รักร้ายๆของนายจอมกวน

ลำดับตอนที่ #4 : 3

3

                หลังจากนั่งกินข้าวเย็นกันเสร็จ เฮียกาแฟก็ขอตัวกลับบ้านไป ส่วนเจ้น้ำชาตอนแรกเจ้แกก็จะมานั่งช่วยฉันทำ แต่ว่าฉันเกรงใจน่ะสิ U.U เลยบอกให้เจ้กลับห้องไป เฮ้อ ~ คนดีจังนะ ฉันเนี่ย

                ตอนนี้ทุกคนอยู่ในสถานการณ์ที่เรียกว่าว่างง ~ กันอยู่ ยกเว้นก็แต่ไอ้ป๋องคนเดียว ที่ตอนนี้มันกำลังนั่งวาดหัวข้อโปรเจ็คและลงสีเองอยู่คนเดียว และตอนนี้ภายในบ้านหลังนี้ก็ยังเหลือผู้ชายเพียงคนเดียวที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ของตัวเองอยู่ อุ๊ย ! ใช่โทรศัพท์รุ่นเดียวกับฉันเลยอ่ะแต่เคสคนละสีนะ ของฉันเคสสีเหลือง ส่วนของนิวเคสสีน้ำตาล

                “นี่ๆ โทรศัพท์ใครมีตังค์บ้างอ่ะ เราโทรไปแกล้งวากันเถอะ ”

            เสียงของนิ้งเริ่มคิดแผนชั่วร้าย ซึ่งไม่มีใครตอบอะไรกลับเลย แต่ฉันว่านะ น่าสนุกดีออกน้าาา >.<!

            “ฟิลล์ๆ โทรศัพท์ฟิลล์มีตังค์ เดี๋ยวโทรให้”

                เมื่อเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู๋ที่พื้นบ้านนิ้งขึ้นมาและกดโทรอก รอสายสักพักเจ้าตัวก็รับโทรศัพท์ปกติ แตที่น่าแปลกก็คือคำพูดของยัยวา

                (สวัสดีค่ะ นั่นใครค่ะ?) หึ ถามอย่างนี้แสดงว่าไม่มีเบอร์โทรศัพท์ฉันแน่เลย น่าน้อยใจแฮะ แต่ไม่เป็นนไร แกล้งซะเลยละกัน ฮี่ๆ  

            “นั่นใช่คุณวรัญญา นิ่มสกุลรึป่าวค่ะ ?”

                (ใช่ค่ะ..มีอะไรรึป่าวค่ะ?) แหม~ พูดเพราะจังน้า นังวา

                “พี่ขออนุญาตเรียกว่าน้องวานะค่ะ คืองี้ค่ะ พอดีว้าเพื่อนพี่บังเอิญไปเจอน้องเข้า และเกิดถูกใจน้อง พี่จึงโทรหาน้องเพื่อที่จะบอกให้น้องลองไปแคสติ้งนักแสดงดูอ่ะค่ะ ที่ตึก X ชั้น 3 ถ้าน้องแคสผ่าน พี่สัญญาค่ะ ว่าพี่จะปั้นน้องขึ้นมาเอง”

                (เอ่อ..พี่ชื่ออะไรอ่ะค่ะ แล้วเพื่อนพี่ที่ไปเจอหนูเขาเป็นใครหรอค่ะ?) แหม~ ช่างสงสัยจริงๆ นะนังวา (เขาก็ต้องระวังตัวบ้างสิ ยัยบ้า -*-)

                “พี่ชื่อจีจี้ค่ะ ถ้าน้องไม่ไว้ใจพี่ ลองน้องคุยกับพี่ฟองเบียร์ฝ่ายโปรดิวเซอร์ของเราดูนะค่ะ..”ว่าจบฉันก็ยื่นโทรศัพท์ไปให้คุยต่อ แต่มันกลับบอกว่า..

