คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ♖Boy & Beast 1 : พบเจอ ♚
“ฮ่าๆๆ ใจง่ายนัก
แค่โดนข้าขู่นิดหน่อยก็ยอมมาแล้วหรือ นึกว่าจะสนุกมากกว่านี้เสียอีก โถ่
ที่แท้ก็กลัวจะถูกตัดเครื่องยังชีพ” ลีซอลหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเดินไปมาพร้อมสะบัดพัดอย่างอารมณ์ดีเยี่ยงผู้ชนะสิบทิศ
“ใครเล่าจะกล้าปฏิเสธท่านหญิงผู้งดงามเพรียบพร้อมด้วยอำนาจและบารมี”
นางยืดอกอย่างภูมิใจ ไหวใหล่เบาๆ อย่างพอใจ
“แน่ล่ะ ข้าทั้งสวย ทั้งรวย
เจ้าจิ้งจอกนั่นต้องมาคุกเข่าศิโรราบให้ข้าอยู่แล้ว
จะทำเป็นเล่นตัวได้สักกี่น้ำกันเชียว”
“แต่ว่าท่านหญิง
หากเขามาถึงนี่แล้วท่านจะทำเช่นไรกับเขาหรือ”
“ข้าก็จะแก้เผ็ดเจ้านั่นน่ะสิ
กล้ามาลองใจเล่นตัวนักหรือ ข้าจะสั่งสอนให้รู้สำนึกว่าการมายั่วข้าด้วยวิธีนี้
จะต้องเจอกับอะไร” นางยิ้มอย่างมารร้าย
วันงานเลี้ยงน้ำชา
ภายใต้คฤหาสน์หลังใหญ่
ถูกประดับประดาด้วยของตกแต่งงดงามวิจิตรตระกานตา อาหารต่างๆ ถูกจัดอย่างอลังการเพื่อให้สมเกียรติเหล่าแขกเหลือที่เดินทางมาจากทุกสารทิศตามจดหมายเชิญชวนของหญิงสาวผู้แสนงดงามและพ่วงความเอาแต่ใจมาเป็นกระบุง
ไหนเลยใครจะกล้าปฏิเสธและเป็นศัตรูกับนางได้
เล่นกังขาทุกคนด้วยการเอาเรื่องปากท้องมาอ้าง ใช้อำนาจเข้าขู่ อีกทั้งยังใช้เล่ห์เหลี่ยมสารพัดยิ่งกว่างูพิษเสียอีก
“แขกมาครบหรือยัง” ลีซอลในชุดสีแดงงดงาม
ดวงหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องประทินโฉมงดงาม ริมฝีปากแดงเลือดนกดูน่าเกรงขาม แต่ทรงสง่าด้วยความงดงาม
สะกดทุกสายตาให้หลงใหล
“เหลือท่านจิ้งจอกหิมะเจ้าค่ะ”
“ให้ตายเถอะ กล้าดียังไงมางานของข้าสาย คอยดูนะ
ถ้ามาถึงเมื่อไหร่ข้าจะ..”
