ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : โรงเรียนใหม่ กับ คุณเพื่อน...
ตอนที่3
ดูเหมือนว่าแก๊งค์เซอร์บิรัส(ชื่อแกงค์ยากุซ่าของพี่แก=[]=)ของรินโดจะมีอิธพลจริงๆนะ..... หรือยังต้องมี อาเบะอีกคน=[]=!!มันถึงจะไร้เทียมทาน ที่แม้แต่ฮิบาริยังไม่ค่อยอยากยุ่งเกี่ยวมีเรื่องเพราะต้องซื้ออาวุธจากแก๊งค์เฮียแกนั้นเอง=_=(เจ้าเดียวในญี่ปุ่นที่มีอาวุธโคตรครบ รุ่นไหนสมันไหนมีเก็บไว้ในโกดังหมด=[]=!!!!)
วันต่อมาพวกสี่สาว เดินมาที่ห้องกินข้าวด้วยสีหน้างัวเงีย
“เอ้า!^O^ มาพอดีเลยนี่ไง อุปกรณ์การเรียนของพวกเธอ”รินโดกวักมือเรียกทั้งสี่
ทำไม....ใช้แค่วันเดียว อาเบะชาคูลซ่านั้นถึงได้ทำเรื่องเสร็จไวเยี่ยงนี้
“ทำไมไวจังอะ พึ่งจะเดินเรื่องเมื่อวานเองไม่ใช่เหรอ”
“แหม ก็ต้องขอบคุณอาเบะล่ะนะ ตอนแรกอาจารย์ใหญ่ก็จะไม่อนุมัตอยู่หรอก...”
“หามิได้ครับ ผมแค่พยายามทำทุกอย่างเพื่อคุณชายทั้งสี่เท่านั้นแหละ”
“=_=;;;;;”x4 <<กำลังคิดว่าไปทำอีท่าไหนอาจารย์ใหญ่เลยอนุมัต
"พอดีอาจารย์ใหญ่ท่านชอบไอติมถั่วดำนะครับ....ผมก็เลยจัดให้ท่านชุดใหญ่เท่านั้นแหละครับ"=[]=!!! ชัดเลย! อาเบะมันไปอัดถั่วดำใสอาจารย์ใหญ่แน่ๆ รับไม่ได้เฟ้ยยยย
“ฮัดเช่ยยยย ใครนินทาเราน่ะ=_=”อาจารย์ใหญ่พูดพลางเดินไปที่ตู้เย็นในห้องทำงานของท่าน
“แต่ว่าน่ะ....ได้มาเยอะเลยแฮะ พวกเซอร์บิรัสนี่ก็ทุ่มจริงเลย”อาจารย์ใหญ่พูดขณะที่หยิบไอติมแทงรสถั่วดำที่ราคาแพงโคตร ประมาณว่าขายแบรนไม่ได้ขายรสชาติออกมากิน ในขณะที่ในตู้เย็นยังงมีเหลืออีกหลายร้อยแท่ง=[]=!!!
ตัดกลับมาบ้านเดิม
“นี่ชุดนักเรียนเหรอ-_-?”
“ใช่แล้ววว”
“แล้วทำไมมันเป็นของผู้ชายล่ะ-_-?”เรนะถาม
“เอ๋?”
“นี่ไงเฮีย ของพวกเราเป็นชุดผู้ชายหมดเลยอะ”ชินิชูชุดเครือบแบบให้ดู
“อ้าว ทำไมเป็นงี้นะอาเบะ”
“ก็เป็นผู้ชายจะให้ไปใส่เครื่องแบบนักเรียนหญิงได้ยังไงล่ะครับ-_-”
พวกโยรุนิ่งไป เอะ....เมื่อคือพวกเธอนอนทั้งที่ยังไม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อด้วยซ้ำ เพราะเพลียจากการวิ่งไปมาทั้งวัน=[]=วิกผมผู้ชายยังคาอยู่บนหัวอยู่เลย ที่รัดหน้าอกเองก็ยังไม่ได้แกะออก=[]=!!
“เออ...คือพวกเราเป็นผู้หญิงน่ะ=_=;;”โยรุพูดพลางถอดวิกที่สวมอยู่ออกไม่น่าลืมเล้ยยย ให้ตายดิ-*-
“=[]=!”<สีหน้าของอาเบะ
“แย่ละสิ กรอกข้อมูลให้พวกนี้เป็นผู้ชายไปหมดเลยใช่ไหมเนี้ย-_-“รินโดถาม
“ครับ=_=;;;(จะโดนไล่ออกไหมเนี้ยตู)”
“5555 ดีเลยถือเป็นประสบการณ์ชีวิต ลองทำตัวเป็นผู้ชายเข้าไปเรียนเลยแล้วกัน^O^”<ดันเห็นดีเห็นงามด้วย
“=_= บ้าไปแล้วเรอะเฮีย”
“ก็ดีออกowo อีกอย่างนึง งานที่พี่ทำมันอันตรายดีไม่ดีพวกศัตรูของพี่อาจเพ่งเล่งพวกเธอก็ได้ ถ้ามันรู้ว่าพวกเธอเป็นผู้หญิงจะง่ายต่อการวางแผนชั่วของพวกมัน งั้นก็ดีต่อไปนี้จงทำตัวเป็นผู้ชายไว้ซะ^O^”
“=_=^”x4
“อาเบะนายเยี่ยมมาก หลักแหลมจริงๆ^O^”
“ครับ=_=;;;(รอดไปทีตู)”
“งั้นเราก็จะต้องทำตัวเป็นผู้ชายไว้งั้นเหรอ-_-;;”ซาโยพูด
“ไม่เห็นเป็นไร พวกเธอน่ะลูกครึ่งกันทั้งนั้น ส่วนสูงก็ถือว่าเกินมาตรฐานหญิงญี่ปุ่นปลอมเป็นผู้ชายได้สบายๆผู้ชายญี่ปุ่นเตี้ยสุดที่พี่เคยเจอสูงแค่ 140กว่าๆเองนะ”
“=_= เอางั้นก็ได้”
“ ^O^ดีมาก สมกับเป็นน้องพี่555+”
“......(ดีที่เจ้านายตูมันบ้า=_=)”<อาเบะ
เจริญล่ะ=_=^...............
ณ โรงเรียนม.ปลายนามิโมริ
“=_=ทำไมต้องเป็นที่นี่วะ ชั้นยิ่งมีบัญชีดำกับฮิบาริอยู่T^T”ซาโยพูด
“-_-เอาน่าๆ พยามหลบๆเลี่ยงๆก็ได้มั้งโรงเรียนออกจะใหญ่”ชินิปลอบ
“>_<ตื่นเต้นอะ ต้องแนะนำตัวหน้าชั้นด้วย”เรนะพูด
“แล้วห้องเรียนมันไปทางไหนฟระ-_-;;”โยรุพูดแล้วสายตาก็ไปสะดุดกับร่างสูงของสึนะ
"*O* “สึนะๆๆๆๆ”
“รุ่นที่สิบคร้าบบบบบบ อรุณสวัสดิครับ!!”
“-_-?”สึนะหันมามองโยรุอย่าง งงๆ
“เฮ้ย แกน่ะ มาเรียกรุ่นที่สิบห่วนๆได้ไงฮะ!”โกคุเทระเจ้าของเสียงทักทายเมื่อกี้หันไปตะคอกใส่โยรุ
“ก็จะเรียกแล้วมันทำไมฟะ”โยรุสวนกลับทันที
“=_=อ้าว...คนเมื่อตอนนั้นมีอะไรเหรอ”สึนะถาม
“รู้ไหมว่าห้อง5/3ไปทางไหน-_-”ชินิถามแทนเพราะตอนนี้โยรุกำลังปะทะสงครามน้ำลายกับโกคุเทระอยู่
“นั้นห้องของพวกชั้นเอง จะไปด้วยกันไหม”
“ก็ดี-_-b”เรนะพูด ทำให้โกคุเทระชะงัก
“เจ้าเปี๊ยกโหดเมื่อวันก่อนนี่=_=”
“ชั้นไม่ได้เปี๊ยกเฟ้ยยย”เรนะเถียง
“พวกนายเป็นเด็กใหม่สินะ?”
“อืม ใช่แล้ว^O^”ซาโยตอบ
“ทำไมอยู่ๆก็มาเข้าม.ห้าที่นี่ล่ะ=_=?”
“^O^;;;แฮะๆ พวกเรามีเหตุผลของเราน่ะ”เรนะหัวเราะแห้งๆให้
“คุคาบาระ เซย์-_-”ฮิบาริเดินออกมาจากมุมตึก=[]=
“ยะเย้ย!”ซาโยร้องอย่าตกใจ ทำไมดวงสมพงศ์กันจังฟะT^T
“หึ รู้สึกว่าชั้นจะโชคดีที่นายมาเข้าโรงเรียนที่ชั้นเป็นคนคุมนะ”ฮิบาริแคนยิ้มเหี้ยม
“ช่ายๆๆ นายโชคดีมากๆที่คนหน้าตาดีอย่างชั้นยอมเข้าโรงเรียนที่มีนายเป็นนักเรียน>O<”ซาโยพูด
“หึปากยังกล้าเหมือนเดิมนี่”
“แน่นอน ;p ชั้นไม่กลัวนายหรอกเฟ้ย”ซาโยแลบลิ้นใส่ฮิบาริ กิริยาที่ดูน่ารักเกินชายทำให้ผู้ชายหลายๆคนหยุดมองมาที่ซาโย
“ซาโย เอ้ย!เซย์อย่าทำท่าทางให้เหมือนผู้หญิงสิ แกจำได้ไหม เรากำลังปลอมเป็นผู้ชายอยู่”โยรุกระซิบ
“อ้อ ลืมไปโทดทีๆ”
“-_-”<สายตาของคนรอบๆ
“เอาเป็นว่า ไปที่ห้องเรียนก่อนก็แล้วกันนะ=_=”สึนะตัดบท
ณ ห้องเรียนอันไม่สุขสงบ=_=
“เอาล่ะ นักเรียนฟังครูหน่อยน้า~~~ วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มาเรียนห้องเดี๋ยวกับพวกเราน่ะ^O^” อาจารย์ประจำชั้นหน้าตาโคตรคุ้นยืนประกาศการมาของสี่หนุ่ม(?)ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“=_= ชินแกรู้ไหมทำไมเบียคุรันมันกลายเป็นครูประจำชั้นเรา”โยรุกระซิบถาม
“=_=; จะไปรู้เรอะ ชั้นสงสัยมาตั้งนานแล้ว โลกนี้มันมีอะไรพิกลๆหลายอย่างน่ะ”
“^O^ซุบซิบอะไรกันเหรอ ครูร่วมวงด้วยสิ”เบียคุรันพูดขึ้น
“ไม่มีอะไรครับครู อย่าสะเออ-_-;”ชินิพูดขวานผ่าซากออกมาอีกแล้ว!
