รังเก็บของของจิ้งจอก

ลำดับตอนที่ #32 : เกวนโดลิน เเคชเชอร์ (Gwendolyn Catcher):หญิงสาวผู้จริงจังกับเเผนการ

Application

[เฉพาะตัวเอก]

" คนพวกนั้นน่ะ...มิตรภาพพวกนั้นน่ะ..ทั้งๆที่คิดว่าลืมไปอาจจะดีกว่าเเล้วเเท้ๆ "

ชื่อ-นามสกุล : เกวนโดลินน์ เเคชเชอร์  (Gwendolyn Catcher)

ชื่อเล่น : เกวน (Gwen)

เพศ :หญิง

ปัจจุบันอยู่ประเทศอะไร : เนเธอร์เเลนด์ 

อายุ : 19

รูปร่างหน้าตา : ใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตาสีมรกต ผมสีน้ำตาลดำนั้นมักจะถูกมัดรวบไว้เสมอเพื่อให้ทะมัดทะเเมง ผิวสีขาวอมชมพูอย่างคนสุขภาพดี ไม่ขาวซีดจนน่ากลัว สูงประมาณ 170 หนักประมาณ 55 ทำให้ดูผอมสูงเพรียวดูดีใช้ได้ 

นิสัย :นิสัยเหมือนพี่สาวที่คอยดูเเลทุกคน ขี้เป็นห่วงเเละเอาใจใส่คนอื่นอยู่เสมอ ใจเย็นเเม้ในสถาณการณ์ขับคัน(จะใจเย็นเมื่อเเผนที่เธอวางไว้สำเร็จไปได้ด้วยดีเท่านั้น )เเละค่อนข้างจะวางเเผนการณ์เก่ง เมื่อพูดถึงเพื่อนๆที่เหลือดวงตาจะหม่นลงอย่างเห็นได้ชัดเเละบรรยากาศรอบตัวเธอจะเต็มไปด้วยความเศร้า เป็นคนไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคเเต่ก็เป็นคนที่คำนึงถึงผลเสียที่จะได้ถึงการเผชิญหน้ากับอุปสรรคนั้นด้วย ค่อนข้างจริงจังกับชีวิต ดังนั้นเมื่ออะไรที่ไม่ได้ตามเเผนที่วางไว้จะระเบิดอารมณ์ออกมาทันที เเละจะเหวี่ยงไปหมด เเต่ใช้เวลาไม่นานก็จะปรับอารมณ์ให้คงที่ได้ถ้าได้ร้องไห้ออกมาหรือได้รับอ้อมกอดจากใครซักคน เรียกได้ว่าข้อเสียของเธอคือ รับไม่ได้ถ้ามีอะไรผิดเเผนหรือทำลายเเผนที่วางไว้ของเธอจนเหวี่ยง (สติเเตกด้วยล่ะ---)เเละพาลไปทั่วนั่นเอง นอกจากนี้เธอยังเป็นคนเที่ยวกลางคืน สูบบุหรี่เเละดื่มเหล้าราวกับเป็นน้ำเปล่า เเต่ก็ควบคุมสติได้ ที่จริงที่เธอคอยดูเเลทุกคนไม่ใช่อะไร ส่วนนึงเพราะเธออยาก มีสิทธิ์สั่งสอนเเละคอยบังคับคนอื่นที่อยู่ใต้อำนาจหรือที่ด้อยกว่า  ค่อนข้างเก็บกดเล็กน้อยเเละไม่ชอบให้ใครมาสั่งการหรือจู้จี้กับตัวเอง เเม้ว่าตัวเองจะชอบบังคับคนอื่นก็ตาม เมื่อไม่พอใจก็จะระบายอารมณ์ด้วยการขว้างปาสิ่งของหรือทำร้ายสิ่งที่อยู่ใกล้มือที่สุด เสร็จเเล้วก็จะได้สติเเละคิดได้ จะเริ่มขอโทษเเละอ้อนวอนไม่ให้ทุกคนทิ้งเธอ เพราะตอนเด็กๆ เธอถูกจับไปขังในห้องเเคบๆเป็นเวลาห้าวันเพราะทำนิสัยชอบสั่งสอนเเละบงการคนอื่น  ที่จริงเเล้วเกวนทำไปเพราะเเค่อยากมีตัวตนในการสั่งคนอื่นบ้างเท่านั้นเอง....เพราะเมื่อก่อนเป็นคนที่ทำตามคำสั่งคนอื่นเสมอ เมื่อมีโอกาสจึงไม่รอช้าที่จะเเสร้งทำตัวให้เป็นผู้สั่งการคนอื่นเพื่อสร้างการมีตัวตนให้กับตัวเอง....

ลักษณะการพูด : เเทนตัวเองว่าฉัน เเละใช้เเทนคนอื่นว่านาย/เธอ เเต่ถ้าเอ็นดูใครมากๆ จะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเเละเเทนตัวเองว่า 'พี่' 

เวลาปกติ: "ฉันว่าเธอก็พูดถูกนะ..."

เวลาวีนเเตก(?): "ทำไมไม่ทำตามเเผนที่วางไว้!!! เเผนของฉันมันไม่ควรผิดพลาด! เเผนของฉันมันไร้ช่องโหว่เเท้ๆ!"

