คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1
1
เมื่อก้าวเท้าเข้ามาในห้องก็เห็นเลยว่า ทุกคนกำลังจับกลุ่มเม้าธ์แตกกันอยู่ มีเพียงบางส่วนเท่านั้นที่ไปนั่งเล่นคอมพิวเตอร์อยู่หลังห้อง - - เฟซบุ๊คอีกแล้วน่ะสิ แล้วก็ถ้าเล่นเฉยๆ มันก็ไม่เป็นไรหรอกนะ แต่ว่าเล่นแล้วเสียงดังน่ะสิ เหอะ ไอ้พวกบ้า โดยเฉพาะกลุ่มของยัยแสนดีนั้นแหล่ะ ชิส์ ! แค่มีทอมมาจีบหน่อยทำเป็นยืด อ่ะโด่! -_- ^ อีกอย่างนะความจริงแล้วยัยนี้ไม่ได้ชื่อแสนดีหรอกนะ มันนะชื่อสีดา แต่อัพเกรดตัวเองให้ชื่อแสนดี (ความจริงแล้วกาฟิลล์คิดเอาเองอ่ะนะ)
“ฟิลล์ ! รู้ป่าวว่ากลุ่มพวกเราต้องทำเรื่องเกี่ยวกับหินแปรนะ” เสียงของไอซ์ เรียกความสติของฉันกลับคืนมา ดีเหมือนกันไม่ต้องไปเสียสายตามองยัยพวกนั้น เหอะ แอ๊บแบ๊ว !
“เอ่อ เพิ่งรู้เนี่ยแหล่ะ แหะแหะ ^^;” และฉันก็ตอบไปตามความจริง ซึ่งมีสิทธิ์ โดนฆ่า!
“อ่อๆ ไม่เป็นไร มานั่งนี้ก่อนดิ” โอ้ววว วว ~ นางฟ้ามาโปรด ไอซ์ใจดี
“คืองี้นะ...โปรเจ็คเนี้ยมีคะแนน 30 คะแนน ซึ่งมันเยอะมากถูกมั้ย? เพราะฉะนั้นเราจะต้องทำให้มันออกมาสมบูรณ์ที่สุด และหัวข้องานของเราก็คือ หินแปร ทีเชอร์ติน่าบอกว่าให้แปะลงบอร์ดแบบธรรดา เดไลน์ก็คือ 1 มีนาคม..”
1 มีนาคมงั้นหรอ? วันนี้วันที่ 22 กุมภา ก็หมายความว่า เหลือเวลาอีกแค่ 8 วันในการเลือกซื้อของ หาเนื้อหา และจัดทำเนี้ยนะ o.o แล้วจะทำทันกันม้ะยละเนี้ยยยย ~ Tt
“ปัญหาของพวกเราก็คือ วันเสาร์-อาทิตย์ที่จะถึงนี้ โรงเรียนของเราถูกจัดให้เป็นสนามสอบของพี่ม.6 และถูกห้ามเข้าโรงเรียนอย่างเด็ดขาด”
“อืม มม~” นั้นสินะ แล้วพวกฉันจะไปทำกันที่ไหนดีล่ะ T^T ติน่าใจร้ายชะมัดเลยกำหนดส่งช้ากว่านี้หน่อยเซ่!
“อ๊ะ ! นานะว่าเราไปทำงานที่บ้านนิ้งกันดีมั้ย ?” เฮอะ ! นานะงั้นเหรอ ฉันว่ามันกระแดะอัพเกรดเองอีกแล้วสินะ และยัยนี้น่ะ อยู่กลุ่มเดียวกับยัยสีดาอะไรนั้น - - **
“ทำไมต้องบ้านนิ้ง ? - -^” กระป๋องถามยัยนาเกลือ (ก็นานะนั้นล่ะ) แน่นอนว่ากระป๋องก็คือ 1 ในแก็งค์ต่อต้านกลุ่มยัยพวกบ้าแอ๊บแบ๊ว
“กะ...ก็เพราะว่าบ้านนิ้งมีเนื้อที่กว้างดีไง เหมาะกับการทำงานดีออกนะ ฮะฮะ ^^;;” แหยะ ตอบตะกุกตะกักแบบนี้ กลัวคนอื่นไม่รู้รึไงว่าหล่อนน่ะไม่ได้คิดจริงอย่างที่พูด แต่ดูท่าว่าจะมีคนหนึ่งที่เชื่อนะ
“อืม จริงด้วยสินะ เพราะจากรูปที่ปรางถ่าย ตอนอาจารย์เสาวนีย์ไปเยี่ยมบ้าน บ้านนิ้งก็ดูกว้างดีนะ นิ้งว่าไงอ่ะ ? ( --)” ยัยไอซ์เน่า - -* ฉันรู้นะว่าเธอก็มีจุดประสงค์เดียวกับยัยนาเกลือ คือจะไปหาพี่ชายยัยนิ้งอ่ะ
“เอ่อ..บ้านฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่ทุกคนสะดวกไปใช่ป่ะ ?”
