ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ (ภาค 1 โลกไกอา)
บทนำ (ภาค 1 โลกไกอา)
...............................
ยามค่ำคืนวันหนึ่งที่แสนเงียบสงบ ประกอบกับลมพัดความเย็นในฤดูหนาว ส่งผลทำให้บรรยากาศรอบๆ เย็นจัด ซึ่งไม่มีผู้ใดที่คิดจะกล้าออกมานอกบ้านของตน มีแต่นอนหลับด้วยความสงบกับภายในบ้านที่แสนจะอบอุ่น แต่หารู้ไม่ว่า มีเด็กหญิงคนหนึ่ง รูปร่างท่าทางอ้อนแอ้น ออนระชอน ดูน่ารักน่าชัง แต่แล้วดันมีนิสัยไม่สมกับที่เป็นหญิง คือการชอบออกมานอกบ้านตอนกลางคืนเพียงลำพัง นั่นก็เป็นเพราะว่า เด็กหญิงนั่นไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นเด็กชายในร่างเด็กหญิงต่างหาก ส่วนเหตุผลที่เด็กชายชอบออกมานอกบ้านดึกดื่นนั้น ก็ทำไปเพื่อแม่ของตนที่เสียไป การเดินออกมาข้างนอกแล้วมองดวงจันทร์ที่ส่องสว่างไสวในยามค่ำคืน ช่างแลดูงดงามเสียยิ่งกระไร แต่เด็กชายคนนั้นหาคิดไม่อย่างนั้น เด็กชายเอาแต่ระลึกถึงแม่ที่เคยมีชีวิตอยู่เท่านั้น แม่คือผู้มีพระคุณของเขา ถ้าไม่มีแม่ในวันนั้น เขาก็คงไม่มีทางยืนอยู่ตรงนี้ได้แน่นอน คิดแล้วเด็กชายก็เอาแต่ร่ำไห้น้ำตาไหลเจิ่งนองเต็มใบหน้า
"แม่ครับ ผมขอโทษ"
เด็กชายได้แต่สักพูดขอโทษแม่ตนเอง ความผิดพลาดของเขาตั้งแต่วัยเยาว์ ความซุกซนเกินเหตุของเขา ถึงกับทำให้ผู้เป็นแม่ต้องตาย ซึ่งเป็นสิ่งที่เด็กชายหลีกเลี่ยงไม่ได้ เนื่องจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ด้วยความที่เขายังเป็นเด็ก ไม่รู้ประสีประสา เดินออกมาข้างนอกเพียงลำพัง แต่แล้วก็ต้องทำให้เด็กชายตกใจก็คือ มีชายลึกลับสวมชุดดำวิ่งผ่านมายังทางเขา แถมชนเขาจนล้มไม่เป็นท่า
"โถ่เว๊ย! คนกำลังรีบๆอยู่ อ๊ะ! เด็กนี่ ...ดีละ ต้องการคนลองยาอยู่พอดีเลย" ว่าแล้วชายลึกลับก็คว้าตัวเขาขึ้นมาอย่างแรง หมายว่าจะเอาตัวของเขาไปทดลอง
"ปล่อยลูกชายของฉันเดี๋ยวนี้นะ!" เสียงหญิงสาวผู้เป็นแม่ของเด็กชายดังขึ้น หล่อนมาได้ทันจังหวะพอดี "เรื่องอะไรกันละ ยัยโง่!" ชายชุดดำพูดปฎิเสธ แถมทำท่าจะวิ่งหนีด้วยซ้ำ แต่ผู้เป็นแม่กลับหายอมให้ไปง่ายๆมิได้ หล่อนวิ่งเข้าไปดักหน้าชายชุดดำ พลางหยิบมีดคัตเตอร์ที่ติดตัวเอาไว้ขึ้นมา
"ปล่อยลูกชายของฉันซะ! ไม่งั้นเจอดีแน่" หล่อนขู่เสียงดัง ในมือกำมีดคัตเตอร์สั่นไปมาด้วยความกลัว ...กลัวว่าหล่อนจะต้องเสียลูกชายไปเพียงเพราะชายลึกลับคนนี้ ชายลึกลับได้ยินถึงกับแสยะยิ้มพร้อมกับหัวเราะเสียงดังลั่น