“=Q=;;ชิน นั้นครูนะเฟ้ย(ที่สำคัญคือเป็นเบียคุรัน)มีมารยาทหน่อย เดี๋ยวเราจะซวย”เรนะพูดเตือน
“-_- โทดทีลืมตัว”
“=_= ลองลืมตัวบ่อยๆ หัวแกได้หายไปจากตัวอย่างเด็ดขาดในสักวันแน่”เรนะขู่
“^_^ คุยกันเสร็จแล้วก็แนะนำตัวด้วยครับ นักเรียนใหม่ที่น่าลัก(เอาไปหมกส้วม)”เบียคุรันพูพลางถอยให้ทั้งสี่ยืนเอ่อ อยู่หน้าชั้น
“=_= สวัสดีชั้น ยามานิชิ ชิน ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น จบข่าว”
“=[]=”สีหน้าของเพื่อนในห้อง
“ล้อเล่นนะ:)”
“^_^;;มุขไร้มนุษยสัมพันธ์มากเลยนะเธอเนี้ย”เบียคุรันพูด
“ครูชมหรือด่าผมครับ-o-+”
“ชมสิ^_^(ไอ้เด็กบ้าเดี๋ยวตัดเกรดต่ำๆให้ซะหรอก)”
“ครูไม่ต้องมาคิดตัดเกรมผม-_-+ เพราะครูหาที่ตัดคะแนนไม่ได้แน่ๆ”<มันเก่ง
“=_=;”<มันรู้ได้ไงฟะว่าตูคิดอะไร
“ชั้นเซเซรินะ โย ฝากตัวและกระเพาะไว้ด้วยล่ะ555 ชั้นถังแตก;p”
“=_=!?”<สีหน้าของเกือบทั้งห้อง
“=_=; เธอล้อเล่นเหมือนยามานิชิใช่ไหมเนี้ย”
“ใช่ครับครู ผมล้อเล่น แต่เอาจริง:)”
“-_-*”<เบียคุรัน
“คนต่อไปเลย”โยรุพูดพลางหลิ่วตาให้ซาโย
“ชั้นชื่อคุคาบาระ เซย์ ^O^V”
“เอิม...คนนี้ค่อยดีหน่อย...ไม่ค่อยเล่นมุขประหลาดๆ=_=”<เบียคุรันบ่นพึมพัม
“ขอบอกก่อน ชั้นเป็นเกย์*O*”
“=[]=!!!!!!”<สีหน้าของเพื่อนผู้ชายในห้อง
“อุวะฮะฮ่าๆ ล้อเล่น-.,- แต่บางทีอาจจะจริงก็ได้น่ะ.....ห้องนี้คนหล่อเยอะซะด้วย หึหึ”ซาโยหัวเราะชั่วปนหื่น
“=[]=;;;”<สีหน้าของผู้ชายในห้อง
“=_= เออ....เธอคนสุดท้ายแล้ว แนะนำตัวกับเพื่อนๆสิ”เบียคุรันรีบตัดบทการสนทนาประหลาดทิ้งโดยการเบนความสนใจทุกคนไปที่เรนะซึ่งต้องแนะนำตัวเป็นคนสุดท้าย
“ชั้นโอคิตะ เลน ฝากตัวด้วยน่ะ(_ _)”เรนะโค้งคำนับเป็นการตบท้าย
“T^Tคนนี้แหละธรรมดาที่สุดแล้ว”<เสียงรำพึงจากเพื่อนในห้อง
“ไปนั่งที่ได้เลย ที่ข้างใครมีที่ว่างมั่ง?”เบียคุรันถาม
“ตรงนี้มีที่นึงค่ะ -o-/”เด็กสาวหน้าตาน่ารักผมสีเสียวอ่อนสดใสชูมือขึ้น
“-_- โอเค”ชินิเดินดุ่ยเข้าไปนั่งทันที
“ตรงนี้ว่างค่ะ”เด็กสาวผมยาวสีน้ำตาลเข้มถักเปียหลวมดูน่ารักสดใสพูด
“ขอบใจน่ะ”เรนะพูดพลางเดินไปนั่งที่ขณะที่ส่งยิ้มหวานให้เด็กสาว
“เฮ้! เซย์ใช่มะ ตรงนี้ว่างจะนั่งปะ?”เสียงใสของเด็กสาวผมสั้นสีชมพูอ่อนดังขึ้น
" โอเช่~~”ซาโยเดินไปที่โต๊ะอย่างกระดี้กระด๊าจนหน้าหมั่นไส้
“โยสินะ? ตรงนี้ว่างน่ะ จะนั่งไหม?”
“*O*นั่งสิ”
++++++++++++++++++++
+++++++++++++++
+++++++++
++++
++
“สวัสดี^_^ ชั้นชื่อกรีน”เด็กสาวผมเขียวแนะนำตัวหวังผูกสัมพันธไมตรีกับเพื่อนใหม่
“อืม”ชินิพยักหน้ารับพลาง ฟุบหลับคางโต๊ะไปในทันใด=[]=!
ปึด!
“เมินชั้นเรอะ ไอ้มนุษย์หัวฟ้า!!!”กรีนลุกขึ้นแถมเอามือทุบโต๊ะอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นชินินอนหมอบโดยไม่สนใจตนที่พยามยามจะผูกมิตรด้วย
“ตายซะ!!!”กรีนพูดพลางยกกระถางต้นไม้ที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน ฟาดไปที่หัวของชินิ แต่....
“-_-ZzZz”<ไร้ซึ่งความสนใจ
“-_-!!! ทำไมเนี้ย ก็ฟาดไปเต็มๆ”กรีนมองอย่างตกตะลึง
“=_=^ ครูว่าจบโฮมรูมแค่นี้แหละ จะทำอะไรก็เชิญ รอครูวิชาต่อไปสงบๆกันหน่อยน่ะ”เบียนคุรันพูดพลางเดินออกจากห้องไป <ต้องกลับไปวางแผนการสอน+รับมือ เด็กในห้องนี้ก่อน=_=!!!
“-O-? ทำไมรู้สึกมึนหัว โอ้...เหงื่อไหลเยอะจังเลย ห้องนี้มันร้อนจริงๆแฮะ”ชินิเงยหน้าขึ้นมาพูดกับกรีน
=[]=!<สีหน้าของกรีน
“เลือด-_-;”กรีนมอง สรุปว่าเมื่อกี้กระถางต้นไม้ได้ผลนี่หว่า ไหง ไอ้คุณเพื่อนหัวฟ้าถึงได้คิดว่าเป็นเหงื่อได้ฟร้า~~~~
“เหงื่อนี่สีแดงจัง สงสัยเมื่อเช้ากินน้ำมะเขือเทศมากเกินไป-_-=3”ชินิพูดพลางฟุบลงกับโต๊ะต่อ
“=_=;;”กรีนมองอย่างลังเล
“ชินไปห้องพยาบาลกันเถอะ”=_=;;กรีนพูด
“ไปทามมายยยย ชั้นไม่ได้เป็นอารายยซากกหน่อยย”ชินิพูดเสียงยาน
“ไปเหอะ ก่อนเหงื่อสีแดงของนายจะออกหมดตัวตาย=_=^”กรีนพูด แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากห้องเรียนไป
“=_= คนที่ชื่อกรีนนี่ทำอะไรรุนแรงดีนะ”เรนะพูด
“กรีนเค้าก็เป็นอย่างนี้แหละ”
“อ้อ=Q= งั้นคงอีกนานกว่ากรีนจะสนิทกับชินได้ เพราะปากไอ้ชิน....คงทำให้กรีนฟิวขาดได้ในหลายรอบต่อวัน”เรนะพูด
“^_^ พวกเลนทั้งหมดเป็นเพื่อนกันมาก่อนเหรอ”อาโอมิถาม
“อานะ รู้จักจนเอียนเลยแหละ-_,-”
“เลนสนใจจะมาเป็นสภานักเรียนไหมOWO”
“-_-*ไม่มีทาง นี่เธอเป็นสภานักเรียนเหรอ”
“อาฮ่ะ ประมาณว่าตอนนี้ขาดแคลนสมาชิกน่ะ ก็เลยพยายามโฆษณาอยู่ไม่รู้รุ่นพี่ฮิบาริจะให้ค่าโฆษณาไหม=..=”
“=_= มีค่าโฆษณาด้วยเหรอ"
">_< มีสิ สนใจเข้าเป็นหนึ่งใสสภาไหมละ รุ่นพี่อยากได้รายชื่อให้ครบในวันนี้อะ เหลือแค่คนเดียวเอง*_*"อาโอมิพุดพลางทำสายตาเป็นประกายที่แฝงจิตกดดันขั้นรุนแรงเอาไว้
“-____-ม่ายยยมีทางงงงง”เรนะลากเสียงยานนน
“O_O”อาโอมิมองเรนะ
“มีอะไรเหรอ”เรนะพูดพลางเอียงคออย่างสงสัย
“ก็ชั้นกำลังคิดว่า นายไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยน่ะสิ-_-!! เสียงเล็กไป ผอมไป หน้าตาน่ารักไปด้วย”
“-^-ว่าซะเสียเชิงชาย ชั้นก็ผู้ชายทั้งแท่งคนนึงนะเฮ้ย”เรนะพูดยิ้มๆ ถ้าเธอมีแท่งอะน่ะ-_-^
“=o= แน่ใจน่ะว่านายไม่ได้แอ๊บแมน”
“แน่ใจสิ=_=;;;”<โดนแทงใจอย่างแรง เอ้อ...ก็ตูเป็นผู้หญิงนี่ฟ่า
ขณะที่คุยกันอยู่ ก็มีเสียงของผู้มาใหม่เข้าแทรกแทรง=_=+
“โย่! สึนะ โกคุเทระ^_____^”ยามาโมโตะ ทาเคชิเจ้าเก่ามาแล้วจ้า-o-/
"-_-*เจ้าบ้าเบสบอล มาสายไปไหมฮะ?”โกคุเทระพูดอย่างหมั่นไส้
“แหม^___^ พอดีว่าซ้อมขว้างลูกเพลินไปหน่อย ฮะๆๆๆ เอาน่า...ยังไงชั้นก็มาทันก่อนคาบแรกนี่”
“=_+ แต่มากลางชั่วโมงโฮมรูม ไอ้งี่เง่าเอ้ย”
“-_-^ พอเถอะน่า โกคุเดระ จะหาเรื่องกันแต่เช้าทำไม”สึนะพูดด้วยความรู้สึกสุดจะเซ็ง
“=_= พวกนี้ก็ไม้เบื่อไม้เมากันเหลือเกิน เดี๋ยวจับมาเป็นกรรมการนักเรียนซะเลย”อาโอมิขู่
“=_=;;; จ้าๆๆ ไม่ทะเลาะแล้วจ้า ชั้นไม่อยากเข้าสภานักเรียนสักหน่อย”โกคุเดระพูดเสียงหงุดหงิด ในห้องเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยจ๊อกแจ๊กเกี่ยวกับนักเรียนใหม่(พวกโยรุ)ที่เข้ามา บ้างก็ว่าหมั่นไส้พวกหน้าตาดีเกินมาอีกกลุ่มแล้ว(ส่วนใหญ่เป็นพวกผู้ชายโนเนม=_=) บ้างก็ว่าหล่อ*O*(ผู้หญิงโนมเนมทั้งหลาย)
“ชั้นชื่อแพมม่า”แพมม่าแนะนำตัวกับซาโย
“^_^อืม ฝากตัวด้วย”
“นายน่ะ....”แพมม่าเว้นเสียงให้คำถามดูชวนลุ้นระทึก
“หืม...?”
“เป็นเกย์จริงปะ*_*”
“=_=^ เธอเชื่อชั้นรึเปล่าละ”
“*^* ชั้นอยากจะเชื่อ ชั้นอยากมีเพื่อนเป็นเกย์มานานแล้ว”แพมม่าพูดพลางทำหน้าจริงจัง
“-__-;เมื่อกี้มันเป็นมุขน่ะ ชั้นไม่ใช่เกย์”แต่ชั้นเป็นผู้หญิงT^T
“(. .)แย่จัง....”แพมม่าพูดเสียงเศร้า
“ทำไมอยากมีเพื่อนเป็นเกย์ขนาดนั้นฟะ=_=;”ซาโยถาม
“เพราะชั้นอยากฟังประสบการณ์ชีวิตเกย์*O* โดยเฉพาะเรื่องนั้น.....”เรื่องนั้นน่ะ เรื่องไหนฟระ!!?
