ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ต้มจนเปื่อยยย
"แหมะ" ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องเรียน
"เฮ้! ยูมิ ทำไมทำหน้าหงอยแบบนั้นหล่ะ?" ณิชาที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆถาม
"ไม่มีอะไรหรอก เมื่อคืนนอนดึกน่ะ... เออ แล้ววันนี้วันเกิดใครหรอ ทำไมเพื่อนๆเอาของขวัญมาคนละกระบุงเลยล่ะ ถ้าทางจะฮอตน่าดู^^" ฉันโกหกไปงั้น ความจริง ฉันคิดเรื่องจูบเมื่อ3วันก่อนต่างหาก จะบอกให้ นอกจากแม่ฉันแล้ว แพทริกเป็นคนแรกที่ได้จูบฉันนะ!! ไม่ให้ฉันโกรธได้ยังไง First kiss เลยนะ!!!
"อ๋อ จะวันเกิดใครล่ะ สาวๆห้องเราเอาของขวัญมาให้ผ.อ.สุดหล่อออของเราน่ะสิ" ณิชาพูดน้ำเสียงหมั่นไส้
"ครืดด.." เสียงเลื่อนประตูห้องเรียนดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันควับไปทางเดียวกันโดยไม่ได้นัดหมาย มีชาย3คนแต่งตัวคล้ายตำรวจ(ก็ตำรวจอ่ะ-.-) เดินเข้ามา
"นางสาว ยูมิกา พิมพ์ธารา คนไหนครับ" หนึ่งในนั้นถามขึ้น ทำเอาทุกคนเงียบกริบ แล้วมองมาทางฉันเป็นตาเดียว..
นั่นชื่อใครอ่ะ เอ๊ะ ทำไมคุ้นๆ และทำไมมองกันอย่างงั้นล่าาา~~ เอ๊ะ! ชื่อฉันหนิ!°° ฉันยืนขึ้นและบอกกับตำรวจ
"มีอะไรหรอคะ?"
"คุณใช่ไหมครับ ยูมิกา"
ค่ะ มีคนเดียวคนนี้แหละค่ะ-^-"
"เราขอเชิญคุณไปที่โรงพักด้วยครับ"
เอ๋ ระ...โรงพัก. งั้นเหรอ!! ไปทำไม ฉันเปล่าทำไรผิดนะ!! ไม่นานตำรวจ2นายก็ปรี่กันเข้ามาหาข้างฉันทันที
"โอเคค่ะ ไปก็ไปT0T"
จากนั้น ทุกคนก็กะพริบตาปริบๆพร้อมกัน
"ตึง!" ประตูห้องเรียนปิดลง...
ณ โรงพัก
"สวัสดีครับคุณยูมิกา คุณคือผู้อยู่ในเหตุการณ์ลอบยิงคุณแพทริกใช่ไหมครับ?" ข้าราชการตำรวจนายหนึ่งที่อายุน่าจะราวๆ40ปลายๆถามฉัน
"ค่ะ"
"คุณช่วยเล่าเหตุการณ์วันนั้นใครเราฟังอย่างชัดเจนได้ไหมครับ?"
"ค่ะ คือวันนั้น....." ฉันเล่าเรื่องราวแบบเดิม ฉันไม่รู้จะเล่าอะไรนี่ ฉันเห็นแค่นั้นน่ะ -^-
"ครับ แค่นี้เหรอครับ" ตำรวจถามพร้อมจดอะไรบางอย่างอยู่
"ค่ะ" ฉันตอบ
"โอเค เรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณสำหรับความร่วมมือครับ^^" ตำรวจยิ้มแป้นอย่างกับข้อมูลที่ฉันรู้มันมีประโยชน์มากกกกนักแหละ-.-
"ไม่มีอะไรแล้ว งั้นชั้นขอตัวก่อนนะคะ"
ฉันกัมหัวเล็กน้อยแล้วเดินออกไปเพื่อโบกรถแทกซี่(โรงพักนี้นี่ พามาแต่ไม่พากลับ ชิส์-.-) ฉันคิดในใจ และรถสีดำขลับก็มาจอดด้านหน้าฉัน
)สมัยนี้รถแท็กซี่เป็นแบบนี้แล้วหรอ?) ฉันคิด
"เฮ้ ขึ้นมาสิ ชั้นกำลังจะไปโรงเรียนพอดี!"