ปัง
นางหุบริมฝีปากมองไปทางประตู
เหล่าแจกเหลื่อในงานที่กำลังพูดคุยกันเงียบเสียงลง เมื่อมีลมหนาวค่อยๆ
พัดผ่านเข้ามา พร้อมด้วยละอองหิมะอันเหน็บหนาว เบื้องหน้าประตูใหญ่ ค่อยๆ
ปรากฎร่างขาวสะอาด พร้อมด้วยหิมะที่โปรดเข้ามาบางเบา
เส้นผมสีเงินทอดยาวงดงามสะกดทุกสายตา ใบหน้างดงามฉายแววเย็นชา
ดวงตาคู่สวยทอดมองตรง รับกับจมูกและปากกระจับสีชมพู
และผิวขาวราวหิมะในอาภรขาวผ่องงดงามทำให้ชายผู้นั้นราวกับทวยเทพมาจุติ
ชายหนุ่มรูปงามทำห็หญิงสาวหลายคนตกอยู่ในภวังค์เช่นเดียวกับเจ้าของงานที่นั่งบนบัลลังก์ชะงักมือที่พัดวีตนเอง
นางนิ่งค้างเหมือนโดนเขาสะกดเอาไว้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขามาหยุดตรงหน้า
“ข้าคือมาคิ..แห่งดินแดนหิมะ”
“อะแฮ่ม ยินดีที่ได้พบ” นางเรียกสติตนเอง
ก่อนเอาพัดมาบังไว้ครึ่งหน้า
“ท่านมาช้า ทำให้ข้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก ไม่สิ
ไม่พอใจมากๆ ตั้งแต่กล้าปฏิเสธข้าแล้ว”
“ขออภัย ข้าเพียงคิดว่าข้าคงไม่เหมาะที่จะมาร่วมงาน”
เขาเอ่ยด้วยท่าทางสงบเยือกเย็น ไม่มีท่าทีนอบน้อมเกรงกลัวแม้แต่นิด
จนนางอดหงุดหงิดไม่ได้
“ทำไมถึงคิดว่าไม่เหมาะ ไหนตอบมาสิ”
นางเดินลงมาตรงหน้าเขา พร้อมเอื้อมไปหยิบดาบจากมือองครักษ์ยื่นไปจ่อลำคอเขา เอ่ยถามอย่างสงสัย
แขกในงานต่างยืนดูสถานการณ์อย่างอยากรู้ พวกเขาแทบไม่ได้ตื่นตกใจเลย
เพราะรู้นิสัยของนางเป็นอย่างดี
“ถ้าข้าตอบว่า...ข้าไม่อยากมา
ท่านจะฆ่าข้าหรือไม่”
“ที่เจ้าเล่นแง่กับข้า
เพราะอยากให้ข้าสนใจเจ้าใช่หรือไม่ หึ ถ้าเป็นอย่างนั้น เจ้าคิดผิดแล้วนะ”
นางขยับดาบเข้าไปใกล้ลำคอยิ่งขึ้น จนบาดเข้ากับผิวเนื้อมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย
“ข้าไม่สนใจภูตอย่างท่านหรอก
และเพื่อให้ท่านได้สำนึก...จงกลายมาเป็นทาสของข้า จนกว่าข้าจะพอใจ”
“แล้วถ้าข้าปฏิเสธละ” เขายังคงไม่มีท่าทีหวาดเกรง
แถมยังยื่นเถียงกลับนางด้วยท่าทางไม่เดือดเนื้อร้อนใจ
...หึ ช่างกล้านัก เจ้าภูตหิมะตัวแสบ
“ข้าก็จะมอบความตายให้เจ้าเดี๋ยวนี้”
“หึๆ ข้ายอมแล้ว ท่านต้องการอะไรจากข้า
ย่อมได้ทั้งหมด แต่ว่า...ช่วยอย่าตัดอาหารและการขนส่งสินค้าไปยังดินแดนของข้าก็พอ”
“เฮอะๆ ข้านึกว่าท่านจะต่างจากคนอื่น
ที่แท้ก็เพื่อการค้าหรอกหรือ” นางลดดาบลง และโยนไปทางองครักษ์
แวบหนึ่งแลเห็นความเศร้าน้อยๆ จากดวงตากลมสวย
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสายตาเย่อหยิ่งร้ายกาจเช่นเดิม
“ข้าให้เวลาท่านไปสนุกกับงานเลี้ยงน้ำชาของข้า
ก่อนที่...ข้าจะลงโทษเจ้า ด้วยตัวของข้าเอง”
