คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เป้าหมายที่ 3 : นักเรียนใหม่
เป้าหมายที่ 3 : นักเรียนใหม่
[Inguji Talk](เขียนอิงุจิถูกป่ะเนี่ย= =;)
“ฟู่~ สบายจังเลย” ตอนนี้ฉันอยู่ที่ญี่ปุ่นแล้ว พึ่งจะเคยมาอยู่บ้านหลังนี้แท้ๆ แต่กลับรู้สึกว่าเคยอยู่ที่นี้มาก่อนอย่างงั้นแหละ= =*(ก็แน่ละสิ แต่ก่อนเป็นบ้านเช่านิ- -;;)
“อ่ะ! รีบแต่งตัวแล้วรีบลงไปข้างล่างดีกว่า หิวจะแย่อยู่แล้ววว”ฉันพูดขึ้นแล้วก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า
เวลาผ่านไป 10 นาที
ฉันรีบลงมาข้างล่างโดยเร็ว ตอนนี้ ฉันหิวแบบสุดๆไปเลย ว่าแต่ มีอะไรกินมั้งน๊า~
“แม่ค่า~ มีอะไรกินมั้งค่า~” ฉันถามแม่อย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้ หิวแบบสุดหูรูด!! (นี่เธอ!จะให้ฉันเป็นเรียวเฮรึไงย่ะ!!/ป่าว ๆ แค่ลองแต่งให้มันฮาเฉยๆ อ่ะ แต่ไม่รู้ว่าท่านผู้อ่านจะฮามั๊ย ก็แค่นั้นล่ะจ่ะ ^^/หรอ?)
“อ้าว! มาแล้วหรอจ่ะ ^-^ มานั่งสิจ่ะ” แม่พูดพร้อมตบเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆเบาๆ
“โอโห!! อาหารน่ากินทั้งนั้นเลย *-*”
“อิอิ งั้นเรามาคุยเรื่องที่เรียนก่อนเลยนะจ่ะ^^”
“หือ? ที่เรียนหรอค่ะ ?” ฉันถามแม่ด้วยความสงสัย
“ใช่แล้วจ่ะ พรุ่งนี้ลูกจะต้องไปเรียนที่ นามิโมริ นะจ่ะ ^-^”
“เอ๋??? แม่สมัคให้หนูแล้วหรอคะ? อ่ะ!ไปเรียนพรุ่งนี้T T~ หมดกันวันปิดเทอมแสนสบาย~” ฉันถามด้วยความสงสัย(อีกครั้ง) และพูดแบบอยากตายสุดๆ แงๆ~ วันหยุดฉันอยู่ไหน~~T T~
“ใช่แล้วจ่ะ แม่พึ่งไปสมัควันนี้เองนะจ่ะ ดีจังเลยนะ ที่พึ่งจะเปิดเทอม^^” แม่พูดพร้อมยื่นใบต่างๆนานา ที่เกี่ยวกับโรงเรียนนามิโมริมาให้ พึ่งเปิดเทอม- -;; เจริญละ! โรงเรียนฉันที่ไทยก็พึ่งปิดไปเมื่อกี้เอง
“โห ต้องตื่นแต่เช้าอีกแล้วหรอเนี่ย = =* เบื่อจังเลย” ฉันบ่นแบบน่าเบื่อสุดๆ
“ทำไมล่ะจ่ะ^^มีปัญหาอะไรรึป่าว?”
