ครอบครัวผม(ไม่)ธรรมดามากครับ Yaoi

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3

บทที่ 3
เซทกับบ้านเก่าๆ

      ยามเช้าของบ้านหลังเก่าๆท้ายหมู่บ้านในหมู่บ้านวาฟามูน ที่เป็นหมู่บ้านของมนุษย์หมาป่าที่อยู่ติดกับชายป่า สภาพอากาศที่สดใส แสงแดดอ่อน ทุกชีวิตต่างออกมาเพื่อเริ่มต้นการทำกิจกรรมต่างๆ

   "อืม" ผมที่นั่งอยู่บนพื้นข้างๆเตียงนอนเล็กๆที่มีที่พอแค่นอนได้คนเดียว อีกทั้งยังมีสภาพที่เก่าไปนิดหน่อยมั้งนะ? อีกด้วย

   ผมส่งเสียงครางออกมาด้วยความงัวเงีย เพราะเมื่อคืนต้องคอยดูแลร่างเล็กๆของหมาป่าน้อยที่ตอนนี้เหมือนจะอยู่ในสภาพที่ป่วย แต่ก็ดีกว่าเมื่อคืนมากนัก

   ผมมองร่างเล็กๆที่นอนขดตัวน่ารักอยู่บนที่นอนตอนนี้ ใบหน้าเล็กๆแดงเพราะพิษไข้อ่อน ผิวกายร้อนผ่าว ปากเล็กๆนั้นขยับเบาๆจนแทบมองไม่ออก

   "น้ำ...หิวน้ำ" เสียงแหบๆถูกส่งออกมาจากปาก ร้องขอน้ำเปล่า

   "น้ำ! รอแปบนะเดียวไปเอามาให้" ผมรีบตอบตกลงเพราะกับวิ่งไปที่มุมหนึ่งของบ้านเล็กๆนี้ที่คิดว่าน่าจะเป็นห้องครัว เพราะมีอุปกรณ์ที่ใช้ในการประกอบอาหารอยู่บางส่วน ก่อนจะเหลือบไปเห็นโอ่งใส่น้ำเล็กๆที่อยู่ข้างๆตู้เก็บอาหาร ดูแล้วน่าจะเป็นน้ำดื่ม

   ไม่รอช้าผมรีบหาเหยือกมาตักน้ำก่อนจะเก็บให้เรียบร้อยพร้อมกับนำแก้วเปล่าและเหยือกไปที่ข้างเตียง ก่อนจะจัดการเทแล้วส่งยื่นให้

   "เอาได้แล้ว" ผมบอกพร้อมรอยยิ้มบางๆ เพราะเอ็นดูเด็กน่อยตรงหน้า ผมมองร่างเล็กๆที่ค่อยดื่มน้ำช้าๆ เพื่อพยายามไม่ทำให้มันหก แม้จะหกไปมากกว่าครึ่งก็ตามที

   "ขะ..ขออีก" เด็กน้อยตรงหน้ายื่นแก้วเปล่าที่ถูกกินน้ำหมดแล้วมาให้ผมเติมน้ำให้

   ผมก็จัดการรับแก้วมาเติมให้ตามต้องการก่อนจะส่งคืนให้ แล้วลุกออกมา

   เพราะตอนนี้ผมเริ่มหิวแล้วซิ ผมกวาดตามองไปทั่วห้องเพื่อหาของที่น่าจะทำกินได้ง่ายๆ แต่ในนี้ไม่มีอะไรเลยนอกจากผลไม้เน่าๆ แล้วผมจะกินอะไรดีเนี่ย?

   โครก! เสียงท้องร้องของใครบางคนดังขึ้น เรียกสายตาผมได้เป็นอย่างดี ก่อนสายตาผมจะไปหยุดอยู่ที่ต้นเสียง ที่มาของเสียงเมื่อครู่หน้าแดงกล่ำด้วยความอาย

   "หิวแล้ว?" ผมแกล้งเอียงคอถามด้วยความสงสัย พยายามทำให้มันใสซื่อที่สุดเท่าที่จะทำได้

   "..." ร่างบนเตียงเก่าๆนั้นไม่ตอบอะไร นอกจากพยักหน้าเบาๆด้วยความอาย

   "งั้นรอแปบนะ เดียวจะทำอะไรให้กิน" ผมบอกออกไป ก่อนจะมานะงเครียดเพราะไม่รู้จะทำอะไรดีจากผลไม้ที่เกือบจะเน่านี้

   เอาวะ! คงไม่ท้องเสียหรอก มั้งนะ?!

