ปิดๆ อย่าพึ่งเข้าเน้

ลำดับตอนที่ #4 : บท คุณตายังหนุ่ม

ส่วนสีแดง คือ ส่วนที่เพิ่มเติม+อยากให้แก้ครับผม

ไม่รู้ว่าถ้าผมแก้แล้วจะยังไหวกันหรือเปล่า - -"
เถือก มหัศจรรย์

ชื่อ-สกุล :: แซนด์ เดียร์
 
ชื่อเล่น ถ้ามี :: แซนด์
 
จะสมัครเป็นใครในเรื่อง ก็อปส่วนนั้นมาเลยครับ :: คุณตานางเอก ในเรื่องชื่อคุณตาก็จริง แต่หน้าตาค่อนไปทางหนุ่มอายุ 30 คนนี้อยากให้ออกแนวเงียบแอบโหด อายุ 50 ขึ้นไป
 
อายุ [ขอ20 ขึ้นไปยกเว้นดาวร้ายไม่ต้องกรอก] :: เอาให้มันทันช่วงที่เกิดสงครามกับฝ่ายตัวร้ายนั่นล่ะค่ะ คิดไว้แล้ว ขอ67นะครับงั้น

ลักษณะหน้าตา :: ชายวัยกลางคนร่างสูงสง่าไม่ร่วงโรยไปตามวัย เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนจางไว้ยาวถึงกลางหลัง รวบไว้ด้วยเชือกหนังเส้นเล็กๆ(ซึ่งโดยมากจะใช้นางเอกให้รวบให้) ดวงตาคมสีเขียวใบไม้มีประกายรอบรู้ตามแบบคนที่ผ่านโลกมานาน ผิวขาวติดจะคล้ำไปนิดๆเนื่องจากเจ้าตัวไม่ใส่ใจจะดูแล ใส่แว่นตากรอบลวดเล็กๆเวลาอ่านหนังสือ(แก่แล้วสายตาเริ่มยาว)
 
บุคลิก-อุปนิสัย บรรยายเยอะๆ ถ้าเข้าไม่ถึงตัวละครอย่าว่ากัน เพราะฉะนั้นเยอะไว้ก่อน [เอาให้สอดคล้องกับที่ให้มานะครับ] :: โดยทั่วๆไปก็ดูเป็นคุณลุงอารมณ์ดีธรรมดาๆคนหนึ่ง ชอบเล่นกับเด็กแล้วก็จิบน้ำชาชมนกชมไม้ไปเรื่อย เป็นพวกเส้นตื้นที่เลือกขำเฉพาะมุกปัญญาอ่อน และก็ชอบเอามุกรุ่นปู่มาเล่นกันหลานๆแล้วนั่งขำเวลาชาวบ้านเขาไม่เก็ตมุกกัน(เพราะเกิดไม่ทัน ฮา~) นานๆทีก็จะขนอุปกรณ์เวทย์มนต์ต่างๆที่สะสมไว้ออกมาขัดทำความสะอาดที ท่าทางโดยรวมออกจะเป็นคนที่ดูเฉื่อยๆอยู่สักหน่อย แต่ก็พึ่งพาได้มากกว่าที่เห็น เวลาจริงจังก็ดูเป็นคนน่าเชื่อถือขึ้นมามากเลยทีเดียว เป็นที่ปรึกษาได้ในหลายๆเรื่อง ออกแนวจะเป็นห้องสมุดเคลื่อนที่เพราะลุงแกรู้ไปหมด เป็นคนที่รักษาสัญญาดีกว่าชีวิต แต่จะไม่ยอมสัญญากับใครง่ายๆ(ถ้าทำให้แกสัญญาได้ก็ลองดู)
 
อดีตประวัติ [ว่าทำไมถึงได้เป็นคนแบบนี้ ทำไมถึงมีอุปนิสัยแบบนี้ เต็มที่ฮะ ใส่หรือไม่ใส่ก็ได้] :: ผ่านชีวิตมาเยอะ+เคยเข้าร่วมในสงครามที่ทำให้ราชาปิศาจพ่ายแพ้ในฐานะจอมทัพฝ่ายมนุษย์ จึงทำให้เป็นคนที่รู้เรื่องราวต่างๆค่อนข้างมาก หลังจากจบสงครามก็ลาออกจากราชกาลมาใช้ชีวิตเงียบๆอยู่ที่หมู่บ้านนี้ โดยเปิดร้านขายหนังสือเล็กๆอยู่กับภรรยาอย่างมีความสุข แต่ไม่นานนักภรรยาของเขาก็ได้จากไปเพราะโรคร้ายและเขาได้ให้สัญญากับภรรยาที่กำลังจะตายนั้นจึงได้ให้สัญญาว่าจะดูแลลูกๆให้ดีที่สุด เพราะสัญญาในครั้งนั้นตาลุงนี่ก็เลยใช้เวทย์มนต์ที่มีอยู่ทั้งหมดร่ายมนต์ต้องห้ามเพื่อรักษาสภาพร่างกายของตัวเองให้อยู่ในร่างนั้นตลอดไปจนกว่าจะตายเพื่อให้สะดวกในการดูแลลูกหลาน(ทำให้ตอนนี้เป็นคนที่ไร้พลังเวทไปเรียบร้อย) 
 