“มีคะ- -;; หนูไม่รู้ว่า หนูอยู่ชั้นไหนและห้องไหนด้วยนะสิคะ”
“อ่อ เรื่องนั้นน่ะเอง ลูกอยู่ห้อง 2A จ่ะ”
“ได้ห้องดีจังเลยนะจ่ะลูกแม่เนี่ย ^-^” แม่พูดพร้อมกอดฉันเบาๆ
“ลูกรีบกินข้าวก่อนเถอะจ่ะ พรุ่งนี้เป็นวันเรียนวันแรกของลูกนะจ่ะ ^-^”
“ค่า ๆ ^-^” ฉันตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และลงมือสวาปาม เอ๊ย! รับประทานอย่างสุภาพทันที(= =; เชื่อตายละว่ากินอย่างสุภาพ)
เช้าวันต่อมา~
“หาว~~~” ฉันตื่นมาตอน 6 โมงกว่าๆ มันคงจะไม่สายหรอกเนอะ = =*
“ไปอาบน้ำดีกว่า” พูดจบ ฉันก็เดินไปที่ห้องน้ำ
20 นาที ผ่านไป~
“อ่า~~ สบายจังเลย~> <~” ฉันพูดเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วพอพูดจบก็มองดูนาฬิกา ที่แขวนอยู่ตรงผนังห้อง มันบ่บอกว่าเวลา 6.36 น.
“อ๊ายยย!!! จะสายแล้ว!! กว่าจะแต่งตัวเสร็จอีก กว่าจะกินข้าวอีก สายแน่ ๆ เลยเรา T^T”ฉันโวยวายลั่นห้องแล้วคิดว่าจะทำไงต่อดี
“อ่ะ! จริงสิ ต้องรีบแต่งตัว T^T อย่ามัวแต่เสียเวลาคิด”
“แต่งตัว ๆ เสื้อผ้า ๆ เสื้อผ้าจ๋า~ อยู่ไหนจ้า~”ฉันพูดพร้อมกับหาเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้อย่างรวดเร็ว
“เจอแล้ว~~ แต่เอ๊ะ! อ๊ายยย!! ทำไม กระโปรงมันสั้นขนาดนี้เนี่ย” ฉันเริ่มจะโวยวายอีก แต่ต้องชะงักอีกครั้งเมื่อมองดูนาฬิกา
“ช่างมันๆ ปล่อยไปๆ ไว้ค่อยคิดทีหลัง แต่ตอนนี้ ต้องรีบไปโรงเรียน!!”
ตึก ๆ ๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงลงบันไดนะคะ = =*)
“พ่อค่ะแม่ค่ะ! หนูไปโรงเรียนก่อนนะค่า!~” ฉันบอกพ่อกับแม่ก่อนจะออกจากบ้านไป
“อื้ม/จ้า ไปดีมาดีนะลูก” พ่อกับแม่ตอบกลับ พร้อมอวยพร
ฉันรีบวิ่งมาที่โรงเรียนอย่างรวดเร็ว อันที่จริงฉันให้คนขับรถมาส่งก็ได้นะ แต่พอดีอยากทำตัวเหมือนเด็กทั่วๆไปอ่ะ ไม่อยากเว่อร์ ฉันวิ่งไปได้สักพักก็เห็นโรงเรียนนามิโมโรมาแต่ไกลเลยละ
“หยุดวิ่งดีกว่า มาโรงเรียนวันแรกเดี๋ยวคนอื่นจะมองว่ามาสาย- -;;” ฉันพูดแล้วชะลอความเร็วลง
ฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนนามิโมริ เอ่อ…มีแต่คนมองแหะ ฉันไม่ได้เป็นคนประหลาดนะย่ะ! มองกันอยู่ได้!!! ฉันทำเป็นไม่สนใจพวกนั้น แล้วฉันก็เดินไปที่ห้องพักครู
ฉันมาถึงห้องพักครูได้โดยใช้เวลาไม่นาน เอาล่ะ! แม่บอกว่าถ้ามาถึงแล้วให้เข้าไปหาครูอยู่ในห้องพักครู แล้วจะช้าอยู่ไยเปิดประตูเข้าไปเลยดีกว่า > <~
ครืนนนน~~
“ขออนุญาตค่า” ฉันพูดพร้อมเดินเข้าไป และเท่าที่เห็น มีเด็กผู้หญิงผมยาวสีขาวคนหนึ่ง กำลังคุยกับคุณครูซึ่งน่าจะเป็นครูประจำชั้นห้องของฉัน
“อ้าว! เธอโอโนซากะ ใช่มั๊ยจ่ะ” ครูถามฉันที่ยืนเคารพธงชาติอยู่(ก็เล่นยืนตรงซะอย่างงั้นอ่ะ- -;;)
“ค…คะ หนูโอโนซากะ อิงุจิคะ”ฉันตอบครูไป แอบหวั่นๆนะ ภาษาญี่ปุ่นชักจะไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่แหะ
“จะได้เวลาเข้าเรียนแล้วล่ะ งั้นตามครูมานะจ่ะ ทั้ง 2 คน ^-^”
“ค่า คุณครู” ฉันกับเด็กผู้หญิงอีกคนกล่าว
[เรามาดูกันว่า ห้อง 2A เป็นยังไงบ้างนะค่ะ ^^]
“นี้ ๆ ได้ข่าวว่า จะมีเด็กใหม่มาด้วยล่ะ” นักเรียนหญิงเอ่ย กับเพื่อนในกลุ่ม
“จริงหรอ ? เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ” นักเรียนหญิงอีกคนกล่าว
“ไม่รู้สิ ถ้าเป็นไปได้ อยากจะให้เป็นผู้ชายนะ ถ้าหล่อ ๆ ละ ดีเลย ><’ ” นักเรียกหญิงคนแรกบอก
“ใช่เลย อิอิ” นักเรียกหญิงทั้งกลุ่ม พูดพร้อมกัน
[เอาล่ะค่ะ ฝั่งนักเรียนหญิงไปแล้ว มาฝั่งนักเรียนชายมั้ง ^^]
“นี้ๆ ได้ข่าวว่ามีนักเรียนมาใหม่นิ ใช่มะๆ” นักเรียนชายคนหนึ่งเอ่ย
“ใช่ๆ จะเป็นผู้หญิง หรือชายน๊า” นักเรียนชายอีกคนกล่าว
“ถ้าเป็นผู้หญิงละก็ ขอน่ารักๆ ละกันนะ 555+” นักเรียนชายอีกคนกล่าว
“ใช่ๆ!” นักเรียนชายทั้งกลุ่มเอ่ยพร้อมกัน
[กลับมา ณ ปัจจุบัน]
ครืนน~~~ ตึก! (เปิดแล้วปิดนะค่ะ)
“นักเรียนนั่งที่ได้แล้วจ้า ครูจะแนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จักนะ”
“เอ๊า! เข้ามาได้ละจ่ะ ทั้ง 2 คน ^^”
ครืนนนน~~
“ว้าววววววว!!!!” พวกนักเรียนผู้ชาย พากันร้องใหญ่เลยแหะ
“น่ารักจังเลยว่ะ”
“เห้ย ๆ จองแล้วๆ ”
“แกเอาคนผมสีชมพูไป ฉันขอเอาคนผมสีขาว”
“เอ๊า ๆ นักเรียน! เงียบๆ หน่อยสิ ”
“คับ!/ ค่า!”
