ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ปิดๆ อย่าพึ่งเข้าเน้

    ลำดับตอนที่ #7 : บทของคุณ ^LovEMooN^ ฮะ

    • อัปเดตล่าสุด 2 มี.ค. 51


    E ve


    ผมอ่านๆไป ตรงสเปคกับหนุ่มในเรื่องหนึ่งคนฮะ

    ออกแนวลึกลับซับซ้อน แต่แอบเหลี่ยมไว้แบบนี้

    เป็นชายหนุ่มที่ผลุบๆโผล่ๆตลอดทั้งเรื่อง

    เป็นลูกศิษย์คุณตา(รู้จักยัง คุณตายังหนุ่ม?)

    และจะหยุดโผล่ๆ เมื่อถึงจุดไคลแมกซ์ของเรื่อง จะอยู่เป็นพวกเดียวกันกับตัวเอกตลอดเวลาแล้วครับ

    พอไหวมั๊ยครับถ้าผมจะให้บทแบบนี้ซักนิดดดนึง



    เข้าใจมั๊ยครับเนี่ย ผมอ่านเองผมยังงง

    ถ้าไม่เข้าใจ ถามได้ครับ ไม่กัด =w=

    กระผมจะอธิบายให้ละเอียดยิ่งขึ้น เล่าให้ฟังคร่าวๆ




    ชื่อ-สกุล :: ฮาเรวิช โรสเซีย

     

    ชื่อเล่น ถ้ามี :: ฮาว

     

    จะสมัครเป็นใครในเรื่อง ก็อปส่วนนั้นมาเลยครับ :: ตามใจคนแต่งงับ คิดว่าหมอนี่ควรได้บทไหนก็เชิญเลย ขอแค่มีบทเป็นพอ

     

    อายุ [ขอ20 ขึ้นไปยกเว้นดาวร้ายไม่ต้องกรอก] :: 30

     

    ลักษณะหน้าตา [บรรยายเยอะๆเข้าไว้ จะได้วาดแฟนอาร์ทด้วยไงท่าน] :: ผมสีส้มเหลือบแดงยาวตรงถึงเอว ดวงตาเรียวคมดูมีเสน่ห์ดึงดูดสีนิล ใบหน้าหวานติดหญิง ผิวสีขาวหิมะดูบอบบาง ริมฝีปากบางสีแดงสด แขนเรียวเล็กดูบอบบาง (แต่แรงค ว า ย - -)

     

    บุคลิก-อุปนิสัย บรรยายเยอะๆ ถ้าเข้าไม่ถึงตัวละครอย่าว่ากัน เพราะฉะนั้นเยอะไว้ก่อน [เอาให้สอดคล้องกับที่ให้มานะครับ] :: เจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง ชอบทำตัวลึกลับ ชอบพูดอะไรกำกวม รู้อะไรดีๆมักไม่พูดออกมาจนกว่าจะถึงเวลาอันสมควร (ในความคิดตนเอง) ชอบแกล้งปั่นหัวคนอื่น บางทีมีคนมาทักเพราะเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงก็ชอบเล่นด้วย บางทีกว่าอีกฝ่ายจะรู้ก็บนเตียงนู่น เป็นคนที่ชอบสร้างปัญหาให้กับคนสนิท แต่ก็เป็นคนรักพวกพ้องมาก สามารถฆ่าคนที่คิดร้ายแก่ตนหรือพวกพ้องได้อย่างโหด X มทั้งที่ใบหน้ายิ้มแย้ม รักการหลอกลวง แต่ก็ไม่ได้เกลียดความจริง เข้ากับคนที่มีนิสัยคล้ายตัวเองไม่ได้ เป็นคนที่ชอบผลุบๆโผล่ เดี๋ยวมาเดี๋ยวไป เป็นคนที่ชอบหายหน้าไปทุกครั้งเวลาที่มีคนที่ต้องการความช่วยเหลือจากตนเอง

     

