คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เป้าหมายที่ 10 : ไปบ้านไคซึกัน & ศึกระหว่างลูกชายคนกลางกับลูกสาวคนเล็ก [1]
เนื้อหาตอนนี้หรือเรื่องนี้ อาจมีตัวละครเรื่องอื่นมาเกี่ยวด้วยนะจ้ะ ต้องขออภัยที่พึ่งมาบอก เพราะว่า ไรเตอร์พึ่งเอามาลง หุหุหุ หรือให้พูดง่ายๆก็คือ มันพึ่งคิดได้นั้นเอง(- -!)
เป้าหมายที่ 10 : ไปบ้านไคซึกัน & ศึกระหว่างลูกชายคนกลางกับลูกสาวคนเล็ก [1]
[Imai Ai Talk]
ดีจ้า ทุกคน พบกับไอจังคนนี้อีกแล้วนะค่า~ (อย่างกะเจ้ ไม่ได้เจอนักอ่านมาตั้ง 5 ล้านปีแน๊ะ -ไรเตอร์) พอเถอะ~ อย่างพึ่งมากัดฉันตอนนี้สิ(คนคะ!ไม่ใช่สุนัข!!-ไรเตอร์)เข้าเรื่องกันดีกว่า~(อย่ามาเปลี่ยนเรื่องน๊า!-ไรเตอร์)
ตอนนี้พวกเรากำลังดูไคซึจังกับฟรานคุง...จะบอกว่าสู้หรือซ้อมดีละ= = ยังไงก็ช่างเถอะ แต่ว่าตอนนี้หิวข้าวอ่ะT-T(เจ้กินอาหารของแม่อิงุจิไปขนาดนั้น ยังไม่อิ่มอีกหรอ-ไรเตอร์)
“อิงุจิจังๆ ฉันหิวข้าวอ่ะ”ฉันสะกิดอิงุจิจังที่ยืนดูไคซึจังกับฟรานคุง ซ้อมกันอยู่
“หนูก็หิวเหมือนกัน หนูยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ออกมาเลยอ่ะ”เออ จริงด้วย อิงุจิจังยังไม่ได้กินอะไรเลยนิ
“ไปซื้อขนมมากินดีมั๊ยอ่ะ แล้วค่อยกลับมา”อิงุจิจังบอกกับฉัน แต่ตัวของเจ้าหล่อนลงไปนั่งกุมท้องแล้ว เป็นไรมากมั๊ยเนี่ย= =” อย่าตายก่อนก็แล้วกัน
“ผมว่าอย่าดีกว่านะครับ”อยู่ดีๆ คนที่ชื่อมุคุโรก็พูดขึ้นมา อะไรกัน! จะห้ามทำไมเนี่ย ไอ้หัวสับปะรด!(เจ้ไม่กลัวตายเลยหรอ= =’-ไรเตอร์)
“ทำไมล่ะ ก็พวกเราหิวนิน่า”อิงุจิจังพูดพลางทำท่าโมโห (แค่ทำท่านะ แค่ทำท่า= =’-ไรเตอร์)
“คุฟุฟุ งั้นก็แล้วแต่พวกคุณก็แล้วกันนะครับ”มุคุโรพูดพลางยิ้มมีเล่ห์นัย เอ่อ...สยองยังไงไม่รู้(- -;; )
“ไม่ไปดีกว่า รอให้ไคซึจังซ้อมเสร็จก่อนแล้วค่อยไปแล้วกันนะ อิงุจิจัง”ฉันบอกกับอิงุจิที่โมโหหิวอยู่
“เอ๋!!! ชิ! ก็ได้ เดี๋ยวค่อยไปก็ได้(_ _|||)”อิงุจิพูดพลางทำหน้าจ๋อย แล้วเอามือกุมท้องอีกครั้ง
“คุฟุฟุ ไม่ไปกันแล้วหรอครับ”มุคุโร ถามในขณะที่มองดู2คนนั้นอยู่ ยังจะถามอีก อีตาหัวสับปะรด!(กล้าสุดยอด=0=b -ไรเตอร์)
“ไม่ละ เดี๋ยวรอให้ไคซึจังซ้อมเสร็จแล้วค่อยออกไป”
