คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เป้าหมายที่ 9 : ฟรานมาแล้วจ้า >O
[Kaizu Talk]
สวัสดีค่า^^ ฉันชื่อ ยามางุชิ ไคซึ คะ^^ แนะนำตัวกันแล้วก็เข้าเรื่องเลยดีกว่านะค่า~
ตอนนี้พวกเรา 4 คน ก็มียืนอยู่หน้าประตูของโกคุโย สถานที่ที่ทุกคนบอกว่าน่ากลัวคะ มันน่ากลัวตรงไหนก็ไม่รู้นะคะ มันก็แค่เหมือนโรงเรียนร้างแค่นั้นเองคะ ( =3=)~ หรือสวนสัตว์ร้าง?
“เข้าไปกันเถอะคะ^^”ฉันบอกกับทุกคนที่ยืนเหวออยู่
“(- -)(_ _)(- -)(_ _)(- -)” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ มีแต่พยักหน้าให้เท่านั้น
“ทำไมที่นี่ร้างจังเลย”<<<รุ่นพี่ไอจัง
“นั้นนะสิพามาถูกรึป่าวเนี่ย”<<<อิงุจิจัง
“ถูกสิ ก็เคยมาแล้วนิ”<<<สึนะคุง
ขวับ! ขวับ!
“อะ...อะ...อะไรนะ ที่วิ่งผ่านเร็วๆเมื่อกี้อ่ะ><;;”<<<รุ่นพี่ไอจัง
“ไม่รู้สิ”<<<อิงุจิจัง
“กลับกันได้ยังคับT^T”<<<สึนะคุง
“ไม่เป็นอะไรหรอกคะ\^O^/”<<<ฉันเองคะ^^
“จะไม่เป็นอะไรได้ไงเล่า > <”
“พี่ว่าที่นี้มันน่ากลัวจังเลย กลับกันเถอะ อิงุจิจัง ไคซึจัง สึนะคุง”
“อืม!/เดี๋ยวสิค่า~!”
“มะ...มีอะไรหรอ ไคซึจัง”รุ่นพี่ไอจังถามด้วยเสียงสั่นๆ
“มาถึงที่หมายแล้วนะคะ จะให้กลับไปแบบนี้ก็แย่สิคะ แล้วอีกอย่าง ก็เจอพวกของคุณโรคุโดด้วย”
“เจอพวกของคุณโรคุโดงั้นหรอ?”ทั้ง 3 คนพูด ออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
“ใช่คะ อยู่ตรงนั้นยังไงละคะ”ฉันพูดจบแล้วก็ชี้ไปที่พุ่มไม้
“ตรงนั้นหรอ??”ทั้ง3พูดอย่าง งงๆ
“ใช่ค่ะ เคนคุงคะ ออกมาได้แล้วคะ!!”ฉันตะโกนไปที่พุ่มไม้ที่ชี้บอกและแล้วก็ปรากฏผู้ชายผมตั้งสีเหลือง ที่หน้ามีแผลเป็นเป็นทางยาวเป็นเส้นตรงแนวนอน เอ่อ...ถ้าพูดรวมๆแล้วก็okนะ ถ้าไม่ติดที่ว่าชอบกินแต่ขนมและพวกหมากฝรั่ง(- -*)
“เธอพาใครมาด้วยเนี่ย? คุณมุคุโรบอกแค่ให้เธอมาไม่ใช่หรอ?”พอเคนคุงออกมาก็ยิงคำถามใส่ฉันทันที
“พวกนี้เป็นพวกเพื่อนๆฉันนะคะ แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าโกคุโยอยู่ที่ไหนนะคะ ก็เลย....”
“พอๆๆ ฉันขี้เกียจฟัง(- -*)”
“คะ แล้วจิคุซะคุงกับโคลมจังไปไหนหรอคะ?”
