พัฒนาการของยุโรปสมัยใหม่

ลำดับตอนที่ #1 : การขยายอิทธิพลของชาติตะวันตก

1. การสำรวจเส้นทางเดินเรือ

                   ยุคแห่งการสำรวจ หรือ ยุคแห่งการค้นพบ เป็นช่วงระยะเวลาในประวัติศาสตร์โลกที่เริ่มตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 15 ไปจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17 หรือระหว่าง ค.ศ. 1450 - 1750 ในช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่ชาวยุโรปออกเดินทางไปสำรวจทางทะเลในโลกที่กว้างออกไปจากตัวทวีป และการขยายอิทธิพลทางเศรษฐกิจ โดยการเปิดน่านน้ำนี้ ทำให้เหล่าพ่อค้าชาติตะวันตก สามารถติดต่อกับชาติอื่น ๆ ได้โดยตรง และแพร่หลายมากขึ้น และมีการจัดตั้งสถานีการค้าขึ้น ในบริเวณอ่าวเปอร์เซียจนถึงประเทศญี่ปุ่น ตลอดจนควบคุมเส้นทางการค้าเครื่องเทศในบริเวณช่องแคบมะละกา และสำคัญที่สุดต่อมาคือ การเดินเรือครั้งนี้ยังทำให้พบทวีปอเมริกาอีกด้วย

2. สาเหตุของการสำรวจเส้นทางเดินเรือ

                    สาเหตุที่กระตุ้นการริเริ่มการสำรวจเกิดขึ้นหลังจากการยึดคอนสแตนติโนเปิลโดยชนเตอร์กในปี ค.ศ. 1453 จากนั้นจักรวรรดิออตโตมันก็มีอำนาจควบคุมการค้าขายในบริเวณนั้น และกีดกันชาวยุโรปจากการใช้เส้นทางเส้นทางสายไหม หรือ การค้าขายไหมและการค้าเครื่องเทศ และเส้นทางการค้าขายผ่านทางแอฟริกาเหนือที่มีความสำคัญสำหรับยุโรปในการเป็นเส้นทางการค้าผสมระหว่างทางบกและทางทะเลผ่านทางทะเลแดงไปยังเอเชีย ทั้งเครื่องเทศและไหมเป็นธุรกิจใหญ่ในยุคนั้น และรวมทั้งเครื่องเทศที่ใช้ประโยชน์ทั้งในการถนอมอาหารและปรุงรสซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นอย่างน้อยก็สำหรับผู้มีฐานะดีหรือผู้มีอันจะกิน

สาเหตุอื่นๆในการสำรวจเส้นทางเดินเรือ

                  -   ความรู้ใหม่ทางภูมิศาสตร์โดย ปโตเลมี ได้จัดทำแผนที่ ทำให้ผู้คนได้เห็นแผ่นดินที่กว้างใหญ่จากตะวันตกสู่ตะวันออก

คลอเดียส ทอเลเมอุส หรือ ปโตเลมี

  
แผนที่โลกที่ปโตเลมีเขียนไว้

                   - ความรู้ในการใช้เข็มทิศ ซึ่งมีประวัติว่าชาวจีนเป็นผู้ประดิษฐ์ขึ้นมาก่อน แล้วชาวยุโรปนำมาปรับปรุงใช้ได้ดี รวมถึงการพัฒนาปรับปรุงเรือให้มีความเหมาะสมมั่นคงทนทาน เรือสามารถแล่นในมหาสมุทรได้ดีขึ้น ทำให้การสำรวจทางทะเลมีมากขึ้น

 
    เรือคาร์แร็คของโปรตุเกสที่นะงะซะกิ ประเทศญี่ปุ่น คริสต์ศตวรรษที่ 17