ขณะที่ซาโยกำลังคุยกับแพมม่า เสียงทุกเสียงก็เงียบไปเหมือนมีใครมีปิดเครื่องเล่นแผ่นเสียง=_=;<เก่าไปไหม ฮิบาริ เดินเข้ามาในห้อง!!
“-_- รายชื่อได้รึยัง”ฮิบาริถามอาโอมิ
“ยังเลยค่ะ ขาดไปคนนึง=_=^”อาโอมิพูด ใครจะไปนึกว่าพี่แกจะล่อมาตามทวงถึงที่ฟระ กะจะส่งเลทๆสักหน่อยนึง ชิ~
“-___-”<ซาโย
“-_-”<ฮิบาริ
“-___-;;”<ซาโย
“-_-+”<ฮิบาริ
“-o- จ้องเพื่อนชั้นอยู่ได้ เดี๋ยวนายก็ท้องหรอก”โยรุพูด ทำให้สองหนุ่ม(?/คนนึงแอ๊บแมน)ชะงักแล้วหันมาถลึงตาใสคนพูดแทน
“คนว้อยยย ไม่ใช่ปลากัด”ซาโยหันมาตบหัวโยรุดังป้าบ!
“-_- อูมามิ”ฮิบาริพูด
“-_-^อาโอมิค่ะ”
“เออ นั้นแหละ-_- เขียนชื่อสุดท้ายว่า คุคาบาระ เซย์ก็แล้วกัน”
“^_^ค่ะ”<ว่าแล้วก็เขียน (Aomi/จะได้ไม่ต้องไปเที่ยวถามใครให้เหนื่อยต่อ=_=^)
“=[]=!”<ซาโย
“หึ”ฮิบาริแคนยิ้มก่อนจะเดินมาที่โต๊ะของซาโย
“=_=; นายทำบ้าอะไรว่ะ ชั้นไม่เคยบอกว่าจะเป็นสภานักเรียนสักหน่อย”ซาโยพูดทันทีที่หาย งง
“=_=;;เซย์ นั้นฮิบาริเคียวยะนะ!=[]=;; อย่าไปต่อปากต่อคำกับเค้าเลย”แพมม่าเตือน
“-_-+ไม่ ชั้นไม่สนหรอกว่าหมอนี่จะเป็นรุ่นพี่ เป็นกรรมการคุมกฎ เป็นนักเลงมาจากไหน สิทธิ์ส่วนบุคคลน่ะเคยรู้จักไหม ไอ้คนกินผัก-_-^(ชอบมาว่าตูเป็นสัตว์กินพืชดีนัก)”
“=[]= !!!”<สีหน้าคนในห้อง
“งั้นก็ได้นะ ถ้าไม่อยากเป็นก็ไม่เป็นไร...แต่เรื่องของชั้นกับนายจะจบในวันนี้แน่”
“=_=!!!”
“หรือจะเป็นสภานักเรียนแล้วชั้นจะยอมลืมเรื่องพวกนั้นไปซะ”
“=_=!!! ตกลง”ซาโยพูด เออ...ยังไงเป็นสภานักเรียนก็ดีกว่าโดนซ้อมจนปางตายจริงไหม?
“แค่นั้นก็จบ อย่าลืมมาประชุมเย็นนี้ด้วยล่ะ”ฮิบาริแค้นยิ้มที่ดูชั่วร้ายเยาะเย้ยซาโยก่อนจะออกจากห้องไป
ณ หน้าประตูห้องม.5/3
“เรียบร้อยดีใช้ไหมครับคุณเคียว”
“อืม”ว่าแล้ว เฮียแกก็เดินจากไปปล่อยให้ลูกสมุน(กรรมการคุมกฎ)ที่ยืนรออยู่เมื่อครู่ ยืนต่อไป-_-^ แล้วพวกตูจะมายืนรอพี่แกทำไมฟระ!?
“มีอะไรเหรอครับ คุณเคียว”คุซาคาเบะเป็นคนเดียวที่เดินตามฮิบาริมา
“ก็ไม่มีอะไรนี่”ฮิบาริตอบหน้านิ่ง
“แต่ดูคุณเคียวมีความสุขแบบแปลกๆนะครับ=_=”
“เหรอ คิดไปเองละมั้ง”ฮิบาริพูดพลางเข้าห้องพักของกรรมการคุมกฏไป
“=_=a”ปล่อยให้คุซาคาเบะ มองอย่างสงสัยต่อไป~
+++++++++++++++++++++
+++++++++++
++
“ไอ้ซาโยงานเข้า-o-;”โยรุพูด
“ซาโย-_-?”เรด้า เพื่อนใหม่ของโยรุที่นั่งข้างกันถามขึ้น
“=_=; อะเออ...พูดผิดน่ะ อย่าใส่ใจเลย”
“-_- พูดผิดเหรอ...ชั้นรู้สึกว่านายคุ้นกับชื่อนี้มากๆเลยนะ”
“=_=;;; ชื่อเพื่อนเก่าน่ะ เรียกผิด ตอนแรกจะเรียกเซยืแต่กลายเป็นซาโยได้ไงก็ไม่รู้แฮะๆ”โยรุพูดกลบเกลื่อน
“เหรอ....”เรด้ามองอย่างมีเล่ส์นัย
“ทำไมเล่า เรด้าจ้องหน้ากันอยู่ได้-o-^”โยรุพูด
“ชั้นว่าพวกนายสี่คน ต้องมีบางอย่างปกปิดเอาไว้แน่-_-+”
“^^;; ไม่มีสักหน่อย เธอเนี้ยพูดจาตลกดีจังนะ”
“^_^ ไม่มีความลับอะไรในโลก และที่สำคัญไม่ว่าอะไรก็ปิดชั้นไม่ได้หรอก...”เรด้าฉีกยิ้ม
“^_^;;”<ชักเริ่มกลัว
“^_^ กลางวันนี้มากินข้าวด้วยกันเถอะ พวกนั้นด้วย ชั้นอยากทำความรู้จักกับพวกนายมากกว่านี้ไง”
“=o=ได้คร้าบบ”โยรุพูดเสียงอ่อย
ทำไมเรด้าน่ากลัวเช่นนี้T^T เหมือนกับว่ามองเข้าไปในตาทีเดียว เรด้าก็สามารถขุดคุ้ยสิ่งที่พวกเธอปิดไว้ได้ซะแล้ว....งานนี้ต้องระวังตัวแจเลย=_= ไม่งั้นถ้าความแตกเฮียรินได้เอาร้องเท้าถูหน้าพวกเธอแน่ๆT^T
“^_^”<ยังคงยิ้มแต่แผ่รังสีมาคุออกมา
“=_=;;;”<เหงื่อเริ่มแตก
+++++++
+++
+++
ณ ห้องพยาบาล
“-_-; เจ็บไหม? โทดทีเมื่อกี้พลั้งมือไปหน่อย”กรีนพูดเหมือนจะสำนึกผิด
“-_- อืม ไม่เท่าไหร่หรอก ตอนโดนพี่สาวลงโทษเจ็บกว่านี้เยอะ”ชินิพูดพลางนึกถึงเจ๊โซยุ พี่สาวที่ตอนนี้ไปประมูลอาวุธมหาบรรลัยอยู่ที่อเมริกา=_=;;(แค่คิดก็สยอง...)
“อาจารย์จามาลอยู่ไหมค่ะ?”กรีนพูดเมื่อเข้ามาในห้องพยาบาล
“จามาลไม่อยู่หรอก -_-”ชายหนุ่มผมสีเขียวพูด
“-_-! ฟราน นายมาทำอะไรที่นี่”กรีนพูดพลางกัดฟันกรอด
“meก็มาดูแลห้องนี้แทนจามาลน่ะสิครับ-_- ถามโง่ๆ เอ๊ะ หรือเธอโง่อยู่แล้ว?”ฟรานพูดพลางเหลือบตามามองชินิที่ตอนนี้เลือดซึมออกหัวยังไม่หยุด=[]=^
“ไอ้แผลนั้นคงมาจากผู้หญิงป่าเถือนคนนี้สินะ me ล่ะสงสารนายจริงๆ”
“ก็งั้นแหละ-_-”ชินิตอบ
“-_-* นายอยากตายใช่ไหมไอ้กบบ้า แล้วก็เลิกพูดญี่ปุ่นคำอังกฤษคำสักที!!”กรีนพูดพลางหยิบกระถางต้นไม้ที่ไหนไม่รู้(อีกแล้ว)ขึ้นเตรียมฟาดใส่หัวฟราน
“ฟรานมีอะไรหรือครับ-_-?”
“รุ่นพี่มุคุโร่-O- ยัยคนป่านี่จะทำร้ายmeครับ”
“-_-*สมควรโดนตะหากล่ะ”กรีนพูดแต่ก็วางกระถางต้นไม่ลงเมื่อเห็นมุคุโร่เดินเข้ามาในห้องพยาบาล
“แล้วรุ่นพี่มาสะเหร่อทำอะไรที่นี่เหรอครับ-_-”ฟรานพูด
“-_-^ คาบว่างน่ะสิ”มุคุโร่พูด แต่สามง่ามในมือที่เอามาจากไหนไม่รู้(สามารถจริงๆนะไอ้พวกนี้ =_=;;)ทิ้มที่หัวของฟรานจนมีเลือดซิบออกมาเล็กน้อย
“รุ่นพี่meเจ็บนะครับ-_-”ฟรานพูดแต่สีหน้ายังคงนิ่ง-_-^
“นายเจ็บจริงๆรึเปล่าน่ะ=_=;”
“เออ...ฮัลโหลเทสๆ =o= นี่ชั้นมาทำแผลนะ ช่วยรีบๆไสหัวมาปฐมพยาบาลชั้นสักทีเด่ะ”ชินิพูด
“=_= นาย...”มุคุโร่หันมาเจอพอดี
“-_-/ ไงสับปะรด”
“=_=^”<มุคุโร่
“=_=^ ชินเดี๋ยวชั้นทำให้นายเองก็ได้ ชั้นไม่คิดว่าไอ้กบนี่มันจะสามารถทำแผลให้ใครได้หรอก”กรีนพูด
“-O- อา...ว่าไงว่าตาม”
“-_-* meทำได้ดีกว่าเธอแน่นอนยัยคนป่า”ฟรานพูดพลางหยิบกล่องปฐมพยาบาลมา
“ชั้นทำเอง-_-*”<กรีน
“meทำเอง-_-”<ฟราน
“ชั้นทำเอง-_-+”<กรีน
“meเอง-_-++”<ฟราน
“-_-^ เออ! ไม่ต้องแล้ว ตูทำเองก็ได้ว้อยย”ชินิพูดพลางแย่งกล่องปฐมพยาบาลมาแล้วนั่งทำแผลตัวเอง(T^Tอนาจในฟระ/Shini)
“-_- ชั้นรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยที่นายมาเรียนได้อย่างครบสามสิบสองอย่างนี้”มุคุโร่พูด
“-O- ไอ้รินโดไม่มีทางทำอะไรชั้นอยู่แล้ว ถ้ามันยังไม่อยากตาย”
“-_-^ดูนายมั่นใจเหลือเกินนะ”
“-_-Y แน่สิ”<ก็มันเป็นพี่ตูไง5555
“-___- นายนี่เป็นคนที่กวนประสาทพอๆกับเจ้าฟรานจริงๆ”
“-O- เฮ้!รุ่นพี่มาเอาmeไปรวมกับนายหัวฟ้านี่ได้ไง meออกจะเป็นคนดีศรีสังคม>_<”ฟรานพูดแต่สำหรับกรีน ตอนนี้หมอนี่น่าถีบที่สุด-_-^
“-O- นายยังรู้จักไม่ถึงครึ่งของชั้นหรอก”ชินิพูด
“-_- ก็ไม่ค่อยอยากจะรู้หรอก”มุคุโร่พูด
“-_-^ ชินเราไปกันเถอะ”กรีนพูดเมื่อเห็นว่าชินิทำแผลให้ตัวเองเสร็จแล้ว
“-_-; อืม” หลังจากทั้งสองออกจากห้องพยาบาลไปก็เหลือมนุษย์อยู่อีกเพียงสองหน่อเท่านั้น
“( -_-)”ฟรานมองหน้าคนที่เป็นรุ่นพี่
“-_-? มีอะไรหรือครับมองหน้าผมทำไม ฟราน”
“รุ่นพี่พูดจาแปลกๆกับเจ้าเด็กใหม่นั้นน่ะสิ”
“-_-?”