“นี่เธอมาหาท่านมุคุโร หรือมาหาพวกนั้นกันแน่”เคนคุงถามฉัน
“ก็มาหาทุกคนนั้นแหละคะ^^ หรือว่าเคนคุงหึงโคลมจังหรอคะ?”
“นี้เธอพูดบ้าอะไรของเธอห๊ะ!! ฉันไม่มีวันไปหึงยัยนั้นแน่นอน!”
“ก็แหม~ ก็เคนคุงถามแบบนี้มันก็เหมือนหึงนั้นแหละคะ^^”
“นี้เธอ!! อยากตายก่อนจะไปเจอท่านมุคุโรใช่มั๊ย?!”
“ป่าวนะคะ~ ”
“เอาน่าๆ อย่าทะเลาะกันเลยนะ^~^;;;” สึนะบอกอย่างกล้ากลัวๆ
“เอ๊ะ! นั้นใครนะ”รุ่นพี่ไอจังพูดขึ้น
“อะไรหรอคะ?”ฉันหันไปถามรุ่นพี่ไอจัง
“นั้นไง คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นอ่ะ”รุ่นพี่ไอจังว่าแล้วก็ชี้ไปที่เป้าหมาย
“อ่อ จิคุซะคุงนะคะ ^ ^”
“เคน พาพวกนั้นมาได้แล้วนะ”จิคุซะคุงพูดแล้วก็เดินจากไป
“รู้แล้วๆ”เคนคุงตอบรับอย่างเซ็งๆ
“พวกเธอก็ตามมาเร็วๆละ”เคนคุงหันมาพูดกับพวกเราแล้วก็เดินนำไป
“ค่า~^^ ไปกันเถอะ”ฉันตอบเคนคุงและชวนที่เหลือ
“อืม~”
[Kaizu Talk End]
[Tsunayoshi Talk]
ดีคับ ^ ^ ไม่นึกว่าจะได้บรรยายนะเนี่ย(บรรยายไปอย่าพูดมาก-ไรเตอร์)คร๊าบบบบ!!! เข้าเรื่องเลยดีกว่า = =’
ตอนนี้เราอยู่ที่ห้องๆหนึ่ง รู้สึกว่า ห้องนี้มันคุ้นๆแหะ(ผ่านไป10วิ)อ่ะ! ใช่แล้วมันเป็นห้องที่ผมกับมุคุโรเคยสู้กัน>~<” นึกถึงแล้วสยอง (ได้ข่าวว่า แกชนะไม่ใช่หรอ?/เอ่อ..ใช่คับ/แล้วแกจะสยองหาไร/ไรเตอร์โหดอ่ะ/ว่าไงนะ!/ไรเตอร์น่ารักคับ/ตอ-แหล! ไปหาแฟนแกเลยไป๊![ว่าแล้วก็ประเคนบาทาถีบส่งสึนะให้แฟนมันที่ยืนเหวออยู่]/อุ๊บ! มันเจ็บนะคับT^T/หุบปากแล้วบรรยายไป!/คับT T)
“คุฟุฟุ มาแล้วหรอคับ มาช้ากว่าที่คิดนะคับ^ ^”นั้นไง เสียงแห่งหายนะมาแล้ว (เสียงมุคุโรเว้ย! เรียกดีๆหน่อย-ไรเตอร์)
“ขอโทษนะค่า ที่มาช้า^ ^”ไคซึจังพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสุดๆ (= =)b ยกนิ้วให้เลยคับ
“แล้ววันนี้จะให้ซ้อมกับใครคะ^ ^”
“อืม~ นั้นสิคับ งั้นวันนี้ให้ซ้อมกับเจ้าตัวยุ่งก็แล้วกันนะคับ”มุคุโรยังมลูกน้องอีกหรอเนี่ย?