แพทริกตะโกนพร้อมเลื่อนกระจกด้านข้างลง
นั่นไง นายจอมโจรโขมยจูบฉันนี่เอง
ฉันทำหน้าเบื่อโลกทันทีที่เห็นหน้าเขา ให้ตายเหอะ 3วันก่อนก็ขโมยจูบฉันไปแล้ว วันนี้ถ้าฉันไปกับเขา เขาไม่พาฉันไปที่อย่างว่าหรือไง+*#^
"เฮ้ จะไปมั้ย ถ้าไม่ขึ้นมา ฉันไปนะ!!" แพทริกเริ่มโมโหอีกแล้วววว
(คงไม่เป็นไรหรอกมั้งง-.-) ฉันคิด และเปิดประตูเข้าไปในรถของเขาทันที....
ฉัน:"........"
แพทริก:"........"
................................................................................
♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤
เราเงียบกันมาอยู่พักใหญ่ จนฉันเป็นคนเปิดบทสนทนาขึ้น
"นี่ แผลนายหายดีแล้วหรอ"
"ชั้นไม่ตายเพราะแผลแค่นี้หรอก!!" ชายหนุ่มพูดพร้อมทำสีหน้าโกรธจัด เขาเอามือแตะที่บริเวณหน้าท้องด้านซ้ายเบาๆ
"ใครมันเป็นคนทำแบบนี้กัน!!!"
"เฮ้ ใจเย็นก่อนสิ นายจะอารมณ์เสียไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรหรอกนะ!!" ฉันตวาดบ้าง
"เธอขึ้นเสียงกับชั้นอีกแล้วนะ!!" ชายหนุ่มพูดเสียงต่ำ ทำเอายูมิกาเสียวสันหลังวาบบ ฉันนึกถึงเรื่องเมื่อ3วันก่อนอีกแล้ววววT T
"ขอโทษค่าาาท่านผ.อ.T^T" ฉันขอโทษเขาไป
"ตอนนี้ ฉันไว้ใจใครไม่ได้แล้ว นอกจากเธอ...." ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อนลง
"ทำไมต้องเป็นชั้นละ?"
"เธอเป็นคนพาชั้นไปโรง'บาลเองไม่ใช่เหรอ ชั้นเลยมั้นใจว่าเธอไม่ได้มีเบื้องลึกเบื้องหลังไงล่ะ"
(เออ..ว่ะ- -)
"นี่..แล้วเธอไปยืนเป็นจ่าเฉยหน้าโรงพักทำไมกัน- -" ชายหนุ่มถาม
"อ้าว..ก็คุณตำรวจเขาให้ฉันมาให้ปากคำเรื่องที่คุณโดนยิงน่ะ ทำไมเหรอ?"
"ว่าไงนะ!!!! แล้วเธอบอกอะไรไปมั่ง!!" อยู่ดีดีชายหนุ่มก็ตะคอกขึ้นมา พร้อมเหยียบเบรกอย่างแรงจนหน้าฉันเกือบคว่ำ
"ก็บอกเหมือนที่ชั้นบอกคุณนั่นแหละ ทำไมต้องเสียงดังด้วย แล้วเบรกทำไมเนี่ยยย!!-^-" ฉันถามแบบไม่เอะใจอะไรซักนิดด
"เป็นไปได้ยังไง! เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้! นอกจากเธอกับชั้น! ส่วนโรงบาลนั่นก็โรงบาลพ่อชั้นเอง คนอื่นจะรู้เรื่องได้ยังไง! โดยเฉพาะตำรวจ! ฉันไม่เคยแจ้งความเรื่องนี้ และไม่คิดจะแจ้งความด้วย!!"
"ดะ..เดี๋ยวนะ! ถ้าอย่างงั้น ตำรวจที่ให้ฉันไปสอบปากคำล่ะ!?" ฉันถามพร้อมทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเพื่อรอคำตอบ
"เธอโดนหลอกแล้วล่ะ!" ชายหนุ่มพูดพร้อมกำมือทุบพวงมาลัยรถอย่างแรง
"!!!!!!!!!!!!"
มาถึงตอนที่7ล้าววววว หากมีคำผิด ข้อผิดพลาด หรือมีคำติชมแนะนำก็เม้นาาบอกกันได้นะคร้าาา "ผลงานของผู้เขียนจะพัฒนา ขึ้นอยู่กับความเห็นของผู้อ่านนะคะ" มือใหม่หัดแต่งนิยาย ไปล้าวววว เจอกันตอนหน้าค่าาาาา @Giftpoppy 😁😁😁
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น