“ไม่พูดสุภาพ”ฟรานพูดตรงประเด็น
“-__- ผู้ชายคนนั้นน่ะไม่ชอบให้ผมพูดแบบนี้ไงล่ะ หึหึ แปลกคนใช่ไหมล่ะ”
“เพราะเค้ารู้รึเปล่าครับ ว่ารุ่นพี่ผักชีโรยหน้า-_-” ฉึก! แล้วสามง่ามก็แทงหัวกบอีกรอบ....
“-_- กรีนเนี้ยดูจะเกลียดคนที่ชื่อฟรานเอามากๆเลยนะ”ชินิพูด
“-_-* อย่าพูดชื่อมัน ชั้นละอยากผลักหมอนั่นตกตึกจะตายไป”กรีนพูด
“-O- ลึกซึ้งจริงๆ”ชินิพูด
“ลึกซึ้งบ้าอะไรยะ!?”
“:)เกลียดอะไร~ เค้าว่าจะได้อย่างนั้น~~~”ชินิร้องเป็นภาษาไทย(จากประวัติ ชินิเป็นลูกครึ่งสาม ไทยญี่ปุ่น อังกฤษ)
“-_-? พูดภาษาอะไรของนาย”
“เพลงของไทยไง:) เค้าว่าเกลียดอะไรเค้าว่าจะได้อย่างนั้น ....ช่างลึกซึ้งจริงๆ”ชินิยิ้มเจ้าเล่ห์
“=[]=! นายนี่มันกวนส้นจริงๆเลย”
“:)ขอบคุณที่ชม กลางวันนี้ไปกินข้าวกับพวกชั้นไหมละ”
“ก็ได้”
ณ พักเที่ยง@ดาดฟ้า
“>[]< ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าไอ้เซย์ ชั้นว่าที่จริงแกโดนฮิบาริหมายหัวไว้ตั้งแต่ที่หมอนั้นรู้ว่าแกเป็นนักเรียนใหม่แล้วแน่ๆ”โยรุหัวเราะร่า พลางกัดขนมปังยากิโซบะของตน
“T^T เซ็งเป็ด เย็นนี้พวกแกรอชั้นด้วยนะเว้ยย”
“=_=^ เรื่องอะไรจะรอ”ชินิพูดพลางแกะซองขนม
“-O- ช่ายยย”เรนะพูดเสียงยาน
“Y_Y ไอ้เพื่อนชั่ว”
“เอาน่า เซย์นายก็มีอาโอมิไง”แพมม่าพูด
“*O*นั้นสิ”
“^O^ ยังไงเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วละ”อาโอมิพูด
“^o^ นานๆทีจะได้มากินบนดาดฟ้านะเนี้ย สบายจริงๆ”เรด้าพูด
“นานๆที-_-?”
“ช่ายยยยยย ก็ที่นี่น่ะ พวกสามหนุ่มวองโกเล่จะชอบมากินข้าวกันแล้ว โกคุเทระก็ชอบโวยวายไล่ทุกคนที่จะมารบกวนรุ่นที่สิบของเค้าไง-*-”กรีนพูด
ไม่ทันขาดคำ........
“รุ่นที่สิบคร้าบบบบบบ วันนี้ผมซื้อขนมปังยากิโซบะเจ้าอร่อยมาให้ด้วยนะครับ”<ตายยากเย็นเหลือเกิน-_-^
“=_= ไม่เป็นไรหรอกโกคุเทระคุง ชั้นก็ซื้อมาเหมือนกัน”สึนะผู้ถูกจองเวรตลอดไป(_ _ไว้อาลัยสิบวิ)พูด
“งั้นชั้นกินแทนได้มะ”
“ไม่ได้เฟ้ยยย เจ้าบ้าเบสบอล ชั้นซื้อมาให้รุ่นที่สิบ”
“-O- อาน่ะ..”
“พวกนายนี่หนวกหูกันจริงๆเลย ช่วยมาแบบเงียบๆได้ไหม”อาโอมิหันไปว่า
“-_-+ แล้วพวกเธอขึ้นมาทำอะไรบนนี้”โกคุเทระพูด
“ก็มากินข้าวไง ถามโง่ๆ-o-”เรนะพูดพลางแย่งป๊อกกี้มาจากมือซาโย
“-_-* ที่นี่เป็นที่ๆรุ่นที่สิบจะทานข้าวพวกเธอต้องไปกินที่อื่น”
“เอาน่าๆ โกคุเทระ ก็ให้พวกเค้ากินไปสิ ที่นี่ไม่ใช่สมบัติส่วนตัวสักหน่อย”ยามาโมโตะพูด
“ใช่-_-”อาโอมิเสริม
“โกคุเทระ ให้พวกเค้าอยู่สิ พวกเรามาทีหลังพวกเค้าน้า=Q=”สึนะไกล่เกลี่ย
“ชิ ก็ได้ แต่ถ้าหมดธุระแล้วก็ลงไปเลยน่ะเข้าใจมะ”
“เออ-_-”x8
หลังจากนั้น....................................... เมื่อสี่สาวสี่หนุ่ม(ปลอม)กินกันเสร็จแล้ว ทั้งหมดก็นั่งคุยกันอย่างเมามันส์ ทั้งหัวเราะ ด่ากัน วิ่งไล่กันบนดาดฟ้า แทบจะไม่เห็นหัวของ อีกสามหนุ่มวองโกเล่เลย
“-_-* กินเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ พวกเธอจะไปคุยกันก็ไปข้างล่างไม่มีธุระกับที่ดาดฟ้าแล้วไม่ใช่เหรอ”
“มีสิ”แพมม่าหันมาพูด
“?” “พวกชั้นยังต้องใช้อากาศหายใจบนนี้อยู่^_^”แพมม่าพูดกวนส้นใส่
“=_=^”
“ฮะๆๆ เธอนี่ตลกดีแฮะ”ยามาโมโตะพูด
“-_-/// ใครใช้ให้นายมาชมชั้นยะ”แพมม่าพูด <เหมือนจะอาย....
“OWO แพมม่าหน้าแดงอะ เป็นไรหรือเปล่า”ซาโยถาม
“-__-///ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
“พิษไข้กำเริบเหรอ~”เรด้าหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้
“O_O ไข้อะไรเหรอ”โยรุกับชินิ ทำหน้าตกใจรับมุข
“ก็พิษรักไง^___^”เรด้ากับอาโมมิพูดพร้อมกัน
“เดี๋ยวเถอะ! ว่าใครเป็นพิษรักย่ะ ชั้นแค่ร้อนเท่านั้นเอง”
“แค่ร้อนเองเหรอ^O^?”เรนะยิ้ม
“เออเซ่ะ! ชั้นโดนแดดมากๆมันก็แดงอย่างนี้แหละน่า-_-///”แพมม่าพูด
“^O^ จริงเหรอแย่จัง”x7
“=_=^ ทำไมพวกนายมาเข้าคู่กับยัยพวกนี้ได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยขนาดนี้เนี้ย”แพมม่าพูดพลางกระทืบเท้าอย่างหงุดหงิด
“เอ๋? โดนแดดแค่แปบเดี๋ยวหน้าแดงแบบนี้ เธอจะเป็นลมแดดหรือเปล่า ชั้นพาไปห้องพยาบาลไหม”ยามาโมโตะพูด
“ไม่ต้องย่ะ!!”แพมม่าสะบัดหน้าหนีทันที
“-_-? ชั้นไปทำอะไรให้เค้าโกรธเหรอ”ยามาโมโตะหันไปถามสึนะกับโกคุเทระ
“-_-* ไอ้เอ๋อเอ้ย!”
“-_-?”
“ชิชิชิ อยู่ที่นี่จริงๆด้วย”เสียงหัวเราะเป็นเอกลักษณ์แบบนี้ ทุกคนจำได้กันไหมเอ่ย=_=
“ไอ้เจ้าชายโรคจิต”เรด้าหันไปทางต้นเสียงที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่บนรั้วกั้นดาดฟ้า
“ชิชิชิ ทักทายกันแบบนี้ไม่ดีเลยน้า”เบลเฟลกอลพูด
“-_-^ ทำไมชั้นจะต้องทักทายนายดีๆด้วย”เรด้าพูด
“ก็เค้าเป็นเจ้าชายนิ”<น้ำเสียงหน้าหมั่นไส้มาก
“งั้นนี่ก็ของกำนันแด่เจ้าชาย เพค่ะ”เรด้าพูดพลางเควี้ยงรองเท้านักเรียนใส่หน้าเบล แต่เบลก็หลบได้แบบเฉียดฉิว
“ชิชิชิ รุนแรงจังน้า~~~”
“อย่างนายไม่มีคำว่ารุนแรงหรอก ไอ้เจ้าชายไร้ประเทศอยู่-_-^”เรด้าพูด
“ชั้นไม่ได้จะมามีเรื่องกับเธอสักกะหน่อยน้า~~~”เบลพูดพลางฉีกยิ้มเป็นเอกลักษณ์
“-_-^แต่หน้านายมันฟ้องว่า อยากโดนเท้าชั้นเต็มที่เลยนะ”เรด้าพูด
“=_=;;; เบลมีอะไรหรือเปล่า”สึนะพูดเปิดประเดนเพื่อไม่ให้สงครามน้ำลายยืดเยื้อกว่านี้
“บอสมีเรื่องจะคุยกับนาย เย็นนี้ว่างมะ? เรียกผู้พิทักมาให้หมดเลยก็ได้”
“-____-ว่างก็ว่างนะแต่ถ้าจะให้ผู้พิทักไปพร้อมกันหมด คงต้องช้านิดหน่อย ฮิบาริติดประชุม”
“ชิชิชิ โอเค....บอสฝากบอกมาว่า.....”
“-_-?”<สีหน้าของพวกวองโกลเล่
“อย่าลืมซื้อของฝากมาด้วย”
“=[]=! บ๊ะ มันยังจะห่วงของฝาก”โกคุเทระพูด
“-_-a งั้นบอกซันซัสว่า จะหาไปฝาก แต่อย่าคาดหวังว่าจะถูกใจน่ะ”สึนะพูด
“ชิชิชิ ได้เลย ชิชิชิ ไว่เจอกันใหม่นะเรด้า~~~~ หวังว่าคราวหน้าเธอจะคว้างรองเท้าแม่นกว่านี้;p”
เบลพูดพลางกระโดดลงไปจากดาดฟ้า......พี่ครับๆ นี่ชั้นหกน่ะ=_=;; หัดทำตัวให้เหมือนคนปกติหน่อยเด่ะ!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฟู~~~ จบตอน T^T รีบอัฟด่วนๆในขณะที่เน็ตยังไม่กาก 555
จะพยายามมาอัฟเร็วๆ (ถ้าเน็ตไม่เน่าจนเล่นไม่ได้)
ขอบคุณที่ติดตามคร้าบบ//ก้มกราบ
ติดตามต่อไปด้วยเถอะT^T ถึงเรื่องจะไม่หนุกเท่าไร แต่มีกำลังใจแต่เพราะคอมเม้นนะ:)
PS. มีกำลังใจแต่ง3-4 หน้าทันทีเมื่อเห็นเม้นท์เพิ่มสี่ห้าเม้นท์ 555+
ดูเหมือนว่าแก๊งค์เซอร์บิรัส(ชื่อแกงค์ยากุซ่าของพี่แก=[]=)ของรินโดจะมีอิธพลจริงๆนะ..... หรือยังต้องมี อาเบะอีกคน=[]=!!มันถึงจะไร้เทียมทาน ที่แม้แต่ฮิบาริยังไม่ค่อยอยากยุ่งเกี่ยวมีเรื่องเพราะต้องซื้ออาวุธจากแก๊งค์เฮียแกนั้นเอง=_=(เจ้าเดียวในญี่ปุ่นที่มีอาวุธโคตรครบ รุ่นไหนสมันไหนมีเก็บไว้ในโกดังหมด=[]=!!!!)
