รังเก็บของของจิ้งจอก

ลำดับตอนที่ #65 : เพรทเซล เเอดเดอร์ (Pretzel Adder):อาจารย์นักปรุงยา

Application Human

"ปีศาจ...? ก็เเค่ไอ้พวกตัวมีเขาไม่ใช่หรือไง เหอะ"

บทที่รับสมัคร :อาจารย์ของโรงเรียน 

ชื่อ-นามสกุล : เพรทเซล เเอดเดอร์ (Pretzel Adder) *เพรทเซลเป็นชื่อขนมชนิทนึงที่บิดม้วนเป็นเกลียว **เเอดเดอร์เเปลว่างูพิษ 

อายุ : 27

ลักษณะภายนอก: ผมสีดำยาวระต้นคอ ผิวขาวซีด ใบหน้าสวยเเละรูปร่างเพรียวบางเกินเพศชาย ดวงตาสีมรกตติดออกจะเศร้าๆ 

ส่วนสูง-น้ำหนัก :สูง 177 หนัก 65 กิโลกรัม

ลักษณะนิสัย :เป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติอย่างเรื่องภูติผีปีศาจอย่างชัดเจน เป็นคนที่มีนัยน์ตาที่สวยมากเเต่ก็ทอประกายเศร้ามากด้วยเช่นกัน เป็นคนที่ดูเหมือนจะปล่อยรังสีทะมึนออกมาเกือบตลอดเวลาชวนไม่ให้น่าเข้าใกล้ เเต่ในบางเวลาก็ให้ความรู้สึกน่าเเกล้ง รักความสะอาดเเละเป็นระเบียบเรียบร้อย เมื่อเห็นอะไรที่มันรก ๆ หรือห้องที่สกปรกเเล้วจะคันไม้คันมืออยากทำความสะอาด เป็นคนยิ้มยากมาก น้อยคนนักจะได้เห็นคนคนนี้ยิ้ม ถ้าเขายิ้มให้เเสดงว่าต้องเป็นสิ่งหรือคนที่ 'พิเศษ' จริงๆ  เป็นอาจารย์ที่ให้คะเเนนนักเรียนยากมาก จนได้ฉายาว่า 'ปีศาจศูนย์คะเเนน' เพราะว่าชอบให้ศูนย์คะเเนนกับเด็กนั่นเอง เเต่เขาเเคร์มั๊ย?..ก็ไม่ เขามีโลกส่วนตัวสูง เหมือนมีกำเเพงล้อมรอบตัวเองตลอดเวลา เวลาจดจ่อกับอะไรจะตั้งใจทำมากจนไม่ได้ใส่ใจโลกภายนอก เรียกได้ว่ามีสมาธิสูงมากนั่นเองไม่ค่อยชินกับการเเตะเนื้อต้องตัว หากโดนเเตะเนื้อต้องตัวจากหญิงสาวสวยหรือเพศเดียวกันก็จะหน้าเเดงเเละรีบเดินหนีกลบเกลื่อนความเขินอาย มักสิงสถิต(?)อยู่ตามเเล็ปทดลองของโรงเรียนหรือไม่ก็ในห้องพยาบาลเพื่ออ่านฉลากยา มีเเปลงผักส่วนตัวของตัวเองที่เเอบปลูกไว้หลังโรงเรียน เป็นพืชหายาก เเละเขาจะอ่อนโยนเป็นพิเศษเมื่ออยู่กับสมุนไพรเหล่านี้ ผิดกับเวลาหักคะเเนนนักเรียนในห้องหรือทำหน้ายุ่งใส่คนอื่นอย่างเห็นได้ชัด 

ประวัติ : เพรทเซลเป็นเด็กกำพร้า ออกเร่ร่อนด้วยความหิวโหยตั้งเเต่จำความได้ ถูกรับเลี้ยงโดยบาทหลวงผู้หนึ่ง เขาเติบโตมาในโบสถ์เล็กๆในชนบทกับบาทหลวงไม่กี่คน เขาไม่ได้ไปโรงเรียน เเต่เรียนกับบรรดาบาทหลวงเเละหนังสือที่ห้องสมุดชุมชน เขาปฎิเสธจะใช้นามสกุลเดียวกับชื่อโบสถ์หรือบาทหลวงคนใด เพราะเขาอ้างว่าตัวเองสกปรกเกินไป จึงเลือกนามสกุลเองจากหนังสือ เเต่ยอมให้บาทหลวงช่วยกันตั้งชื่อจริงให้เขา จนมาหยุดที่ 'เพรทเซล' เพราะบาทหลวงที่อุปการะชอบกินขนมชนิดนั้น(...) เพรทเซลฉายเเววด้านการเเพทย์หรือการปรุงยาตั้งเเต่เยาว์วัย คอยช่วยเหลือบรรดาเหล่านักเดินทางหรือชาวบ้านเเถวนั้นด้วยยาของตน เเต่ก็สร้างความไม่พอใจให้บรรดาหมอเเถวนั้นอย่างมาก วันหนึ่ง...โบสถ์ก็ถูกลอบวางเพลิง บาทหลวงทั้งหมดได้สิ้นใจในกองเพลิง เพื่อช่วยปกป้องให้เพรทเซลรอดออกมา..เมื่อเพรทเซลรอดออกมาได้ก็จัดการเกี่ยวกับคนที่ลอบวางเพลิงด้วยยาพิษ เขาก็ออกเดินทางเเละใช้ชีวิตเป็นนักปรุงยาจนกระทั่งได้มาเป็นอาจารย์---

สิ่งที่ชอบ :พืชสมุนไพรที่ปลูกไว้,ความสะอาด,ความสงบ

สิ่งที่ไม่ชอบ :โกโก้ร้อน,ความวุ่นวาย,ความไม่สะอาด

แพ้/เกลียด : เเพ้ : เเดด โดนเเดดนานๆจะเเสบผิว ต้องใส่เสื้อเเขนยาวหรือเสื้อคลุม / เกลียด : คนที่เอะอะโวยวายหรือคนที่ไม่เรียบร้อย

เพิ่มเติม :-เวลายิ้มน่ารักมาก---

                -เวลาเขินน่ารักกว่า---

                -เป็นเชอรี่บอย อ่อนประสบการณ์เรื่องรักๆใคร่ๆ 

                 -เวลาจะปลุกจากอะไรที่ตั้งใจมากๆหรือปลุกจากการตื่นนอนต้องจี้เอวเเล้วเขาจะสะดุ้ง 

                 -หลับลึกพอสมควร--