คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1
ติ๊งๆ ติ้งๆ
อัพเดทเกมXXXXXXX ใหม่ล่าสุด ที่มันส์จนรู้สึกว่าได้อยู่ในตัวเกมจริงๆ สามารถ หาซื้อได้ ในร้านเกมทั่วไป
ฉันอ่านSMS ที่ถูกส่งมา อย่างสนใจ แน่นอน น่าสนใจสิ ฉันนะไม่ได้ชอบเล่นอะไรมากหรอกนะ เกมเนีย แค่เล่นเกือบทั้งวันทั้งคืนเฉยๆ แม้ก็ช่วงปิดเทอมมันน่าเบื่อนิ ก็ต้องหาอะไรทำแก้เบื่อหน่อยสิ จริงม่ะ ฉันมองไปรอบๆที่ดูผู้คนจะก้มหน้าอ่านอะไรอยู่ในมือถือ ดูเหมือนจะส่งให้ทั่วทั้งประเทศเลยมังเนีย ฉันมองร้านเกม ที่อยู่ฝังตรงข้าม แล้วออกตัวเดินเข้าบ้าน พะเอินว่าบ้านฉันอยู่ฝังตรงข้ามกับร้านเกมพอดีเลย ฉันชื่อ เอริส อายุ17 ปี นิสัยดี และก็สวยที่สุดในโรงเรียนใบนี้ ได้รางวัล นางงานจักวาล ฮุฮุ สวยเริดค่ะ ( โปรดกลับไปอ่านที่แนะนำตัวละครด่วนเลยค่ะ - - )
ติ๊ง
เสียงแชท จาก Facebook ดัง ฉันหยิบโทรศัพ มาดู ปรากฏว่าเป็นเพื่อนสุดจะน่ารักบวกกับติ๊งต๋อง ทักมา
“ เอริส แกได้SMS หรือป่าว “ sms อะไร ?
“ sms อะไรของแก “ ฉันพิมตอบกลับไปพร้อมล้มตัวนอนบนเตียงนุ้มๆ
ติ๊ง
“ ก็มีเกมออกไหมที่ถูกส่งsms ไปทั่วทั้งประเทศไง “
“ อ้อ เกมนั้นนะหรอ ทำไหมหรอ แกซื้อแล้วหรือไง ? “ ฉันถามไปอย่างกวนๆ
“ ใช่ ฉันเล่นแล้วนะ สนุกมากอะแก แกต้องซื้อมาเล่นนะ น่านะ “
“ สนุกมากเลยหรอ ก็ได้ๆ เดียวพรุ่งนี้ จะรองซื้อมา เล่นละกัน “ ฉันโยนโทรศัพท์ลงข้างแล้วนอนอย่างหมดแรง ถ้ายัย มาโกะ บอกว่าสนุก มันคงจะสนุกจริงๆนั้นแหละ พรุ่งนี้ค่อยไปซื้อละกัน ฉันรุกออกจากเตียงเดินไปที่ตู้เย็นอันเล็กน่ารัก ที่มีความสูงแค่หัวเข่า ฉันเปิดตู้เย็นอันมินิอันเล็ก ที่มีขนม นมเนยเต็มตู้เย็นฉันหยิบช็อกโกแลต มาสองสามแทง มานั่งกินอย่างอร่อยเหาะ ฉันเป็นพวกกิน ยัดไปเท่าไรก็ไม่อ้วน อะนะ
ฉันเดินออกจากบ้านในยามเช้าที่สดชืน สะที่ไหนละ ร้อนตับจะแตกอยู่แล้ว ทำไหมอากาศมันร้อนแบบนี้เนีย ฉันเดินข้ามถนน ตรงไปที่ร้านเกม
ตุบ
ผู้ชายร่างสูง ผมดำสนิท เดินชนไหล่ฉันออกจากร้าน อะไรกัน เดินชนแล้วไม่ขอโทด ผู้ชายอะไร ไร้มารยาท ชิ ฉันเข้าร้านอย่างอารมณ์ เสีย
“ เอริส จะมาซื้อเกมXXXXXX ใช่ไหม “ หนุ่มร่างสูง ที่ยืนอยู่หลังเคาส์เตอร์ ก้าวเอ่ยเมื่อเห็นสาวน้อยที่คุ้นเคย
“ ใช่ค่ะพี่นัด รู้ใจเอริสตลอดเลย “ ฉันยืนยิ้มให้กับพี่นัดเจ้าของร้าน ที่เห็นฉันมาซื้อร้านแกจนจำได้ละ พี่นัดหยิบเกมXXXXมาให้ ฉันรีบจ่ายตังให้พี่เขา และ หยิบเกมเข้าบ้านทันที่ ฉันรีบนั่งที่หน้าจอคอม ใส่แผ่นเกมลงไป
ติ้ง
หน้าจอขึ้นตัวคำว่า play ใหญ่ๆ อยู่บน หน้าจอ ฉันกำลังจะกดคลิ๊ก แต่ก็มีเสียงเรียกของผู้เป็นมารดามาขัดสะก่อน
“ เอริส!!! “
“ ค่ะ คุณแม่ อะไรหรอค่ะ “ ฉันตะโกนกลับไปพร้อมกับ วิ่งลงจากห้อง
“ มานี้หน่อยสิ มาช่วยแม่จับราวไหวหน่อย “ ฉันมองคุณแม่ยืน จับราวที่เอาเชือกพันกับเสาทั้งสองต้นที่ตอนนี้ดูเหมือนเชือกจะขาดไปข้างหนึ่ง ฉันเดินไปยืนจับราวให้ แล้วคุณแม่ก็ไปหมัดราวไหวกับเสาให้เรียบร้อยและแน่นหน่าเหมือนเดิม ใช่บ้านของฉันไม่ได้รำรวยอะไร ตามจริงเงินก็มีเยอะนะ แต่แม่ของฉันเป็นพวกประหยัด แม่บอกว่า ประหยัดอะไรได้ ก็ประหยัดไหว ฉันเดินขึ้นห้องแล้วนั่งที่หน้าจอคอมเหมือนเดิม ฉันกดคลิ้กคำว่า play อยู่ๆหน้าจอก็ดับ
“ อ้าว จอสะ... กรี๊ดดด “ อยู่ๆก็มีแสงออกมาจากหน้าจอจนฉันต้องหลับตาปี้ อยู่ก็รู้สึกมีสายลมเบาๆมากระทบที่ใบหน้าฉันจนฉันต้องลืมตา แต่ปากฎว่า ที่ๆฉันอยู่มันไม่ใช่ในห้องนอน หรือนั่งอยู่หน้าจอคอมอย่างที่เคย แต่ฉันอยู่ในพืนที่สีเขียวที่ดูเงียบสงัด ต้นไม่รอมรอบ เหมือนกับ..ในป่า ป่า!!! ฉันอยู่ในป่า!!!!
ความคิดเห็น