คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 11 : คืนที่มีแค่สองเรา
วันนี้ผมออกมาเดินสำรวจวังตามปกติผมก็เจอเฮเลนผมจึงเดินไปคุยกับเธอ เธอบอกผมว่าเธอรู้สึกเบื่อ ผมเลยชวนเธอออกไปเที่ยวและเธอก็ตกลง ผมจัดการปลอมตัวอันสุดแนบเนียนของผมและสั่งทหารให้ไม่ตามไป แต่เหมือนคำร้องนั้นมันจะมากเกินไปหน่อยผมจึงให้พวกทหารแค่บางส่วนตามผมไปได้แต่ต้องอยู่ให้ห่างจากผมทิ้งระยะห่างเอาไว้ไม่ให้เฮเลนรู้ตัวเพราะผมไม่อยากทำให้เฮเลนรู้สึกอึดอัดและผมอยากทำให้เธอรู้สึกสนุก ผมกับเธอเดินเที่ยวรอบๆเมืองเทอเรนกันอย่างสนุกสนาน เราสองคนเดินเที่ยวกันจนเย็น ผมจึงตัดสินใจกะจะพาเธอไปเที่ยวต่ออีกสักหน่อย
“เราไปเที่ยวเกาะคีเซียกันมั้ย?” ในระหว่างที่เรากำลังเดินเล่นในเมืองนั้นผมก็ถามเธอออกไป
“เกาะคีเซียหรอ? อืม... มันเป็นไงอ่ะ?” เฮเลนตอบผมด้วยท่าทางที่ใสซื่อ
“ก็เป็นเกาะธรรมดาๆ ติดทะเล แต่บรรยากาศก็ดีนะ สวยดี” ผมตอบพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เธอ ส่วนเฮเลนก็ได้แต่พยักหน้าตอบรับผม
“แล้วเราจะไปเกาะคีเซียกันยังไงอ่ะ?” เฮเลนถามผม
“ก็นั่งเรือไปไง เธอเมาเรือหรือเปล่า?” ผมถามเฮเลนไป แต่ก็ดีแหละนะที่ผมไม่ได้เมาเรือ
“อ่อ ไม่ๆ ฉันไม่เมาเรือ สบายมากๆ” เฮเลนตอบผมพลางโบกมือเชิงบอกว่าไม่เป็นไร แต่ก็ช่างเถอะเพราะถึงเธอจะเมาเรือผมก็ได้เตรียมยาแก้เมาเรือมาไว้แล้ว
“อ่าดีเลย งั้นเราไปกันเถอะ เดี๋ยวเรือจะหมดซะก่อนนะ” ผมพูดพร้อมกับจับมือเธอแล้วพาเดินไปยังท่าเรือ ผมแอบสงสัยนะว่าเธอจะมีอาการเหมือนผมมั้ย เธอจะรู้สึกว่าหัวใจตัวเองกำลังเต้นเร็วผิดปกติ หน้าก็รู้สึกร้อนผ่าว ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนจะระเบิดเลยละ ผมพาเฮเลนมาถึงที่ท่าเรือและทำการจ่ายเงินค่าตั๋วเรือเรียบร้อย แล้วผมก็พาเธอไปนั่งพักผ่อนเตรียมทริปกันต่อไป
“เหนื่อยมั้ย?” ผมถามเธอออกไป เพราะผมเป็นห่วงเธอ เดินตากแดดมาทั้งวันไม่รู้ว่าจะเหนื่อยล้าหรือมีไข้ ไม่สบาย ปวดหัวหรือเปล่า
“อ่อ ก็นิดหน่อยน่ะ” เฮเลนตอบผมพร้อมกับส่งยิ้มเล็กๆมาให้ผม
“กว่าจะถึงก็อีกราวๆสองชั่วโมง ถ้าเธออยากจะนอนพักก็นอนซบไหล่ฉันได้เลยนะ”ฉันพูดพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างไปให้เฮเลน
