รังเก็บของของจิ้งจอก

ลำดับตอนที่ #46 : เฟนเนล สเกลลิงตัน (Fennel Skellington) : หนุ่มมึนอึนผู้ใช้ชีวิตเเบบสโลว์ไลฟ์

ใบสมัคร

บทที่จะสมัคร :ผู้ให้เช่า 

ชื่อ - นามสกุล :    เฟนเนล สเกลลิงตัน (Fennel Skellington) 

ชื่อเล่น :เนล (nel)

ลักษณะภายนอก : ผมสีม่วงเข้ม ดวงตากลมโตสีดำ  ผิวสีน้ำผึ้งเนียนละเอียดน่าสัมผัส(?) ขอบตาคล้ำคล้ายคนอดนอนมานับศตวรรษเเต่ดูมีเสน่ห์อย่างประหลาด ใบหน้ามึนอึน มีส่วนผสม(?)ระหว่างหล่อกับน่ารัก สูง 175 หนัก 63 กก. 

นิสัย : มึนเป็นกิจวัตร เป็นคนที่ดำรงชีวิตเเบบสโลว์ไลฟ์ ตื่นเช้ามานั่งจิบกาเเฟหล่อๆ พอตกสายก็กลับไปนอน บ่ายก็ออกมาพบปะคนในคฤหาสน์(?) ชีวิตเเสนจะชิล เป็นคนสบายๆ ง่ายๆ อะไรก็ได้ไม่เรื่องมากเหมือนลูกคุณหนูทั่วไป ค่อนข้างจะติดดิน ไม่ชอบเเสดงตนว่ามีฐานะ (เเต่รังสีมันฟ้องว่าเป็นคนรวย) เวลาว่างๆ ชอบเเย่งงานคนใช้หรือคนสวนทำ วันดีคืนดี คนผ่านไปผ่านมาจะเห็นเขานั่งซักผ้าอยู่ห้องซักล้าง หรือ ไม่ก็ตกเเต่งกิ่งไม้ โดยโยกตัวหลบมือบรรดาคนใช้ที่จะมาเเย่งหน้าที่คืน เป็นพวกคึกคักตอนกลางคืน กลางวันจะมึนอึน ส่วนกลางคืนจะอารมณ์ดี เดินฮัมเพลงเนื้อหาไม่ค่อยเหมาะกับเด็กเเละเยาวชน(เต็มไปด้วยเนื้อร้องเลือดสาด)ไปตามทางเดินคฤหาสน์ (เเต่ก็มึนอึนเหมือนเดิม)  เห็นหน้าเเบบนี้ก็เเอบรักสัตว์เเละชอบหนังสือมาก เเต่จะเเอ๊บหน้านิ่งเเบบ ผมไม่รู้ ผมเมา(?) เเอบมีนิสัยคุณเเม่เเละมีความเป็นเเม่ศรีเเม่เรือนสูงปรี๊ด เเต่เวลาคนผ่านมาเห็นก็จะทำเป็นนั่งจิบกาเเฟหรืออ่านหนังสือเเบบหล่อๆเเละผู้ดีเเทน(?)  ชอบช่วยเหลือคนอื่นสุดความสามารถโดยเเอ๊บหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ชอบคิดว่าตัวเองหล่อเเละมักจะชมตัวเองด้วยสีหน้ามึนอึนเสมอ  ไม่ค่อยจะชอบเข้าสังคมที่ไม่คุ้นเคย เพราะไม่รู้จะชวนคนอื่นคุยก่อนยังไง ค่อนข้างขี้อายกับสาวสวยตามฉบับหนุ่มเวอร์จิ้น (?) เวลาทำหน้าตาน่ากลัวหรือคิ้วขมวดคือกำลังกลั้นน้ำตาหรือกลั้นหัวเราะ (?) ไม่ได้มีจุดประสงค์จะงับหัวใครเเต่อย่างใด ไม่ค่อยมีใครเห็นเขายิ้ม เเต่เวลายิ้มทีนี่จะยิ้มกับพวกสัตว์หรือคนสนิทเท่านั้น เวลายิ้มจะเหมือนมีบีจีดอกไม้สีชมพูฟุ้งฟิ้งล้อมรอบ เเละตาจะหยีเป็นรูปจันทร์เสี้ยวเวลายิ้ม น่ารักเป็นที่สุด--- เวลาเมาเเล้วจะขี้อ้อนมาก 

ถ้าให้เลือกระหว่าง สีขาว สีดำ สีเทา จะเลือกสีอะไร เพราะอะไร :สีเทา เพราะมันเหมือนบอกตัวตนของคนทั่วๆไปมากที่สุด เป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างสีขาว เเละ สีดำ ผมเชื่อว่าไม่มีใครขาวไปซะหมด หรือ ดำไปซะหมด สีเทาคือกึ่งกลาง มีความธรรมดาเเละชวนให้จำกัดความถึงมนุษย์ที่สุด สีขาวก็เจิดจ้าว่างเปล่าเกินไป สีดำก็ลึกลับสุดหยั่งเกินไป สำหรับผม สีเทานั้นให้ความรู้สึกอบอุ่นเเละให้ความรู้สึกเเบบมนุษย์