"เอาเลยสิ! เข้ามาเลย"
ชายลึกลับพูดจบ หญิงสาวก็ก้าวเท้าเข้ามาช้าๆ "เป็นอะไรไปละ ไม่อยากได้ตัวลูกชายแล้วหรือไง" ชายลึกลับชุดดำกล่าวเย้ยหยัน ถึงแม้หล่อนจะกลัวชายคนนี้มากๆ แต่ก็ต้องทำใจไม่ให้กลัว เนื่องจากความเป็นแม่บังก่อให้เกิดความกล้า กล้าที่จะยอมแลกชีวิตกับลูก เพื่อให้ลูกชายมีชีวิตรอดได้ต่อไป
"แม่ฮับ"
เสียงเด็กชายร้องเรียกหามารดา ด้วยความที่ยังไร้เดียงสากับอายุที่เพิ่งจะห้าขวบเศษ ได้แต่รำพึงโดยที่ร่างกายขยับมิได้ เสียงเรียกร้องของเด็กน้อย ถึงกับทำให้ใจของผู้เป็นแม่สั่น ห่วงหาอาธรณ์อยากได้ลูกคืนสุดๆ และแล้วหล่อนก็ตัดสินใจจากที่เดินช้า กลับเป็นวิ่งเข้าใส่ชายลึกลับได้ความรวดเร็ว หวังจะยื้อแย่งลูกชายให้จงได้ ส่วนทางด้านชายลึกลับ เมื่อเห็นว่าหญิงสาววิ่งเข้ามา จึงใช้อาวุธคมมีดที่ซ่อนไว้ แทงใส่เข้าที่ท้องของหญิงสาว
"สวบ!!"
จากนั้นอาวุธที่แทงก็กลับมีเลือดของหญิงสาวไหลออกมา ชายลึกลับแทงเสร็จก็ก้าวเท้าถอยออกมามอง ใบหน้าของผู้เป็นแม่ซีด มือกุมขมับที่ท้อง "ฮึ! เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับคนอย่างฉัน" ชายลึกลับกล่าวเสียงเย็น หญิงสาวรู้ตัวแล้วว่าจะต้องตาย จึงตะโกนเสียงร้องให้คนช่วย
"ใครก็ได้ ช่วยด้วย!"
ความหวังของหญิงสาวเป็นผล มีคนได้ยินเสียงของหล่อน ชายลึกลับสบถเล็กน้อยกับความหวังริบรี่ที่จะนำตัวเด็กชายไปทดลองยา "เอาวะ! ไม่ได้ลองยาก็ช่างหัวมัน แต่เรื่องอะไรที่จะปล่อยให้ไปดีโง่ๆกันละ" ชายลึกลับชุดดำกล่าวอย่างขวัญเสีย รีบนำตัวเด็กชายวางลงพื้น
"เฮ้! เจ้าหนู ไหนๆก็ไม่ได้ลองยาของฉันแล้ว ฉันจะให้สิ่งหนึ่งไปแทนละกัน" สิ้นวาจาของชายลึกลับ
ดวงจันทร์สีเหลืองนวลที่เคยส่องสว่างบนท้องฟ้ากลับเป็นสีแดงราวกับเลือดแลดูน่ากลัว ประกอบกับเสียงพูดของชายลึกลับคล้ายกับร่ายเวทย์ดังขึ้น "ในนามตัวแทนของยมฑูต ข้าขอสาปแช่งต่อหน้าฟ้าดิน พระจันทร์สีเลือด จงสาปแช่งให้เด็กชายผู้นี้เป็นครึ่งชายในเวลากลางวัน และครึ่งหญิงในเวลากลางคืนด้วยเถิด"
สิ้นวาจาของชายลึกลับชุดดำ คำสาปแช่งนั้นเป็นจริง เด็กชายตรงหน้าที่ยังคงรูปร่างเดิมกลับเปลี่ยนไปทีละนิดๆ จนกระทั่งกลายเป็นเด็กหญิง แม้ว่าผู้เป็นแม่ที่ยังคงเห็นเหตุการณ์นี้มาตลอด ถึงกับต้องอึ้งตะลึงไปในทันที ลูกชายของหล่อนเป็นผู้หญิงไปแล้ว
