Secret handsome

ลำดับตอนที่ #32 : ก็มันตัดใจไม่ได้! จะให้ทำไง?

 

ปล.**ตอนนี้จะบรรยายเป็นความรู้สึกของตัวละครนะคะ***

 

"รับอะไรมั้ยครับ?" บริกรใส่ชุดสีดำโบว์สีแดงที่คอเสื้อเดินมาพร้อมถาดที่มีแก้วหลายรูปแบบ หลากสีสัน ถ้าจะปฎิเสธคงจะเสียมารยาทไป ฉันว่าหยิบสักอันก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง^0^ 

ฉันหยิบแก้วที่มีน้ำสีม่วงแดงมาพร้อมยิ้มให้บริกรและขอบคุณเขา มันคงจะเป็นน้ำองุ่นแน่ๆ! เพราะกลิ่นมันหอมมมมมว้ากกก>< ฉันจิบๆดู รสชาติเหมือนน้ำผลไม้เปี๊ยบบ หวานๆ เปรี้ยวๆ ฉันเดินไปเดินมากับแก้วนั้นจนดื่มหมด แล้วก็ไปมุมขนมมมม>๐< แต่แปลกมากที่ขนมยังไม่พร่องไปสักชิ้น เพื่อนเอเลนเค้าไม่กินกันเลยหรอ-_- แต่ช่างเหอะ ฉันกินขนมเล็กน้อย (หราาาา) และน้ำผลไม้(มั้ง) อีกสองแก้ว>< มันอร่อยทุกอย่างจิงจิ้งงงง~~

 

"HI gorgeous girl.(สวัสดีครับสาวสวย)" หือ? ใครอ่ะ พูดอังกฤษจ๋ามาเชียว-_- ฉันหันไปมองแต่กลับมึนหัวนิดหน่อย หัวทองๆมันช่างสะดุดตา>๐< ตัวสูงใหญ่ หน้าคมเข้ม ผิวขาว ตาสีเทาอ่อน ปากบางๆสีชมพู นี่มันพระเอกของฉันชัดๆเลยยย~~

 

"Hiii~" ฉันลากเสียงเพื่อ? 

 

"You're Alen's friends?(คุณเป็นเพื่อนเอเลนหรอ)"

พ่อหนุ่มตาน้ำข้าวถามพร้อมแกว่งแก้วแชมเปญในมือ

 

"Yeahhh ~" ฉันเริ่มงงแล้วว่าเค้าพูดอะไรเมื่อกี้ เหมือนโลกหมุนได้ ตาฉันมัวไปหมด 

 

"Are you ok? " เขาคงเห็นฉันเซไปเซมา เลยประคองแขนฉันไว้ 

 

"I don't knowwww it's like the world is spinninggggg. (ฉันไม่รู้ มันเหมือนโลกหมุนได้)" ฉันเริ่มไม่มีแรงแล้ว อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มขึ้นจนฉันอยากโดดลงสระน้ำ

 

"Oh now I think you really drunk. (โอ้ ผมว่าตอนนี้คุณเมาแล้วแน่ๆเลย)" เขาโอบไหล่ฉันไว้ แต่ฉันรู้สึกเหมือนใครบางคนที่เคยกอดฉัน.... 

 

"Drunk? You crazy? I'll never drink~ (เมางั้นเหรอ คุณบ้าไปแล้ว ฉันไม่เคยดื่มซะหน่อย)" พูดไปงงไป-&-

 

"What do you eat tonight? (คืนนี้คุณกินอะไรเข้าไปบ้าง)" เขาทำหน้างง(มั้ง) ใครจะรู้ล่ะ! ไม่ได้มองหน้ากันซะหน่อย

 

"Just~ Cake,cookies, Macaroons,Toffee,Fruit juice..(แค่เค้ก คุกกี้ มาการอง ลูกอม น้ำผลไม้)" 

 