เวลาเอ็นดูใครมากๆ  "พี่ว่าน้องใส่โบว์อันนี้เเล้วน่ารักมากๆเลยล่ะ"

เวลาเศร้า : "ฉัน...ฮึก..ฉันขอโทษ ฉันผิดเอง...ได้โปรด อย่าไปจากฉันเลยนะ...ขอร้อง "

เวลาเขิน: "อ..ออกไปห่างๆฉันนะ เจ้าบ้า!"

ของที่ชอบ :  เสียงเพลง เมื่อได้ยินจะยิ้มออกมาเเล้วโคลงหัวไปตามเสียงดนตรี , เด็กน้อยน่ารัก เมื่อเห็นเเล้วจะดี๊ด๊าเเล้วใช้เสียงน่ารักๆคุยกับเด็กเเละเเทนตัวเองว่าพี่ 

ของที่เกลียด :  เเมลง เมื่อเห็นเเล้วต้องเข้าไปกระทืบซ้ำๆให้ตายคาเท้า หรือไม่ก็หาอะไรมาทุบ 

แพ้ :  ฝุ่น เมื่อสูดดมฝุ่นเข้าไปจะจามไม่หยุดเเละจมูกเเดงจนน่าขำ ถ้าฝุ่นโดนเนื้อตัวก็จะคันมาก 

งานอดิเรก :ฟังเพลง,นอน

เพิ่มเติม :-เป็นคนที่หลับเเล้วจะตื่นไวมาก เพราะมักจะรู้ถึงสิ่งผิดปกติรอบตัวเสมอ 

               -เวลาเขินเเล้วน่าเเกล้ง (?)

               -เมื่อไม่มีบุหรี่ชอบเเก้ด้วยการอมลูกอม หรือกินของหวานๆ

สัมภาษณ์ตัวละคร [ตัวตัดสินว่าจะได้บทนี้หรือเปล่า]

(ตัวละครตอบ)

ถาม : ขอถามข้อเดียวค่ะ คุณคิดยังไงกับเพื่อนอีก 9 คนของคุณค่ะ  อยากจะให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม

หรือเปล่า? ถ้าอยากคุณคิดว่าคุณจะทำยังไงให้สายสัมพันธ์ของพวกคุณกลับมาเป็นแบบเดิม

ตอบ : "อืม...ถึงเเม้อยากจะลืมก็เถอะนะ..เเต่ว่าพวกนั้นน่ะเป็นคนที่ดีเเละสร้างความทรงจำที่ทำให้ฉันยิ้มได้เสมอเลย เมื่อก่อนพวกเราน่ะ..เเม้จะเผชิญอะไรกี่ครั้งก็ยังเป็นเพื่อนกัน เรียกได้ว่าเป็นกลุ่มคนที่ฉันสามารถเรียกได้เต็มปากเลยล่ะว่าคือมิตรภาพ...เเต่ตอนนี้..." หญิงสาวเม้มปากเเน่น เเล้วก้มหน้าลงเพื่อไม่ให้ผู้ถามเห็นสีหน้าของตนเอง  ก่อนจะตอบคำถามหลัง---"อยากสิ..ฉันน่ะ อยากให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม ตลกเนอะ...ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะลืมให้ได้เเท้ๆ...เเต่ก็ยังอยากจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม..วิธีน่ะหรอ? ฉันไม่รู้หรอก เเต่ฉันคิดว่านะถ้าเปิดใจคุยกัน ระบายความในใจ หรือมีอุปสรรคให้ทุกคนช่วยเหลือกัน น่าจะทำให้ทุกคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้บ้าง...เเค่เพียงเล็กน้อยก็ยังดี..." เงยหน้ามองผู้ถามด้วยดวงตาสีมรกตที่ฉายเเววหม่นหมองระคนปวดร้าว ก่อนจะยิ้มเศร้าๆออกมา 

คุยกับผปค.

สวัสดีค่ะไรท์ชื่อมัดหมี่ ผปค.ชื่ออะไรค่ะ

-ฟ็อกซ์เทลครับ เรียกฟ็อกซ์ก็ได้ #ครับ 

ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ?

-ชอบเเนวเเบบนี้ครับ เเล้วก็ช่วงนี้อยากจะลองเอาลูกๆมาเป็นส่วนนึงของนิยายบ้างครับ

ขอย้ำผปค.อีกครั้งนะคะว่าตรงสัมภาษณ์ตัวละครคือตัวตัดสินจริงๆว่าจะติดบทนี้หรือเปล่า

เพราะฉะนั้นตรวจสอบให้ดีเพื่อผลประโยชน์ของผปค.เองนะคะ

-ครับผม---

มีอะไรอยากจะบอกไรท์ไหมคะ?

-ยังไงก็อยากให้ไรท์ลองรับเอาลูกสาวผมเข้าไปอยู่ในใจดู ลูกสาวผมน่ารักนะ--- ยังไงก็ตาม ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของไรท์ ผมยอมรับการตัดสินใจของไรท์ครับ ยังไงก็ จะรอติดตามนิยายนะครับ สู้ๆ 

ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ

-ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านใบสมัครลูกผมเช่นกันครับ!