วันต่อมาพวกสี่สาว เดินมาที่ห้องกินข้าวด้วยสีหน้างัวเงีย
“เอ้า!^O^ มาพอดีเลยนี่ไง อุปกรณ์การเรียนของพวกเธอ”รินโดกวักมือเรียกทั้งสี่
ทำไม....ใช้แค่วันเดียว อาเบะชาคูลซ่านั้นถึงได้ทำเรื่องเสร็จไวเยี่ยงนี้
“ทำไมไวจังอะ พึ่งจะเดินเรื่องเมื่อวานเองไม่ใช่เหรอ”
“แหม ก็ต้องขอบคุณอาเบะล่ะนะ ตอนแรกอาจารย์ใหญ่ก็จะไม่อนุมัตอยู่หรอก...”
“หามิได้ครับ ผมแค่พยายามทำทุกอย่างเพื่อคุณชายทั้งสี่เท่านั้นแหละ”
“=_=;;;;;”x4 <<กำลังคิดว่าไปทำอีท่าไหนอาจารย์ใหญ่เลยอนุมัต
"พอดีอาจารย์ใหญ่ท่านชอบไอติมถั่วดำนะครับ....ผมก็เลยจัดให้ท่านชุดใหญ่เท่านั้นแหละครับ"=[]=!!! ชัดเลย! อาเบะมันไปอัดถั่วดำใสอาจารย์ใหญ่แน่ๆ รับไม่ได้เฟ้ยยยย
“ฮัดเช่ยยยย ใครนินทาเราน่ะ=_=”อาจารย์ใหญ่พูดพลางเดินไปที่ตู้เย็นในห้องทำงานของท่าน
“แต่ว่าน่ะ....ได้มาเยอะเลยแฮะ พวกเซอร์บิรัสนี่ก็ทุ่มจริงเลย”อาจารย์ใหญ่พูดขณะที่หยิบไอติมแทงรสถั่วดำที่ราคาแพงโคตร ประมาณว่าขายแบรนไม่ได้ขายรสชาติออกมากิน ในขณะที่ในตู้เย็นยังงมีเหลืออีกหลายร้อยแท่ง=[]=!!!
ตัดกลับมาบ้านเดิม
“นี่ชุดนักเรียนเหรอ-_-?”
“ใช่แล้ววว”
“แล้วทำไมมันเป็นของผู้ชายล่ะ-_-?”เรนะถาม
“เอ๋?”
“นี่ไงเฮีย ของพวกเราเป็นชุดผู้ชายหมดเลยอะ”ชินิชูชุดเครือบแบบให้ดู
“อ้าว ทำไมเป็นงี้นะอาเบะ”
“ก็เป็นผู้ชายจะให้ไปใส่เครื่องแบบนักเรียนหญิงได้ยังไงล่ะครับ-_-”
พวกโยรุนิ่งไป เอะ....เมื่อคือพวกเธอนอนทั้งที่ยังไม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อด้วยซ้ำ เพราะเพลียจากการวิ่งไปมาทั้งวัน=[]=วิกผมผู้ชายยังคาอยู่บนหัวอยู่เลย ที่รัดหน้าอกเองก็ยังไม่ได้แกะออก=[]=!!
“เออ...คือพวกเราเป็นผู้หญิงน่ะ=_=;;”โยรุพูดพลางถอดวิกที่สวมอยู่ออกไม่น่าลืมเล้ยยย ให้ตายดิ-*-
“=[]=!”<สีหน้าของอาเบะ
“แย่ละสิ กรอกข้อมูลให้พวกนี้เป็นผู้ชายไปหมดเลยใช่ไหมเนี้ย-_-“รินโดถาม
“ครับ=_=;;;(จะโดนไล่ออกไหมเนี้ยตู)”
“5555 ดีเลยถือเป็นประสบการณ์ชีวิต ลองทำตัวเป็นผู้ชายเข้าไปเรียนเลยแล้วกัน^O^”<ดันเห็นดีเห็นงามด้วย
“=_= บ้าไปแล้วเรอะเฮีย”
“ก็ดีออกowo อีกอย่างนึง งานที่พี่ทำมันอันตรายดีไม่ดีพวกศัตรูของพี่อาจเพ่งเล่งพวกเธอก็ได้ ถ้ามันรู้ว่าพวกเธอเป็นผู้หญิงจะง่ายต่อการวางแผนชั่วของพวกมัน งั้นก็ดีต่อไปนี้จงทำตัวเป็นผู้ชายไว้ซะ^O^”
“=_=^”x4
“อาเบะนายเยี่ยมมาก หลักแหลมจริงๆ^O^”
“ครับ=_=;;;(รอดไปทีตู)”
“งั้นเราก็จะต้องทำตัวเป็นผู้ชายไว้งั้นเหรอ-_-;;”ซาโยพูด
“ไม่เห็นเป็นไร พวกเธอน่ะลูกครึ่งกันทั้งนั้น ส่วนสูงก็ถือว่าเกินมาตรฐานหญิงญี่ปุ่นปลอมเป็นผู้ชายได้สบายๆผู้ชายญี่ปุ่นเตี้ยสุดที่พี่เคยเจอสูงแค่ 140กว่าๆเองนะ”
“=_= เอางั้นก็ได้”
“ ^O^ดีมาก สมกับเป็นน้องพี่555+”
“......(ดีที่เจ้านายตูมันบ้า=_=)”<อาเบะ
เจริญล่ะ=_=^...............
ณ โรงเรียนม.ปลายนามิโมริ
“=_=ทำไมต้องเป็นที่นี่วะ ชั้นยิ่งมีบัญชีดำกับฮิบาริอยู่T^T”ซาโยพูด
“-_-เอาน่าๆ พยามหลบๆเลี่ยงๆก็ได้มั้งโรงเรียนออกจะใหญ่”ชินิปลอบ
“>_<ตื่นเต้นอะ ต้องแนะนำตัวหน้าชั้นด้วย”เรนะพูด
“แล้วห้องเรียนมันไปทางไหนฟระ-_-;;”โยรุพูดแล้วสายตาก็ไปสะดุดกับร่างสูงของสึนะ
"*O* “สึนะๆๆๆๆ”
“รุ่นที่สิบคร้าบบบบบบ อรุณสวัสดิครับ!!”
“-_-?”สึนะหันมามองโยรุอย่าง งงๆ
“เฮ้ย แกน่ะ มาเรียกรุ่นที่สิบห่วนๆได้ไงฮะ!”โกคุเทระเจ้าของเสียงทักทายเมื่อกี้หันไปตะคอกใส่โยรุ
“ก็จะเรียกแล้วมันทำไมฟะ”โยรุสวนกลับทันที
“=_=อ้าว...คนเมื่อตอนนั้นมีอะไรเหรอ”สึนะถาม
“รู้ไหมว่าห้อง5/3ไปทางไหน-_-”ชินิถามแทนเพราะตอนนี้โยรุกำลังปะทะสงครามน้ำลายกับโกคุเทระอยู่
“นั้นห้องของพวกชั้นเอง จะไปด้วยกันไหม”
“ก็ดี-_-b”เรนะพูด ทำให้โกคุเทระชะงัก
“เจ้าเปี๊ยกโหดเมื่อวันก่อนนี่=_=”
“ชั้นไม่ได้เปี๊ยกเฟ้ยยย”เรนะเถียง
“พวกนายเป็นเด็กใหม่สินะ?”
“อืม ใช่แล้ว^O^”ซาโยตอบ
“ทำไมอยู่ๆก็มาเข้าม.ห้าที่นี่ล่ะ=_=?”
“^O^;;;แฮะๆ พวกเรามีเหตุผลของเราน่ะ”เรนะหัวเราะแห้งๆให้
“คุคาบาระ เซย์-_-”ฮิบาริเดินออกมาจากมุมตึก=[]=
“ยะเย้ย!”ซาโยร้องอย่าตกใจ ทำไมดวงสมพงศ์กันจังฟะT^T
“หึ รู้สึกว่าชั้นจะโชคดีที่นายมาเข้าโรงเรียนที่ชั้นเป็นคนคุมนะ”ฮิบาริแคนยิ้มเหี้ยม
“ช่ายๆๆ นายโชคดีมากๆที่คนหน้าตาดีอย่างชั้นยอมเข้าโรงเรียนที่มีนายเป็นนักเรียน>O<”ซาโยพูด
“หึปากยังกล้าเหมือนเดิมนี่”
“แน่นอน ;p ชั้นไม่กลัวนายหรอกเฟ้ย”ซาโยแลบลิ้นใส่ฮิบาริ กิริยาที่ดูน่ารักเกินชายทำให้ผู้ชายหลายๆคนหยุดมองมาที่ซาโย
“ซาโย เอ้ย!เซย์อย่าทำท่าทางให้เหมือนผู้หญิงสิ แกจำได้ไหม เรากำลังปลอมเป็นผู้ชายอยู่”โยรุกระซิบ
“อ้อ ลืมไปโทดทีๆ”
“-_-”<สายตาของคนรอบๆ
“เอาเป็นว่า ไปที่ห้องเรียนก่อนก็แล้วกันนะ=_=”สึนะตัดบท
ณ ห้องเรียนอันไม่สุขสงบ=_=
“เอาล่ะ นักเรียนฟังครูหน่อยน้า~~~ วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มาเรียนห้องเดี๋ยวกับพวกเราน่ะ^O^” อาจารย์ประจำชั้นหน้าตาโคตรคุ้นยืนประกาศการมาของสี่หนุ่ม(?)ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“=_= ชินแกรู้ไหมทำไมเบียคุรันมันกลายเป็นครูประจำชั้นเรา”โยรุกระซิบถาม
“=_=; จะไปรู้เรอะ ชั้นสงสัยมาตั้งนานแล้ว โลกนี้มันมีอะไรพิกลๆหลายอย่างน่ะ”
“^O^ซุบซิบอะไรกันเหรอ ครูร่วมวงด้วยสิ”เบียคุรันพูดขึ้น
“ไม่มีอะไรครับครู อย่าสะเออ-_-;”ชินิพูดขวานผ่าซากออกมาอีกแล้ว!
