[Fic:Reborn (ล่ะมั้ง= =*)] ยัยจอมซ่า vs นายจอมเซ่อ

ลำดับตอนที่ #12 : เป้าหมายที่ 8 : Let’s go to Gokuyo ^O^

เป้าหมายที่ 8 : Let’s go to Gokuyo ^O^

 

[Inguji Talk]

 

ณ ห้องนอนของอิงุจิ

 

“งืมๆ”ง่วงนอนจังเลย~ อีก 5 ชั่วโมง ค่อยมาเข้าเรื่องนะไรเตอร์ ตอนนี้ขอนอนก่อน (ได้~ ซะที่ไหนละเฟ้ย!!-ไรเตอร์)

 

“อ๊ายยย!!!”หนอย~ ยัยบ้าไรเตอร์ บังอาจมาปลุกคนสวย(สวยตายละ-ไรเตอร์)โดยการเอาไฟฟ้าช็อตหรอเนี่ย หนอย~ ยอมบ่ได้เด้อค่า~(มันลาวแตกรึป่าวฟร่ะ= =; ยังไงก็รอดชีวิตละ เงียบไปซะ!!-ไรเตอร์)

 

ขอนอนต่อก็ไม่ได้ ชิ! เงินก็งก เวลาก็งก มันจะงกเหมือนใครฟร่ะ(ว่าอะไรฉันย่ะ-ไรเตอร์)ป๊าว ป่าวๆ

 

“อิงุจิ! อิงุจิ! อยู่มั๊ย!” เอ๊ะ! เสียงนี้มัน รุ่นพี่ไอจังนิหว่า(แล้วนึกว่าใครละ-ไรเตอร์)

 

“อยู่นี้จ้า~ เข้ามาก่อนสิ”ฉันโผล่หัวออกไปทางหน้าต่างบอกให้เข้ามาในบ้านก่อน เอ๊ะ!นึกว่ามาคนเดียว ที่ไหนได้ มากันตั้ง 3 คน มีรุ่นพี่ไอจัง ไคซึ และก็นายซาวาดะ (= =’)นายซาวาดะ นายซาวาดะหรอ เห้ย!! ต้องรีบอาบน้ำโดยด่วน!(มันพึ่งระลึกได้ว่ายังใส่ชุดนอนลายหมีน้อยน่ารักๆ หุหุหุ/ไม่ต้องบรรยายก็ได้เฟ้ย!!)

 

ณ ชั้นล่างบ้านอิงุจิ

 

“รบกวนหน่อยนะค่า/คับ”<<<<ทั้ง 3 คน

 

“เชิญเลยจ้า^-^”<<<<คุณแม่ของอิงุจิ

 

“เดี๋ยวแม่ตามอิงุจิให้นะจ้ะ นั่งรอก่อนนะจ้า โฮะๆๆ(^.^)”คุณแม่ท่านพูดจบแล้วก็หัวเราะ และก็เดินขึ้นไปชั้นบน

 

“ค่า/คับ”

 

“รุ่นพี่ไอจัง เมื่อกี้แม่ของอิงุจิท่าทางแปลกๆนะคะ”<<<<ไคซึ

 

“นั้นนะสิ หรือคิดว่าไงสึนะคุง”<<<<รุ่นพี่ไอ

 

“ผมกลัวคับT^T”<<<<สึนะ

 

ณ ห้องนอนของอิงุจิ

 

“อิงุจิ มีเพื่อนมาหานะลูก”แม่ตะโกนผ่านทางประตูแล้วก็เคาะประตูเพื่อให้รู้ว่ารีบๆ รู้แล้วค่า~ กำลังรีบอยู่นี้ไง

 

“ค่าๆๆ ใกล้จะเสร็จแล้วค่า”ฉันตะโกนกลับไป ต้องทำเวลาซะแล้ว

 

ณ ด้านล่าง

 

“รอแปปนึงนะจ้า อิงุจิกำลังจะลงมาแล้วจ้ะ^-^”

 

“ค่า/คับ”

 

“ทานอะไรก่อนมั๊ยจ้ะ เดี๋ยวแม่ทำให้ทาน^-^”(เสียวสันหลัง>~<-ไรเตอร์)

 

“ไม่เป็นไรหรอกคะ(^-^;;)”<<<<รุ่นพี่ไอ

 

“ขอบคุณนะค่า แต่ไม่เอาดีกว่าคะ(^ ^;;)”<<<<ไคซึ

 

“ผมขอผ่านนะคับ(^~^;;)”<<<<สึนะ

 

“แหม๋ๆๆ ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะจ้ะ เดี๋ยวแม่ทำให้ทานดีกว่านะจ้ะ(^.^ )โฮะๆๆ”