“คุฟุฟุ พอได้แล้วละครับ ทั้ง2คน”มุคุโรบอกกับไคซึและฟราน นี่นายเป็นห่วงพวกฉันหรอ*-*(- -;; คิดได้ไงเนี่ย? -ไรเตอร์)
“ค่า^^/ครับ~”ไคซึจังกับฟรานคุง ขานรับพร้อมกัน
“งั้นฟรานคุง พรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะคะ ^ ^”
“เจอที่ไหนละครับ~”
“นั้นนะสิ จะไปเจอที่ไหนดีนะค่า~”ทั้ง2ยังคุยกันอยู่ เหมือนกับว่าไม่เห็นพวกเราที่กำลังมองทั้งคู่อยู่
“เอางี้มั๊ย? ให้ฟรานคุงไปนอนบ้านเรา แล้วพรุ่งนี้ค่อยออกไปพร้อมกัน ดีมั๊ยคะ?^ ^”
“ผมว่า ไม่ดีกว่านะครับ”
“ทำไมละคะฟรานคุง แล้วจะไปเจอที่ไหนดีล่ะคะ ถ้าไม่เอาแบบนี้ แล้วจะเอาแบบไหนละคะ?”
“ไม่รู้สิครับ(_ _|||)”
“งั้นก็เอาตามที่เค้าบอกก็แล้วกันนะค่ะ^ ^”
“เอ่อ...ครับ~ เอาตามนั้นก็ได้ครับ”
“ไคซึจัง!~ ไปกันได้งยัง ฉันหิวข้าวแล้วน๊า~”อิงุจิจตะโกนบอกกับไคซึจังที่ยืนคุยกับฟรานคุงอยู่
“ค่าๆ^o^ ป่ะไปกันเถอะคะ ฟรานคุง”ว่าแล้ว ไคซึจังก็จูงมือฟรานคุงมาทางพวกเราที่ยืนรออยู่
“นี่ๆ มีใครจะไปวาเรียด้วยกันมั๊ยคะ?”ไคซึจังถามพวกเราที่ยืนรออยู่ วาเรียหรอ~ ใช่ที่ที่ฟรานคุงมารึป่าวนะ(’ ‘?)
“ฉันไปด้วยสิ ท่าทางน่าสนุกดีนะ สึนะคุงกับอิงุจิจังก็ไปด้วยกันนะ ชวนอันซึจังไปด้วย”ฉันบอกกับไคซึจังที่ยืนรอฟังคำตอบอยู่
“จริงด้วยสิคะ แย่จังเลย เราลืมอันซึไปได้ไงเนี่ย เดี๋ยวค่อยโทรชวนแล้วกัน หวังว่าอันคงไม่โกรธเราหรอกนะคะ”ลืมเพื่อนตัวเองได้ไง สงสัยคงยุ่งกับการฝึกมากไป....ละมั้ง(- -*)
“งั้นไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว”อิงุจิจังพูดพร้อมเตรียมตัวเดิน
“งั้นไปบ้านเราดีมั๊ยคะ?^^”
“เอ๋!?!?! ไปบ้านไคซึหรอ?”พวกเราทั้ง3คนพูดพร้อมกัน
“ค่ะ ยังไงก็ดีกว่าโดนแม่ของอิงุจิจังจับกินยาประหลาดๆ ใช่มั๊ยละคะ^^”เห็นด้วยอย่างแรงคะ
“อือๆ”พวกเราทั้งหมด ยกเว้นฟรานคุง พยักหน้าพร้อมกัน
“งั้นก็รีบไปกันเถอะคะ นี้ก็จะบ่าย 2 โมงครึ่งแล้วนะคะ”ว่าแล้วไคซึจังก็ลาก(ย้ำ!ลาก) พวกเราให้รีบไปที่บ้านของไคซึจังโดยเร็ว
เวลาผ่านไป 40 นาที~
ณ หน้าบ้านของไคซึ
“แฮ่กๆๆๆ~ เหนื่อยเป็นบ้าเลย”พวกเราทั้ง 3 พูดออกมาพร้อมกัน(<<มีรุ่นพี่ไอ,อิงุจิและก็สึนะ ส่วนฟรานก็หน้าตาย ส่วนไคซึดูท่าทางจะชินซะแล้ว-ไรเตอร์)