“=Q=;;ชิน นั้นครูนะเฟ้ย(ที่สำคัญคือเป็นเบียคุรัน)มีมารยาทหน่อย เดี๋ยวเราจะซวย”เรนะพูดเตือน
“-_- โทดทีลืมตัว”
“=_= ลองลืมตัวบ่อยๆ หัวแกได้หายไปจากตัวอย่างเด็ดขาดในสักวันแน่”เรนะขู่
“^_^ คุยกันเสร็จแล้วก็แนะนำตัวด้วยครับ นักเรียนใหม่ที่น่าลัก(เอาไปหมกส้วม)”เบียคุรันพูพลางถอยให้ทั้งสี่ยืนเอ่อ อยู่หน้าชั้น
“=_= สวัสดีชั้น ยามานิชิ ชิน ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น จบข่าว”
“=[]=”สีหน้าของเพื่อนในห้อง
“ล้อเล่นนะ:)”
“^_^;;มุขไร้มนุษยสัมพันธ์มากเลยนะเธอเนี้ย”เบียคุรันพูด
“ครูชมหรือด่าผมครับ-o-+”
“ชมสิ^_^(ไอ้เด็กบ้าเดี๋ยวตัดเกรดต่ำๆให้ซะหรอก)”
“ครูไม่ต้องมาคิดตัดเกรมผม-_-+ เพราะครูหาที่ตัดคะแนนไม่ได้แน่ๆ”<มันเก่ง
“=_=;”<มันรู้ได้ไงฟะว่าตูคิดอะไร
“ชั้นเซเซรินะ โย ฝากตัวและกระเพาะไว้ด้วยล่ะ555 ชั้นถังแตก;p”
“=_=!?”<สีหน้าของเกือบทั้งห้อง
“=_=; เธอล้อเล่นเหมือนยามานิชิใช่ไหมเนี้ย”
“ใช่ครับครู ผมล้อเล่น แต่เอาจริง:)”
“-_-*”<เบียคุรัน
“คนต่อไปเลย”โยรุพูดพลางหลิ่วตาให้ซาโย
“ชั้นชื่อคุคาบาระ เซย์ ^O^V”
“เอิม...คนนี้ค่อยดีหน่อย...ไม่ค่อยเล่นมุขประหลาดๆ=_=”<เบียคุรันบ่นพึมพัม
“ขอบอกก่อน ชั้นเป็นเกย์*O*”
“=[]=!!!!!!”<สีหน้าของเพื่อนผู้ชายในห้อง
“อุวะฮะฮ่าๆ ล้อเล่น-.,- แต่บางทีอาจจะจริงก็ได้น่ะ.....ห้องนี้คนหล่อเยอะซะด้วย หึหึ”ซาโยหัวเราะชั่วปนหื่น
“=[]=;;;”<สีหน้าของผู้ชายในห้อง
“=_= เออ....เธอคนสุดท้ายแล้ว แนะนำตัวกับเพื่อนๆสิ”เบียคุรันรีบตัดบทการสนทนาประหลาดทิ้งโดยการเบนความสนใจทุกคนไปที่เรนะซึ่งต้องแนะนำตัวเป็นคนสุดท้าย
“ชั้นโอคิตะ เลน ฝากตัวด้วยน่ะ(_ _)”เรนะโค้งคำนับเป็นการตบท้าย
“T^Tคนนี้แหละธรรมดาที่สุดแล้ว”<เสียงรำพึงจากเพื่อนในห้อง
“ไปนั่งที่ได้เลย ที่ข้างใครมีที่ว่างมั่ง?”เบียคุรันถาม
“ตรงนี้มีที่นึงค่ะ -o-/”เด็กสาวหน้าตาน่ารักผมสีเสียวอ่อนสดใสชูมือขึ้น
“-_- โอเค”ชินิเดินดุ่ยเข้าไปนั่งทันที
“ตรงนี้ว่างค่ะ”เด็กสาวผมยาวสีน้ำตาลเข้มถักเปียหลวมดูน่ารักสดใสพูด
“ขอบใจน่ะ”เรนะพูดพลางเดินไปนั่งที่ขณะที่ส่งยิ้มหวานให้เด็กสาว
“เฮ้! เซย์ใช่มะ ตรงนี้ว่างจะนั่งปะ?”เสียงใสของเด็กสาวผมสั้นสีชมพูอ่อนดังขึ้น
" โอเช่~~”ซาโยเดินไปที่โต๊ะอย่างกระดี้กระด๊าจนหน้าหมั่นไส้
“โยสินะ? ตรงนี้ว่างน่ะ จะนั่งไหม?”
“*O*นั่งสิ”
++++++++++++++++++++
+++++++++++++++
+++++++++
++++
++
“สวัสดี^_^ ชั้นชื่อกรีน”เด็กสาวผมเขียวแนะนำตัวหวังผูกสัมพันธไมตรีกับเพื่อนใหม่
“อืม”ชินิพยักหน้ารับพลาง ฟุบหลับคางโต๊ะไปในทันใด=[]=!
ปึด!
“เมินชั้นเรอะ ไอ้มนุษย์หัวฟ้า!!!”กรีนลุกขึ้นแถมเอามือทุบโต๊ะอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นชินินอนหมอบโดยไม่สนใจตนที่พยามยามจะผูกมิตรด้วย
“ตายซะ!!!”กรีนพูดพลางยกกระถางต้นไม้ที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน ฟาดไปที่หัวของชินิ แต่....
“-_-ZzZz”<ไร้ซึ่งความสนใจ
“-_-!!! ทำไมเนี้ย ก็ฟาดไปเต็มๆ”กรีนมองอย่างตกตะลึง
“=_=^ ครูว่าจบโฮมรูมแค่นี้แหละ จะทำอะไรก็เชิญ รอครูวิชาต่อไปสงบๆกันหน่อยน่ะ”เบียนคุรันพูดพลางเดินออกจากห้องไป <ต้องกลับไปวางแผนการสอน+รับมือ เด็กในห้องนี้ก่อน=_=!!!
“-O-? ทำไมรู้สึกมึนหัว โอ้...เหงื่อไหลเยอะจังเลย ห้องนี้มันร้อนจริงๆแฮะ”ชินิเงยหน้าขึ้นมาพูดกับกรีน
=[]=!<สีหน้าของกรีน
“เลือด-_-;”กรีนมอง สรุปว่าเมื่อกี้กระถางต้นไม้ได้ผลนี่หว่า ไหง ไอ้คุณเพื่อนหัวฟ้าถึงได้คิดว่าเป็นเหงื่อได้ฟร้า~~~~
“เหงื่อนี่สีแดงจัง สงสัยเมื่อเช้ากินน้ำมะเขือเทศมากเกินไป-_-=3”ชินิพูดพลางฟุบลงกับโต๊ะต่อ
“=_=;;”กรีนมองอย่างลังเล
“ชินไปห้องพยาบาลกันเถอะ”=_=;;กรีนพูด
“ไปทามมายยยย ชั้นไม่ได้เป็นอารายยซากกหน่อยย”ชินิพูดเสียงยาน
“ไปเหอะ ก่อนเหงื่อสีแดงของนายจะออกหมดตัวตาย=_=^”กรีนพูด แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากห้องเรียนไป
“=_= คนที่ชื่อกรีนนี่ทำอะไรรุนแรงดีนะ”เรนะพูด
“กรีนเค้าก็เป็นอย่างนี้แหละ”
“อ้อ=Q= งั้นคงอีกนานกว่ากรีนจะสนิทกับชินได้ เพราะปากไอ้ชิน....คงทำให้กรีนฟิวขาดได้ในหลายรอบต่อวัน”เรนะพูด
“^_^ พวกเลนทั้งหมดเป็นเพื่อนกันมาก่อนเหรอ”อาโอมิถาม
“อานะ รู้จักจนเอียนเลยแหละ-_,-”
“เลนสนใจจะมาเป็นสภานักเรียนไหมOWO”
“-_-*ไม่มีทาง นี่เธอเป็นสภานักเรียนเหรอ”
“อาฮ่ะ ประมาณว่าตอนนี้ขาดแคลนสมาชิกน่ะ ก็เลยพยายามโฆษณาอยู่ไม่รู้รุ่นพี่ฮิบาริจะให้ค่าโฆษณาไหม=..=”
“=_= มีค่าโฆษณาด้วยเหรอ"
">_< มีสิ สนใจเข้าเป็นหนึ่งใสสภาไหมละ รุ่นพี่อยากได้รายชื่อให้ครบในวันนี้อะ เหลือแค่คนเดียวเอง*_*"อาโอมิพุดพลางทำสายตาเป็นประกายที่แฝงจิตกดดันขั้นรุนแรงเอาไว้
“-____-ม่ายยยมีทางงงงง”เรนะลากเสียงยานนน
“O_O”อาโอมิมองเรนะ
“มีอะไรเหรอ”เรนะพูดพลางเอียงคออย่างสงสัย
“ก็ชั้นกำลังคิดว่า นายไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยน่ะสิ-_-!! เสียงเล็กไป ผอมไป หน้าตาน่ารักไปด้วย”
“-^-ว่าซะเสียเชิงชาย ชั้นก็ผู้ชายทั้งแท่งคนนึงนะเฮ้ย”เรนะพูดยิ้มๆ ถ้าเธอมีแท่งอะน่ะ-_-^
“=o= แน่ใจน่ะว่านายไม่ได้แอ๊บแมน”
“แน่ใจสิ=_=;;;”<โดนแทงใจอย่างแรง เอ้อ...ก็ตูเป็นผู้หญิงนี่ฟ่า
ขณะที่คุยกันอยู่ ก็มีเสียงของผู้มาใหม่เข้าแทรกแทรง=_=+
“โย่! สึนะ โกคุเทระ^_____^”ยามาโมโตะ ทาเคชิเจ้าเก่ามาแล้วจ้า-o-/
"-_-*เจ้าบ้าเบสบอล มาสายไปไหมฮะ?”โกคุเทระพูดอย่างหมั่นไส้
“แหม^___^ พอดีว่าซ้อมขว้างลูกเพลินไปหน่อย ฮะๆๆๆ เอาน่า...ยังไงชั้นก็มาทันก่อนคาบแรกนี่”
“=_+ แต่มากลางชั่วโมงโฮมรูม ไอ้งี่เง่าเอ้ย”
“-_-^ พอเถอะน่า โกคุเดระ จะหาเรื่องกันแต่เช้าทำไม”สึนะพูดด้วยความรู้สึกสุดจะเซ็ง
“=_= พวกนี้ก็ไม้เบื่อไม้เมากันเหลือเกิน เดี๋ยวจับมาเป็นกรรมการนักเรียนซะเลย”อาโอมิขู่
“=_=;;; จ้าๆๆ ไม่ทะเลาะแล้วจ้า ชั้นไม่อยากเข้าสภานักเรียนสักหน่อย”โกคุเดระพูดเสียงหงุดหงิด ในห้องเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยจ๊อกแจ๊กเกี่ยวกับนักเรียนใหม่(พวกโยรุ)ที่เข้ามา บ้างก็ว่าหมั่นไส้พวกหน้าตาดีเกินมาอีกกลุ่มแล้ว(ส่วนใหญ่เป็นพวกผู้ชายโนเนม=_=) บ้างก็ว่าหล่อ*O*(ผู้หญิงโนมเนมทั้งหลาย)
“ชั้นชื่อแพมม่า”แพมม่าแนะนำตัวกับซาโย
“^_^อืม ฝากตัวด้วย”
“นายน่ะ....”แพมม่าเว้นเสียงให้คำถามดูชวนลุ้นระทึก
“หืม...?”
“เป็นเกย์จริงปะ*_*”
“=_=^ เธอเชื่อชั้นรึเปล่าละ”
“*^* ชั้นอยากจะเชื่อ ชั้นอยากมีเพื่อนเป็นเกย์มานานแล้ว”แพมม่าพูดพลางทำหน้าจริงจัง
“-__-;เมื่อกี้มันเป็นมุขน่ะ ชั้นไม่ใช่เกย์”แต่ชั้นเป็นผู้หญิงT^T
“(. .)แย่จัง....”แพมม่าพูดเสียงเศร้า
“ทำไมอยากมีเพื่อนเป็นเกย์ขนาดนั้นฟะ=_=;”ซาโยถาม
“เพราะชั้นอยากฟังประสบการณ์ชีวิตเกย์*O* โดยเฉพาะเรื่องนั้น.....”เรื่องนั้นน่ะ เรื่องไหนฟระ!!?
ขณะที่ซาโยกำลังคุยกับแพมม่า เสียงทุกเสียงก็เงียบไปเหมือนมีใครมีปิดเครื่องเล่นแผ่นเสียง=_=;<เก่าไปไหม ฮิบาริ เดินเข้ามาในห้อง!!