                “ให้นิวๆ วามันจำเสียงนิ้งได้”(กระซิบๆ)

                “อ่าส์~ (  --)—c จึ๊กๆ”

                “หือ? - -”ขนาดหน้านิ่งๆก็โคตรหล่อ โฮกกก T^T

            “คุย”พร้อมยื่นโทรศัพท์ไปให้

                “ฉัน -*-” พร้อมกับทำหน้างงๆ

                “อื้อ” เอ่อ..ทำไมฉันเป็นอย่างนี้ล่ะ ถามคำตอบคำจริงๆเลยนะเนี่ย T^T แต่ดูท่าแล้ว นิวจะเข้าใจการสื่อสารของฉันนะ เพราะนิวรับไปแบบ งงๆ

                “ฮัลโหล”

                (ห๊าาาาา !!!!) เมื่อนิวกรอกเสียงลงไป วาก็ตะโกนกลับมาอย่างดังมาก ย้ำเลยนะว่ามาก เพราะขนาดฉันยังได้ยินแบบฉันเจนเลยล่ะ เอ่อ..- -; นิวถึงกับหันมาทำหน้าอาฆาตใส่ฉันเลยง่ะ แงๆ ToT

            (นี่พี่ฟองเบียร์จริงๆเหรอค่ะ กรี๊ดดดด !!! >//< เสียงพี่ดูแมนมั่กๆ เลยค่ะ อ่อ หนูชื่อวานะค่ะ)

            “อืม - -^” ดูท่านิวจะรำคาญยัยวามากเลยนะ เพราะดูสิ นิวเริ่มทำหน้าหงุดหงิดนิดๆแล้วอ่ะ เอ่อ..- -; ถึงจะเป็นแค่ Galaxy Mini แต่มันก็ตั้ง 4,990 เชียวนะ Y^Y

            “เอาคืนไป หูฉันจะแตกแล้วเนี่ย - -^” นอกจากจะยื่นโทรศัพท์มาแล้ว ยังปล่อยรังสีอาฆาตมาอี๊กกก ~!!

            “แหะแหะ..^^; ขอโทษด้วยนะ”

                “อืม” แล้วก็หันกลับไปนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์ต่อ ชิส์ เกมเอเลี่ยนงั้นหรอ? เกมโปรดฉันเลยนะยะ

                “เป็นไงบ้างค่ะน้องวา ทีนี้น้องจะเชื่อพี่ได้รึยังค่ะ”

                (ว่าแต่ว่า เพื่อนพี่ที่บังเอิญไปเจอหนูเข้า นี่เขาชื่อว่าอะไรหรอค่ะ? เพื่อว่าหนูแคสผ่านจะได้ไปขอบคุณอ่ะค่ะ เอ..จะว่าไปแล้ว เสียงพี่นี้ดูคุ้นๆอยู่นะค่ะ) ฮี่ๆ ถึงเวลาเฉลยแล้วล่ะ น้องหนูเอ๊ยย !~>.<

            “เพื่อนที่แนะนำพี่มาเขาชื่อนิ้งอ่ะจ่ะ แล้วก็..ที่น้องคุ้นเสียงของพี่ก็ไม่แปลกหรอกนะ เพราะน้องก็นั่งข้างๆพี่อาทิตย์ละตั้ง 6 ครั้งเชียวนะ ฮี่ๆ”

                (ไอ้กาฟิลล์ !!!!!!!!!!!!!)

            เอ่อ...คือถ้ามันจะตะโกนดังขนาดนี้อ่ะนะ ดังมากๆอ่ะ ขนาดนิวยังมองมาเลย ฮือๆ T-T หูช้านนนนน ๆ!!

            “นิ้งจ้า คุยกับไอ้วามันทีนะ หูฟิลล์จะแตกแล้วอ่ะ TUT”

            “มาดิ ๆ ^o^”

                หลังจากนั่งทำงาน(หรอ?- -) ไปกว่า 4-5 ชั่วโมงแล้ว ตอนนี้ทุกคนจึงลงความเห็นกันว่า ต้องไปอาบน้ำกันได้แล้ว เฮ้อ ~ บ้านนิ้งหลังก็ออกจะใหญ่โตอ่ะนะ แต่ไหงมีห้องน้ำแค่ห้องเดียวฟ่ะ -*- แล้วทำไมทุกคนถึงได้เกี่ยงกันไปอาบน้ำว่ะเนี่ย ไอ้พวกสกปรกเอ๊ย! แม้แต่เจ้าของบ้านอย่างนิ้ง แต่จู่ๆ คำพูดของยัยนาเกลือก็ทำเอาฉันต้องหันหลับไปมองเลยทีเดียว