"Wait! What's Fruit juice?(เดี๋ยวนะ! น้ำผลไม้อะไร?)" เสียงเค้าดูตกใจยังไงแปลกๆ

 

"It's purple color. (มันเป็นสีม่วง~)"

 

"Jesus! She drink it!(พระเจ้า เธอดื่มมัน!)" ฉันงงไปหมดแล้วน้าาาาาา ดื่มอารายยยยย แล้วเอเลนล้าาา เค้าไปหนายยย~~ 

 

"อ่าา*&*" ฉันลอยได้~~~ มีใครบางคนอุ้มฉันนน และกำลังเดินไปไหนสักที่...

 

"But good Anything it's be easy. (แต่ก็ดี! อะไรๆจะได้ง่ายขึ้น)" เสียงแผ่วเบาเหมือนกระซิบทำให้ฉันมึนมากกว่าเดิม และฉันก็ไม่รู้สึกอะไรอีก...

 

                  ~~~~~~~~~~

 

"ยัยบ๊อง! ปล่อยให้ใครไม่รู้อุ้มออกมาทำไมกัน!!" 'แพทริก'ขมวดคิ้วแน่นบนรถสีดำที่จอดข้างลานจอดรถ เขาตามยูมิและเอเลนมา

 ไม่อยากเชื่อว่าผมต้องเป็นพระเอกนิยายที่คอยตามนางเอก-_- ช่วยไม่ได้ เด็กนั่นทึ่มเกินไป งานแบบนี้ยังจะมาอีก ไม่รู้รึไงว่ามันอันตรายแค่ไหน! ผมได้แต่สบถในใจ ไอ้หนุ่มหัวทองอุ้มยูมิมาที่ลานจอดรถและตรงไปยังรถสปอร์ตสีแดงแจ๋ 

 

"นอนนิ่งทำไม ลุกขึ้นสิยัยบ้า!"ถึงตะโกนไปเธอก็ไม่ได้ยินหรอก รถผมเก็บเสียงได้ดีจะตาย แต่ไอ้นั่นเป็นใคร แล้วอุ้มเธอออกมาทำไม! มันเอายูมิไปวางบนเบาะข้างคนขับก่อนจะอ้อมมาอีกด้านและขับออกไป... ผมจะไม่ทำอะไรวู่วามจนกว่าผมจะรู้ว่าไอ้หัวทองนั่นคือใคร และมันจะพาเธอไปไหน!!!

 

ผมขับรถตามมากว่ายี่สิบนาทีแล้ว โรงพยาบาลก็ผ่านมาแล้ว ทางไปบ้านเธอก็ผ่านมาแล้ว 

 

"มันจะไปไหนของมันวะ"

 

'Dreams night hotel'  ป้ายใหญ่เท่าครึ่งถนนโชว์หรา โรงแรมงั้นเหรอ!  

 

"ไอ้ทุเรศเอ้ย!" ผมขับตามเข้าไปติดๆ แต่ดูเหมือนมันจะขับเข้าไปจอดช่องเล็กๆช่องนึง และม่านสีเทาก็ปิดลง ผมจึงได้แต่ขับไปอีกด้าน

 

ผมจะทำยังไงดี พนักงานสองคนนั้นเฝ้าอยู่ด้านหน้า แต่ถ้าไม่ทำอะไรเลย ยัยนั่นแย่แน่ๆ

 

"ทำไมถึงได้ขยับสร้างแต่ปัญหานักห้ะ!" คงไม่มีทางอื่นแล้วล่ะ 

 

'อั่ก อั้ก!👊👊👣' ผมซัดยามสองคนนั่นจนน่วมและพังประตูเข้าไป.