 

‘แล้วจะถามพวกตูทำไมฟร่ะ’<<ทั้ง3คน(ช่างกล้าคิด= =’)

 

“ระ...รบกวนด้วยนะค่า/คับ^~^;;”

 

“ทำตัวตามสบายนะจ้า คิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเอง หุหุหุ^.^”(คุณแม่ช่างใจดีจิงจิ๊ง)

 

“ค่า/คับ”

 

เวลาผ่านไป 20 นาที

 

ตึกๆๆๆๆๆๆ

 

“มาแล้วจ้า รอนานมั๊ย ^-^” ในที่สุดก็ลงมาได้สักที หลังจากที่แต่งตัวอยู่นาน หวังว่าแม่คงไม่ทำอะไรแปลกๆหรอกนะ

 

“ไงจ้ะ ลงมาแล้วหรอ มากินข้าวได้แล้วนะจ้า^-^” =[]=!อ๊ายยย!! แม่ทำอะไรกับเพื่อนและพี่ของช้านนน~~

 

“แม่! แม่ทำอะไรกับพวกเพื่อนๆหนูTOT” แงๆๆ แม่ต้องบังคับให้พวกนี้กินข้าวแน่ๆ ดูสิ นอนคาโต๊ะอาหารเลยT^T (อาหารอร่อยแน่ๆเลย=w= -ไรเตอร์)

 

“ป่าวนิจ้ะ แม่แค่ให้กินอาหารที่แม่ทำ จนหมด ก็เท่านั้นเอง” เท่านั้นเอง! เท่านั้นเองงั้นหรอ~

 

“อะ..อะ..อิ่มแบบสุดๆไปเลย(_ _)”รุ่นพี่ไอ<<ขึ้นสวรรค์เรียบร้อย

 

“ทนไม่ไหวแล้วคะ~ขืนกินต่อท้องแตกตายแน่คะ(_ _)”ไคซึ<<<ขึ้นสวรรค์เรียบร้อยอีกราย

 

“อ่ะ!! ระ..รสชาติ...มะ..เหมือน..เหมือนเบียงกะ..กี้..เลย”ซาวาดะ<<<ขึ้นสวรรค์เรียบร้อยอีกราย

 

(และแล้วทั้ง 3 ก็ขึ้นสวรรค์เรียบร้อย วะฮะฮ่าๆๆ ^O^ - ไรเตอร์)

 

“เห้ย! รุ่นพี่ไอจัง! ไคซึจัง! ซาวาดะ!”ฉันพูดพร้อมเดินไปเขย่าตัวพวกนั้น โธ่เอ๊ย! ทำไมนอนนิ่งเลยเนี่ย แม่นะแม่ทำอะไรพิเรณๆอีกแล้ว

 

“แม่! แล้วพวกเพื่อนๆ จะรอดมั๊ยคะเนี่ย!”ฉันถามแม่ที่กำลังเก็บจานข้าวอยู่

 

“ไม่รู้สิจ้ะ ^ ^” อ๊ายย!! ตอบมาได้ไง ไม่รู้ กรี๊ดดดดด!!!

 

“แม่~ เอายาแก้มาด่วน~”ฉันบอกกับแม่ที่ยืนยิ้ม(ชั่วร้าย)อยู่

 

“ยาแก้อะไรหรอจ้ะ^ ^” แน๊ะ! ยังจะมาแหลอีก

 

“ไม่ต้องมาทำไก๋เลย เอายาแก้มาNow!”ให้ตายสิ ทำไม แม่ต้องเล่นอะไรพิเรณๆด้วยนะ อ่ะ!ลืมบอกไปแม่ฉันชอบปรุงยาหรือไม่ก็อาหารอะไรไม่รู้แปลกๆได้ผลมั้งไม่ได้ผลมั้ง บางทีคนที่กินมันเข้าไปอาจถึงตายได้เลยก็มี(แม่โหดวุ๊ย=[]=! – ไรเตอร์)

 

“จ้าๆ นี้จ้ะ ยาแก้เอาไปผสมน้ำแล้วให้พวกเพื่อนๆดื่มซะนะจ้ะ ^ ^”

 

“ไม่ต้องมายิ้มเลย สยอง= =;;”

 

“อย่าว่าแม่อย่างนั้นสิจ้ะ T^T”

 

“ทำไปก็ไม่น่ารักหรอก อย่างแม่นะมีแต่น่ากลัวไม่ก็น่าสยองเท่านั้นแหละ” (ช่างกล้าพูด=[]=!)

