รังเก็บของของจิ้งจอก

ลำดับตอนที่ #36 : ลาร์วา บับเบิ้ล (Larva Bubble) :เด็กข้างถนนผู้ผันเเปรเป็นหญิงสาวจิตใจด้านชา

Application  Géfyra

"คนเราน่ะ...ก็ใส่หน้ากากเข้าหากันเป็นปกติไม่ใช่หรอคะ?"

บทตัวละคร :: ตัวร้าย

สลักที่ถือครอง::  สลักแห่งความบิดเบี้ยว คาริบดิส

ชื่อ-นามสกุล ::   ลาร์วา  บับเบิ้ล (Larva Bubble) *ลาร์วา เเปลว่า 'หน้ากาก' ในภาษาละติน

อายุ :: 24

เพศ :: หญิง

รูปร่างหน้าตา ::.สีผิวขาวซีดเหมือนคนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย   มีใบหน้าราบเรียบไร้อารมณ์ราวกับถูกฉาบทับไว้ด้วยหน้ากากใบนึง ดวงตากลมโตสีชมพูซีดดูว่างเปล่าเลื่อนลอยเเละดำมืดไร้ก้นบึ้งราววังน้ำวนอันสุดหยั่ง ผมสีชมพูซีดเหมือนดวงตาปล่อยสยายตลอดเวลา 

ส่วนสูง/น้ำหนัก ::165/53

ลักษณะนิสัย :: ลาร์วาเป็นคนที่นิ่งเงียบเเละปล่อยรังสีมืดทะมึนช่วยอึดอัดอยู่ตลอดเวลา ชวนให้ไม่น่าเข้าใกล้ ชอบอยู่กับตัวเองเงียบๆ เเละใช้ความคิดมากกว่าการพูด เป็นคนรอบคอบในหลายๆ ความหมาย เช่น รอบคอบในการฆ่าปิดปากเหยื่อ หากรู้สึกชอบหรือถูกใจใครซักคนเเล้ว ความรู้สึกนั้นจะเเปรเปลี่ยนเป็นการอยากฆ่าเเทน เป็นพวกชอบของวิบวับ(?)เวลาเห็นของเเวววาวจะเเอบเอากลับมาใส่ในคอเลคชั่น เเละ 'ดวงตา' ก็ถือเป็นของเเวววาว(?)ในสายตาของลาร์วาด้วยเช่นกัน  นอกจากการสะสมของเเวววาวเเล้วนิสัยอีกอย่างหนึ่งคือ การสะสมหนังหน้ามนุษย์ (เธอจะค่อยๆเลาะหนังเหยื่อผู้โชคร้ายอย่างใจเย็นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เเละกระชากหนังหน้าทั้งเเผ่นออกมาทีเดียว) เมื่อได้หนังหน้าที่ต้องการมาเเล้ว เธอจะเอาไปทำความสะอาดเเละเอามาตอกตะปูขึงไว้ในห้อง พร้อมจ้องมองเหมือนจะยิ้ม เป็นคนที่ไม่ค่อยชอบออกเเรงมากนัก ประมาณว่าเป็นพวกตามเก็บงานหลังจากที่คนอื่นอาละวาดจนเละมากกว่า เป็นคนที่ชอบฟังเสียงกรีดร้องของเหยื่อราวกับว่ากำลังฟังเพลงของบีโธเฟ่น ถึงขนาดเอาผ้าปูปิกนิกเเละชุดชงชามานั่งดูการทรมานคนด้วยซ้ำ อาจจะเป็นคนเสนอวิธีทรมานที่โหดกว่าหรือคอยถือป้ายคะเเนนให้การทรมานเเต่ละครั้ง(?)คล้ายกรรมการที่ตัดสินการเเข่งขันกีฬาซักประเภท เห็นเเบบนี้ก็รักต้นไม้เเละชอบชานะ นะ ดูเหมือนว่านอกจากการควักลูกตากับเลาะหนังหน้าคนจะมีการปลูกต้นไม้เเละชงชานี่เเหละที่จะช่วยทำให้รังสีทะมึนของลาร์วาจางหายไปได้เเม้จะเพียงชั่วครู่ก็ตาม เป็นคนที่พยายามทำตัวเป็นพี่สาวที่ดี คอยดูเเลบรรดาผู้ถือสลักเเบบเงียบๆ เเละคิดว่าคนอื่นจะไม่รู้ว่าเป็นตัวเอง (ถึงเเม้ว่าจะเเอบมองอยู่ไม่ไกลหลังจากวางของขวัญทิ้งไว้ให้ก็ตาม) ชอบนั่งฟังเรื่องราวปัญหาชีวิตของเหยื่อ(?)ก่อนตาย ปัญหาชีวิตของผู้คนเหมือนหนังฟอร์มยักษ์สำหรับลาร์วา เธออาจจะมองคนเล่าด้วยสายตานิ่งเฉยหรือเคี้ยวป็อบคอร์นไปด้วยสีหน้าไม่เเสดงอารมณ์ราวหุ่นยนต์ เมื่อฟังปัญหาของเหยื่อเสร็จก็จะตบบ่าเเปะๆ(?)เเละลงมือเลาะหนังหน้าเเบบปราณีคือการทำเเบบรวดเร็ว นี่ในกรณีที่ลาร์วาไม่โดนกวนประสาท เเต่ในกรณีเหยื่อกวนประสาท คนที่มีภูมิต้านทานต่อการกวนตีนต่ำติดดินเเบบเธอจะจัดให้เเบบวีไอพีคือเลาะหนังทั้งตัวให้เลย--- 

ลักษณะการพูดจา :: ไม่ค่อยจะพูดมากนัก เเต่เวลาพูดน้ำเสียงจะเย็นเยียบไม่เเสดงอารมณ์ น้ำเสียงไร้ทำนองสูงต่ำราวหุ่นยนต์หรือคนที่ไร้จิตใจ เเทนตัวเองว่า 'ดิฉัน' เเทนคนอื่นว่า 'คุณ' เเต่กับต้นไม้เเละบรรดาของสะสมของตัวเองจะเเทนตัวเองว่า 'ลาร์วา' เเละเเทนบรรดาต้นไม้กับของสะสมด้วย 'หนูๆ' หรือไม่ก็เรียกด้วยชื่อที่ตัวเองตั้งให้

ตัวอย่างการพูด

"ดิฉันอยากจะฟังเรื่องราวของคุณค่ะ"

"....."