อ้อ ลืมลักษณะการแต่งตัวไปแล้วมั๊ยล่ะ ลักษณะการแต่งตัว แบบไหน(ประมาณเอาก็ได้) :: ประมาณเด็กเสิร์ฟ...ไม่ใช่ละ ก็แต่งตัวอารมณ์ผู้ดีอังกฤษในยุคปลายศตวรรษที่18(มั้ง?)นั่นล่ะครับ งงแล้วครับ ผู้ดีอังกฤษ พอดีผมอยู่บ้านนอก - -" อธิบายหน่อยนะฮะ
 
อาวุธ [ลองนึกดีๆว่ามีอะไรนอกจากดาบและคทาบ้างนะฮะ - -“] :: อุปกรณ์เวทย์มนต์ทั้งหลายที่สะสมไว้ น้ำยาเวทย์มนต์(เพราะไม่มีพลังเวทเป็นของตัวเองจึงต้องอาศัยของพวกนี้ช่วย) ดาบที่ให้สมัยยังเป็นจอมทัพ ไม้เท้าที่พกติดตัวอยู่เสมอ...จริงๆแล้วอะไรอยู่ใกล้มือตาแกจับมาทำอาวุธได้หมดแหละ
 
คำพูดติดปาก มีหรือไม่มีก็ได้ ตามใจฮะ แต่ถ้ามีเข้าถึงตัวละครได้ง่ายกว่าเยอะ ::
- กระบี่อยู่ที่ใจ แม้ถือเพียงกิ่งไผ่ก็ไรเที่ยมทาน(เวลาจะสั่งสอนใครสักคนใช้ดาบ) 
- เวลามันช่างผ่านไปเร็วนัก...
 
ความสามารถพิเศษ ไม่เว่อร์ :: ความจำดีอย่างมากมายมหาศาล แก่ปูนนี้แล้วแต่ยังจำเรื่องสมัยยังเด็กได้ราวกับเพิ่งเกิดเมื่อวาน ไม่แก่ไม่เฒ่า(พิเศษไหมเนี่ย?)
 
ของรักของหวง - อุปกรณ์เวททั้งหลายที่สะสมไว้ หลานสาว(หวงสุดชีวิต)
ของชอบ - รอยยิ้มของเด็กๆ การจิบชายามบ่ายในวันที่อากาศดีๆ หลานสาว(เห่อหลาน จนหลานโตก็ยังไม่เลิก)
ไม่ชอบ - สงคราม คนที่ไม่ดูแลรักษาของ
 
อิมเมจ+ภาพ :: ไม่มีหรอกครับ

เพิ่มเติมนิด - เวทย์ที่ตาลุงนี่ใช้เพื่อหยุดการแก่ของตัวเองนั้น เป็นเวทย์ที่ใช้เพื่อเปลี่ยนพลังเวทย์เป็นพลังกาย จึงทำให้คงความเยาว์วัยไว้ได้ และเนื่องจากมันมีข้อจำกัดตรงที่ไม่สามารถกำหนดปริมาณของพลังเวทย์ที่แลกเปลี่ยนได้ จึงทำให้พลังเวทของลุงแกโดนสูบไปหมดโดยที่ลุงแกไม่ตั้งใจ (จริงๆกะจะอยู่อย่างนี้ไปจนลูกสาวแต่งงานแล้วก็จะยอมแก่ลงตามอายุจริง แต่นี่ปาเข้าไปจนหลานสาวถึงวัยออกเรือนแล้วเฮียแกก็ยังไม่แก่สักที เหอๆ)



อ่านครั้งแรกรู้สึกว่าใช่เลย นี่แหละคุณตาตัวจริง - - เลยรีบตัดสินซะเลย ถึงตอนนี้ผมจะบอกข่าวดีกับคุณว่า...


คุณตาเปิดฉากเลยครับ ^^

แล้วอย่าลืมติดตามอ่านนะฮะ -0-