“ตลกเลย ไม่มีทางหรอก” เฮเลนพูดพร้อมกับเบ้ปากใส่ผม และเธอก็เขยิบตัวหนีห่างออกจากผม โธ่ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ละ ผมอุตส่าห์หวังดีแท้ๆเลย ผมแอบอมยิ้มให้กับท่าทีของเฮเลนอยู่สักพักและผมก็มองไปยังท้องทะเลที่แสนจะกว้างใหญ่ มองไปยังพื้นที่รอบๆของเรือ และผมก็เจอกับพวกทหาร ผมหันไปยิ้มให้ส่วนพวกเขาก็ก้มคำนับผม และพอผมกลับมามองเฮเลนเธอก็กลับหลับไปแล้ว ผมชะเง้อมองเธออยู่สักพักจึงผลักหัวของเธอลงมาซบที่ไหล่ของผมแทน “โธ่ แล้วก็ทำมาเป็นอวดดี” ผมได้แต่คิดในใจแล้วก็อมยิ้มให้เธอ เธอคงจะเหนื่อยน่าดูเลยละถึงได้เผลอหลับแบบนี้ ผมมองหน้าเฮเลนอยู่สักพักผมก็รู้สึกเหมือนโดนพาเข้าไปอยู่ในห้วงอะไรสักอย่าง ผมได้แต่จ้องมองเธออยู่อย่างนั้นสักพักแล้วก็เผลอหลับตามเธอไปจนได้ เวลาผ่านไปสักพักผมรู้สึกเหมือนมีคนมาสะกิดเรียกผม ผมเลยงัวเงียแล้วก็ตื่น
“พระราชาพะยะคะ เสด็จมาถึงเกาะคีเซียแล้วพะยะคะ” เหล่าทหารก้มคำนับและก็บอกผม
“อือ ขอบใจมาก” ผมพูดกับเหล่าทหาร พอจบการสนทนาทหารทั้งหลายก็ต่างคำนับให้ผมและเดินจากไป ตอนนี้ในเรือคนก็เริ่มทยอยลงกันหมดแล้ว ผมจึงปลุกเฮเลน
“เฮเลนตื่นเถอะ เรามาถึงเกาะกันแล้วนะ” ผมสะกิดเฮเลนและบอกกับเธอ ส่วนตัวเฮเลนเองก็ดูจะงัวเงียอยู่เหมือนกัน
“หื้อ ถึงแล้วหรอ?” เฮเลนถามผมด้วยสภาพที่กึ่งหลับกึ่งตื่น
“อือ ถึงมาสักพักแล้วละ คนเริ่มทยอยลงกันจนจะหมดเรือแล้ว” ผมพูดบอกกับเฮเลน แล้วเธอก็พลางมองไปยังรอบๆตัวเรือ
“อือ งั้นเราไปกันเถอะ” เฮเลนบอกผมพร้อมกับลุกยืนขึ้น ส่วนผมเองก็พาเธอเดินออกไป
“งั้นเราไปหาที่พักกันก่อนแล้วกัน” ผมบอกเฮเลน ความจริงผมตั้งใจไว้อยู่แล้วละว่าจะไปพักอยู่ที่ทรีวา และผมก็พาเฮเลนเดินมาถึงโรงแรมทรีวา
“สวัสดีค่ะ ได้จองห้องเอาไว้หรือเปล่าคะ?” พนักงานต้อนรับเดินมาถามผม
“อ่อ เปล่าครับ” ผมตอบเธอไป
“อ่อค่ะ งั้นคุณลูกค้าต้องการพักที่ห้องแบบไหนคะ? ทางเรามีทั้งหมด 4 ประเภทค่ะ ก็จะมีแบบ Standard, Superior,Deluxe และ Sweet ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าชอบแบบไหนคะ?”พนักงานบอกรายละเอียดเรื่องห้องพักมาให้ผม
“เอาแบบ Superior 2 ห้องค่ะ” เฮเลนพูด
“เอาแบบ Sweet 1 ห้องครับ” ผมก็พูด และเราสองคนก็ดันพูดพร้อมกันอีก
“เอ่อ... ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการแบบไหนกันแน่หรอคะ?” พนักงานดูจะงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า แต่ก็ยังส่งยิ้มแหยๆมาให้ผมเหมือนจะเข้าใจ เพราะผมกับเฮเลนเหมือนคู่รักที่ดูจะยังไม่ลงรอยกันสักเท่าไหร่
“เอาแบบ Sweet 1 ห้องนั่นแหละครับ” ผมรีบชิ่งตอบพนักงานก่อนที่เฮเลนจะตอบ
“งั้นสรุปคุณลูกค้าจองแบบ Sweet 1 ห้องนะคะ ทั้งหมดราคา 2,500 บาทค่ะ”
“ครับ” ผมตอบพนักงานไปและก็หยิบเงินออกมาจ่าย แล้วก็เลยพลางไปมองคนข้างๆ ที่ตอนนี้ดูจะอารมณ์เสียสุดๆ
“ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ” พนักงานพูดกับผมพร้อมกับยื่นบัตรคีย์การ์ดให้ผม ส่วนผมก็พยักหน้ารับและรับคีย์การ์ดมา