   ผมเอาผลไม้ที่มีอยู่มาแปรรูปในแบบที่คิดว่าน่าจะทำให้กินได้ เริ่มจากการเอาผลไม้หั่นเป็นชิรพอดีคำ ก่อนจะนำมาเสียบไม้ย่าง แล้วราดด้วยซอสหมักที่หาได้แถวนั้น โรยเกลือนิดหน่อย ก่อนจะนำไปย่างไฟ

   ปล่อยไว้ซักพัก ผลไม้ย่างก็เริ่มส่งกลิ่นหอมแปลกออกมา พอให้ไว้ใจได้เล็กน้อย

   โครก! เสียงท้องร้องขึ้นอีกครั้ง แต่กลับเป็นผมที่ต้องหน้แดง เพราะเสียงนั้นดังมาจากผมเอง แอบเหร่ไปเห็นร่างบนเตียงแอบขำ แต่ผมก็ทำเป็นไม่เห็นครับ ทำมื้อเช้าที่ไม่ค่อยหน้าไว้ใจต่อไปเงียบๆพร้อมหน้าที่แดงนิดๆ

   "มาแล้วๆ ข้าวเช้ากินได้เลย ขอโทษนะ ทำให้ได้แค่นี้" ผมบอกขณะกำลังวางจานเล็กๆที่หาได้ในตู้เก่าหลังเล็ก ในจากมีเพียงผลไม้ย่างเสียบไม้ที่มีสีน้ำตาลไหม้นิดๆ ส่งกลิ่นหอมหวานเฉพาะของผลไม้ไปทั่ว ผมจัดการราดน้ำผึ่งหวานๆที่ไปค้นเจอในตู้บนผลไม้ย่าง

   "ครับ" ร่างเล็กตอบรับเบาๆ ก่อนจะจ้องของในจานนิ่ง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นผมหยิบผลไม้ย่างมากินหน้าตาเฉย

   "งั่ม" ผมงับผลไม้เข้าปากไปขำนึง ก่อนจะกินเข้าไป อืมมันก็ไม่ได้รสชาติแย่อะไร ออกจะรสชาติดีด้วยซ้ำ ผมตั้งท่าจะงับอีกคำก่อนจะถือไม้ข้างไว้แล้วยื่นไปที่หน้าเล็กๆ จ่อที่ปากเล็กๆนั้นแล้วถามว่า "ม่ายกินอะ? อร่อยนะ"

   "...งั่ม..!" หมาป่าน้อยมองอาหารที่ถูกยื่นมาให้อย่างไม่แน่ใจ ก่อนจะค่อยๆงับมากินเบาๆ แต่ก็ต้องยอมรับด้วยความตกใจว่า มันอร่อยกว่าที่คิดไว้มากๆ!

   "กินเยอะๆนะ" ผมบอกร่างเล็กๆของหมาป่าน้อยที่ตอนนี้กำลังกินอย่างหิวโหยอย่างขำๆ เพราะผมเริ่มจะอิ่มแล้ว กินอีกสองสามคำก็วาง

   "..." ผมจ้องหน้าเล็กๆนั้นอย่างใช้ความคิด ผมรู้สึกเหมือนลืมอะไร? แต่อะไรละ?

   ผมใช้ความคิดเงียบๆ ก่อนจะลุกขึ้นพวดพร้อมตบลงบนโต๊ะกินข้าวเล็กๆที่กำลังนั่งอยู่เสียงดังจนหมาป่าน้อยที่กินอยู่ถึงกับตกใจสะดุ้ง หูและหางตั้งชัน

   และผมก็พูดในสิ่งที่ผมลืมพูดออกไปนานแล้ว

   "นี่..เธอชื่ออะไร?"

   "เอ่อ...ดะ...เซทครับ" หมาป่าน้อยตอบออกมาอย่างกระตุกกระตักเพราะยังงงกับท่าทางของร่างบางอยู่

   "เห? เป็นชื่อที่ดีเลยนะ?เท่ดี" ผมพยักหน้ายอมรับชื่อของเซท หมาป่าน้อยที่ผมอยากเอากลับไปเลี้ยงให้พี่ชายอาเทสอกแตกตายเล่นๆ ม่ายใช่ละ? พี่คงดีใจมากกว่า 55+ แค่คิดก็ขำแล้ว

   จะว่าไปพี่เป็นยังไงบ้างนะ?

   ทางด้านอาเทส

   "หายไปไหนแล้วเนี่ย? เอเนส" พี่อาเทสที่แสนดีก็ได้แต่ตามหาร่างที่ทิ้งเขาไว้ต่อไป เพราะร่างบางนั้นไม่ได้เตรียมอะไรไปเลยแม้แต่อย่างเดียวนั้นทำใหเขาเป็นห่วงมากนัก ไม่รู้ตอนนี้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว?