“ขอโทษนะคะ ที่ไกลหน่อย คงไม่ว่ากันนะคะ^^”ไคซึจังบอก ตอนนี้พวกเราทั้ง 5 คนก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านของไคซึจังเรียบร้อย
“โห~ บ้านหรือปราสาทคับเนี่ย ใหญ่เหมือนวาเรียเลยนะคับ~ ไม่แน่นะคับ อาจจะใหญ่กว่าวาเรียอีก”ฟรานพูดขึ้น หลังจากดูบ้านหลังใหญ่เสร็จ
“แล้วแต่จะเรียกก็แล้วกันนะคะ^^ ป่ะ! รีบเข้าไปกันเถอะคะ”
“อืม~”
แอ๊ดดดดด~~~
“กลับมาแล้วหรอค่า คุณหนูไคซึ”พอเปิดประตูปุ๊ป! ก็มีสาวๆใส่ชุดเมดมายืนต้อนรับพวกเรา แต่เอ๊ะ!เมื่อกี้พวกเธอเรียกไคซึจังว่าคุณหนูงั้นหรอ O.O!!
“กลับมาแล้วคะ~^-^”ไคซึจังตอบกลับไปยังสาวๆใช่ชุดเมดทั้งหลาย(เรียกว่าสาวใช้เถอะง่ายดี)
“กลับมาแล้วหรอครับ คุณหนูไคซึ”อยู่ดีๆก็มีเสียงนึงดังขึ้นมา
“กลับมาแล้วคะ อิทาจิซัง^-^”ไคซึจังตอบกลับ
“ไคซึจังๆ คนพวกนี้ใครอ่ะ” อิงุจิจังสะกิดถามไคซึจัง เพราะว่าตอนนี้มีผู้ชายประมาณ 3-4 คน ยืนอยู่ข้างหลังพวกเรา(หล่อใช่มั๊ยละ>O< - ไรเตอร์)
“อ่อ บอดี้การ์ดที่คุณพ่อกับคุณแม่ จัดไว้ให้น่ะคะ^-^”ไคซึจังบอกกับพวกเราที่ยืนนิ่งเป็นหินอยู่ (0.0เดี๋ยวเอาไปประดับสวน 555+ - ไรเตอร์)
“บอดี้การ์ด???”ฉัน อิงุจิจัง และสึนะคุง พูดออกมาพร้อมกัน (น้องกบไม่มีบทเลยแหะ= ='เดี๋ยวหาโอกาสให้พูดเน้อ~ น้องกบ อิอิ =w= - ไรเตอร์)
“ใช่แล้วละคะ จะแนะนำให้รู้จักนะคะ ^ ^”
“คนผมเหลืองชื่อเดอิดาระซัง คนผมสีแดงชื่อซาโซริซัง คนที่ใส่หน้ากากชื่อโทบิซัง คนผมเงินชื่อฮิดันซัง ส่วนคนนี้ชื่ออิทาจิซัง นะคะ^-^”ไคซึจังพูดไล่ไปทีละคน คนที่ถูกเอ่ยนาม ก็ก้มหัวให้นิดๆ คนผมสีแดงหล่อจังเลย ❤w❤ (เจ้ๆ เก็บอาการนิสนึง(- -^) -ไรเตอร์)
“ไม่ต้องห่วงนะคะ พวกนี้เป็นเพื่อนของหนูเองคะ^-^”ไคซึจังบอกกับบอดี้ฯทั้งหลาย
“ครับ คุณหนูไคซึ(_ _)”บอดี้ฯทั้งหลายตอบรับพร้อมกับก้มหัวให้นิดๆ
“อิทาจิซัง แล้วเพนซังกับโคนันซังหายไปไหนหรอคะ?(-.- )( -.-)(-.- )”ไคซึจังพูดกับคนที่ชื่ออิทาจิแล้วหันหน้ามองซ้ายมองขวาหาคนที่พูดถึง
“สงสัยจะไปซื้อของนะครับ”คนที่ชื่ออิทาจิบอกกับไคซึ
“งั้นหรอคะ อิทาจิซัง ”