“ค่า~ ได้ค่า~ ^^” ไม่กลัวเลยหรอเนี่ย พวกของมุคุโร มีแต่พวกนายกลัวทั้งนั้น
“อยู่ไหนล่ะ ไม่เห็นเลย”<<<รุ่นพี่ไอจัง
“นั้นนะสิ ไม่มาหรอ?”<<<อิงุจิ
“>~<”<<<ผมเอง ส่วนไคซึผมไม่เห็นเพราะเธอหันหลังให้พวกผม
“มาแล้วคับ(- -)”และแล้วก็ปรากฏผู้ชายผมสีเขียวน้ำทะเลมั้งนะ ใส่หมวกกบด้วยแหะ พิลึก!
“สวัสดีคะ(_ _)(^ ^)”ไคซึพูดแล้วโค้งให้1ครั้ง
“สวัสดีคับ~”
“อาจารย์คับ~ จะให้ผมซ้อมกับคนนี้หรอคับ”เอ๋??!! อะ...อาจารย์ เดี๋ยวนะ มุคุโรเป็นอาจารย์งั้นหรอ =[]=!!!
“ใช่แล้วล่ะคับ^ ^”
“เธอชื่ออะไรหรอคะ ฉันชื่อไคซึนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ^ ^”ขอถามหน่อยเถอะ ไม่กลัวเลยรึไงเนี่ย!!
“ผมชื่อฟรานคับ และผมก็เป็นผู้ชายนะคับ~ = =;;”
“คะ^^ รู้แล้วละคะ ได้ยินเธอพูดว่า ‘คับ’ กับคุณมุคุโรอยู่คะ แต่ก็แปลกนะคะ ผู้ชายสมัยนี้หน้าหวานเหมือนผู้หญิงกันจังเลยนะคะ^^”
“ผมหน้าหวานขนาดนั้นเลยหรอคับ?”
“คะ ถ้าแต่งเป็นผู้หญิงละก็มีแต่ผู้ชายติดเต็มแน่เลยคะ^^”
“อืม...ไม่เอาหรอกคับ(- -~)”
“^^~ แล้วฟรานคุงมาจากไหนหรอคะ”หลังจากที่คุยเรื่องหน้าหวานมานาน ไคซึจังก็ถามที่มาซะงั้น(- -*)
“ประตูคับ”=[]=!!! กวรบาทาโคตะระ
“ชิชิชิ~ ฟรานคุงนี้ละก็^^ ทำตัวเป็นเด็กกวนประสาทดีจังเลยนะคะ”ไคซึจังพูดและก็ยิ้มให้ เอ่อ..ตรงมากเลยไคซึจัง - -b
“ขอบคุณคับ~ (_ _)(- -)”ส่วนฟรานก็พูดแล้วโค้งให้1ที
“แต่กวนประสาทแบบนี้ อาจโดนฆ่าตายโดยไม่รู้ตัวนะคะ^^”=[ ]=!! โหดดดดดด!!!!
“เอ่อ...คับ ผมก็โดนรุ่นพี่โรคจิตปามีดใส่ผมบ่อยๆนะคับ”
“หรอคะ ฟรานคุงมาจากวาเรียรึป่าวคะ?”