"เฮ้อ! เสร็จสิ้นเสียที ขอตัวไปก่อนละ"
เมื่อชายลึกลับพอใจกับผลงานก็รีบวิ่งหนีไปทันที เหลือแต่หญิงสาวที่บาดเจ็บเจียนใกล้ตายเต็มแก่ หล่อนค่อยคลานไปหาลูกชายของตนอย่างอยากลำบาก
"ลูกแม่ มาหาแม่ทีสิ "
พอรู้ตัวว่าไปไม่ไหว จึงเรียกลูกชายของหล่อนให้เดินเข้ามาหา
"ฮือๆๆ แม่เลือดไหลเต็มตัวแม่ไปหมดเลย" เด็กชายร้องไห้ทันทีที่เห็นเลือดของแม่ตัวเอง "ไม่เอาน่าคนเก่ง อย่าร้องไห้สิ แค่กๆ ดูสิ ร้องไห้จนตาบวมเลยเชียว เดี๋ยวไม่หล่อนะ"
หญิงสาวพูดปลอบใจลูกตัวเองแต่ก็ไร้ผล ยิ่งพูดยิ่งร้องไห้ สักพักหล่อนก็ทนไม่ไหวกับพิษบาดแผลที่ถูกแทง โอกาสสุดท้ายที่หล่อนจะได้เห็นหน้าลูกชายก็เลือนลางเต็มที
"แม่ขอโทษด้วยนะ ที่อยู่ดูแล....ลูก...ไม่....ได้..." หล่อนฝืนพูดกับลูกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ลมหายใจจะหยุดลง มือเรียวสวยของผู้เป็นแม่ที่เคยจับใบหน้าของลูกชายก็ต้องร่วงหล่นลงพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง
"แม่!!!! แม่ฮับ!! ฮือๆๆๆๆ"
เสียงร้องไห้ของเด็กชายเมื่อรู้ว่าแม่ของตนตายไปแล้วก็ดังขึ้นไปทั่วบริเวณนั้น
....................................
จบ บทนำ
...............................
ยามค่ำคืนวันหนึ่งที่แสนเงียบสงบ ประกอบกับลมพัดความเย็นในฤดูหนาว ส่งผลทำให้บรรยากาศรอบๆ เย็นจัด ซึ่งไม่มีผู้ใดที่คิดจะกล้าออกมานอกบ้านของตน มีแต่นอนหลับด้วยความสงบกับภายในบ้านที่แสนจะอบอุ่น แต่หารู้ไม่ว่า มีเด็กหญิงคนหนึ่ง รูปร่างท่าทางอ้อนแอ้น ออนระชอน ดูน่ารักน่าชัง แต่แล้วดันมีนิสัยไม่สมกับที่เป็นหญิง คือการชอบออกมานอกบ้านตอนกลางคืนเพียงลำพัง นั่นก็เป็นเพราะว่า เด็กหญิงนั่นไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นเด็กชายในร่างเด็กหญิงต่างหาก ส่วนเหตุผลที่เด็กชายชอบออกมานอกบ้านดึกดื่นนั้น ก็ทำไปเพื่อแม่ของตนที่เสียไป การเดินออกมาข้างนอกแล้วมองดวงจันทร์ที่ส่องสว่างไสวในยามค่ำคืน ช่างแลดูงดงามเสียยิ่งกระไร แต่เด็กชายคนนั้นหาคิดไม่อย่างนั้น เด็กชายเอาแต่ระลึกถึงแม่ที่เคยมีชีวิตอยู่เท่านั้น แม่คือผู้มีพระคุณของเขา ถ้าไม่มีแม่ในวันนั้น เขาก็คงไม่มีทางยืนอยู่ตรงนี้ได้แน่นอน คิดแล้วเด็กชายก็เอาแต่ร่ำไห้น้ำตาไหลเจิ่งนองเต็มใบหน้า
"แม่ครับ ผมขอโทษ"