                “กาฟิลล์ กาฟิลล์ไปอาบน้ำก่อนดิ”

                “ทำไมต้องฉัน -*-”

                “นะฟิลล์ พอเธออาบเสร็จ คนอื่นๆจะได้อาบบ้างไง ^^;” ตอบไม่ตรงคำถามนี่หว่า - -^ เออๆ เอาว่ะ กะอีแค่อาบน้ำเอง จะเกี่ยงอะไรกันขนาดน้านนน ~

            “เออๆ”

5 นาทีผ่านไป

ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว และปัญหาอันใหญ่หลวง ณ ขณะนี้ของฉันก็คือ ลืมของสำคัญไว้ในกระเป๋าน่ะสิ U.U แงๆ เอาไงดีฟ่ะ จะนุ่งผ้าขนหนูออกไปตัวเดียวมันก็ออกจะหวิวๆอยู่น้า แต่ถ้าไม่ออกไป ฉันก็ต้องติดแหง็กอยู่ในนี้นะ ฮึ่ย! เอาว่ะ

แอ๊ดดด!

โชคดีชะมัดเลยที่ประตูเป็นกระจก เคาะๆ อืม~ ไม่มีใครสนใจเลย เอาใหม่ เคาะๆ แงๆ

“กะจะเคาะให้กระจกมันแตกเลยมั้ย? - -” เสียงผู้ชาย นะ..นิวนี่หว่า

“กรี๊ดดด ><!!!” แงๆ สภาพฉันโคตรหวาบหวิวเลยนะ

“ทำไมเธอไม่ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยเนี่ยห๊ะ? -_-”

“กะ..กะ..ก็ฉัน..ฉันลืมของบางอย่างไว้ในกระเป๋านี่นา U///U” แงๆ มันจะดีกว่านี้นะ ถ้าฉันไม่อยู่ในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียวแบบนี้

“ลืมอะไร ให้ฉันหยิบให้ได้รึป่าว?”

“เอ่อ..งั้นวานนายช่วยหยิบกระเป๋าใบนั้นให้ฉันหน่อยสิ” พอฉันชี้ไปที่กระเป๋า นิวก็ขยับเข้ามาใกล้ๆจนกลิ่นน้ำหอมที่หมอนี้ใช่ลอยมาแตะจมูกฉัน

ตึกตัก ตึกตัก

ไอ้..ไอ้หัวใจบ้า ทำไมแกต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วยเนี้ย T.T

“ใบสีชมพูนั้นน่ะหรอ?” นิวชี้ไปที่กระเป๋าที่อยู่ข้างๆ เหอะฉันไม่รสนิยม แอ๊บแบ๊วขนาดนั้นหรอกย่ะ - -^

“ไม่ใช่ นั้นมันของยัยนาเกลือต่างหากเล่า - -^”

“นาเกลือ?”

“ก็ยัยนานะนั้นแหล่ะ” กระดากปากชะมัดที่ต้องเรียกชื่อยัยนั่น T.T

“อ่อ ฮะฮ่า ^^”

“o.o”ทุก..ทุกคนเห็นเหมือนที่ฉันเห็นรึป่าว เมื่อกี้นิวยิ้มด้วยล่ะ อ๊างงง >.< ล้าลายยยย ~

“-_-^ นี่ ทำไมเธอทำหน้าแบบนั้นล่ะ”

“ป่าวๆ เอ่อ..เมื่อไรนายจะเข้าไปหยิบให้ฉันซะทีล่ะ หนาวแล้วนะ U////U”

“อะ..อืม รอแป๊บนะ ใบข้างงกันนั้นใช่มั้ย?”