   คิดมาถึงจุดนี้ก็ได้แต่ตามหาต่อไป ช่างน่าเป็นห่วงจริงๆ

   ขอให้หาให้เจอเร็วๆนะพี่ อาเมน

   ทางเอเนส

   "นี่เซท อย่าลุกขึ้นมาซิ นอนต่อไปนั้นละดีแล้ว จะได้หายไวๆ คนป่วยต้องพักผ่อนนะรู้ไหม?" ผมบ่นร่างเล็กๆของเซทที่ทำท่าจะลุกจากเตียงขึ้นมาช่วยเมื่อผมที่กำลังสู้รบกับกองขยะเอ้ย! กองของใช้ที่ถูกวางอย่างไม่เป็นระเบียบ

   "แต่ว่า.." เซททำท่าจะแย้ง แต่ก็ต้องยอมแพ้เพราะสายตาดุๆที่ผมส่งไปให้ อืม ยังดีที่เชื่อฟังกันบ้าง

   หลังจากที่ผมช่วยเซทไว้ในวันนั้นไว้ ผลเลยใช้เป็นข้ออ้างในการขออยู่ที่นี้เสียเลย ยังไงตอนนี้ผมมันก็แค่คนไร้บ้าน(เหมือนจะหนีเที่ยวมากกว่านะ)

   ตอนนี้ก็ผ่านมาได้3วันแล้วนับจากวันที่ผมคอยดูแลเซทที่มีอาการบาดเจ็บสาหัสในตอนแรกเริ่มดูดีขึ้นมากแล้ว รอยฟกช้ำเริ่มสีจางลงแล้ว แต่ก็ยังมีอาการปวดเมื่อยร่างกายเล็กน้อย อีกทั้งไข้หวัดที่รุมเร้าร่างเล็กๆของเซท

   "เอาน่า พักให้หายดีก่อนนะ แล้วจะให้ช่วยจนร้องขอพักเลย" ผมแกล้งหยอกเซท ก่อนจะลูบหัวที่มีหูนิ่มๆฟูนั้นอย่างเบามือ

   ก่อนจะเดินออกไปนอกบ้านทิ้งให้เซทที่กำลังมีความสุขกับการโดนลูบหัว แล้วยอมล้มตัวลงนอนตามเดิม เพื่อพักผ่อนตามที่ร่างบางบอก

   ผมที่ออกจากบ้านเก่าหลังเล็กๆรับรู้ได้ถึงสายตาหลายคู่ที่มองมาอย่างสนองสนใจ แต่ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เดินตรงไปที่แม่น้ำเพื่อจัดการเสื้อผ้าที่ใส่แล้ว เมื่อเสร็จจะได้จัดการหาวัตถุดิบมาทำอาหารดีๆให้เซทกิน

   เพียงแค่ดูก็รับรู้ได้เลยว่าเซทนั้นไม่ได้กินอะไรดีๆมานานมากแล้ว คิดได้ดังนั้นก็รีบจัดการซักผ้าอย่างเร็ว

   เห็นผมเป็นอย่างนี้งานบ้านผมก็เก่งพอตัวนะครับ เพราะวันๆเอาแต่เฝ้ามองชีวิตของพวกมนุษย์ และคอยจัดการงานบ้าน ทำอาหารในบางครั้งที่พี่ชายที่แสนดีอย่างอาเทสต้องคอยรับผิดชอบงานของพระเจ้าแทน อืม ไอ้ผมมันก็แค่พระเจ้าในนามเท่านั้นละครับ 55+ คิดแล้วขำ

   ซักใกล้จะเสร็จแล้วดีจริงๆ ผมลุกขึ้นยืมขึ้น ข้างลำธารเล็กๆที่ผมมาซักผ้านั้นเต็มไปด้วยปลาเล็กปลาน้อย แต่ยังมีปลาใหญ่ๆให้ได้เห็นบ้าง แต่จะเยอะตรงที่น้ำลึกๆกลางลำธาร

   ก่อนที่ผมจะเตรียมหันกลับไปแล้วตรงไปที่บ้านชั่วคราวเพื่อตากผ้า ตอนนี้ใกล้สายแล้ว แดดกำลังดี ผมก็รู้สึกเสียการทรงตัวอย่างกระทันหันก่อนจะ

   "เฮ้ย!" ตู้ม เสียงน้ำกระจายดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องอย่างตกใจของผม

   ตอนนี้ผมล้มลงไปนั่งอยู่ในน้ำที่ไม่สูงมาก แต่ถ้านั่งก็ถึงอกของผมเลยทีเดียว ผมมองไปที่ต้นเหตุที่ทำให้ผมต้องมาอยู่ตรงนี่อย่างไม่เข้าใจว่าทำไปทำไม?

