Secret handsome

ลำดับตอนที่ #7 : เรื่องบนรถ

"วะ..ว่าไงนะ?!!"

 

"เฮ้ หูหนวกรึไง!! ชั้นบอกว่า!! เธอ-โดน-หลอก-แล้ว!!"

 

"ชั้นรู้น่า! แต่ชั้นหมายถึง ทำไมมันต้องทำถึงขนาดนั้นล่าาา ฉันไม่เกี่ยวไรด้วยยยยยT^T"

 

"นี่แค่นี้เธอยังมองโครงเรื่องไม่ออกอีกเหรอ ที่มันทำแบบนี้เพราะต้องการรู้ไงล่ะ ว่าเธอเห็นอะไรเหตุการณ์รึเปล่า ถ้าเห็น มันอาจจะจัดการเธอ หรือถ้าไม่ร้ายแรงขนาดนั้น มันก็อาจแค่ระวังตัวมากขึ้น แบบนี้แสดงว่ามันไม่ใช่คนธรรมดาแน่!"

ตอนนี้แอร์ในรถคันหรูที่ฉันคิดว่ามันเย็นจนจะกลายเป็นขั้วโลกเหนือ2อยู่แล้ว แต่ตอนนี้กลับเย็นวาบขึ้นมาเมื่อฉันได้ยินคำว่า "มันอาจจะจัดการช้านนนนT-T"

 

"เอ่อ ถ้าไม่ใช่คนธรรมดา จะให้มันเป็นช้างบินรึไงล่ะ-*-" ฉันถามออกไปแบบไม่ทันคิด-^-

 

"ชั้นหมายถึง มันอาจจะเป็นผู้มีอิทธิพลต่างหากล่ะ! เธอไม่สังเกตรึไง ทำไมวันนั้นไม่มีใครอยู่ แม้แต่ยาม ไม่มีคนเห็น ก็แปลว่าทุกอย่างถูกจัดฉากขึ้นน่ะสิ! ถึงโรงเรียน โรงพยาบาล โรงแรม บ่อน คอนโดฯลฯจะเป็นของครอบครัวชั้น แต่มีสถานีตำรวจนี่แหละ ที่ชั้นไม่ได้เป็นเจ้าของ" 

 

โหหหห เขาล่ำซำใช้ได้เลย แทบทุกสิ่งที่เมืองนี้เป็นของเขางั้นสิ

 0-0 

 

"แล้วนายจะทำยังไงต่อไปล่ะ"

 

"ชั้นจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้ ส่วนเรื่องของชั้น ชั้นให้ตำรวจรู้ไม่ได้เด็ดขาด! ต่อไปนี้เธอห้ามไว้ใจใครมากเกินไป เข้าใจมั้ย!!" พูดจบเขาก็เหยียบคันเร่ง...

 

"กะ...ก็ได้...-^-"  (ให้ตายสิ ฉันรู้สึกเหมือนเขาเป็นห่วงฉันล่ะ ไม่สิ เขาห่วงเรื่องตัวเองต่างหาก ไม่สิ! ฉันคิดแบบนี้ได้ไงกันนะ บ้า บ้า บ้าา>.<) ฉันหลับตาปี๋กับสิ่งที่ฉันกำลังคิดอยู่

 

"เฮ้ เป็นไรไปน่ะ ทำยังกับฉันพามาเล่นรถไฟเหาะแทนนั่งรถซะอีก.." เขาทั้งขับรถทั้งหันมาหาฉัน

 

กวนประสาทอีกแล้วจ้าาา-.-

 

"ป่าวหรอก สงสัยขนตาร่วงเข้าตาน่ะ-- ได้แต่แก้ตัวน้ำขุ่นๆสิยูมิกาาเอ๊ยยยย

 

"ขอดูหน่อย" เขาเบรกรถแล้วหันมาถามทันที

 

"ห้ะ!! ดูอะไร!!!0.0" สัญชาตญาณผู้หญิงสั่งให้ฉันเอามือกุมไว้ที่หน้าอก

 

"มานี่!" เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาเขยิบมาทางเบาะฉัน ทำเอาฉันสะดุ้ง หลับตาปี๋ แต่ผิดคาด... มือเรียวๆข้างหนึ่งของเขาเชยคางของชั้นขึ้น อีกข้างก็ใช้นิ้วมือเขี่ยไปเขี่ยมาแถวใต้ตาของฉัน จากกลัว ตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า เขาเอามือไปลนไฟมารึเปล่าาาา >< ฉันแอบลืมตาขึ้นมานิดๆ เป็นจังหวะที่เขากำลัง ส่องหาอะไรบางอย่างจากหน้าฉัน ฉันไม่เคยใกล้ชิดเขาขนาดนี้มาก่อนถึงตอนนั้นฉันจะได้ใกล้ชิดเขาเหมือนกัน แต่ตอนนั้นฉันกลัวเค้าตายนี่น่าา แต่ตอนนี้ จมูกโด่งๆของเขากำลังจะทิ่มตาฉันแทนขนตาอยู่แล้วววววว >< 

 

"ไม่เห็นมีอะไร มันคงจะหลุดหายไปแล้วล่ะ" เขาชักมือออกแล้วหันกลับไปขับรถตามเดิม

 

"อื้อ"  ฉันพยักหน้ารัวๆเพื่อลดความเขิน เมื่อกี้เขาทำอะไรน่ะ ฉันไม่เคยเห็นแพทริกในลุคนี้เลย สายตาเขาดูอบอุ่นแบบที่ฉันไม่เคยได้เห็นมาก่อน>< กรี๊ดดดดด (ไม่เอาไม่เอา นางเอกต้องซื่อๆตามคนไม่ทันสิ555)

 

"ถึงแล้ว ลงไปสิ" เจาจอดรถแล้วหันมาหาฉัน

 

"เอ่อ อื้ม" ฉันเปิดประตูรถออกไปด้านนอกแล้วก็ต้องผงะ  ตอนนี้นักเรียนแทบทั้งโรงเรียนมองนางสาวยูมิกาเป็นตาเดียวเลยจ้าาาา -.- รู้สึกดี๊ดีT^T....

 

 

ห่างหายไปนานเลยยย กลับมาแล้วเน้อ^^" อ่านแล้วมีข้อท้วงติง หรืออย่างไรก็เม้นมากันด้วยน้าาา ความเห็นของคนอ่านเป็นกำลังใจของคนเขียนนะคร้าา ไปแล้ววว บ้ายบายยย^-^