[FIC-EXO] My Candy | Sehun x Luhan

ลำดับตอนที่ #2 : MY CANDY:.chapter01 (100%)

:)  Shalunla

  MY CANDYBaklava

   

    Chapter 01  
                                                      "อย่าใจร้อนสิ..!"    



 

              ภายในห้องเรียนที่คุ้นตา กระดานดำที่ลบเศษชอล์กได้อย่างไม่มีที่ติของเลย์เพื่อนรักของผม ห้องเรียนที่ออกจะขัดกับกระดานดำอยู่ซักเล็กน้อย กับช่วงเวลาก่อนเลิกเรียน วันนี้เป็นวันกิจกรรมชมรมของโรงเรียน เพื่อนๆในห้องเรียนต่างแยกย้ายกันไปเข้ากิจกรรมของตน
ที่นี่ตอนนี้มีเพียงผมและมินฮยองที่นั่งประจันหน้ากันอยู่หลังห้อง จริงๆแล้วผมกำลังจะเดินออกจากประตูห้องออกไปเข้าเรียนคาบกิจกรรมเท่านั้น ก็โดนเพื่อนตัวดีคนนี้ดึงไว้    
 

     "ไง นายมีอะไรจะคุยกับฉันงั้นเหรอ" เมื่อเพื่อนๆออกไปกันหมดแล้ว ผมจึงเริ่มเปิดประเด็นก่อน

    "ลู่...เรามีเรื่องสำคัญอยากจะบอก"เสียงใสๆของเพื่อนสนิทของผมเอ่ยขึ้นมาช้าๆ
    "เรื่องอะไรเหรอ มันต้องสำคัญมากๆเลย ใช่ปะ?"
    "อะ..อืม"มินฮยอกพยักหน้าหน่อยๆ
    "นายมีเรื่องเดือดร้อนอะไรเหรอ ฉันช่วยนายได้มั้ย"
    "ไม่มีใครช่วยเราได้หรอกนะ แต่..."
    "แต่อะไรเหรอ? "ผมทวนคำถามกลับไป
    "แต่มันพูดยาก และเป็นเรื่องที่เข้าใจยากด้วย.."
    "มันมีอะไรยากกว่าภาษาเกาหลี กับภาษาไทยแล้วเหรอ"ผมพูดติดตลกกลับไป แต่ถึงอย่างนั้น คนตรงหน้าก็ยังคงมีสีหน้าตรึงเครียดตามเดิม
    "ก็นะ.."
    "แล้วเพื่อนๆคนอื่นๆ นายบอกให้พวกนั้นรู้รึยัง?"
    "ยังเลย ฉันกะจะบอกกับ แบค เลย์และคริสวันพรุ้งนี้น่ะ"
    "อืมมม งั้น บอกเรามาสิ เราจะพยายามเข้าใจ นายคงไม่ได้ย้ายบ้านอีกนะ"
    "บ้าหน่า ฉันย้ายจนไม่รู้จะไปไหนแล้ว คงเหลือแต่คฤหาสห์บ้านนายแหละ"
    "นายก็พูดซะเวอร์ หรือว่านายได้หนังสือเล่มใหม่มาให้ฉันยืมอีกเหรอ"
    "แกก็เอาไปตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้วไม่ใช่รึไงกัน"คนตรงหน้าดูเหมือนจะเอ็ดผมหน่อยๆ แต่ก็ดีเขายิ้ม ผมก็รู้สึกมีความสุขแล้วหละ
    "ฮาๆๆ โอเค เรามาเข้าเรื่องกันเถอะ ฉันจะตั้งใจฟังนาย ทุกประโยคเลย"
    "อะ...เอ่อ คะ..คือ"
        



    "รึนายกำลังจะบอกฉันว่านายเป็นโรคเอ๋อ?"ผมลองสุ่มคำตอบไป แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะตกใจกับคำตอบนี้พอดู แล้วมันไม่ถูกเหรอ? เห็นอ้ำๆอึ้งๆเนี่ย