    อดีตประวัติ [ว่าทำไมถึงได้เป็นคนแบบนี้ ทำไมถึงมีอุปนิสัยแบบนี้ เต็มที่ฮะ ใส่หรือไม่ใส่ก็ได้] :: พ่อกับแม่เป็นนักมายากล เดินทางไปเรื่อย อยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง และมักเป็นคนขี้หลงขี้ลืม ลืมลูกตัวเองไว้เมืองนู่นเมืองนี้บ้าง กว่าจะมาตามหาบางทีเป็นเดือน ทำให้ฮาวเป็นคนที่มีประสบการณ์ชีวิตสูง ต้องหาทางเลี้ยงตัวเองให้มีชีวิตรอดไปวันๆบ่อย ในวัยเด็กมักใช้ความเป็นเด็กทำให้คนสงสาร หรือไม่ก็แต่งเรื่องอย่างนู่นอย่างนี้พร้อมบีบน้ำตาจนรอดมาได้ พอโตขึ้นก็ใช้ความที่ตัวเองหน้าเหมือนผู้หญิง เข้าหาพวกเสี่ยก่อนใช้วิทยายุทธ์ตัวเองที่ได้มากจากการป้องกันตัวพวกเด็กอันตพาล ทำให้เสี่ยสลบ ขโมยเงินแล้วจากไปอย่างไร้ร่องรอย และยิ่งพอโตขึ้นเรื่อยๆ พอพ่อแม่ลืมตนก็ไม่รออยู่ที่เมืองเดิมแล้ว เดินทางไปที่ต่างๆเอง จุดมุ่งหมายคือ หาพ่อแม่ และหาอะไรสนุกๆทำ ปัจจุบันไม่เคยพบหน้าพ่อแม่ตนเป็น 10 ปีแล้ว - - (เดินทางไปเรื่อยเลยคลาดกันอยู่บ่อยๆ)

     

    อ้อ ลืมลักษณะการแต่งตัวไปแล้วมั๊ยล่ะ ลักษณะการแต่งตัว แบบไหน(ประมาณเอาก็ได้) :: ไม่มีตายตัว ส่วนใหญ่มักแต่งไปตามงาน แต่ที่ชอบแต่งจริงๆคือชุดผู้หญิง

     

    อาวุธ [ลองนึกดีๆว่ามีอะไรนอกจากดาบและคทาบ้างนะฮะ - -“] :: ก็ใช้การแสดง คำพูด การตีหน้าหลอกลวงคน ความสามารถในการปลอมตัว ต้องสู้ก็จะใช้ หมัด ใช้เท้า หรืออาวุธแถวนั้น แต่ถ้าสู้ไม่ได้จริงๆ ไม้ตายสุดท้ายคือ การสะกดจิต ด้วยใช้นาฬิกาพกสีทองที่มักห้อยไว้ที่คอ สามารถสะกดคนให้ทำทุกอย่างได้ตามใจนึก (เป็นความสามารถพิเศษของครอบครัว)

     

    คำพูดติดปาก มีหรือไม่มีก็ได้ ตามใจฮะ แต่ถ้ามีเข้าถึงตัวละครได้ง่ายกว่าเยอะ :: ผมเป็นทุกอย่างที่คุณอยากจะให้เป็น

     

    ความสามารถพิเศษ ไม่เว่อร์ :: ความสามารถในการปลอมตัว การสะกดจิต และการใช้คำพูดหลอกลวง หรือล่อลวงคน

     

    ของรักของหวง/ของชอบ/ไม่ชอบ :: ของรัก ก็คือนาฬิกาพกสีทอง ของชอบ ก็สีหน้าตกตะลงของผู้คน ของไม่ชอบ คือ คนที่มีนัสยแบบเดียวกับตนเอง พวกรู้ทัน

     

    อิมเมจ+ภาพ :: ถ้ามีก็ใส่ไปเลยฮะ คือว่า... ไม่มีหรอก - -

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น
    ×