 

“T^T”

 

“พอแล้วๆ เอายาแก้ให้พวกนี้ดีกว่า ก่อนจะถึงคาด= =;;”ฉันพูดพร้อมเอายาแก้ผสมน้ำให้พวกนี้ดื่มกัน

 

เฮ้อ~ แม่นะแม่ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยน๊า มีแม่แบบนี้กลุ้มสุดๆ หน้าตาดูใจดี แต่ที่จริง น่ากลัวเป็นบ้า = =;;

 

ตอนนี้ ฉันกำลังเอาน้ำผสมยาแก้ให้พวกที่เคราะห์ร้ายดื่ม ว่าแต่ มาทำไมกันน๊า~ แล้วรู้จักบ้านฉันได้ไง (= =^)

 

“อืม~”รู้สึกตัวเร็วจัง (นิยายก็งี้แหละ=w=)

 

“เป็นยังไงกันบ้าง”ฉันถามทั้ง 3 คนที่เคราะห์ร้าย เกือบตายแล้วมิล่ะ= =’

 

“จุก!” ทั้ง 3 พูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน นัดกันรึป่าวฟร่ะ = =’

 

“แหะๆๆ ขอโทษแทนแม่ด้วยนะ”ฉันพูดพลางก้มหัวให้นิดๆ แม่นะแม่ เดี๋ยวเอาบัตรเครดิตของแม่ไปช็อปจนหมดเลยนิ (คนละเรื่องแล้ว= =’)

 

“ว่าแต่ มาหาเนี่ย มีอะไรหรอ? แล้วรู้ได้ไงว่าบ้านฉันอยู่นี้”ฉันรีบถามทันทีก่อนที่จะนานไปกว่านี้(ง่ายๆเปลืองบรรทัด=w=’)

 

“ก็มาชวนอิงุจิไป...ไปไหนนะไคซึ”

 

“ไป โกคุโย นะคะ^ ^ อ่อ! แล้วที่รู้ก็เพราะความสามารถในตัวนะคะ^^”ไคซึตอบด้วยหน้าตายิ้มแย้ม มันจะเหมือยแม่ฉันมั๊ยเนี่ย(= =^ ) เอ๊ะ! โกคุโย โกคุโย โกคุโย มันที่ไหนกันอ่ะ = =

 

“แล้วรู้จักที่นั้นแล้วหรอ?”

 

“ป่าวจ้ะ จะให้สึนะคุงพาไปนะ^-^”

 

“หรอ? แล้วไปทำไมอ่ะ”

 

“คุณโรคุโดบอกนะคะ” อ่อ นายหัวสับปะรดบอกนั้นเอง

 

------------------------------ฝั่ง โกคุโย------------------------------

 

“ฮัดชิ้ว! ใครนินทาผมเนี่ย” (=[]=! ถึงด้วยหรอเนี่ย – ไรเตอร์)

 

“ท่านมุคุโร เป็นอะไรรึป่าวคะ” (โคลมอย่าไปถามมัน~ มันไม่เป็นอะไรหรอก – ไรเตอร์)

 

“ไม่เป็นอะไรหรอกคับ โคลมที่น่ารักของผม^-^” (แหวะ อยากอ้วก – ไรเตอร์)

 

“คะ..คะ ท่านมุคุโร ^-^;;;” (พูดทีเหงื่อตกเลยหรอ = =’ – ไรเตอร์)

 

“เมื่อไหร่จะมากันสักทีน๊า~ คุฟุฟุฟุ”

 

------------------------------กลับมาด้านสึนะดีกว่า----------------------------

 

“แล้วจะไปเมื่อไหร่อ่ะ?” เฮ้อ~ ตอนนี้ก็จะ10โมงแล้วด้วย หิวข้าวจังเลย T T’

 

“เดี๋ยวนี้เลย^ ^” อะไรน๊า!! O[]o!!

 

“ดะ...ดะ...เดี๋ยวนี้เลยหรอ! O.O!”

 

“อืม ทำไมหรอ?” ไม่อยากไปอ่ะ T^T

 

“ป่าวๆๆ ^-^;; งั้นก็ไปกันเลยดีกว่า อย่าช้าเลยT^T” กลัวนายหัวสับปะรดอ่ะTOT

 

“อืม! งั้นก็ Let’s go to Gokuyo กันเลยคะ ^-^” <<<ไคซึ

 

“เย้! ^O^”

 

สีหน้าของทุกคน! ดังนี้

 

“\^O^/”<<<<ไคซึ

 

“^O^;;;”<<<<รุ่นพี่ไอ

 

“^~^;;;”<<<<ซาวาดะ

 

“TT^TT”<<<และฉันเองคะ

 

 

…………………….

ไม่มีอะไรจะพูดแล้วอ่ะ(= =^ ) อ่ะ! ยังไงก็เม้นๆด้วยก็แล้วกันนะคะ^^