    "ฮือออออ อย่าแกล้งเราสิ ฮืออ"
    "ฉันขอโทษ แกเป็นไรอ่า อย่าร้องนะ โอ๊ๆๆๆ "คำพูดติดตลกจากการเดาส่มของผมกลับกลายเป็นการไปสะกิดต่อมอะไรบางอย่างของมินฮยอก ทำให้น้ำตามากมายก็พรั้งพรูออกมาไม่หยุด
    "ฉันไม่เป็นไร ช่วงนี้อารมณ์มันชอบแปรปรวนหนะ"
    "แกไม่โกรธฉันใช่มั้ย?"
    "ไม่ๆ ช่วงนี้มันก็เป็นแบบนี้แหละ อย่าใส่ใจเลย"
    "โอเค ฉันจะไม่ขัดแก แกพูดออกมาได้เลย ฉันจะพยายามเข้าใจนายทุกคำทุกประโยคเลย"ผมชูสองนิ้วให้สัญญา มินฮยอกพยักหน้าหน่อยๆเป็นเชิงตอบรับ

    "ฉะ..."


     .
     .
   
     .
     .
   
   
     .
     .
     .






    "ฉ....ฉัน"


    .


    .
    .


    .
    .
    .






    "ฉะ...ฉันท้อง"




















     !!!!!


    "O.O!!!"ผมก็กะจะพยายามเข้าใจทีละประโยคตามที่สัญญาไว้ หมอเนี่ยเล่นล่อมาประโยคเดียวเต็มๆ แถมยังยากที่จะบอก และยากที่จะเข้าใจจริงๆด้วย
    "นี่ อาลู่ ลูา นายเป็นอะไรไปหนะ"
    "อะ  เอ่อ ฉันพยายามจะเข้าใจมันนะ สงสัยภาษาเกาหลีฉันจะผิดพลาดเล็กน้อย "
    "นายได้ยินถูกต้องแล้วลู่ คือ..มันก็ยากที่จะเข้าใจจริงๆนั้นแหละ"มินฮยอกสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
    "แล้วท้องได้ยังไง!"ผมถามอย่างวงสัย แต่ทำไมมินฮยอกต้องหน้าแดงด้วยหละ??
    "กะ..ก็
    "โอเค เราเข้าใจก่อนก็ได้ ไม่ต้องอธิบายมันหรอก"
    "อืม"
    "แล้วหมอนั้นมันเป็นใครกัน! มาทำเพื่อนฉันแบบนี้ได้ยังไง ฉันจะไปฆ่ามันให้นายเอง"ผมลุกขึ้นยืนและตะหวาดเสียงดีนลั่น อย่างโมโห อยากจะชกหน้าหมอนั้นจริงไเลย ให้ตายสิ
    "ลู่ แก่อย่าเพิ่งใจร้อนสิ"

    "ไม่ให้โมโหได้ไงกัน มันทำให้นายเป็นแบบนี้นะ โทรเลย โทรหามันเลย ให้มันมาอยู่ต่อหน้าต่อตาฉันเดี๋ยวนี้เลยนะมิน ไม่งั้นนายอาจจะต้องเป็นคนโดนแทนมันก็ได้นะ"อารมณ์โมโหของผมเกิดขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงสุดขีด แต่ว่า ผมบอกว่าไงนะ ผมจะตีคนท้องงั้นเหรอ? (ลู่แกบ้าแล้วนะ)

    "อะ อืมๆๆ ได้ๆ รอก่อนนะ นายนั่งลงก่อน ใจเย็นๆ"มินฮยอกรีบลนลานควานหาโทรศัพท์ที่อยู่กระเป๋าเสื้อนอกของตนออกมา ก่อนจะกดเบอร์ไปหาไอ้หมอนั้น



    ตรูดดดดดดดดดดดดดดดดด








    ตรูดดดดดดดดดดดด













    ตรูดดดดดดดดด




    "ฮุนอ่า รับสายฉันหน่อยสิ"เสียงที่เหมือนเป็นเสียงกระซิบรอคนปลายสายให้รีบๆรับ เป็นเพราะว่าปลายสายยังไม่รับสักที ใจผมคอนนี้ร้อนเป็นฟืนเป็นไฟไปหมดแล้ว คติของผมคือ เรื่องเพื่อนสำคัญสุด ถ้าเพื่อนผมมีทุกข์ร้อนไม่สบายใจอะไร ส่วนมากพวกมันก็จะต้องมาหาผมเป็นอันดับแรก...ว่าแต่ผมต้องไปหาอะไรมาสั้งสอนหมอนั้นดี เพื่อมันจะตัวใหญ่กว่าผม

