Tear of Moonlight...น้ำตาแสงจันทร์

ลำดับตอนที่ #3 : Part : 3 [Is it a fate?]

ผมเดินออกจากบ้าน
ผมข้ามถนนไปและเหลือบไปเห็นร้านกาแฟฝั่งตรงข้าม

Coffe World(- -")
ร้านกาแฟร้านโปรดของผมที่ผมแวะไปทุกเช้า
สำหรับผมมอคค่าของร้านนี้เป็นกาแฟที่ดีที่สุดในโลกรองลงมาจากที่เมย่าเคยชงให้ผม

[ปล.มอคค่าเขาอร่อยจริงๆนะเออ]

ผมเปลี่ยนใจกระทันหัน เดินทางร้านกาแฟแทน เวลาตอนนี้ก็ประมาณหกโมงเช้าเห็นจะได้รถราในตัวเมืองก้ยังไม่ออกมาวิ่งกันสักเท่าไหร่ แต่ก้เยอะอยู่ดี ผมเดินข้ามถนนไปอีกรอบ โชคดีที่ร้านนี้เปิดตอนตีห้าสี่สิบ

ผมดึงประตูร้านเปิดออกแล้วเดินเข้าไปข้างใน แต่ ...

โครม!
แว่บแรกที่ผมรู้สึกคือความร้อนทั่วบริเวณหน้าท้องและโคนขากางเกง
แต่ผมไม่ได้ร้องออกมา

วินาทีต่อมาคือผมเห็นแฟ้มเอกสารหลายแฟ้มร่วงหล่นลงบนพื้น และกระดาษนับสิบนับร้อยแผ่น
ก็กระจัดกระจายออกมา

แก้วกาแฟกระดาษที่ทางร้านจัดไว้ให้ลูกค้าที่ซื้อกลับบ้านร่วงล่นลงมา ลาเต้ร้อนๆ ที่เหลือในแก้วหลังจากหกรดผมก็หกรดกองเอกสารเหล่านั้น

"ข...ขอโทษค่ะ ! เป็นอะไรรึเปล่าคะ ! เอ่อคือ ว้าย เอกสารของฉัน เปื้อนหมดแล้ว ! แต่..."

ผมถึงกับเกือบจะลืมหยุดหายใจ เมื่อเห็นหญิงสาวที่กำลังสับสนเบื้องหน้า
ผมสีน้ำตาลอ่อนที่เกล้าไว้บอกว่าเธอผมยาวอย่างน้อยก็ถึงกลางหลัง
ดวงตาสีฟ้าใสเหมือนน้ำทะเล
ริมฝีปากสีชมพูอิ่มที่ไม่ได้ทาลิปสติก เนื่องจากเธอรีบเร่งทำงานจนลืม
ทรงหน้ารูปไข่ ผิวพรรณขาวนวลอมชมพูที่แลดูละมุนละไม

"ค...ค...คือว่า" หญิงสาวที่กำลังกระวนกระวายดึงผ้าเช็ดหน้าออกมา เธอหมายจะเช็ดเสื้อและกางเกงให้ผม แต่เธอก็กังวลกับเอกสารที่กองเปื้อนกาแฟอยู่บนพื้นด้วย ทำให้เธอตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเช็ดกาแฟให้คนแปลกหน้าก่อนหรือจะเก็บของเธอก่อนดี

ทำให้เธอยืนเซ่ออยู่ตรงนั้น

ผมได้สติในวินาทีถัดมา ผมดึงชายเสื้อออกเพื่อไม่ให้กาแฟร้อนสัมผัสหน้าท้องก่อนแผลไหม้จะลามไปกว่านั้นแล้วจึงจัดแจงก้มลงไปเก็บเอกสาร กระดาษที่กระจายบนพื้นที่กาแฟยังไหลไปไม่โดน

"อะ...ข...ข...ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวที่ทำอะไรไม่ถูกเมื่อครู่ตัดสินใจได้ในที่สุดและก้มลงไปเก็บเอกสารขึ้นมา "ขอโทษนะคะ ที่ต้องรบกวน เอ่อ คือ ฉันผิดเองที่..."

"ระวัง กาแฟไหลไปแล้ว !"
"ว้าย ไหนคะ ?"
ผมโพล่งออกมาแล้วเอื้อมมือไปหยิบเอกสารแผ่นหนึ่งที่อยู่ล้ำไปทางฝั่งที่หญิงสาวคุกเข่าก้มเก็บอยู่ สาวผมน้ำตาลเกล้ามวยตกใจล้มลงไปนั่งกองบนพื้นแทน

สิ่งต่อมาที่ผมเห็นเต็มตาคือ กางเกงในสีขาวของหญิงสาวผู้สวมกระโปรงเพียงถึงเข่าที่ตกใจเสียหลักลงไปนั่งแทน

"อะ...ขอโทษค่ะ...อ๊า..." หญิงสาวรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น มือทั้งสองของเธอที่ถือเอกสารหลายแผ่นไว้แล้วรีบตรงมากดกระโปรงไว้ทันที

"ว้าย ! เอกสาร !"

นั่นทำให้เอกสารทีเธอถืออยู่พลอยยับไปด้วยทั้งหมด

"โธ่ ! โธ่ ! ไม่นะ"



--------------------------
รอบนี้เอาให้ยาวสุดๆหลังจากดองมานาน
ติดตามตอนที่4 ซึ่งเป็นตอนจบได้เร้วๆนี้ค่ะ><