   แต่แล้วผมก็ถึงบางอ้อครับท่าน เพราะไอ้คนที่ทำนั้นคือไอ้เด็กหัวโจกเจ้าเก่าที่ชอบรังแกเซทพร้อมลิ้วล้อสามสี่คน ที่ยืนหัวเราะอยู่ข้างๆกัน

   "เฮ้อ!" ผมถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้น ผมสั่นนิดๆเพราะความหนาวที่ได้รับ พวกเด็กจอมรังแกทั้งหลายเมื่อเห็นผมลุกขึ้นก็ต่างถอยออกไปอย่างตกใจ เหมือนไปตั้งหลักเพื่อเตรียมหนีอย่างไรอย่างนั้น

   "!!!"

   ผมเดินไปหยิบตะกร้าผ้าที่พึ่งซักเสร็จแล้วเดินออกไปอย่างไม่สนใจ

   ยังดีที่เด็กพวกนั้นไม่คิดจะตาม แค่คอยแอบดูอย่างห่างๆ ทำเป็นโรคจิตกันไปได้ คิดได้ถึงตรงยี้ผมก็ส่ายหัวอย่างเอือมๆ และปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป

   เสื้อสีขาวแขนยาวชายเสื้อยาวถึงเข่าของผมนั้นเปียกแนบเนื้อ ผมสีขาวยาวถึงสะโพกของผมก็เปียกลู่ลงไปตามหลัง ผ้าสีขาวที่ตอนแรกนั้นบางอยู่แล้วเพราะเป็นของราคาถูกที่ผมหาซื้อในหมู่บ้านหมาป่านั้นพอเปียกก็ยิ่งบางเข้าไปอีกจนตอนนี้เห็นกางเกงขาสั้นสีดำของผมชัดพอควร

   เพราะกลัวคนพบเห็นมาเกินไปผมจึงได้แต่พยายามท่องเวทย์ไฟเบาๆ เพราะให้ความอบอุ่นกับร่างกาย จนตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็กินเวทย์ผมไปไม่น้อยเช่นกัน

   "ในที่สุดก็แห้ง" ผมบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะเริ่มตากผ้าที่รางไม้เก่าๆหลังบ้าน ไม่นานทุกอย่างก็เรียบร้อย

   ผมเดินเข้าไปหยิบตะกร้าเล็กๆมาอีกสองใบ แล้วเดินตรงออกไปที่ป่า ผมเคยดูในลูกแก้วพวกที่ออกป่านั้นชอบทำสัญลักษณ์เอาไว้บนต้นไม่เพื่อบอกถึงทางที่มาเพื่อกะนหลงเวลาจะกลับไป ผมเดินเข้าป่าไปไม่ลึกมาเท่าไหร่แต่ก็มากพอที่จะหาของมาทานได้

   "กินอะไรดี อะไรดี?" ผมถามตัวเองก่อนจะไล่เก็บทุกอย่างที่น่าสนใจ ตั้งแต่เห็ด ผลไม้อีกสองสาามชนิด และค่อยๆแอบขโมยไข่นกตอนที่แม่ของมันไม่อยู่

   จนตอนนี้ตะกร้าใบหนึ่งนั้นเต็มไปด้วยของป่ามากมาย ผมกลับมาเพื่อเก็บของที่ได้มา ตอนนี้บ่ายแก่ๆแล้ว ยังพอมีเวลาอยู่พอควร ผมเดินออกไปอีกครั้งพร้อมอุปกรณ์สำหรับตกปลา

   ทุกอย่างเป็นไปตามแบบที่มันควรเป็นจนเริ่มค่ำ ผมได้ปลาใหญ่มาหนึ่งตัวและปลาเล็กอีกนิดหน่อย

   ผมหอบทุกอย่างวิ่งกลับบ้าน เผ่าหมาป่าทั้งหลายที่ยังเดินอยู่ประปรายตามทางเดินต่างมองมาที่ร่างมนุษย์ของผมด้วยความสนใจ แต่ก็ไม่พูดอะไร เพราะรูปลักษณ์โดยรวมแบบนี้ถึงจะหายากแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีแต่ที่น่าสนใจคือสีผมและสีตาของผมต่างหาก สีขาวสะอาดตาและสีแดงเลือดที่ทำให้หวาดหวั่น

   และแล้วคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมกับเซทได้ลองกินอาหารแปลกๆที่ผมลองทำดู แต่มันก็อร่อยดี คืนนี้ผมก็หลับบนเตียงเล็กๆกับเซทแม้จะเบียดไปนิดแต่ก็อบอุ่นดีนะ

   "ฝันดี"