“อืม~ คิดว่านะ แล้วก็..เราจะไปทำงานบ้านนิ้งวันเสาร์หลังจากเรียนเสร็จ แน่นอนว่ามันก็เริ่มเย็นแล้ว ถูกป่ะ ? เพราะฉะนั้น ฉันคืดว่าเราอาจจะต้องนอนค้างบ้านนิ้งด้วยอ่ะนะ”
มันก็จริงอย่างที่ไอซ์พูดอ่ะนะ เพราะว่าพวกเราเป็นเด็กในโครงการห้องเรียนพิเศษทำให้ต้องเรียนอาทิตย์ล่ะ 6 วัน คือ จันทร์-เสาร์ กว่าจะเลิกเรียน ก็ 5 โมงเย็นในวันปกติ และ 4 โมงเย็นในวันเสาร์ เป็นไง แค่ฟังตารางการเรียนของฉันก็โครตเบื่อแล้วใช่ป่ะ ? เหอเหอ ==**
“ได้อยู่แล้ว จะนอนกันทั้งเก้าคนเลยป่ะล่ะ ? ฉันจะได้บอกแม่ถูก” ยัยนิ้งอ่ะ ถ้าไม่สนิทกันจะแทนตัวเองว่า ฉันตลอด ๆ
“ยังไม่รูเลยอ่ะ เรากะไว้ว่าวันเสาร์พอเรียนเสร็จก็จะไปซื้อของทำงานกันก่อนอ่ะ แล้วค่อยไปที่บ้านนิ้ง”
“โอเค เดี๋ยวฉันบอกเตี่ยให้ไปรับที่ True Shop ก็แล้วกันนะ”
True Shop = ร้านขายเครื่องเขียนและอุปกรณ์ ที่อยู่ใกล้โรงเรียนฉันที่สุด
...สรุปคือ งานนี้มีไอซ์ กับนิ้งทำกันอยู่สองคนใช่ป่ะ ? เห็นปรึกษากันอยู่แค่นั้นอ่ะ - -^
“อืมๆ เดี๋ยวคืนนี้ใครจะไปก็ไปโพสต์บอกลงในกลุ่ม NN. Class 1แล้วกันนะ” NN. ย่อมาจาก Narinnusorn
“อืมๆ ”
ตกเย็น :
หลังจากเลิกเรียนตอน 5 โมงเย็นแล้ว ฉันก็โทรศัพท์ให้ลุงชายมารับที่โรงเรียนและกลับบ้านแบบปกติ แต่วันนี้กลับมีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติไป มันก็คือการที่ฉันเข้ามาภายในบ้านแล้วพบกับ พี่ชายสุดรักของฉัน ทุกคนคงคิดว่า ก็แค่พี่ชายนี่ ไม่เห็นผิดปกติตรงไหนเลย แต่ทุกคนรู้มั้ยว่าตอนพี่ชายฉันปกติจะเป็นแบบไหน จะเปรียบเทียบให้เห็นกันนะ
ปกติ: 5โมง ยังไม่ไสหน้าออกจากโรงเรียน - -
ตอนนี้ : 5โมง อาบนำแต่งตัว หล่อเฟี้ยวเชียว - -
“กาฟิลล์ ~^^ เราไปกินข้าวข้างนอกกันเถอะ”
“นึกคึกอะไรของเฮียเนี้ย -*-” ฉันถามเฮียกลับเพราะดูท่าทางเฮียแฟจะดี๊ด๊าเหลือเกิน - - *
“ไม่มีอะไรสักหน่อย เฮียแค่เบื่อกับข้าวฝีมือแกแล้วอ่ะ”
“-_-^”
“เออน่า บอกให้ไปก็ไปเซ่! - - ” แล้วเฮียก็ดันหลังให้ฉันขึ้นห้องไปแต่งตัว
ป๊ากับม้าของฉัน ตอนนี้ท่านไปทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ จึงเหลือแค่ฉันกับเฮียกาแฟแค่สองคนในบ้านหลังควายหลังนี้ อ้อ เกือบลืมยังมี โดโมะ สุนัขพันธ์พิทบลู สุดรักสุดหวงของบ้าน พิทบลูเป็นสุนัขที่ขึ้นชื่อว่าดุมากๆ แต่โดโมะไม่ใช่ เพราะว่าโดโมะทั้งขี้เล่นและ เอ๋อ - -*