“ทำไมนายถึงจองแค่ห้องเดียว?” เฮเลนถามผมด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง
“ก็มันเปลืองไง อีกอย่างเรานอนด้วยกันก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่” ผมตอบเฮเลนหน้าตาย และดูเธอจะไม่พอใจผมหนักขึ้นไปอีก
“เดี๋ยวฉันจ่ายเองก็ได้นิ แล้วอีกอย่างผู้ชายกับผู้หญิงมานอนด้วยกันนี่มันใช่เรื่องหรอ?” เฮเลนพูดกับผมด้วยเสียงที่ดูโกรธเคืองผมอีกตามเคย
“ผมไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า แล้วที่ไม่อยากนอนกับผมเพราะรังเกียจหรอ?” ประโยคสุดท้ายผมพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
“เปล่า ฉันไม่ได้รังเกียจนาย” เฮเลนตอบผมด้วยน้ำเสียงที่ปกติ
“งั้นเราก็นอนด้วยกันได้สิ” ผมพูดจบก็หันไปฉีกยิ้มให้เฮเลน และจับมือเธอพาเดินขึ้นไปยังห้องพัก และเมื่อถึงที่ห้องพักผมก็ลงไปนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้าทันที
“หิวมั้ย?” ผมถามเฮเลนในขณะที่ผมกำลังนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียง
“อืม ก็หิวอยู่นะ” เฮเลนตอบผมในขณะที่กำลังเดินดูรอบๆห้อง
“งั้นเราไปหาอาหารทะเลกินกันมั้ย?” ผมถามเฮเลน ก็แหงละนะมาเที่ยวเกาะเที่ยวทะเลทั้งทีก็ต้องหาอาหารทะเลอร่อยๆกินสิ
“อืม ก็ดี” เฮเลนตอบผม และเธอก็ยังคงเดินดูรอบๆห้อง จับของนู้นนี่นั่นในห้อง ดูไปดูมาเธอก็เหมือนเด็กที่เล่นซนกับของเล่นใหม่
“’งั้นเราไปกันเลยนะ” ผมพูดเสร็จก็ลุกมานั่งที่ปลายเตียงส่วนเฮเลนก็เดินมาหาผม และผมก็จับมือเธอพาเดินออกไปจากห้องพัก ผมเลือกหาร้านอาหารทะเลที่อยู่ใกล้โรงแรมหน่อย ร้านนี้เป็นร้านเล็กๆที่ดูอบอุ่นและน่ารัก ผมกับเฮเลนสั่งอาหารและเราก็นั่งกินกัน พอเรากินเสร็จผมก็เลยพาเฮเลนมาเดินเล่นที่ริมชายหาด
“หายเบื่อหรือยัง?” ผมถามเฮเลนในขณะที่เธอยังคงมองทะเลในยามค่ำคืน
“อืม ไม่เบื่อแล้วละ” เฮเลนตอบผม เธอหันมายิ้มให้ผม
“เธอมีอะไรอยากจะตะโกนใส่ทะเลมั้ย?” ผมถามเฮเลน และที่ผมถามเธอแบบนั้นก็เพราะผมเคยได้ยินมาว่าเวลาที่คนเรารู้สึกทุกข์ใจหรือไม่สบายใจอะไรก็จะมาระบาย ตะโกนใส่ทะเลไม่ก็ที่หน้าผา ผมไม่รู้หรอกนะว่าวิธีนี้มันช่วยให้เรารู้สึกโล่งใจหรือรู้สึกสบายใจขึ้นมาจริงๆหรือเปล่า เพราะผมเองก็ไม่เคยลองทำเหมือนกัน
“ไม่มีนะ แล้วนายละ” เฮเลนพูดกับผม
“ไม่มีเหมือนกัน” ผมตอบเฮเลน
“อ่อ แต่ฉันมีเรื่องที่อยากจะพูดอยู่เรื่องหนึ่งนะ” เฮเลนพูดขึ้นมา
“เรื่องอะไรหรอ?” ผมถามเฮเลน
“ก็เรื่องมังกรนะ ฉันแค่อยากจะบอกว่าฉันไม่คิดอาฆาตมังกรตัวนั้นแล้ว” เฮเลนตอบผม อยู่ๆเธอก็พูดเรื่องมังกรขึ้นมา เธอทำให้ผมรู้สึกชาไปทั้งตัวเลย