ลีซอลเดินผ่านร่างสูงของมาคิ นางไม่แม้แต่จะสนใจบาดแผลของเขา
ยามร่างงดงามของนางเดินผ่าน กลิ่นหอมดอกไม่อ่อนๆ
ชวนให้นึกถึงกลิ่นกุหลาบหอมหวานรันจวน
แต่กุหลาบนี้กลับมีหนามแหลมคบพร้อมทิ่มแทงยามเผลอหลงมัวเมา
เหล่าชายหนุ่มที่รายล้อมนางแย้มยิ้มปรีดา
พวกเขาต่างผลัดกันชงเหล้าให้นางดื่ม เอาอกเอาใจนางอย่างผู้ทรงคุณค่า
หากแต่ไม่วายสอดแทรกเรื่องทางการค้า การเมือง และเงินทอง
เบื้องหน้าเป็นเยี่ยงมิตรสหาย
หากแต่เบื้อหลังคารมคมคายของผู้คนต่างกลบซ่อน้วยความโลภมากและราคะ...รวมไปถึงตัวตนของนางเอง
ร่างสวยสะบัดชายกระโปรงเดินย่างไปทั่วทุกโต๊ะ
พูดคุยกับเหล่าชายหนุ่มและหญิงสาวด้วยท่าทางเป็นมิตร
นางเดินไปกลุ่มนู้นกลุ่มนี้อย่างรู้งาน ไม่มีท่าทางเหน็ดเหนื่อย
ผิดกับชายหนุ่มรูปงามที่นั่งนิ่งไม่ไหวติง เขาไม่แม้แต่จะสนธนากับใครหน้าไหน
จนแล้วจนรอดงานเลี้ยงน้ำชาก็จบลง
“เอาล่ะ มาคุยเรื่องของเรากันได้แล้ว”
หญิงสาวมาดร้ายนั่งอยู่บนบัลลังก์ นางวาดขาขึ้นนั่งไขว้ห้าง
เรียวขางามขาวสะอาดตาโผล่พ้นกระโปรงออกมาให้เห็น
นางจิกตามองเขาราวกับลูกแมวยั่วสวาท
“ท่านอยากให้ข้าทำอะไรก็พูดมา”
“คุกเข่าลง” นางโบกพัดไปมา ท่าทางไม่ทุกข์ร้อน
แต่ร่างสูงกลับยืนนิ่งไม่ทำตาม
“เร็วสิ อยากให้ข้าโมโหอีกงั้นหรือ”
นางกระชากเสียง จนชายหนุ่มยอมคุกเข่าแต่โดยดี
ปากแดงกระตุกยิ้ม
ก่อนหยัดตัวลุกขึ้นเดินมาค่อมตัวตรงหน้า ใช้ปลายนิ้วชี้เชยคางเขาขึ้นมา
“งดงามยิ่งนัก...ยิ่งดูใกล้ๆ ก็ยิ่งงดงาม” นางเพ่งมองใบหน้าเขาทั้งข้างซ้ายและขวา
ดวงหน้าหวานเกินหญิงสาว สุขุมและเยือกเย็นจนนางแทบอดใจไม่ไหว
ทั้งร่างกายของเขาน่าค้นหาจนนางอยากจะจับกดลงไปกับพื้นและหยอกเย้าเขาให้สาแก่ใจ
“ใบหน้าท่านทำให้ข้าหงุดหงิดใจยิ่งนัก
หากเป็นเช่นนี้...ข้าควรทำอย่างไรดี”
“ทำอย่างที่ใจท่านต้องการเถอะ”
“ถ้าข้าต้องการฆ่าท่าน ก็ยินดีหรือ..”
“หากท่านต้องการฆ่าข้า...คงตายไปตั้งแต่ตอนโดนดาบพาดคอแล้ว”
“ฮ่าๆ ท่านนี่น่าสนใจนัก งั้น..
ช่วยทำให้ข้าสนุกมากกว่านี้หน่อยสิ ท่านภูตจิ้งจอกหิมะ”
ลีซอลรั้งตัวเขาให้ลุกขึ้นยืน นางเดินวนสำรวจรอบตัวเขา
ราวกับตรวจสอบสินค้าก็ไม่ปาน
“ข้าไม่เคยเห็นใครสมบูรณ์แบบเช่นท่านมาก่อน
เช่นนั้น...ท่านควรจะเอาใจข้ามากๆ แล้วทำให้ข้าพอใจ
หากข้าถูกใจละก็...เจ้าอยากได้ดินหรือฟ้า ข้าหาให้ท่านได้ทุกสิ่ง”
“หึ ท่านพูดแบบนี้กับชายหนุ่มทุกคนที่สนใจเลยหรือ”
นางเลิกคิ้วมองหน้าเขา
“ข้ารวย พูดแบบนี้แล้วแปลกหรือ”
“ก็ไม่แปลก...เพียงแต่...”
“แต่อะไร”
“ท่านควรรู้ไว้ว่าทุกคนไม่ได้ซื้อได้ด้วยเงิน”
T A L Kฝากเชียยลร์คู่นี้ด้วยนะคะ
ความคิดเห็น