ทุกเช้า ป้าริ ป้าแม่บ้านที่ม้าจ้างไว้จะมาทำความสะอาดบ้านและทำอาหารเช้าทิ้งไว้ให้ และตอนเย็น ฉันจะเป็นทำอาหารเอง ส่วนเรื่องการเดินทางไปเรียน เฮียกาแฟจะไปส่งฉันที่โรงเรียนก่อน และตอนเย็นลุงชายจะเป็นคนไปรับฉันมาส่งที่บ้านเอง ฉันกับเฮียกาแฟอายุห่างกัน 3 ปี ตอนนี้ฉันอยู่ม.3 ส่วนเฮียอยู่ม.6 คนละโรงเรียน
หลังจากอาบน้ำแต่งตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดา คือเสื้อยืดกางเกงขาสั้น แล้วลงมาข้างล่างก็พบกับเฮียแฟที่ตอนนี้กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่
“อ้าว มาแล้วหรอ? ช้าชะมัดเลย^^”
“นายเป็นใคร ? -*-”
“หือ? แกถามอะไรเนี้ย เฮียแกไง เฮียกาแฟสุดหล่อง้ายยย~”
“ไม่จริงอ่ะ -_- เพราะถ้าฉันฉันลงมาช้าป่านนี้ เฮียกาแฟแทบเผาบ้านไปแล้ว แต่นี้ไม่โกรธ แถมยังอารมณ์ดีใส่อีก โอ้ว ~ OMG! สุดๆ -*-”
“โธ่เอ๊ย ! ไอ้น้องบ้า ก็คนมันอารมณ์ดีอ่ะJ”
“แน่ใจน่ะ -_-^”
“ขืนแกถามอีกที เดี๋ยวจะอารมณ์เสียจริงแล้วนะโว้ยยย! ไปได้แล้ว”
ร้านอาหารที่เฮียกาแฟพาฉันมาเป็นร้านอาหารริมน้ำที่บรรยากาศดีสุดๆ ดูคลาสสิกมาก เมื่อย่างเท้าเข้ามาในร้าน เฮียฉันก็หันหน้าไปมาเหมือนกำลังมองหาใครสักคนอยู่ แต่จู่ๆก็หยุดเหมือนเจอแล้ว เมื่อฉันมองตามไปก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังโบกมือให้เฮียฉันอยู่ เฮ้ๆ หรือว่า...
“ไปกันเถอะ ^_^”
อาเจ้คนนี้จัดว่าเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆ ผิวขาวๆแบบลูกคุณหนู พร้อมลักยิ้มข้างแก้ม ดูอ่อนโยนและไม่หยิ่ง ผมสีช็อคโกแล็ตของเธอถูกดัดเป็นลอน ยิ่งเสริมให้อาเจ้คนนี้ สวยมาก ๆ
“รอนานมั้ย ? น้ำชา ^^ ”หือ? น้ำชา กับกาแฟ งั้นหรอ เหอเหอ - -* ช่างสรรหาจริงๆ
“ไม่นานหรอก เพราะชาก็เพิ่งมาถึงเอง ว่าแต่ว่า..” พอตอบคำถามของเฮียเสร็จ เจ้น้ำชาก็ผายมือมาทางฉัน เป็นนัยว่า ยัยนี้มันใคร - - *
“อ่อ นี่น้องสาวแฟเอง ชื่อกาฟิลล์น่ะ ส่วนฟิลล์นี่ น้ำชาแฟนเฮียเอง ^^”
“สวัสดีจ๊ะน้องฟิลล์ ^__^”
“เอ่อ...หวะ...หวัดดีค่ะ”ฉันพูดพร้อมกับยกมือไหว้อย่างเก้ๆกัง ฉันควรไหว้ด้วยใช่ป่ะ ?
