The school อลวนป่วนก๊วนผ่าเหล่า

ลำดับตอนที่ #4 : เพื่อนใหม่ 2

                 เป็นอย่างที่โซเฟียพูดจริงๆเกี่ยวกับลิลิธเพราะ พอคุยกับไปได้สักพักเธอก้ได้รู้ว่าที่จริงแล้วลิลิธเองก็เป็นคนคุยสนุกปถมโซเฟียก็ยังห้าวกว่าที่คิดไว้ด้วย

หัวข้อที่ทั้งสามเลือกจะคุยกันก็คือมีธาตุอะไรในตัวเพราะว่าธาตุจะเป็นตัวบอกว่าแต่ละคนถนัดเวทย์อะไร โดยความจริงแล้ววิเวียนเป็นพวกธาตุทองคือถนัดหลายๆอย่างเพราะนั้นเป็นคุณสมบัติที่บ่งบอกว่าเป็นคนของเมืองเซคริดเวอร์เมืองแห่งมนตรา  ส่วนโซเฟียนั้นเป็นธาตุน้ำแต่ลิลิธไม่ยอมบอกว่าตนเป็นธาตุอะไร          แต่ขณะที่สาวสาวกำลังคุยกันอย่างออกรสก็มีคนวิ่งชนโซเฟียจนเซแล้ววิ่งผ่านไปโดยไม่ขอโทษ

“จะรีบไปตายหรือไง”วิเวียนตะโกนตามร่างนั้นไปร่างนั้นสวมชุดคลุมสีทึมๆจึงทำให้เป็นที่สังเกตุเพราะแถวนี้มีใครสวมผ้าคลุมกับบ้างที่ไหน

“ช่วยจับที่ พวกกินแล้วหนีไอ้คนที่สวมชุดคลุมนั้นนะ”เสียงของพ่อค้าคนหนึ่งตะโกนขึ้น

“ให้ตายสิ มีแบบนี้ทุกที่สินะ คนแบบเนี้ย”ลิลิธหันมองไปทางที่เจ้าโจรกินแล้วชักดาบวิ่งเผ่นไป

“งั้นเมื่อกี้ขโมยใช่ไหมนั่น”วิเวียนหันมาถามโซเฟีย

“ก็คงงั้นละ”

“ไปกัน”วิเวียนฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ทั้งสอง

“หืม?”ลิลิธมองมาทางวิเวียนด้วยความสงสัย

“ไปจับเจ้านั่นกัน”วิเวียนทำตาพราวระยับเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่ก่อนจับมือโซเฟียแล้วลากออกไป ส่งผลให้เกิดการลากต่อกันเป็นทอดๆเพราะโซเฟียก็จับลิลิธแล้วลากตามกันไปด้วย

             ความชุลมุนเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะมีคนหลายคนที่เดินขวักไขว่ไปมาทำให้ยากแก่การตามหาคนที่ต้องการได้ ทำให้วิเวียนเริ่มหงุดหงิด แต่ในหมู่ผู้คนที่มารายล้อม วิเวียนก็สังเกตุเห็นร่างหนึ่งในชุดคลุมสีเทาคล้ายๆกับคนร้าย(กินแล้วชักดาบ)เธอจึงรีบลากเพื่อนๆเข้าไปหาทันที

“ย้ากกก หยุดนะเจ้าโจรใจทราม”วิเวียนพูดพร้อมถอดรองเท้าของตนเควี้ยงใส่หัวของเป้าหมายอย่างแม่นยำ

โป้กก!

“อู้ยย ใครฟะโยนมาได้”คนที่โดนรองเท้าของวิเวียนปะทะหัวสมองหันมามองซ้ายมองขวาหาตัวการอย่าง ตกใจ

“เจ้าโจรใจทราม ห้าร้อยห้าสิบซีน กินแล้วชักดาบเหรอรีบกลับไปจ่ายเงินเดี๋ยวนี้เลยนะ”วิเวียนวิ่งเข้าไปพูดฉอดๆทันที

“อึ๋ย วิเวียนๆ”โซเฟียสะกิดวิเวียนเพื่อให้วิเวียนรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นแต่…

“อะไรเล่าโซเฟีย! นี่แกไม่รู้รึไงว่าเวลาคนเขาจะทำอาหารนะเขาจะต้องใส่ใจกับมันและให้เวลากับมันแค่ไหนมันถึงกลายป็นข้าวให้แกกินนะกลับไปจ่ายเงินซะไม่งั้นก็ไปทำงานใช้เขาก้ได้!”วิเวียนพูดต่อยาวเหยียดโดยไม่สนใจโซเฟียเลยสักนิด

“วิเวียน เธอเล่นงานผิดคนแล้วละคนที่กินแล้วชักดาบมันเป็นผู้ชายแต่นี่มันผู้หญิงนะ”ลิลิธอธิบายเสียงเรียบ

