หัวขโมยแห่งบารามอส : มนตราชุลมุน เวทมนต์อลเวง

ลำดับตอนที่ #2 : คืนแรกป้อมอัศวิน

     สายลมพัดลอดเข้ามาทางหน้าต่างผลิ่วผ่านเส้นผมสีเงินละมุนดังไหมชั่นดี และยังดันมันให้ลอยไสวราวกับกำลังเล่นลม นัยต์ตาสีฟ้ากระพริบ ลืมมองทุกสิ่งในความมืดสะลั่วยามเช้า ก่อนที่เจ้าชายแห่งคาโนวาลจะรับรู้ถึงสิ่งปกติบางอย่าง สายตาจับจ้องนิ้งไปยังสิ่งที่ปลุกให้ตื่น ด้วยแรงกดไม่หนักมากตรงช่วงท้องลงไป ก่อนดวงตาของเจ้าแห่งคาโนวาลจะเบิกกว้างเมื่อเห็นเหตุตัวต้นนั้นชัดถนัดตา

    ตรงนั้นเจ้าหญิงสองแผ่นดินนาม แฟริโอน่า เกรเดเวล หรืออีกนามหนึ่งคือ เฟริน เดอเบอโรว์ กำลังนอนขดตัวเบียดอยู่สบายใจบนร่างของเจ้าชายเจ้าของฉายาน้ำแข็ง กอดเขาแน่น ซ่ำยังส่งเสียงงึมงำแปลกๆทำเอาผู้โดนทำเป็นหมอนข้างความร้อนวูบขึ้นที่ใบหน้า เมื่อริมฝีปากรูปสีชมพูนวลสวยกำลัง จอดอยู่ตรงบริเวณหน้าอกเปลื่อยเปล่า มิหนำซ่ำเสื้อผ้าก็ยังหลุดหลุ่ยไม่มีชิ้นดี แต่ยังดีที่เจ้าเสื้อผ้าของเจ้าตัวดียังอยู่ครบ ยับยู้ยี้อยู่บางไม่อย่างนั้นเขาคงมองหน้าไปไม่ติดอีกนาน

    คาโลเจ้าชายหนุ่มแห่งคาโนวาลต้องใช่เวลารวม 10 นาทีกว่าจะดึงและเรียบเรียงความทรงจำก่อนหน้านี้กลับมาได้ ว่าเมื่อคืนก่อนเจ้าตัวดี จัดงานเหลวไหลต้อนรับการกลับของสมาชิกป้อมขึ้น  จัดกันธรรมดาไม่พอยังเอาเครื่องดื่มจากที่ไหมไม่รู้มาแจกจ่าย แล้วแม้แต่เขาเองก็เผลอตัว  กินมันเข้าไปด้วย เขาส่ายหน้าระอาในความเหลวไหล รวมถึงความงี่เง่าที่ตัวเองไปตกลงยอมให้จัดงานนั้นด้วย 

    แล้วพอฉลองจนเหนื่อยก็ดันขึ้นนอนผิดเตียงเสียอีก..เจ้าคนหัวดื้อ ที่เขาบอกอะไรไม่เคยฟังดีๆเลยซักนิด...

    เจ้าชายหนุ่มถอนหายใจ ก้มลงมองนวลหน้าขาวๆ รูปไข่ ตำหนิแห่งเดียวคือรอยแผลเป็นเล็กๆใต้คิ้วซ้าย แต่จืดจางลงไปมากจนหากไม่ตั้งใจมองดีๆก็ไม่มีทางมองเห็น ไล่ไปยังดวงตาที่มีขนเป็นแพรหนาและงอนยาว เสริมความงามให้กับนัยต์สีน้ำตาลใส ดวงโต ที่มักทำให้เขาใจอ่อนได้เสมอ  แม้ว่าตอนนี้มันยังคงมีเปลือกตาปิดสนิทกั้นมันจากสายตา ซึ่งกำลังหลับตานอนอย่างสบายใจเฉิบโดยไม่รู้ว่ามีคนกำลังจับตามองดูเธอด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความอ่อนโยนและอบอุ่น

    " อือออ~"
    เสียงร้องงึมงำชวนให้ หัวใจเต้นแรงดังแผวจากริมฝีปากงามที่เผยอขึ้นเล็กน้อย ส่งลมหายใจอุ่นๆแผวสัมผัสร่าง  จนคนที่ถูกจับมาเป็นเตียงนอนจำเป็นอดไม่ได้ที่ต้อง เอียงใบหน้าเข้าไปใกล้ๆเจ้าของริมฝีปากมากขึ้น ด้วยความคาดหวังอย่างไม่สมเป็นตัวเอง รู้ทั้งรู้ว่าการกระทำฉวยโอกาสกับหญิงสาวเป็นสิ่งที่ไม่ควรแม้ว่าบางครั้งคนตรงหน้าจะชอบทำตัวไม่สมกับคำว่ากุลสตรีแล้วก็ชอบยั่วโมโหเขาวันล่ะหลายๆเวลาเลยก็ตาม

     คงมีแต่ยามหลับครั้งนี้เท่านั้น ที่เจ้าคนยุ่งยังดูสมคำว่า หญิงสาว มากที่สุด..