“(- -)(_ _)(- -)”

ตึกตัก ตึกตักๆๆ

หัวใจบ้า แค่นิวยิ้มให้ทำไมต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วยเนี้ย แต่อยากบอกว่า พอนิวยิ้มแล้ว มัน... มัน.. อ๊างงง ><! บ้าๆ เขิน (<< เป็นอะไรอ่ะ -*-)

“อ่ะ กระเป๋าใบนี้ใช่ป่ะ?”

“อะ..อืม(._.)”ไม่กล้า ไม่กล้าสบตานิวเลยอ่าส์

“งั้นฉันไปนะ”

พอนิวหมุนตัวเดินกลับ ฉันก็เพิ่งค้นพบว่า ฉันลืมขอบคุณนิว แต่ก่อนอื่น ฉันว่า ฉันไปใส่เสื้อผ้าก่อนดีกว่า หวิว~ชะมัดเลยอ่า ><

ชื้บๆๆ

ฟู่ เสร็จล่ะ ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพชุดนอนสีเหลืองอ๋อยลายอุลตร้าแมน ชุดนี้เฮียกาแฟซื้อใน เนื่องในวันเกิดเลยนะ แต่ฉันว่าขามันสั้นไปหน่อย เพราะมันอยู่เหนือเข้าขึ้นมานิดหน่อยแน่ะ

ส่องกระจก (- -) อืม ลายมันดูปัญญาอ่อนมากๆเลยนะ แงๆ ไม่กล้าออกไปแล้วอ่ะ โธ่เอ๊ย! รู้งี้ใส่เสื้อยืดกับบ๊อกเซอร์นอนดีกว่าT^T แต่จะเปลี่ยนใจตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วอ่ะ เหอเหอ - -ลายน่ารักดีออกน้า (พยายามปลอบใจตัวเอง)

แอ๊ดด ~ดด

ผ่างง ~งง

นิว T.Tอีกแล้ว ทำม้ายยย ~ ทำไมต้องเป็นนิวอีกแล้วที่โผล่มาเจอฉันในสภาพน่าอายเช่นนี้ อ๊างง มุดหัวเข้าพรมเช็ดเท้า (_ _)

“ชุดนอน น่ารักดีนะ” กรุณาอย่าชมฉันด้วยหน้าหล่ออย่างนั้นเซ่ ! T///T

“เฮียกาแฟซื้อให้น่ะ ขอบคุณนะ”

พูดจบ ฉันก็เบี่ยงตัวเดินหลบออกมา เพื่อที่จะเดินเข้าไปในห้อง แต่จู่ๆก็เกิดเสียงๆหนึ่งขึ้น และมันก็สร้างความอับอายให้ฉันอีกแล้ว ~ ><!!

ตุ้บ!

“ลายเป็ดสีเหลือง เธอชอบสีเหลืองมากเลยเหรอ? -*-”

ยังจะกล้าขมวดคิ้วถามอีกน้าาาา T//T แล้วเหตุใดมันช่างเหมาะเจาะขนาดนี้เนี้ย เพราะตอนนี้ เสื้อในลายเป็ดสีเหลืองของฉันลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บน...บนเท้าของอีตาเถื่อนนิว แง๊~

“ระ..เรื่องของช้านนน T///T”

แทบจะเข้าไปกราบเท้านิวกันเลยทีเดียว แงๆ เมื่อก้มลงเก็บลูกเป็ดสีเหลืองของฉันเสร็จ ฉันก็รีบผลักประตูเข้าไปเลย โหย ~ นี่ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จเองนะ แต่ทำไมมันรู้สึกร้อนๆอย่างนี้ละเนี้ย ต้องเป็นเพราะอีตาเถื่อนนิวแน่ๆ ฮึ่ยย! - -^ นอกจากจะเถื่อนแล้วยังแอบหื่นอีกด้วย บ้า บ้าๆๆ!!!

ตึกตักๆๆ

อะ..เอาอีกแล้ว หัวใจฉันวันนี้มันทำงานหนักเกินไปแล้วนะ ต้องเป็นเพราะความโกรธแน่ๆ ใช่ๆ เพราะฉันโกรธไง เลยเหนื่อย เอาล่ะ พักหน่อยเดี๋ยวก็หายเหนื่อยล่ะ