“หา!”วิเวียนหันไปพิจารนารูปร่างและหน้าตาของคนที่โดนรองเท้ามหาประลัยของตนเข้าก่อนจะหน้าแดงซ่านด้วยความอายเพราะหน้าแตก

“ขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะ”โซเฟียก้มหัวลงเล็กน้อยก่อนจะกดหัวของวิเวียนให้ก้มตาม

“อะ เออ ขอโทษนะ”วิเวียน

“อืมไม่เป็นไร ฮะๆ รองเท้าเธอนี่เจ็บดีนะ”เด็กสาวผู้โชคร้ายยิ้มอย่างไม่ถือสาพร้อมกับยื่นรองเท้ามาคืนให้กับวิเวียน

“ขอบใจ”

“ไม่เป็นไร ว่าแต่พวกเธอเป็นคนเมืองนี้หรือเปล่ารู้ทางไปที่เขาเอเธียไหม”

“เธอจะไปที่นั้นเหรองั้นไปกับเราสิพวกเราก็จะไปเหมือนกัน”

“ว้าวดีสิงั้นยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อเซรีน่า ซาร์ลินนะ”เซรีน่ายิ้มให้กับเพื่อนใหม่ทุกๆคน

เซรีน่ามีเส้นผมยาวสลวยสีเงินเหมือนกับวิเวียนแต่มีดวงตาสีม่วงอเมธิสต์กลมโตสดใสพร้อมรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าที่ทำให้โลกดูสดใสขึ้นไปอีกแต่ทำให้วิเวียนถึงรู้สึกว่ามันเป็นความร่าเริงแบบแปลกๆยังไงก็ไม่รู้สินะ

“ต้องขอบคุณรองเท้านะเนี้ย ที่ทำให้ฉันได้เจอโชคแบบนี้ลัคกี้”เซรีน่าพูดยิ้มๆแต่วิเวียนรู้สึกเหมือนเธอคุยกับรองเท้าของวิเวียนยังไงก็ไม่รู้

              ภายในไม่ช้าวิเวียนก็ได้กลุ่มมาหนึ่งกลุ่มแถมยังมีทีท่าว่าจะขยายตัวเป็นกลุ่มใหญ่ในไม่ช้านี้อีกด้วย เผลอแปปเดียวมีเพื่อนใหม่เพิ่มมาอีกคนแล้วการเดินทางนี้ยังไม่ได้สิ้นสุดลงแต่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น    สี่สาวเดินทางมาจนถึงตีนเขาของเขาเอเธียแต่ดูอย่างนี้เส้นทางยังมีให้ไปต่ออีกยาวไกลจนแค่เห็นก็แทบจะรู้สึกเหนื่อยโดยไม่ต้องเดินแล้ว

แต่ถึงอย่างไรทั้งสี่ก็ยังต้องเดินขึ้นไปอยู่ดีสู้เดินไปคุยไปน่าจะช่วยลดความเมื่อยได้เยอะเลยเวลาเราคุยอะไรสนุกๆกันมันทำให้เวลาผ่านไปเร็วโดยไม่รู้ตัวจริงไหม   แต่จะมีใครรู้ตัวไหมนะว่ายังมีร่างของชายคนหนึ่งในชุดสีดำทะมึนยืนดูอย่างเงียบๆอยู่บนต้นไม้ใหญ่ข้างทางสายตาของเขามองมายังร่างบางของวิเวียนอย่างพิเคราะห์     รอให้ถึงตอนค่ำก่อนแล้วค่อยลงมือก็แล้วกัน…

กึก! จู่ๆลิลิธก็หยุดเดินกระทันหันทำให้เซรีน่าที่เดินอยู่ข้างหลังเกื่อบจะหน้าทิ่มพื้นโดยไม่รู้ตัว

“อู้ย ลิลิธจะหยุดก็บอกกันบ้างสิ”เซรีน่าพูดขึ้นก่อนจะหันมามองลิลิธที่ยืนเงียบอยู่ ดวงตาคมโตแต่เรียบเฉยทำให้ไม่อาจอ่านความคิดที่เจ้าตัวคิดอยู่ตอนนี้ได้เสมองไปยังป่าที่อยู่รอบตัว

ถนนที่พวกเธอใช้อยู่เป็นเพียงทางลูกรังที่มีไว้สำหรับขนส่งของเท่านั้น

“เฮ้ ลิลิธเป็นอะไรไปนะ”โซเฟียถามขึ้นเมื่อเห็นว่าลิลิธพูดดอะไรเลย

“เปล่า เดินต่อเถอะฉันคิดว่าเมื่อกี้อาจเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่แถวนี้นะ”ลิลิธตอบก่อนจะออกเดินต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ


ทูบีคอนทินิว อิว อิว อิว อิว         ติดตามต่อตอนหน้านะ
เม้นๆกันหน่อยรู้ไหมไม่มีกำลังใจเลย