     ลมหายใจแผวปะทะใส่ใบหน้าของบุรุษน้ำแข็งที่กำลังยื่นหน้า โน้มเข้าใกล้หัวขโมยในร่างสาวน้อยน่ารัก ซึ่งบัดนี้ถูกย้ายมาโอบไว้ในอ้อมแขนโดยไม่คอยถามความยินยอมจากเจ้าของ   ขนแพรตาหนาขยับกระพริบปรือขึ้น นัยต์สีต้ำตาลเช่นเดียวกับสีผมขึ้นสบมอง ดวงใบหน้าของผู้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้อย่างงุนงงก่อนจะเบิกกว้างเท่าไข่ห่านแล้วหลุดชื่อออกมา

      " คะ คาโล~ อือ"
      เสียงหวานลอดจากริมฝีปาก ของคนในอ้อมแขนดังขึ้นก่อนจะห่วงคำพูดต่อมาของเจ้าตัวจะขาดห่วงไป ใบหน้าหวาน นั้นแดงซ่านด้วยการจูบโดยไม่ตั้งตัวจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล

       มือเล็กระดมทุบตีที่หน้าอกเปลือยเปล่าพยายามผลักไส้คนตรงหน้าออกไป แต่ไม่ช้า เรียวแรงขัดขืนของผู้ถูกล่วงล้ำอภิสิทธิ์ ก็อ่อนแรงลง แล้วเปลี่ยนมาเป็นขย่ำแขนเสื้อของผู้รุกรานเบาๆ พร้อมกับดวงตาที่รีบปรือลงเรื่อยเงยหน้าขึ้นยอมรับรสจูบอันแสนหวานที่อีกฝ่ายมอบให้แต่โดยดี

     " ฮ้า~ อืม หัวชั้น" 
     
     เสียงบ่นฟังดูคุ้นหูจาก ผู้พำนักคนที่ 3 ในห้องดังขึ้น ทายาทนักฆ่าแห่งซาเรสบิดตัวไปมาอย่างเชื่อง แล้วครางเบาๆ สายตามาหยุดที่เตียงข้างตัวรู้สึกแปลกใจนิดๆ เมื่อเห็นเจ้าเพื่อนซี้ในร่างผู้หญิงที่ไม่น่าตื่นเช้ากลับตื่นก่อนเขาเสียอีก 

      " แปลก? เฟรินไหงวันนี้นายตื่นเช้ากับเขาได้" คิล ฟิลมัสเย้าเพื่อนสนิทที่วันนี้ไม่เหมือนปกติ 

      " ไม่เห็นแปลกตรงไหน แค่ได้คนบอกว่าตื่นเช้าแล้ว จะดีต่อสุภาพก็เลยลองทำมั่งก็เท่านั้นเอง" 
     
      " อย่ามาปิดดีกว่า เจ้าคนปลุกยากหลับง่ายอย่างแกเนี๊ยนะจะมาขยันรักษาสุขภาพ หือ - คาโล?"  เพื่อนผู้มีอาชีพนักฆ่า มองดูหัวขโมยตัวแสบด้วยสายตารู้ทัน ก่อนจะสังเกตุเห็นเจ้าชายแห่งคาโนวาล ลุกที่เพิ่งขึ้นจากพื้นข้างเตียง เสื้อผ้าหลุดลุ่ยไม่มีชิ้นดี แล้วตวัดกับไปที่ เสื้อยับยู่ยี่ของเจ้าตัวดีที่ดวงหน้ากำลังแดงก่ำเหมือนผลไม้สุก 

      รอยยิ้มแบบเข้าใจสถานการณ์เอาเองก็พรายขึ้นบนใบหน้ามันอย่างยียวน 
      " อ่อ~ สงสัยฉันคงตื่นขึ้นมาผิดเวลาไปหน่อยซิท่า ก็ไม่รู้นี่ว่าพวกนายกำล.."      
      " อ่อ บ้านแกสิ ไม่มีอะไรโว้ย!" 
      แล้วเจ้าตัวดีก็อดไม่ไหวกระโดดข้ามเตียง ไปปิดปากเพื่อนต่างสายอาชีพด้วยการเปิดศึกมวยกันอุตลุด ไม่เหลือสภาพกุลสตรีเหลือแม้แต่น้อย จนคนที่ยืนนิ่งอยู่ข้างเตียงต้องถอนหายใจเบาๆกับการตัดบทที่ถนัดของเจ้าหล่อน แต่ไม่วายแอบลอบยิ้มนิดๆที่มุมปาก เมื่อย้อนความทรงจำกลับไปยังครู่ก่อนนี้ ที่คนดื้อยอมทำตัวว่าง่ายในอ้อมแขนของเขา แต่ก่อนจะรำลึกได้มากกว่านั้น มือของคนวางมวยก็ดึง ตัวคนที่ทำอะไรโดยพละการกับเธอเข้าไปผสมโรงมวยด้วย จนเสียงดังลงไปถึงห้องชั้นล่างของป้อมอัศวิน...

........................................
จบ 1 ตอน

เหอๆ ตอนแรกกะให้คาโลเย็นกว่านี้หน่อยไปๆมาๆ

ได้ฉากจูบประเดิมเปิดตอนซะงั้น

อย่าลืม เม้นด้วยนะครับ^ ^