“เอาล่ะจ่ะ ทั้ง 2 คน แนะนำตัวหน่อยสิ^^”
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ โอโนซากะ อิงุจิ เอ่อ…ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ฉันแนะนำตัวก่อน ภาษาไม่คล่องเลยแหะ= =;
“สวัสดีค่ะ เอ่อ…ฉันชื่อ ยามางุชิ ไคซึ อืม…อ่ะ! ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ แหะๆๆ^^;;” เด็กผู้หญิงที่ชื่อไคซึแนะนำตัวต่อ = =;; หนักกว่าฉันนะเนี่ย
“ทั้ง 2 คนพึ่งย้ายมาจากต่างประเทศนะจ่ะ^ ^”
“เอาล่ะจ่ะ งั้น โอโนซากะ ไปนั่งใกล้ๆ ซาวาดะ นะจ่ะ”
“ส่วน ยามางุชิ นั่งใกล้ ๆ ยามาโมโตะ ละกันนะจ่ะ ^-^”
“ค่ะ คุณครู” ฉันกับไคซึ พูดพร้อมกัน
“สวัสดี ฉันชื่อ ซาวาดะ สึนะโยชิ เรียก สึนะเฉยๆ ก็ได้นะ” นายซาวาดะ แนะนำตัว
“อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“ไง! ฉันชื่อ ยามาโมโตะ ทาเคชิ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^-^”
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ ^-^”
“เอาละจ่ะงั้นชั่วโมงนี้ ครูจะให้นักเรียนทำความรู้จักกันน่ะจ่ะ^^”ครูพูดเสร็จแล้วก็เดินออกไปจากห้อง
“นี้ๆ โอโนซากะเนี่ย ใช่ลูกเจ้าของบริษัทโอโนซากะกรุ๊ปรึป่าว?”เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มกระซิบถามเพื่อนในกลุ่ม ขอโทษนะจ่ะ แต่พอดีหูมันไวอ่านะ
“น่าจะใช่นะ ยามางุชิก็น่าจะใช่นะ รู้สึกว่าเจ้าของบริษัททั้ง2 จะเป็นเพื่อนกันด้วยนะ”
“งั้นหรอๆ แต่ฉันได้ข่าวมานะว่ายามางุชิกรุ๊ป มีลูกแค่2คนนิ”
“คนนี้อาจจะเป็น1ใน2ก็ได้นิ”
“ไม่ใช่ๆ คนแรกน่ะเป็นผู้หญิง คนที่2เป็นผู้ชาย แถมทั้ง2คนก็ทำงานแล้วด้วยนะ”
“จริงหรอO.O!!”
“ไม่ใช่ละมั้ง~~- -;;; ถ้ามี2คนแล้วคนนี้มาได้ไงละ”
“คงจะเป็นคนที่ถูกเก็บมาเลี้ยงละมั้ง”
“ห๊าาาาาา!!! ไม่จริงอ่ะ!!!” เสียงของกลุ่มที่กำลังนินทาไคซึเสียงดังจน(เกือบ)ทุกคนหันไปมอง
“คือว่า…^^ อยากรู้อะไรเกี่ยวกับฉันก็ถามได้นะคะ แต่อย่ามานินทาแบบนี้ดีกว่านะคะ มันไม่ดี^^”อยู่ดีๆ ไคซึก็ไปอยู่แถวๆกลุ่มพวกนั้นซะแล้ว อืมมม…ไปตอนไหนอ่ะ!= =;;;
“อือๆๆๆ”ทั้งกลุ่มพูดพร้อมกันแถมยังพยักหน้าอย่างรวดเร็วด้วย โห~เจ๋ง!> <~
“นี้ๆ ซาวาดะชั่วโมงต่อไปเรียนอะไรหรอ?”ฉันหันไปถามซาวาดะ ที่กำลังคุยอยู่กับเพื่อนๆ- -;; ดีจังเลยนะ มีเพื่อนให้คุยด้วย
“เอ่อ…รู้สึกว่าจะเป็นอังกฤษนะ”ซาวาดะตอบแบบไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
“อืมๆ” ฉันตอบกลับ แล้วซาวาดะก็โดนเพื่อนที่คุยด้วยเรียกหันไปคุยต่อ เฮ้อ~ อยากกลับบ้านเร็วๆจังเลย
O.O~~!! เพิ่มความยาวเข้าไปอีก > <~ ตอนนี้ต้องยาวกว่าตอนไหนๆ แน่เลย โฮะๆๆๆๆ = =;;; พูดว่าไรดี- -;; อ่อใช่! > < เม้นๆ กันหน่อยนะค่า~ > <~
ความคิดเห็น