“คับ~ มาจากวาเรียคับ~”อ่อๆ วาเรียนิเอง อืมๆ(- -)(_ _)(- -)(_ _) (มันลืมอะไรไปรึป่าวนะ= =’-ไรเตอร์)
“ว้าว!ฉันอยากลองไปที่นั้นดูมั้งจังเลยคะ พาไปหน่อยได้มั๊ยคะ?”(-0-!) เดี๋ยวนะๆ ผมขอเวลาเตรียมใจก่อน เหมือนกันว่าหลังจากที่จะมีเรื่องพาซวยเกิดขึ้น(- -;;)
“แล้วจะไป ทำไมหรอคับ”
“ฉันอยากจะรู้นะคะว่า วาเรียจะอยู่กันแบบไหน^^ แล้วฉันก็อยากเจอผู้พิทักษ์ของวาเรียด้วยนะคะ ฟรานคุงก็พาไปหน่อยนะคะ^^”
‘ตกลงมันจะคุยหรือจะซ้อมวะ’<<<ความคิดของทั้ง4คน(รุ่นพี่ไอ,อิงุจิ,สึนะและก็มุคุโร)
“ไม่รู้สิคับ คงจะต้องถามบอสก่อน”บอสที่ว่าเนี่ย ใช่แซนซัสป่าว?(มันมีคนไหนอีกมั๊ยละ!!-ไรเตอร์)
“ไม่ต้องถามหรอกคะ ฉันว่าบอสของคุณต้องยอมแน่นอนคะ^^”ไคซึจังพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“แน่ใจจังเลยนะคับ-0-~”
“แน่นอนคะ^^ ลองมาพนันกันมั๊ยละคะ? ว่าบอสของคุณจะยอมให้พวกฉันไปที่วาเรียรึป่าว?”
“ไม่เอาด้วยหรอกคับ”ดีแล้วที่ปฏิเสธ=w= ถ้าเล่นกับยัยนี่ แพ้ทุกราย เจ้าแม่แห่งการพนันเลย(พนันในที่นี้หมายถึงสัญญาว่าจะทำอะไรต้องทำตาม ประมาณนี้อ่ะนะ คล้ายเกมส์นั้นแหละ-ไรเตอร์)
“งั้นฟรานคุงคงพาไปวาเรียได้สินะคะ^^”
“เฮ้อ~ก็ได้คับ(_ _|||)”
“ไม่ทราบว่า พวกคุณจะซ้อมได้รึยังคับ”มุคุโรที่เงียบอยู่นานพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่เสียงเนี่ยสิเอาซะน่ากลัวเลย >~<
“อ่ะ! ขอโทษนะคะ มัวแต่คุยจนเพลินไปหน่อยนะคะ แต่ตอนนี้เตรียมพร้อมแล้วคะ^^”
“งั้นพวกของวองโกเล่ก็มายืนตรงนี้นะคับ ถ้าไม่อยากโดนลูกหลง^ ^”มุคุโรพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ไม่กล้าไปอ่ะ กลัว T^T
“เข้าใจแล้วคะ(- -)(_ _)(- -)”ทั้ง2คนตอบแล้วก็เดินไปหา ไม่กลัวเลยหรอT T
“ไม่มาหรอคับ วองโกเล่”มุคุโรพูดแล้วยิ้มให้ผม ผมละเกลียดรอยยิ้มนั้นT_T
“(>< )( ><)(>< )” ผมไม่พูดอะไร มีแต่ส่ายหน้าให้แล้ววิ่งไปยืนกับรุ่นพี่ไอจังและอิงุจิจัง
“งั้นก็เริ่มเลยนะค่า^^”
“ผมไม่อ่อนให้หรอกนะคับ”
“จัดมาเต็มที่เลยคะ ฟรานคุง^ ^”
“จัดให้ตามคำขอคับ^ ^”
หลังจากที่หายไปนานแสนนาน ไรเตอร์คนนี้ก็กลับมาอัพแล้ว *0*!!! //ผั๊วะ!! โดนรีดเดอร์ทั้งหลายถีบ
แอ๊ก! (X_X)! เก๊าขอโต๊ด~ ที่ดองนาน~ ยกโทษให้ด้วยน๊า~ *0*
(- -;; ) พอคะพอ เดี๋ยวไรเตอร์จะบ้ามากไปกว่านี้ ยังไงก็ขอขอบคุณรีดเดอร์ทุกๆคนนะค่า ที่อ่านแล้วเม้นให้ ไรเตอร์ดีใจมากๆเลยค่า \*0*/
สุดท้ายนี้ก็ขอให้รีดเดอร์ทุกคนมีความสุขมากๆนะค่า^^/
ความคิดเห็น