 

"หยุดนะ..." ภาพที่เห็นทำเข่าแทบทรุด ผู้หญิงที่ผมรู้จักดีนอนหลับอยู่บรเตียงสีขาวในสภาพเละเทะเต็มที่ ผมยุ่ง เสื้อผ้ายับไปหมด แบบนี้มันจะเกินไปแล้ว! ผมเข้าไปปลุกเธอ 

 

"ยูมิ ตื่นสิ ตื่น!" ผมยกหัวเธอขึ้น กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปหมด ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะดื่ม 

 

"Hey! Who are you!!!(นี่ นายเป็นใคร!)" ไอ้หัวทองเดินออกมาจากห้องน้ำใทั้งตัวมีผ้าขนหนูแค่ผืนเดียว 

 

"She's ​my girlfriend! Do not mess with her If you don't want to hurt!!!! (เธอเป็นแฟนผม! อย่ายุ่งกับเธอถ้าไม่อยากเจ็บตัว!!)" 

 

"You think I'm afraid! Fu-ker! (มึงคิดว่ากูกลัวเหรอ)" มันกำลังจะชกผม ถึงตัวจะใหญ่ แต่ไม่มีทักษะเอาซะเลย ผมเอาชนะมันได้อย่างง่ายดายและพาเธอออกมา

 

"อืมม~~ ฉันบินได้~~~~" อยู่ดีดีเธอก็กางแขนออกแล้วหลับไปอีกรอบขณะที่ผมอุ้มเธออยู่-_- ไม่รู้รึไงว่ากินเหล้าแล้วจะเมาหน่ะ!

 

"ยัยบ้องตื้นเอ้ย!" ผมกำลังพาเธอไปที่คอนโดผมเอง เธอยังไม่มีท่าว่าจะมีสติ

 

"เอเลนนนน~~นายอยู่หนายยยย" อยู่ดีดีก็ละเมอเป็นชื่อไอ้เด็กนรกนั่น หึ! คิดถึงมันขนาดนั้นเลยรึไง 

 

"แพทริก...~" ผมหันไปตามเสียงเธอ แต่เธอยังละเมออยู่

 

"นายทำแบบนี้ทำมายย~ นายมันใจร้ายยยที่สู๊ดดดด~~ นายทิ้งชั้นนนน!~ นายไม่เคยสนใจชั้นเลยยย~" ผมรู้สึกผิดมากจริงๆ ผมทิ้งเธอไปหกเดือน ทิ้งให้เธออยู่คนเดียว แต่ผมกลับจะมาเรียกร้องความรักจากเธอในวันที่มีใครมาแทนที่ผมแล้ว มันเป็นความผิดของผม จริงๆ....

 

"ฉันขอโทษ..." 

 

Golden geared Condominiums

 

บนห้องเล็กๆแต่หรูมากกกกก แพททริกอุ้มเธอไปนอนที่เตียง ใบหน้าขาวๆเป็นสีแดงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอยังหลับสนิท 

 

(- , -) ผมทำหน้าแบบนี้ทำไมเนี่ย!-*- ช่วยไม่ได้ ผมคงต้องดูแลเธอ อย่างน้อยก็คืนนี้... 

 

แพทริกเดินไปทางห้องอาบน้ำก่อนจะออกมาพร้อมกะละมังเล็กๆ และผ้าขนหนู เขาบรรจงใช้ผ้าเช็ ดตามตัวเล็กๆของยูมิ เขาต้องหลีบตาขณะเช็ดขาเธอเพื่อไม่ให้อารมณ์เขาเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้! 

 

"ใส่ชุดอย่างงี้มันล่อแหลมเกินไปนะรู้มั้ย" ผมล่ะทึ่ง ไม่ยักรู้ว่าเธอจะมีชุดปกปิดไม่ถึง2/3ของร่างกายไว้ในตู้! ผมโมโหอย่างไม่เคยเป็น ธรรมดาผมชอบนะ ผู้หญิงที่ใส่ชุดน้อยชิ้น ถ้าไม่ใส่เลยยิ่งดี^&^ แต่ทำไมผมไม่ชอบเวลายัยนี่ใส่ล่ะ

 