“ทำไมอยู่ๆถึงพูดเรื่องมังกรขึ้นมาละ?” ผมถามเฮเลนอออกไปแม้ในใจของผมจะรู้สึกหวาดกลัวก็ตาม
“ก็ไม่มีไรหรอก ฉันแค่อยากพูดใส่ทะเลก็เท่านั้น” เฮเลนตอบพร้อมกับหันมายิ้มให้ผม คำตอบของเฮเลนทำให้ผมรู้สึกโล่งใจไปอย่างหวุดหวิดเลยละ
“เอ้อ จริงสิ อีก 2-3 วันจะมีงานประชุมใหญ่ประจำปี เธอต้องอยู่แต่ในห้องนะ” ผมบอกเฮเลน และเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมอยากบอกเฮเลนมากที่สุด
“ทำไมละ?” เฮเลนถามผมด้วยความสงสัย
“เอ่อ คือ... ฉันเป็นห่วงเธอนะ” ผมตอบเฮเลนไปด้วยเสียงที่ดูแผ่วเบา
“ทำไม? นายกลัวฉันไปสร้างความวุ่นวายให้หรอ?” เฮเลนพูดพร้อมกับเบ้ปากใส่ผม
“เปล่า ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” ผมพยายามจะพูดกับเฮเลน โธ่เธอไม่เข้าใจผมเลย
“ช่างมันเถอะ ฉันจะอยู่เงียบๆไม่รบกวนนายก็แล้วกัน” เฮเลนตอบผมพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ผม ผมกลัวจัง กลัวว่าเธอจะรู้สึกน้อยใจผม
“เหมือนเรามาเดทกันเลยเนอะ” ผมถามเฮเลนออกไปในขณะที่ต่างฝ่ายต่างเงียบกันมาสักพัก
“ก็คงงั้นมั้ง” เฮเลนตอบผมโดยไม่มองหน้าผม ผมคิดว่าเธอคงเขินเพราะผมเห็นเธอหน้าแดงขึ้นมา ผมรู้สึกอยากจะหยิกแก้มเธอมากเลยละ เพราะเธอทำตัวน่ารักเกินไปแล้ว ผมอยากให้เธอทำตัวน่ารักแบบนี้กับผมแค่คนเดียวเท่านั้น
“เรากลับที่พักกันเถอะ ตากลมมากๆเดี๋ยวจะไม่สบายซะเปล่า” ผมบอกกับเฮเลน
“อืม” เฮเลนตอบผม และผมก็พาเธอเดินกลับที่พัก และระหว่างที่กลับนั้นบรรยากาศแถวนี้ก็ดีมาก แสงสีเสียงเพลงมีอยู่ตลอดทาง ผมกับเฮเลนก็เดินกลับพร้อมกับพูดคุยถึงบรรยากาศของเกาะนี้ และไม่นานผมกับเฮเลนก็เดินกลับมาจนถึงที่พัก
“เธอไปอาบน้ำก่อนเถอะ” ผมบอกเฮเลนพร้อมกับยื่นถุงของของเฮเลนส่งไปให้เธอ
“นี่อะไร?” เฮเลนถามผมพลางมองดูรอบๆถุง
“ก็เสื้อผ้าของใช้ที่เธอต้องใช้ไง” ผมตอบเฮเลนผมลงทุนไปถามอะไมน่าเลยนะว่าผู้หญิงเนี่ยเค้าต้องใช้อะไรกันบ้าง
“นายไปซื้อมาตอนไหนอ่ะ?” เฮเลนถามผมพลางหรี่ตามองมาที่ผม
“ก็ไปซื้อตอนหลงกับเธอนั่นแหละ” ผมตอบเฮเลน เธอก็พยักหน้าและเธอก็เลิกสงสัยในตัวผม เฮเลนเดินเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนผมก็เดินไปนั่งพักอยู่ตรงโซฟา
By : Helen
หลังจากที่ฉันรับถุงของต่างๆจากเอบลิสมาฉันก็เดินเข้ามาในห้องน้ำ ฉันเริ่มดูของแต่ละอย่างในถุง มันมีแต่ของที่ผู้หญิงต้องใช้กันจริงๆนั่นแหละ ฉันละไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าไม่บอกฉันว่าจะมาเที่ยวค้างคืน ฉันจะได้เตรียมของมาเองไม่ต้องไปเสียเวลาหาซื้อของ ฉันพยายามไม่คิดอะไรและฉันก็หยิบชุดที่เขาซื้อมาให้ มันเป็นชุดเดรสสั้นสีขาวผ้าชีฟอง ตรงช่วงกลางอกเป็นลายลูกไม้ แขนยาวประมาณข้อศอกแบบตุ๊กตา ฉันว่าผ้ามันนิ่มมากเลยละใส่แล้วคงสบาย และฉันก็หยิบของอื่นๆออกมาอีก และมันก็ทำให้ฉันสงสัยว่า “เค้ารู้ไซส์ฉันได้ยังไง?” หรือเพราะเขาเคยแอบมองฉันเคยวัดงั้นหรอ? โอ๊ยยยย ฉันละสับสน ฉันพยายามจะสลัดความคิดในหัวของตัวเองทิ้งและอาบน้ำแต่งตัวฉันใช้เวลาอยู่สักพัก พอฉันทำทุกอย่างเสร็จจึงเดินออกจากห้องน้ำ และฉันก็เดินไปหาเอบลิสที่กำลังนั่งอยู่เฉยๆบนโซฟา
“เอบลิส ไปอาบน้ำได้แล้ว” ฉันเดินไปสะกิดเอบลิสและพูดกับเขาส่วนเอบลิสเองก็ลุกจากโซฟาและเดินไปหยิบถุงของบนโต๊ะแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนฉันก็เดินเอาถุงของที่ใส่เสื้อผ้าที่ใช้แล้วไปไว้บนโต๊ะ และก็เดินมาที่เตียงนอน ฉันจัดที่นอนของฉันและเอบลิส ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงและก็พลางคิดเรื่องวันนี้เรื่อยเปื่อย ฉันอยากจะบอกเอบลิสนะว่าวันนี้ฉันมีความสุขมาก ฉันชอบเวลาที่ได้อยู่กับเขาสองคน ชอบเวลาที่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน ชอบเวลาที่เอบลิสยิ้ม ฉันชอบทุกๆอย่างที่เป็นตัวของเขา และฉันก็คิดถึงเรื่องต่างๆที่เขาเคยทำให้ฉัน
“ขอบคุณน่ะ ฝันดี” ฉันพูดคำนี้ออกไปถึงแม้เอบลิสเองจะไม่ได้ยินก็ตาม และฉันก็นอนหลับพร้อมกับรอยยิ้มที่มีความสุข
By : Abliss
ตอนนี้ผมเข้ามาอาบน้ำได้สักพักแล้วละ และผมก็นึกถึงเรื่องราวต่างๆของวันนี้ ผมมีความสุขมากเลยนะที่ทำให้เฮเลนยิ้มได้ เหตุผลที่ผมเลือกห้องแบบ Sweet แค่ห้องเดียวก็เพราะว่าผมอยากนอนกับเธอและมันดูเป็นคู่รักที่มาฮันนีมูลกัน ผมอยากเห็นตอนเธอหลับและตื่น การได้อยู่กับคนที่รักตลอดเวลาแบบนี้มันมีความสุขมากที่สุด และในใจลึกๆของผมก็หวังว่าสิ่งที่ผมได้ทำให้กับเธอในวันนี้จะพอชดเชยสิ่งที่ผมเคยทำไม่ดีกับเธอไว้ในอดีต ผมพยายามจะเยียวยาแผลเก่าที่ฝังใจของเธอ ผมขอให้เธอได้เจอแต่ความสุขไม่ต้องทรมานเหมือนที่แล้วมา พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็ออกมาจากห้องน้ำ ผมเดินมายังเตียงนอน และก็เห็นว่าเฮเลนนั้นหลับไปแล้ว ผมยื่นมือไปจับผมของเธอที่บังหน้าบังตาและผมก็ยิ้มให้เธอ ผมจ้องมองเธอตอนหลับอย่างนั้นอยู่สักพักหนึ่งแล้วผมก็ก้มลงจูบบนหน้าผากของเธอ
“ผมรักเธอ เฮเลน” ผมพูดประโยคที่ผมอยากจะบอกเธออีกสักครั้งต่อหน้าเธอ ผมดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เธอใหม่ และผมก็ล้มตัวลงนอนที่เตียงข้างๆเธอ ตอนนี้ผมมีความสุขจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไรเลยละที่ได้นอนข้างๆคนที่ผมรัก
ความคิดเห็น