“-_- รายชื่อได้รึยัง”ฮิบาริถามอาโอมิ
“ยังเลยค่ะ ขาดไปคนนึง=_=^”อาโอมิพูด ใครจะไปนึกว่าพี่แกจะล่อมาตามทวงถึงที่ฟระ กะจะส่งเลทๆสักหน่อยนึง ชิ~
“-___-”<ซาโย
“-_-”<ฮิบาริ
“-___-;;”<ซาโย
“-_-+”<ฮิบาริ
“-o- จ้องเพื่อนชั้นอยู่ได้ เดี๋ยวนายก็ท้องหรอก”โยรุพูด ทำให้สองหนุ่ม(?/คนนึงแอ๊บแมน)ชะงักแล้วหันมาถลึงตาใสคนพูดแทน
“คนว้อยยย ไม่ใช่ปลากัด”ซาโยหันมาตบหัวโยรุดังป้าบ!
“-_- อูมามิ”ฮิบาริพูด
“-_-^อาโอมิค่ะ”
“เออ นั้นแหละ-_- เขียนชื่อสุดท้ายว่า คุคาบาระ เซย์ก็แล้วกัน”
“^_^ค่ะ”<ว่าแล้วก็เขียน (Aomi/จะได้ไม่ต้องไปเที่ยวถามใครให้เหนื่อยต่อ=_=^)
“=[]=!”<ซาโย
“หึ”ฮิบาริแคนยิ้มก่อนจะเดินมาที่โต๊ะของซาโย
“=_=; นายทำบ้าอะไรว่ะ ชั้นไม่เคยบอกว่าจะเป็นสภานักเรียนสักหน่อย”ซาโยพูดทันทีที่หาย งง
“=_=;;เซย์ นั้นฮิบาริเคียวยะนะ!=[]=;; อย่าไปต่อปากต่อคำกับเค้าเลย”แพมม่าเตือน
“-_-+ไม่ ชั้นไม่สนหรอกว่าหมอนี่จะเป็นรุ่นพี่ เป็นกรรมการคุมกฎ เป็นนักเลงมาจากไหน สิทธิ์ส่วนบุคคลน่ะเคยรู้จักไหม ไอ้คนกินผัก-_-^(ชอบมาว่าตูเป็นสัตว์กินพืชดีนัก)”
“=[]= !!!”<สีหน้าคนในห้อง
“งั้นก็ได้นะ ถ้าไม่อยากเป็นก็ไม่เป็นไร...แต่เรื่องของชั้นกับนายจะจบในวันนี้แน่”
“=_=!!!”
“หรือจะเป็นสภานักเรียนแล้วชั้นจะยอมลืมเรื่องพวกนั้นไปซะ”
“=_=!!! ตกลง”ซาโยพูด เออ...ยังไงเป็นสภานักเรียนก็ดีกว่าโดนซ้อมจนปางตายจริงไหม?
“แค่นั้นก็จบ อย่าลืมมาประชุมเย็นนี้ด้วยล่ะ”ฮิบาริแค้นยิ้มที่ดูชั่วร้ายเยาะเย้ยซาโยก่อนจะออกจากห้องไป
ณ หน้าประตูห้องม.5/3
“เรียบร้อยดีใช้ไหมครับคุณเคียว”
“อืม”ว่าแล้ว เฮียแกก็เดินจากไปปล่อยให้ลูกสมุน(กรรมการคุมกฎ)ที่ยืนรออยู่เมื่อครู่ ยืนต่อไป-_-^ แล้วพวกตูจะมายืนรอพี่แกทำไมฟระ!?
“มีอะไรเหรอครับ คุณเคียว”คุซาคาเบะเป็นคนเดียวที่เดินตามฮิบาริมา
“ก็ไม่มีอะไรนี่”ฮิบาริตอบหน้านิ่ง
“แต่ดูคุณเคียวมีความสุขแบบแปลกๆนะครับ=_=”
“เหรอ คิดไปเองละมั้ง”ฮิบาริพูดพลางเข้าห้องพักของกรรมการคุมกฏไป
“=_=a”ปล่อยให้คุซาคาเบะ มองอย่างสงสัยต่อไป~
+++++++++++++++++++++
+++++++++++
++
“ไอ้ซาโยงานเข้า-o-;”โยรุพูด
“ซาโย-_-?”เรด้า เพื่อนใหม่ของโยรุที่นั่งข้างกันถามขึ้น
“=_=; อะเออ...พูดผิดน่ะ อย่าใส่ใจเลย”
“-_- พูดผิดเหรอ...ชั้นรู้สึกว่านายคุ้นกับชื่อนี้มากๆเลยนะ”
“=_=;;; ชื่อเพื่อนเก่าน่ะ เรียกผิด ตอนแรกจะเรียกเซยืแต่กลายเป็นซาโยได้ไงก็ไม่รู้แฮะๆ”โยรุพูดกลบเกลื่อน
“เหรอ....”เรด้ามองอย่างมีเล่ส์นัย
“ทำไมเล่า เรด้าจ้องหน้ากันอยู่ได้-o-^”โยรุพูด
“ชั้นว่าพวกนายสี่คน ต้องมีบางอย่างปกปิดเอาไว้แน่-_-+”
“^^;; ไม่มีสักหน่อย เธอเนี้ยพูดจาตลกดีจังนะ”
“^_^ ไม่มีความลับอะไรในโลก และที่สำคัญไม่ว่าอะไรก็ปิดชั้นไม่ได้หรอก...”เรด้าฉีกยิ้ม
“^_^;;”<ชักเริ่มกลัว
“^_^ กลางวันนี้มากินข้าวด้วยกันเถอะ พวกนั้นด้วย ชั้นอยากทำความรู้จักกับพวกนายมากกว่านี้ไง”
“=o=ได้คร้าบบ”โยรุพูดเสียงอ่อย
ทำไมเรด้าน่ากลัวเช่นนี้T^T เหมือนกับว่ามองเข้าไปในตาทีเดียว เรด้าก็สามารถขุดคุ้ยสิ่งที่พวกเธอปิดไว้ได้ซะแล้ว....งานนี้ต้องระวังตัวแจเลย=_= ไม่งั้นถ้าความแตกเฮียรินได้เอาร้องเท้าถูหน้าพวกเธอแน่ๆT^T
“^_^”<ยังคงยิ้มแต่แผ่รังสีมาคุออกมา
“=_=;;;”<เหงื่อเริ่มแตก
+++++++
+++
+++
ณ ห้องพยาบาล
“-_-; เจ็บไหม? โทดทีเมื่อกี้พลั้งมือไปหน่อย”กรีนพูดเหมือนจะสำนึกผิด
“-_- อืม ไม่เท่าไหร่หรอก ตอนโดนพี่สาวลงโทษเจ็บกว่านี้เยอะ”ชินิพูดพลางนึกถึงเจ๊โซยุ พี่สาวที่ตอนนี้ไปประมูลอาวุธมหาบรรลัยอยู่ที่อเมริกา=_=;;(แค่คิดก็สยอง...)
“อาจารย์จามาลอยู่ไหมค่ะ?”กรีนพูดเมื่อเข้ามาในห้องพยาบาล
“จามาลไม่อยู่หรอก -_-”ชายหนุ่มผมสีเขียวพูด
“-_-! ฟราน นายมาทำอะไรที่นี่”กรีนพูดพลางกัดฟันกรอด
“meก็มาดูแลห้องนี้แทนจามาลน่ะสิครับ-_- ถามโง่ๆ เอ๊ะ หรือเธอโง่อยู่แล้ว?”ฟรานพูดพลางเหลือบตามามองชินิที่ตอนนี้เลือดซึมออกหัวยังไม่หยุด=[]=^
“ไอ้แผลนั้นคงมาจากผู้หญิงป่าเถือนคนนี้สินะ me ล่ะสงสารนายจริงๆ”
“ก็งั้นแหละ-_-”ชินิตอบ
“-_-* นายอยากตายใช่ไหมไอ้กบบ้า แล้วก็เลิกพูดญี่ปุ่นคำอังกฤษคำสักที!!”กรีนพูดพลางหยิบกระถางต้นไม้ที่ไหนไม่รู้(อีกแล้ว)ขึ้นเตรียมฟาดใส่หัวฟราน
“ฟรานมีอะไรหรือครับ-_-?”
“รุ่นพี่มุคุโร่-O- ยัยคนป่านี่จะทำร้ายmeครับ”
“-_-*สมควรโดนตะหากล่ะ”กรีนพูดแต่ก็วางกระถางต้นไม่ลงเมื่อเห็นมุคุโร่เดินเข้ามาในห้องพยาบาล
“แล้วรุ่นพี่มาสะเหร่อทำอะไรที่นี่เหรอครับ-_-”ฟรานพูด
“-_-^ คาบว่างน่ะสิ”มุคุโร่พูด แต่สามง่ามในมือที่เอามาจากไหนไม่รู้(สามารถจริงๆนะไอ้พวกนี้ =_=;;)ทิ้มที่หัวของฟรานจนมีเลือดซิบออกมาเล็กน้อย
“รุ่นพี่meเจ็บนะครับ-_-”ฟรานพูดแต่สีหน้ายังคงนิ่ง-_-^
“นายเจ็บจริงๆรึเปล่าน่ะ=_=;”
“เออ...ฮัลโหลเทสๆ =o= นี่ชั้นมาทำแผลนะ ช่วยรีบๆไสหัวมาปฐมพยาบาลชั้นสักทีเด่ะ”ชินิพูด
“=_= นาย...”มุคุโร่หันมาเจอพอดี
“-_-/ ไงสับปะรด”
“=_=^”<มุคุโร่
“=_=^ ชินเดี๋ยวชั้นทำให้นายเองก็ได้ ชั้นไม่คิดว่าไอ้กบนี่มันจะสามารถทำแผลให้ใครได้หรอก”กรีนพูด
“-O- อา...ว่าไงว่าตาม”
“-_-* meทำได้ดีกว่าเธอแน่นอนยัยคนป่า”ฟรานพูดพลางหยิบกล่องปฐมพยาบาลมา
“ชั้นทำเอง-_-*”<กรีน
“meทำเอง-_-”<ฟราน
“ชั้นทำเอง-_-+”<กรีน
“meเอง-_-++”<ฟราน
“-_-^ เออ! ไม่ต้องแล้ว ตูทำเองก็ได้ว้อยย”ชินิพูดพลางแย่งกล่องปฐมพยาบาลมาแล้วนั่งทำแผลตัวเอง(T^Tอนาจในฟระ/Shini)
“-_- ชั้นรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยที่นายมาเรียนได้อย่างครบสามสิบสองอย่างนี้”มุคุโร่พูด
“-O- ไอ้รินโดไม่มีทางทำอะไรชั้นอยู่แล้ว ถ้ามันยังไม่อยากตาย”
“-_-^ดูนายมั่นใจเหลือเกินนะ”
“-_-Y แน่สิ”<ก็มันเป็นพี่ตูไง5555
“-___- นายนี่เป็นคนที่กวนประสาทพอๆกับเจ้าฟรานจริงๆ”
“-O- เฮ้!รุ่นพี่มาเอาmeไปรวมกับนายหัวฟ้านี่ได้ไง meออกจะเป็นคนดีศรีสังคม>_<”ฟรานพูดแต่สำหรับกรีน ตอนนี้หมอนี่น่าถีบที่สุด-_-^
“-O- นายยังรู้จักไม่ถึงครึ่งของชั้นหรอก”ชินิพูด
“-_- ก็ไม่ค่อยอยากจะรู้หรอก”มุคุโร่พูด
“-_-^ ชินเราไปกันเถอะ”กรีนพูดเมื่อเห็นว่าชินิทำแผลให้ตัวเองเสร็จแล้ว
“-_-; อืม” หลังจากทั้งสองออกจากห้องพยาบาลไปก็เหลือมนุษย์อยู่อีกเพียงสองหน่อเท่านั้น
“( -_-)”ฟรานมองหน้าคนที่เป็นรุ่นพี่
“-_-? มีอะไรหรือครับมองหน้าผมทำไม ฟราน”
“รุ่นพี่พูดจาแปลกๆกับเจ้าเด็กใหม่นั้นน่ะสิ”
“-_-?”