“เฮ้!!! อิทาจิ มาหาฉันทีดิ!!!”เสียงปริศนาที่ดังมาจากชั้นบนเอ่ยนามของผู้โชคร้ายให้ไปหา
“เอ่อ...คุณหนูไคซึครับ”
“ไม่เป็นไรคะ^^ เชิญตามสบายเลยคะ อิทาจิซัง^^”
“ขอบคุณครับ คุณหนูไคซึ”
“เอ่อ..ไคซึจังๆ นั้นเสียงใครหรอ?”สึนะคุงถามไคซึจังที่ยืนหน้ายิ้มแย้ม แต่รู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นมันแปลกๆนะ(- -^)
“อ๋อ! เสียงนั้นหรอคะ เสียงของลูกชายตระกูลนี้ไงคะ^^”ไคซึจังตอบสึนะคุง หือ? ลูกชายตระกูลนี้ แสดงว่าก็ต้องเป็นพี่ชายของไคซึจังสินะ
“นี้มันก็จะ4โมงเย็นแล้ว งั้นพวกเธอก็นอนที่บ้านเราก็แล้วกันนะคะ^^”
“อืมๆ(- -)(_ _)(- -)” ทุกคนพูดพร้อมพยักหน้า ยกเว้นฟรานคุงนะ(- -*)
“คะ^^ ส่วนเรื่องเสื้อผ้า ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้าพวกคุณอยากจะใส่ชุดนี้ ในวันพรุ่งนี้ละก็...พวกคุณสามารถเอาชุดให้ซักได้นะคะ ที่ห้องนอนของพวกคุณแต่ละคน มีช่องให้ทิ้งเสื้อผ้าเพื่อที่จะซักแล้ววันพรุ่งนี้ ตอนเช้าผ้าจะพร้อมในตู้เสื้อผ้าของพวกคุณนะคะ^^”
“อืมๆ(- -)(_ _)(- -)”
“แล้วก็เรื่องชุดที่จะใส่คืนนี้ละก็...ไม่ต้องห่วงนะคะ พวกเราเตรียมชุดเอาไว้ในตู้เสื้อผ้าแล้วคะ อยากใส่ชุดไหนก็เชิญใส่ได้ตามสบายเลยนะคะ^^”
“อืมๆ(- -)(_ _)(- -)”
“สึจิกามิซัง ช่วยพาเพื่อนๆหนู ไปที่ห้องนอนหน่อยนะคะ^-^”ไคซึจังบอกกับสาวใช้
“ได้ค่า~ คุณหนูไคซึ”สาวใช้ตอบรับด้วยเสียงที่สดใส
“เดี๋ยวพวกเธอขึ้นไปดูห้องก่อนแล้วกันนะ พอดีมีเรื่องต้องเคลียร์นิดหน่อยน่ะคะ^^”ไคซึจังบอกพวกเราด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่รอยยิ้มนั้น ดูแล้วไม่ใช่ยิ้มที่สดใสเท่าไหร่นัก(- -^)
“อืม” พวกเราทั้ง 4 ตอบกลับพร้อมกัน แล้วเดินตามสาวใช้ไป
[Imai Ai Talk End]
[Kaizu Talk]
สวัสดีค่ะ ทุกคนพบกันอีกครั้งนะค่า~ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเข้าเรื่องเลยดีกว่านะคะ ^^
พอพวกเพื่อนๆ พ้นสายตาไปแล้วก็หันไปหาพวกบอดี้ฯทั้งหลายที่ยืนอยู่
“ทำไม 'เขา' ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ละคะ”ฉันถามพวกบอดี้ฯทั้งหลายที่ยืนหน้าเหวออยู่และแน่นอน 'เขา' ที่ฉันว่าก็คือลูกชายตระกูลนี้เองแหละคะ