ผมไปหายาแก้เมามา แล้วกรอกใส่ปากเธอ เชื่อสิว่าพรุ่งนี้เธอจะต้องไม่มีอาการแฮงค์ (มั้ง) 

 

'แอวะะ อ้วกก😝😌' ให้ตายสิ มาอ้วกใส่ฉันทำไมเล่าา เสื้อเชิ้ตสีดำเปื้อนไปหมด ผมต้องไปอาบน้ำและหาถังขยะมาวางข้างเตียง 

 

10นาทีผ่านไป

 

หน้าเธอจากเป็นสีแดงแจ๋ ตอนนี้เริ่มกลายเป็นสีชมพูแล้ว มันน่าจุ๊บซะจริงๆ! ผมก้มมองใบหน้ารูปไข่และอดไม่ได้ที่จะขยับเข้าไปเรื่อยๆ เหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังดึงตัวผม

 

"อื้ออ~~" เธอขยับกลับไปนอนคว่ำหน้า ท่าพิลึกที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ตลกชะมัด

 

(*5*)  จะว่าไป ผมต้องโทรบอกแม่ยัยนี่ก่อน ไม่งั้นหล่อนคงเป็นห่วงลูกสาวแย่ ผมหยิบกระเป๋าสีเงินจากแขนเธอมาและควานหามือถือ แต่มันทำให้ผมยิ้มได้อีกครั้ง โทรศัพท์ที่ผมเคยให้เธอ มันยังมีสภาพเหมือนเดิม  และเธอยังใช้มันอยู่ 

 

(^&^) ผมมองใบหน้าที่หลับใหลและกลัยมากดหาเบอร์โทรก่อน

 

"Password" พาสเวิร์ด= = มีความลับอะไรถึงขั้นต้องล็อกพาสเวิร์ด ผมนั่งลงเตียงข้างๆและนึกถึงสิ่งที่ยัยบ๊องนี่จะตั้งเป็นพาสเวิร์ด ซึ่งแน่นอนว่าเธอคงไม่ตั้งเป็นเลขยากๆแน่นอน 

 

"U m i" รหัสผ่านไม่ถูกต้อง

 

"U m i k a" รหัสผ่านไม่ถูกต้อง

 

"A l e n" ผมพิมพ์ไปทั้งที่ไม่อยากแม้แต่จะแตะชื่อไอ้เด็กนรกนั่น! 'รหัสผ่านไม่ถูกต้อง' 

 

"โถ่เว้ย!" ผมกำโทรศัพท์ไว้แน่นก่อนจะพิมพ์อีกครั้ง

 

"P a t r i c k" ผมไม่คิดหรอกว่าจะถูก เอาจริงๆมันไม่มีทางที่ยัยนี่จะใช้ชื่อผมเป็นพาสเวิร์ดด้วยซ้ำ แต่ผมก็อดลองพิมพ์ลงไปไม่ได้...

ผมกลั้นใจกดตกลงอย่างช้าๆ 

ไอคอนต่างๆโผล่ขึ้น มันแสดงว่า ยูมิใช้ชื่อผมเป็นรหัส!

แต่ความดีใจมักอยู่ได้ไม่นาน... ภาพหน้าจอเป็นรูปที่ยูมิและเอเลนหันหน้าเข้าหากัน  ตรงกลางมีไอศกรีมวางอยู่ ดูเหมือนรูปนี้จะโดนแอบถ่าย ยูมิมองไอศกรีม ไอ้เด็กนรกนั่นมองหน้าเธอซะตาเยิ้ม หึ! ทำไมผมต้องโมโหด้วย!!!!?


อุ๊ปปส์ พระเอกของเรากลับมาแล้ววว >< เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อก็อย่าลืมติดตามกันต่อไปนะคะ และPlease  อย่าเป็นนักอ่านเงียบนะคะ คอมเม้นต์กันโหน่ยน้าาา ไรต์จะได้เอาไปปรับปรุงค่ะ^^