“ไม่พูดสุภาพ”ฟรานพูดตรงประเด็น
“-__- ผู้ชายคนนั้นน่ะไม่ชอบให้ผมพูดแบบนี้ไงล่ะ หึหึ แปลกคนใช่ไหมล่ะ”
“เพราะเค้ารู้รึเปล่าครับ ว่ารุ่นพี่ผักชีโรยหน้า-_-” ฉึก! แล้วสามง่ามก็แทงหัวกบอีกรอบ....
+++++++++++++++++++++++++
+++++++++
++++
“-_- กรีนเนี้ยดูจะเกลียดคนที่ชื่อฟรานเอามากๆเลยนะ”ชินิพูด
“-_-* อย่าพูดชื่อมัน ชั้นละอยากผลักหมอนั่นตกตึกจะตายไป”กรีนพูด
“-O- ลึกซึ้งจริงๆ”ชินิพูด
“ลึกซึ้งบ้าอะไรยะ!?”
“:)เกลียดอะไร~ เค้าว่าจะได้อย่างนั้น~~~”ชินิร้องเป็นภาษาไทย(จากประวัติ ชินิเป็นลูกครึ่งสาม ไทยญี่ปุ่น อังกฤษ)
“-_-? พูดภาษาอะไรของนาย”
“เพลงของไทยไง:) เค้าว่าเกลียดอะไรเค้าว่าจะได้อย่างนั้น ....ช่างลึกซึ้งจริงๆ”ชินิยิ้มเจ้าเล่ห์
“=[]=! นายนี่มันกวนส้นจริงๆเลย”
“:)ขอบคุณที่ชม กลางวันนี้ไปกินข้าวกับพวกชั้นไหมละ”
“ก็ได้”
ณ พักเที่ยง@ดาดฟ้า
“>[]< ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าไอ้เซย์ ชั้นว่าที่จริงแกโดนฮิบาริหมายหัวไว้ตั้งแต่ที่หมอนั้นรู้ว่าแกเป็นนักเรียนใหม่แล้วแน่ๆ”โยรุหัวเราะร่า พลางกัดขนมปังยากิโซบะของตน
“T^T เซ็งเป็ด เย็นนี้พวกแกรอชั้นด้วยนะเว้ยย”
“=_=^ เรื่องอะไรจะรอ”ชินิพูดพลางแกะซองขนม
“-O- ช่ายยย”เรนะพูดเสียงยาน
“Y_Y ไอ้เพื่อนชั่ว”
“เอาน่า เซย์นายก็มีอาโอมิไง”แพมม่าพูด
“*O*นั้นสิ”
“^O^ ยังไงเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วละ”อาโอมิพูด
“^o^ นานๆทีจะได้มากินบนดาดฟ้านะเนี้ย สบายจริงๆ”เรด้าพูด
“นานๆที-_-?”
“ช่ายยยยยย ก็ที่นี่น่ะ พวกสามหนุ่มวองโกเล่จะชอบมากินข้าวกันแล้ว โกคุเทระก็ชอบโวยวายไล่ทุกคนที่จะมารบกวนรุ่นที่สิบของเค้าไง-*-”กรีนพูด
ไม่ทันขาดคำ........
“รุ่นที่สิบคร้าบบบบบบ วันนี้ผมซื้อขนมปังยากิโซบะเจ้าอร่อยมาให้ด้วยนะครับ”<ตายยากเย็นเหลือเกิน-_-^
“=_= ไม่เป็นไรหรอกโกคุเทระคุง ชั้นก็ซื้อมาเหมือนกัน”สึนะผู้ถูกจองเวรตลอดไป(_ _ไว้อาลัยสิบวิ)พูด
“งั้นชั้นกินแทนได้มะ”
“ไม่ได้เฟ้ยยย เจ้าบ้าเบสบอล ชั้นซื้อมาให้รุ่นที่สิบ”
“-O- อาน่ะ..”
“พวกนายนี่หนวกหูกันจริงๆเลย ช่วยมาแบบเงียบๆได้ไหม”อาโอมิหันไปว่า
“-_-+ แล้วพวกเธอขึ้นมาทำอะไรบนนี้”โกคุเทระพูด
“ก็มากินข้าวไง ถามโง่ๆ-o-”เรนะพูดพลางแย่งป๊อกกี้มาจากมือซาโย
“-_-* ที่นี่เป็นที่ๆรุ่นที่สิบจะทานข้าวพวกเธอต้องไปกินที่อื่น”
“เอาน่าๆ โกคุเทระ ก็ให้พวกเค้ากินไปสิ ที่นี่ไม่ใช่สมบัติส่วนตัวสักหน่อย”ยามาโมโตะพูด
“ใช่-_-”อาโอมิเสริม
“โกคุเทระ ให้พวกเค้าอยู่สิ พวกเรามาทีหลังพวกเค้าน้า=Q=”สึนะไกล่เกลี่ย
“ชิ ก็ได้ แต่ถ้าหมดธุระแล้วก็ลงไปเลยน่ะเข้าใจมะ”
“เออ-_-”x8
หลังจากนั้น....................................... เมื่อสี่สาวสี่หนุ่ม(ปลอม)กินกันเสร็จแล้ว ทั้งหมดก็นั่งคุยกันอย่างเมามันส์ ทั้งหัวเราะ ด่ากัน วิ่งไล่กันบนดาดฟ้า แทบจะไม่เห็นหัวของ อีกสามหนุ่มวองโกเล่เลย
“-_-* กินเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ พวกเธอจะไปคุยกันก็ไปข้างล่างไม่มีธุระกับที่ดาดฟ้าแล้วไม่ใช่เหรอ”
“มีสิ”แพมม่าหันมาพูด
“?” “พวกชั้นยังต้องใช้อากาศหายใจบนนี้อยู่^_^”แพมม่าพูดกวนส้นใส่
“=_=^”
“ฮะๆๆ เธอนี่ตลกดีแฮะ”ยามาโมโตะพูด
“-_-/// ใครใช้ให้นายมาชมชั้นยะ”แพมม่าพูด <เหมือนจะอาย....
“OWO แพมม่าหน้าแดงอะ เป็นไรหรือเปล่า”ซาโยถาม
“-__-///ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
“พิษไข้กำเริบเหรอ~”เรด้าหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้
“O_O ไข้อะไรเหรอ”โยรุกับชินิ ทำหน้าตกใจรับมุข
“ก็พิษรักไง^___^”เรด้ากับอาโมมิพูดพร้อมกัน
“เดี๋ยวเถอะ! ว่าใครเป็นพิษรักย่ะ ชั้นแค่ร้อนเท่านั้นเอง”
“แค่ร้อนเองเหรอ^O^?”เรนะยิ้ม
“เออเซ่ะ! ชั้นโดนแดดมากๆมันก็แดงอย่างนี้แหละน่า-_-///”แพมม่าพูด
“^O^ จริงเหรอแย่จัง”x7
“=_=^ ทำไมพวกนายมาเข้าคู่กับยัยพวกนี้ได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยขนาดนี้เนี้ย”แพมม่าพูดพลางกระทืบเท้าอย่างหงุดหงิด
“เอ๋? โดนแดดแค่แปบเดี๋ยวหน้าแดงแบบนี้ เธอจะเป็นลมแดดหรือเปล่า ชั้นพาไปห้องพยาบาลไหม”ยามาโมโตะพูด
“ไม่ต้องย่ะ!!”แพมม่าสะบัดหน้าหนีทันที
“-_-? ชั้นไปทำอะไรให้เค้าโกรธเหรอ”ยามาโมโตะหันไปถามสึนะกับโกคุเทระ
“-_-* ไอ้เอ๋อเอ้ย!”
“-_-?”
“ชิชิชิ อยู่ที่นี่จริงๆด้วย”เสียงหัวเราะเป็นเอกลักษณ์แบบนี้ ทุกคนจำได้กันไหมเอ่ย=_=
“ไอ้เจ้าชายโรคจิต”เรด้าหันไปทางต้นเสียงที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่บนรั้วกั้นดาดฟ้า
“ชิชิชิ ทักทายกันแบบนี้ไม่ดีเลยน้า”เบลเฟลกอลพูด
“-_-^ ทำไมชั้นจะต้องทักทายนายดีๆด้วย”เรด้าพูด
“ก็เค้าเป็นเจ้าชายนิ”<น้ำเสียงหน้าหมั่นไส้มาก
“งั้นนี่ก็ของกำนันแด่เจ้าชาย เพค่ะ”เรด้าพูดพลางเควี้ยงรองเท้านักเรียนใส่หน้าเบล แต่เบลก็หลบได้แบบเฉียดฉิว
“ชิชิชิ รุนแรงจังน้า~~~”
“อย่างนายไม่มีคำว่ารุนแรงหรอก ไอ้เจ้าชายไร้ประเทศอยู่-_-^”เรด้าพูด
“ชั้นไม่ได้จะมามีเรื่องกับเธอสักกะหน่อยน้า~~~”เบลพูดพลางฉีกยิ้มเป็นเอกลักษณ์
“-_-^แต่หน้านายมันฟ้องว่า อยากโดนเท้าชั้นเต็มที่เลยนะ”เรด้าพูด
“=_=;;; เบลมีอะไรหรือเปล่า”สึนะพูดเปิดประเดนเพื่อไม่ให้สงครามน้ำลายยืดเยื้อกว่านี้
“บอสมีเรื่องจะคุยกับนาย เย็นนี้ว่างมะ? เรียกผู้พิทักมาให้หมดเลยก็ได้”
“-____-ว่างก็ว่างนะแต่ถ้าจะให้ผู้พิทักไปพร้อมกันหมด คงต้องช้านิดหน่อย ฮิบาริติดประชุม”
“ชิชิชิ โอเค....บอสฝากบอกมาว่า.....”
“-_-?”<สีหน้าของพวกวองโกลเล่
“อย่าลืมซื้อของฝากมาด้วย”
“=[]=! บ๊ะ มันยังจะห่วงของฝาก”โกคุเทระพูด
“-_-a งั้นบอกซันซัสว่า จะหาไปฝาก แต่อย่าคาดหวังว่าจะถูกใจน่ะ”สึนะพูด
“ชิชิชิ ได้เลย ชิชิชิ ไว่เจอกันใหม่นะเรด้า~~~~ หวังว่าคราวหน้าเธอจะคว้างรองเท้าแม่นกว่านี้;p”
เบลพูดพลางกระโดดลงไปจากดาดฟ้า......พี่ครับๆ นี่ชั้นหกน่ะ=_=;; หัดทำตัวให้เหมือนคนปกติหน่อยเด่ะ!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฟู~~~ จบตอน T^T รีบอัฟด่วนๆในขณะที่เน็ตยังไม่กาก 555
จะพยายามมาอัฟเร็วๆ (ถ้าเน็ตไม่เน่าจนเล่นไม่ได้)
ขอบคุณที่ติดตามคร้าบบ//ก้มกราบ
ติดตามต่อไปด้วยเถอะT^T ถึงเรื่องจะไม่หนุกเท่าไร แต่มีกำลังใจแต่เพราะคอมเม้นนะ:)
PS. มีกำลังใจแต่ง3-4 หน้าทันทีเมื่อเห็นเม้นท์เพิ่มสี่ห้าเม้นท์ 555+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น