“คุณชายโคยะพึ่งกลับมาจากอิตาลี เมื่อตอนเที่ยงนี้เองครับ อืมม์”เดอิดาระซังบอกกับฉันที่ยืนนิ่งๆ แต่ใบหน้าฉันยังยิ้มอยู่นะคะ^^
“อย่างงั้นเองหรอคะ แล้วคุณพ่อ คุณแม่และก็พี่เซยะละคะ”ฉันถามพวกบอดี้ฯทั้งหลายที่ยืนเคารพธงชาติอยู่(ไม่ใช่ว่าเคารพจริงๆนะคะ แค่พวกเขายืนตรงมากๆก็เท่านั้นแหละคะ)
“คุณท่าน คุณหญิงและคุณหนูเซยะยังไม่กลับมาจากอิตาลีเลยครับ”ซาโซริซังบอกกับฉันที่ยืนยิ้มรอฟังคำตอบอยู่
“อย่างงั้นเองหรอคะ แล้วทำไม 'เขา' ถึงได้กลับมาก่อนละคะ”
“รู้สึกว่าคุณชายโคยะ จะขอร้องคุณท่านให้กลับมาที่นี้ก่อนนะครับ”ฮิดันซังพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ จะกลัวอะไร ฉันไม่ได้จะกระโดดงับคอสักหน่อยนะ(= =' )
“งั้นหรอคะ คงจะมาหา 'สิ่งนั้น' จากหนูสินะคะ เอาจากคนโตไม่ได้ก็มาเอากับคนเล็กแทนงั้นหรอคะ”ฉันพูดลอยๆออกมา
“'สิ่งนั้น' ที่ว่าหรือว่าจะเป็น....”โทบิซังพูดค้างไว้ เหมือนกับลุ้นรางวัล
“ใช่แล้วละคะ กุญแจตู้เซฟที่มีเงินหลายล้านของบริษัทของคุณพ่อและคุณแม่ ส่วนอีกหนึ่งดอกก็อยู่กับพี่เซยะ ซึ่งนั้นก็เป็นบริษัทที่คุณพ่อและคุณแม่ยกให้พี่เซยะ”
“มีแค่นี้เองหรอครับที่คุณชายโคยะต้องการ”โทบิซังพูดเหมือนกับรู้ว่าไม่ใช่แค่นี้ที่ 'เขา' ต้องการ
“หึ! นั้นสินะคะ ถ้าเอากับพี่เซยะ พี่เซยะคงไม่มีให้หรอกคะ เพราะของ 'สิ่งนั้น' คุณพ่อมอบให้หนูเองนิคะ มันช่างเป็นของที่หนูไม่อยากจะรับสักเท่าไหร่เลยนะคะ รอยสักรูปสัญลักษณ์ของแฟมมิลี่ที่อยู่กลางหลังและไม่สามารถลบออกได้และแหวนประจำตำแหน่งหัวหน้าบอสของแฟมมิลี่ของพวกเรา”(สายตาและเสียงSheแกโหดมาก- -;;; - ไรเตอร์)
------------------------------ตัดมาฝั่งสึนะบ้าง------------------------------
“ขอโทษนะครับ”สึนะพูดกับสาวใช้ที่หยุดยืนนิ่ง ที่หน้าห้องหนึ่ง
“มีอะไรหรอคะ ^-^”สาวใช้หันมาถามสึนะ
“เมื่อไหร่ จะถึงห้องของพวกเราหรอครับ” สึนะถามสาวใช้ที่ยืนยิ้มหวานให้
“ต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่ว่าตอนนี้คุณชายโคยะเขาค้นหาของอะไรก็ไม่รู้นะคะ”สาวใช้ตอบสึนะ
ขณะนี้พวกสึนะกำลังอยู่ที่หน้าห้องหนึ่งที่มีของกระเด็นออกมาจากการค้นหาอะไรบางอย่าง และรู้สึกว่ามันจะกระเด็นออกมาขว้างทางพวกเราด้วย(- -;;)