“อร๊ายยย ><! ไม่ต้องไหว้หรอกจ๊า”
“555 + ฟิลล์มานั่งดิ มา”
“อื้อ ~!”
หลังจากนั่งกินไปจนทุกคนต่างอิ่มกันแล้วจึงย่อยอาหารด้วยการนั่งคุยกัน แต่จู่ๆก็มีผู้ชายหน้าตี๋ๆคนหนึ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะและตรงดิ่งมาหา...ฉัน?
“เอ่อ..ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรหรอครับ?”
“แกเป็นใครว่ะ? -*-” แน่นอนว่าเฮียกาแฟไม่ยอม เฮียฉันหวงน้องมากเลยนะ J
“ผม..ผมชื่อมิคครับ” หนุ่มน้อยคนนั้นตอบกลับด้วยอาการตะกุกตะกัก ก็เฮียฉันเล่นปั้นหน้าโหดใส่นี่น่า 555+
“อยากบ้านบึ้มมั้ย? ถ้าไม่ก็รีบไสหน้าไปให้พ้นซะ เดี๋ยวนี้ด้วย -_-^”
“เอ่อ..ผม..ผมขอโทษนะครับ(..)” แล้วหนุ่มน้อยคนนั้นก็เดินกลับไปด้วยอาการสลด จะว่าไปก็น่าสงสารแฮะ
“เฮียอ่ะ ! เจ้น้ำชาก็นั่งอยู่ตรงนี้ด้วยนะ เกรงใจเจ้เขาหน่อยดิ -_-^”
“ว้ายยย ย ~ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ เพราะที่โรงเรียน ใช่ว่าพี่จะไม่เคยเจอ ^__^”
“งั้นหรอค่ะ”
ที่โรงเรียนเฮียก็เป็นแบบนี้ ฉันว่าสาเหตุก็คงมาจากเจ้น้ำชานั้นแหล่ะงั้นก็แสดงว่า เฮียฉันจะรักเจ้คนนี้จริงสินะเนี่ย >< ดีจังเรย แต่ว่า ไอ้คนที่มันมีความรักเป็นของตัวเองอยู่แล้ว แต่ชอบไปขัดขวางความรักของคนอื่นๆแบบนี้ มันน่าเตะจริง ๆ เลยนะ --^^ อ๊ะ ! จริงสิ วันเสาร์นี้ฉันจะต้องไปค้างบ้านนิ้งนี่นา ต้องขออนุญาตก่อน
“เฮีย เสาร์นี้ฟิลล์ไปค้างบ้านเพื่อนนะ^^”
“ไปค้างทำไม ?”
“ก็ทำงานสิ พอวันเสาร์ฟิลล์เรียนเสร็จก็ไปค้างบ้านเพื่อนต่อ แล้วพอวันอาทิตย์ พ่อเพื่อนก็จะไปส่งที่เรียนพิเศษต่อเลย”
“ทำไมต้องค้าง ให้เฮียไปรับกลับก็ได้นะ”
“ไม่ต้อง เพราะกว่าจะเลิกทำก็คงประมาณตี1 ตี2 นู้นแน่ะ พอตื่นมาก็คิดว่าจะทำกันต่อจนเสร็จเลยน่ะ แล้วอีกอย่างเฮียไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก เพราะว่าฟิลล์ไม่ได้ไปค้างแค่คนเดียวสักหน่อย เพื่อนกลุ่มเดียวกันก็ค้างด้วยเหมือนกัน”
“-_-” แต่เฮียก็ยังทำหน้าลังเลจนฉันต้องงัดไม้ตายออกมาคือ..
“จะให้ไปมั้ย ? -_-^” นั่นเลย ทำเสียงดุใส่ซะเลย และผลก็คือ..
“ก็ได้” บิงโก ><! ได้ผล
ความคิดเห็น