เด็กชายได้แต่สักพูดขอโทษแม่ตนเอง ความผิดพลาดของเขาตั้งแต่วัยเยาว์ ความซุกซนเกินเหตุของเขา ถึงกับทำให้ผู้เป็นแม่ต้องตาย ซึ่งเป็นสิ่งที่เด็กชายหลีกเลี่ยงไม่ได้ เนื่องจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ด้วยความที่เขายังเป็นเด็ก ไม่รู้ประสีประสา เดินออกมาข้างนอกเพียงลำพัง แต่แล้วก็ต้องทำให้เด็กชายตกใจก็คือ มีชายลึกลับสวมชุดดำวิ่งผ่านมายังทางเขา แถมชนเขาจนล้มไม่เป็นท่า
"โถ่เว๊ย! คนกำลังรีบๆอยู่ อ๊ะ! เด็กนี่ ...ดีละ ต้องการคนลองยาอยู่พอดีเลย" ว่าแล้วชายลึกลับก็คว้าตัวเขาขึ้นมาอย่างแรง หมายว่าจะเอาตัวของเขาไปทดลอง
"ปล่อยลูกชายของฉันเดี๋ยวนี้นะ!" เสียงหญิงสาวผู้เป็นแม่ของเด็กชายดังขึ้น หล่อนมาได้ทันจังหวะพอดี "เรื่องอะไรกันละ ยัยโง่!" ชายชุดดำพูดปฎิเสธ แถมทำท่าจะวิ่งหนีด้วยซ้ำ แต่ผู้เป็นแม่กลับหายอมให้ไปง่ายๆมิได้ หล่อนวิ่งเข้าไปดักหน้าชายชุดดำ พลางหยิบมีดคัตเตอร์ที่ติดตัวเอาไว้ขึ้นมา
"ปล่อยลูกชายของฉันซะ! ไม่งั้นเจอดีแน่" หล่อนขู่เสียงดัง ในมือกำมีดคัตเตอร์สั่นไปมาด้วยความกลัว ...กลัวว่าหล่อนจะต้องเสียลูกชายไปเพียงเพราะชายลึกลับคนนี้ ชายลึกลับได้ยินถึงกับแสยะยิ้มพร้อมกับหัวเราะเสียงดังลั่น
"เอาเลยสิ! เข้ามาเลย"
ชายลึกลับพูดจบ หญิงสาวก็ก้าวเท้าเข้ามาช้าๆ "เป็นอะไรไปละ ไม่อยากได้ตัวลูกชายแล้วหรือไง" ชายลึกลับชุดดำกล่าวเย้ยหยัน ถึงแม้หล่อนจะกลัวชายคนนี้มากๆ แต่ก็ต้องทำใจไม่ให้กลัว เนื่องจากความเป็นแม่บังก่อให้เกิดความกล้า กล้าที่จะยอมแลกชีวิตกับลูก เพื่อให้ลูกชายมีชีวิตรอดได้ต่อไป
"แม่ฮับ"
เสียงเด็กชายร้องเรียกหามารดา ด้วยความที่ยังไร้เดียงสากับอายุที่เพิ่งจะห้าขวบเศษ ได้แต่รำพึงโดยที่ร่างกายขยับมิได้ เสียงเรียกร้องของเด็กน้อย ถึงกับทำให้ใจของผู้เป็นแม่สั่น ห่วงหาอาธรณ์อยากได้ลูกคืนสุดๆ และแล้วหล่อนก็ตัดสินใจจากที่เดินช้า กลับเป็นวิ่งเข้าใส่ชายลึกลับได้ความรวดเร็ว หวังจะยื้อแย่งลูกชายให้จงได้ ส่วนทางด้านชายลึกลับ เมื่อเห็นว่าหญิงสาววิ่งเข้ามา จึงใช้อาวุธคมมีดที่ซ่อนไว้ แทงใส่เข้าที่ท้องของหญิงสาว
"สวบ!!"
จากนั้นอาวุธที่แทงก็กลับมีเลือดของหญิงสาวไหลออกมา ชายลึกลับแทงเสร็จก็ก้าวเท้าถอยออกมามอง ใบหน้าของผู้เป็นแม่ซีด มือกุมขมับที่ท้อง "ฮึ! เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับคนอย่างฉัน" ชายลึกลับกล่าวเสียงเย็น หญิงสาวรู้ตัวแล้วว่าจะต้องตาย จึงตะโกนเสียงร้องให้คนช่วย
"ใครก็ได้ ช่วยด้วย!"