ประวัติเกี่ยวกับครอบครัว :เป็นลูกชายคนกลางในครอบครัวสเกลลิงตัน มีพี่สาวเเละน้องชาย ครอบครัวที่มีบรรยากาศอึมครึมเเละตกเเต่งคฤหาสน์ด้วยสีดำเเนวโกธิค เเต่มีครอบครัวสเกลลิงตันที่อบอุ่นมาก ต้องคอยทำตัวเองให้ยุ่งเเม้จะมึนอึนเพื่อหนีจากการถูกเเม่เเละพี่สาวเเต่งหญิง (?) ถ้าไม่มีอะไรทำจะขังตัวเองไว้ในห้องสมุดเพื่อจมอยู่ในโลกหนังสือ เพื่อตัดตัวเองออกจากความวุ่นวายที่เเม่เเละพี่สาววิ่งวุ่นทั่วคฤหาสน์เพื่อตามหาตัวเขา พ่อเห็นเลยช่วย(?)โดยการเตะตูดออกจากบ้านให้ไปเป็นบรรณารักษ์ที่หอสมุดเล็กๆ ช่วยมากไม่ได้ เพราะตระกูลสเกลลิงตัน ผู้หญิงเป็นใหญ่ (?) 

อายุ : 25

อาชีพที่ชื่นชอบหรืออยากเป็น : บรรณารักษ์หอสมุดกลาง

อาวุธ : มีดซัด(ที่ซ่อนอยู่ตรงไหนไม่รู้เยอะมาก)

ความสามารถพิเศษ : ตายยาก(?),ความจำดี,ทนมือทนเท้า(?),ปีนป่ายเก่ง

จุดอ่อน : เเสงเเดดจัดๆ- เป็นคนที่ขี้ร้อนเเละผิวบอบบาง(?) จะเหงื่อออกเยอะเเละสล็อตเป็นพิเศษ 

จุดแข็ง : ความว่องไว -หลบหลีกได้ว่องไวเเละโจมตีอย่างเฉียบขาดเพราะร่างเพรียวบาง 

แพ้ : มะเขือเทศ : กินเเล้วจะคันคะเยอไปทั้งตัว เเละปากจะเเดงจัด 

เกลียด/กลัว : เสียงฟ้าร้อง/ฟ้าผ่า อาการคือ จะหลุดลุคที่พยายามคีพไว้ ทำปากคว่ำ น้ำตาปริ่มตา เเล้วซุกตัวกอดเข่าตัวเอง ถ้ามีคนอยู่ใกล้ๆ จะกระโดดกอดซุกเเล้วพูดน้ำเสียงสั่นๆว่า 'หยุด..หยุดเสียงบ้าๆนี่ที' พอเสียงหายก็จะปล่อยกอดเเล้วเก็กขรึม

ลักษณะการพูด :เเทนตัวเองว่าผม เเทนคนอื่นว่าคุณ ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเเละสุภาพ 

เวลาปกติ : "คิดว่าที่นี่เป็นครอบครัวของคุณครับ"

เวลาโกรธ : "ผมเเนะนำว่าถ้าไม่อยากตายไว ก็ไสหัวไปซะเถอะครับ"

เวลาเมา ; "ผมร้อน...ถอดเสื้อให้ผมหน่อยนะ...นะครับ" 

เพิ่มเติม : -คออ่อนมาก เชิญมอมเหล้าตามสะดวก

             -ถ้าโดนขัดคอเวลาชมตัวเองหล่อจะงอเเง(?)

             -เขินน่ารักมาก หน้าจะค่อยๆขึ้นสี จนเเดงเเปร๊ดไปทั่วหน้า

             

แบบทดสอบตัวละครเล็กๆน้อยๆ

"หากมีของอยู่สี่สิ่งบนโต๊ะ ท่านจะเลือกอะไรระหว่าง มงกฎ ยารักษาโรค ดาบและยางลบ"

"ยารักษาโรค เพราะผมว่าสิ่งของที่ผมเลือกนั้นจะสามารถช่วยพยุงหรือช่วยคนได้ในยามจำเป็นครับ"

คุยกับผู้เขียน

"สวัสดีค่าา เรียกเราว่าอากินะ ตัวเธอชื่ออะไร"

"ฟ็อกซ์เทลครับ--เรียกผมว่าสุดหล่อก็ได้--เเค่ก"

"งืมๆ ทำไมถึงมาสมัครหล่ะค่ะ"

"ชอบเเนวเเฟนตาซีเเละอยากจะมีส่วนร่วมครับ "

"ถ้าอากิดองจะได้เตะอากิใช่ไหม//ปาดน้ำตา(?)"

"ไม่เตะครับ จะกอดด้วยความรักส์ (?)"

"ถ้าไม่มาคอมเม้นหรือหายไปนานเลย อากิจะเอาตัวละครตัวอื่นมาแทนที่นะคะ เพราะว่าถ้าท่านไม่อยู่อากิก็ไม่รู้ว่าจะแต่งไปให้ใครอ่าน 555"

"รับทราบครับ--"

"ถ้าไม่ติดจะเป็นอะไรไหมค่ะ?"

"คงจะสะเทือนไต(?)นิดหน่อย ;^; #ซับน้ำตา(?)"

"มีอะไรจะบอกอากิเพิ่มเติ่มอีกหรือเปล่าเอ่ย?"

"รับลูกชายผมไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยเถอะ--- #อัญชลี #ผิด"

"ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ//โค้ง"