“แล้วห้องที่คุณชายโคยะกำลังค้นอยู่เนี่ย มันเป็นห้องของใครหรอคะ”อิงุจิถามสาวใช้ด้วยความสงสัย
“ห้องของคุณหนูไคซึคะ^-^”สาวใช้ตอบพร้อมกับยิ้มให้
“ห้องของคุณหนูไคซึ? ไปเรียกไคซึจังมาจะดีกว่ามั๊ยคะ”ไอ ถามสาวใช้ที่ยืนมองเหตุการณ์อย่างปกติ เหมือนกับเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติ
“ไม่เป็นอะไรหรอกคะ เดี๋ยวุณหนูก็คงมาแล้วละมั้งคะ”สาวใช้บอก แล้วมองดูเหตุการณ์นั้นต่อไป
------------------------------ตัดกลับมาฝั่งไคซึมั้ง------------------------------
หลังจากที่ไคซึไปที่ห้องครัวเพื่อที่จะบอกให้คิซาเมะ พ่อครัวประจำบ้าน(ปราสาทสิถึงจะถูก=w=)ทำอาหารรอไว้ให้
“แล้ว 'เขา' อยู่ไหนแล้วละคะ”ฉันพูดขึ้นหลังจากไปบอกคิซาเมะซังและลูกมือเตรียมอาหารไว้รอ
“โทบิว่า น่าจะอยู่ห้องของคุณหนูไคซึนะครับ^-^”โทบิบอกกับฉันพร้อมทำหน้ายิ้มแย้ม
“น่าจะคิดได้ตั้งแต่แรกนะคะ ว่าให้ตายยังไงหนูก็ไม่ยอมถอดมันออกจากตัวหนูเด็ดขาด เดอิซัง ซาโซริซัง โทบิซัง ช่วยตามหนูมาด้วยนะคะ”ฉันบ่นอุบอิบแล้วสั่งพวกเขาให้ตามมา
“ครับ คุณหนูไคซึ”
ณ ชั้นบน&หน้าห้องของไคซึ
“ไคซึจังอยู่ไหนน๊า~~ โดนค้นห้องอยู่นะเนี่ย มาเร็วๆหน่อยเถอะ~~” <<<<อิงุจิ
“ใจเย็นๆน๊า อิงุจิจัง ไม่ต้องเป็นห่วงเกินหน้าเกินตาขนาดนั้นหรอก” <<<<ไอ
“นั้นนะสิ อิงุจิจัง ใจเย็นๆก่อนนะ เดี๋ยวไคซึจังก็มาเองล่ะ” <<<<สึนะ
“ผมว่าเจ้าของห้องมาถึงแล้วละครับ” <<<<ฟราน
“มีอะไรกันหรอคะ? เอ๊ะ! ขอโทษนะคะ ที่ทำให้ไม่สะดวกเท่าไหร่น่ะคะ^^ จะรีบจัดการเดี๋ยวนี้แหละคะ”ฉันพูดเสร็จแล้วเดินผ่านเพื่อนๆแล้วก็ไปถึงที่ประตู
“สวัสดีคะ^^ คุณชายโคยะ ยินดีจังนะคะ ที่เราได้เจอกันอีก^^”
-----------------------------------------------------------------------------------------
เยส!! แก้เสร็จไปอีกหนึ่งตอน! >w< สวัสดีค่า นักอ่านที่น่ารักของไรเตอร์^^ คิดถึงเป็นบ้าเลยคะ! >w<! อ่ะๆๆ ได้เวลาที่นักอ่านของไรเตอร์ไปอ่านต่อแล้ว เชิญละจ้า^^
อ่าน+เม้น = กำลังใจในการแต่ง
ปล.ถ้าผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยด้วยนะค่า ^ ^
ความคิดเห็น