ความหวังของหญิงสาวเป็นผล มีคนได้ยินเสียงของหล่อน ชายลึกลับสบถเล็กน้อยกับความหวังริบรี่ที่จะนำตัวเด็กชายไปทดลองยา "เอาวะ! ไม่ได้ลองยาก็ช่างหัวมัน แต่เรื่องอะไรที่จะปล่อยให้ไปดีโง่ๆกันละ" ชายลึกลับชุดดำกล่าวอย่างขวัญเสีย รีบนำตัวเด็กชายวางลงพื้น
"เฮ้! เจ้าหนู ไหนๆก็ไม่ได้ลองยาของฉันแล้ว ฉันจะให้สิ่งหนึ่งไปแทนละกัน" สิ้นวาจาของชายลึกลับ
ดวงจันทร์สีเหลืองนวลที่เคยส่องสว่างบนท้องฟ้ากลับเป็นสีแดงราวกับเลือดแลดูน่ากลัว ประกอบกับเสียงพูดของชายลึกลับคล้ายกับร่ายเวทย์ดังขึ้น "ในนามตัวแทนของยมฑูต ข้าขอสาปแช่งต่อหน้าฟ้าดิน พระจันทร์สีเลือด จงสาปแช่งให้เด็กชายผู้นี้เป็นครึ่งชายในเวลากลางวัน และครึ่งหญิงในเวลากลางคืนด้วยเถิด"
สิ้นวาจาของชายลึกลับชุดดำ คำสาปแช่งนั้นเป็นจริง เด็กชายตรงหน้าที่ยังคงรูปร่างเดิมกลับเปลี่ยนไปทีละนิดๆ จนกระทั่งกลายเป็นเด็กหญิง แม้ว่าผู้เป็นแม่ที่ยังคงเห็นเหตุการณ์นี้มาตลอด ถึงกับต้องอึ้งตะลึงไปในทันที ลูกชายของหล่อนเป็นผู้หญิงไปแล้ว
"เฮ้อ! เสร็จสิ้นเสียที ขอตัวไปก่อนละ"
เมื่อชายลึกลับพอใจกับผลงานก็รีบวิ่งหนีไปทันที เหลือแต่หญิงสาวที่บาดเจ็บเจียนใกล้ตายเต็มแก่ หล่อนค่อยคลานไปหาลูกชายของตนอย่างอยากลำบาก
"ลูกแม่ มาหาแม่ทีสิ "
พอรู้ตัวว่าไปไม่ไหว จึงเรียกลูกชายของหล่อนให้เดินเข้ามาหา
"ฮือๆๆ แม่เลือดไหลเต็มตัวแม่ไปหมดเลย" เด็กชายร้องไห้ทันทีที่เห็นเลือดของแม่ตัวเอง "ไม่เอาน่าคนเก่ง อย่าร้องไห้สิ แค่กๆ ดูสิ ร้องไห้จนตาบวมเลยเชียว เดี๋ยวไม่หล่อนะ"
หญิงสาวพูดปลอบใจลูกตัวเองแต่ก็ไร้ผล ยิ่งพูดยิ่งร้องไห้ สักพักหล่อนก็ทนไม่ไหวกับพิษบาดแผลที่ถูกแทง โอกาสสุดท้ายที่หล่อนจะได้เห็นหน้าลูกชายก็เลือนลางเต็มที
"แม่ขอโทษด้วยนะ ที่อยู่ดูแล....ลูก...ไม่....ได้..." หล่อนฝืนพูดกับลูกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ลมหายใจจะหยุดลง มือเรียวสวยของผู้เป็นแม่ที่เคยจับใบหน้าของลูกชายก็ต้องร่วงหล่นลงพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง
"แม่!!!! แม่ฮับ!! ฮือๆๆๆๆ"
เสียงร้องไห้ของเด็กชายเมื่อรู้ว่าแม่ของตนตายไปแล้วก็ดังขึ้นไปทั่วบริเวณนั้น
....................................
จบ บทนำ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น