"ดิฉันจะลอกหนังของคุณออกมาอย่างเบาที่สุดค่ะ"

"จิบชาอังกฤษหอมกรุ่น...เคล้ากับเสียงกรีดร้องนี่เยี่ยมจริงๆค่ะ ลองมั๊ยคะ?"

"วันนี้หนูๆของลาร์วาก็ยังเขียวชอุ่มเหมือนเคยเลยนะคะ..."

ประวัติ :: ตั้งเเต่ลาร์วาจำความได้ เธอก็เป็นเด็กข้างถนน..สกปรก ไร้คนเหลียวเเล เเละหิวโหย เธอไม่เคยสัมผัสสิ่งที่เรียกว่าความอบอุ่นหรือความรัก ในโลกของคนข้างถนนเเค่ขนมปังเเข็งๆขึ้นราเเละใกล้บูดก้อนเดียวก็มีค่าพอให้เหล่าคนข้างถนนเเย่งชิงกัน ลาร์วาเติบโตในสังคมเเบบนั้นด้วยตัวคนเดียว มองดูเพื่อนพ้องเด็กข้างถนนตาย บ้างตายเพราะเจ็บป่วย บ้างตายเพราะอุบัติเหตุ บ้างตายด้วยฝีมือคน นั่นทำให้จิตใจของลาร์วาด้านชาเเละไร้ความรู้สึก ลาร์วาหัดลักเล็กขโมยน้อยโดยการเเสร้งทำเป็นโสเภณีเด็กตามท่าเรือ คอยหลอกล่อพวกลูกเรือ (ตรงนี้ผปค.เอามาจากคาริบดิสที่ชอบโจมตีพวกลูกเรือด้วยน้ำวน---ผปค.ตีน้ำวนเป็นวังวนราคะ(?)เลยให้ลาร์วาเเสร้งเป็นโสเภณีเด็กหลอกพวกลูกเรือครับ) จนกระทั่งเธอเจอกับชายหนุ่มลึกลับคนนึง เขาเล็งเห็นเเววของลาร์วา พาเธอขึ้นเรือไปยังสมาคมนักฆ่า ที่นั่นสอนเธอให้ใช้ความคล่องตัวเเละพรสวรรค์ที่ติดตัวเธอให้เป็นประโยชน์ ทำให้เธอคุ้นชินกับการฆ่าเเละวิธีการปลอมเเปลงตัว  ทำให้ลาร์วาถือว่าองค์กรนั่นคือบ้านของเธอ เเละยังคงสีหน้าเรียบเฉยราวใส่หน้ากากมานับเเต่นั้น

อาวุธ :: เคียว           

ชุดประจำตัว :: (ชุดที่ใส่ประจำค่ะ ขอภาพด้วยก็ดี)

พลังหลัก/พลังรอง ::พลังหลัก: Echokinesis(สามารถเลียนแบบการเคลื่อนไหวของผู้อื่นได้ไม่ผิดเพี้ยนจากการมองเห็น รวมไปถึงการปลอมเเปลงเป็นบุคคลอื่นอย่างง่ายดายราวกับใส่หน้ากาก) /พลังรอง : ฟองสบู่ 

ประเภทของพลัง :: ระยะกลาง 

ชอบ :: ของเเวววาว,ลูกตา,ผิวหน้าคน,ต้นไม้,ชา

ไม่ชอบ/เกลียด ::คนกวนประสาท,เครื่องดื่มเเอลกอฮอลล์,ความวุ่นวาย

กลัว/แพ้ :: กลัว: เสียงฟ้าผ่า จะชะงักเเละตัวเเข็งทื่อราวกับถูกสตาฟ์ไว้ ดวงตาเลื่อนลอยเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย /เเพ้ เครื่องดื่มเเอลกอฮอลล์ :กินเเล้วจะอ้วกออกมาไม่หยุดเเละปวดท้อง

งานอดิเรก :: ปลูกต้นไม้,ชงชา,ทำความสะอาดของสะสมเช่นหนังหน้าที่ถูกตอกตะปูไว้เเละลูกตาในโหลดอง,นั่งฟังเสียงกรีดร้องของเหยื่อที่อัดไว้(?)

เพิ่มเติม ::-ลาร์วาจะยอมปราณีกับคนที่เล่าประวัติชีวิตได้ดราม่าก่อนจะถูกนางฆ่า(?)

              -ลาร์วาเกือบโดนข่มขืนตอนยังอยู่ริมถนน ทำให้เธอรู้สึกเกร็งๆเมื่ออยู่กับผู้ชายตามลำพัง (ยกเว้นตอนลงมือกับเหยื่อ เธอไม่เเคร์เเม้ว่าจะเพศอะไรขอเเค่มีตาสวยๆกับหนังหน้าน่าสัมผัสก็พอ)

              -ลาร์วาเรียกคนที่พาเธอไปองค์กรนักฆ่านั้นว่า 'คุณพ่อ' เเละเคารพเทิดทูนคนคนนั้นเหนือสิ่งอื่นใด