    "ว่าแต่หมอนั้นมันอยู่ชั้นไร"ผมถามเพื่อฆ่าเวลารอสาย
    "เป็นรุ้นน้อง ปี2"
    "งั้นเหรอ..มิน นายช่วยต่อสายเร็วกว่านี้ไดเปะ? ของมันขึ้น กำลังอยากจะด่าคนอะ"(แกเป็นเอามากจริงๆด้วยนะลู่)
    "อะ เอ่อ ได้ๆ แต่นายใจเย็นๆก่อนนะ"นี่ผมกำลังทรมานคนกำลังท้องรึเปล่านะ?
    "นายเพิ่งจะบอกฉันคนแรกเองนะ มีอีกตั้งสามด่านที่นายต้องผ่าน"
    "ฉันน่าจะพูดครั้งเดียว โดนบ่นแค่สองวันยังดีดว่าเป็นเดือนๆ"
    "เลิกบ่นเลย รีบลากหมอนั้นมามาฉันก่อน !"
    "ค๊าบ" 








    ตรูดดดดดดดด





    ตรูดดดดดด





    ตรูดดดดด



    "ฮุนน นายช่วยรับสายที นายไม่รับทั้งลูกทั้งฉันนายจะไม่ได้เห็นหน้าเลยนะ"มินฮยอกดูจะกลุ้มใจอยู่มาก(เพราะแกไงอาลู๋) เดี๋ยวนะ ตามหลักการแล้ว ถ้าลองเอาคำพูดของมินฮยอกมารวบรวมแล้ว  ปีสองงั้นเหรอ รุ่นน้องเราแค่ปีเดียวหนิ ฮุน  ?...ฮุน....เซฮุน?!!


   เร็วเท่าความคิด ร่างกายก็ตอบสนองต่อสติปัญญาอันชาญฉลาดของผม(?) ผมรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วกำลังจะเดินออกไปจากห้องไปหาคนๆนั้น แต่ก้โดนเพื่อนตัวดีดึงข้อมือผมไว้


    "นายจะไปไหนอาลู่"เสียงใสๆดูจะร้อนลน ถามขึ้น

    "ฉันใจร้อนนินา ฉันจะไปหาหมอนั้นเอง"
    "ดะ...เดี๋ยวสิลู่.."ในขณะที่มินฮยอกยังพูดไม่จบ ผมก็แกะมือที่เขาจับอยู่ให้ออกไป ก่อนจะเร่งฝีเท้าทั้งสองข้างไปยังสนามบาส ที่คาดว่าคนๆนั้น น่าจะอยู่ที่นั้น โดยที่เสียงร้องทักของคนเป็นเพื่อนนั้น ยังเอ่ยทักไปจบประโยคเลยด้วยซ้ำ











"นายรู้เหรอว่าฮุนไหน...?"













 

            ********** MY CANDY **********
        

















--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



 

ฮัลโหล มีคนติดตามเปล่าหว่า? อิอิ   มันเริ่มแล้ว เริ่มทีจะงงใช้เรึเปล่า? 55+ ในหัวไรเตอร์มันไปได้แต่เวลาพิมพ์ก็มาอยู่แบบนี้ เง้ออ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านกันนะคะ ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องแรกด้วยนะคะ แนะนำ เพิ่มฉาก ติชม ว่าเบาๆได้นะคะ ขอแค่อย่าแรงก็พอเน้อ 
ขอฝากช่องยูทูปไรด้วยนะคะ  มีใครไปติดตามแล้วบ้าง ฮิฮิ ทักเราได้น๊า อยากคุยด้วยๆ :D

      http://www.youtube.com/user/potterthaiMG

      http://www.youtube.com/user/GIFTGABTHSub

 

THANK TO.