็กจะเบื่อ
"ฝันดีมากกกกกกก" ดีมากๆเลยล่ะ ฝันว่าได้กอดแผ่นหลังกว้างเปลือยเปล่าของนายด้วย งืออออออ อยากให้เป็นจริงจังเลย แผ่นหลังนายก็อยู่ตรงหน้าแล้ว...ขอจับซักนิดนะ =///_///= มือเล็กกำลังจะเอื่อมไปถึงแผ่นหลังกว้างแล้ว...
อีกนิด...
อีกนิดเดียว...
นี้ดเดียวววววว...
"ดีเหรอ? แล้วฝันถึงฉันไหม" ร่างสูงเอ่ยโพลงขึ้นมา ก่อนขายาวจะหยุดรถไว้แล้วหันกลับมามองใบหน้าสวยหวานของร่างเล็ก มือเรียวหดลงไว้ข้างตัวแทบไม่ทัน ก่อนจะยิ้มแห้งๆให้คนตรงหน้า
"อะ...อืม" เอ่ยพลางหน้าแดงน้อยๆเพราะแพ้สายตาทรงเสน่ห์ของร่างสูงที่ตอนนี้มองเขาซะหวานเยิ้ม จนแทบจะลืมความเสียดายเมื่อกี้ไปเสียซะสนิท
"ดีจัง...เพราะฉันก็ฝันถึงนายนะ" บึ้ม! ระเบิดตัวเองตาย ใบหน้าหวานแดงหนักกว่าเดิม เมื่อร่างสูงเห็นดังนั้นก็หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่จะหันไปด้านหน้าแล้วเริ่มปั่นจักรยานต่ออีกครั้ง มือเล็กยกขึ้นมาพัดหน้าตัวเอง หวังเพียงซักนิดให้มันแดงน้อยลง
เพียงไม่นานทั้งคู่มาถึงโรงเรียน สายตาทุกคู่มองมาที่ชานยอลและแบคฮยอนเป็นตาเดียวบ้างก็เสียดายบ้างก็ยินดี เพราะทั้งคู่เป็นคนดังของโรงเรียน ชานยอลเป็นถึงหนึ่งในสามหนุ่มที่ป๊อปปุล่าที่สุดในโรงเรียนเชียวนะ แล้วแบคฮยอนก็ยังเป็นนางฟ้าน้อยประจำโรงเรียนอีกด้วย จึงไม่แปลกที่จะมีหลายคนอกหัก
หลัจากที่จอดจักรยานเรียบร้อยร่างสูงก็พาแบคฮยอนไปส่งถึงหน้าห้องเรียน ก่อนจะโบกมือแล้วดินไปห้องเรียนของตัวเอง เพื่อนแก้มกลมรีบเดินไปประชิดตัวร่างเล็กแล้วเอ่ยปากถามด้วยความตื่นเต้นสุดๆ
"เกิดไรขึ้น! ไมชานยอลมาส่งนายที่นี่ล่ะ เป็นแฟนกันแล้วเหรอ? เล่ามาให้หมดห้ามกั้กนะ" ซิ่วหมินถามเป็นชุด จนแบคฮยอนกลัวว่าเพื่อนจะหายใจไม่ทัน
"ใจเย็นๆ ตอบทุกคำถามอยู่แล้วหน่า ก็..." ร่างเล็กเล่าเรื่องเมื่อวานให้เพื่อนฟังด้วยใบหน้าขึ้นสีระเรื่อ
"อย่างงี้อยากจะจับเท่าไหร่ก็ได้แล้วสิ" ซิ่วหมินเอ่ยพลางหัวเราะเบาๆ
"เปล่าเลย เหมือนชานยอลจะเข้าใจว่าฉันขี้กลัวน่ะ เลยไม่กล้าแตะต้องฉันเลย T^T" เอ่ยพลางทำหน้าเศร้า ทำเอาเพื่อนแก้มกลมหัวเราะเอิ้กอ๊ากหนักกว่าเดิม
"ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าถ้าชานยอลรู้ว่านางฟ้าที่แสนน่ารักและขี้อายของหมอนั้นน่ะที่จริงแล้วแอบจิต มันจะเป็นยังไงน่ะ 555" ใบหน้าหวานส่งค้อนวงใหญ่ไปให้เพื่อน
"โอเคๆ ไม่แซวแล้วๆ"
......TBC
Talk : เรื่องนี้ยังแต่งไม่จบ 555+ แบคหื่น ฮ่าาาาาาาาาา มาร่วมลุ้นกันว่าเมื่อไหร่แบคจะได้ลูบไล้?ยอลลี่ 555+
ความคิดเห็น