Going CrAZy อยากจะบ้านักรักมึงเนี้ย (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #3 : xChaosx ;;2 60%

::Cloud Talk::

             กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  เสียงหวีดแหลมของนาฬิกาปลุกที่รักดังขึ้นทะแยงหูผมจนสะดุ้ง     ผมค่อยผงกหัวขึ้นมาจากหมอนแสนนุ่มที่หนุนอยู่  โอ้ย.....ไม่อยากตื่นเลย  .... เอานะ ไปสายนิดเดียวช่างมันเถอะขอต่ออีกสัก สิบนาที......  ผมคิดอย่างนัะ้นแล้วเริ่มซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มอีกรอบ

"ไอ้คลาวด์!!!! ตื่นยังวะะะะะะ"เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดผ่าง  คิดว่าผมสนใจเหรอ...ไม่...ZzZz

"ไอ้คลาวด์ มึงจะตื่นดีๆปะ"

"............................."ผมตอบหรอกผมจะนอนอ!!

โครม!!!!!  

"โอ้ย!!!ไอ้เชี่ยเซน มึงถีบกูทำไม!!!!"ผมตาสว่างทันทีี่ที่ก้นกระทบกับพื้นข้างล่างเตียง

"ก็มึงไม่ยอมตื่นอะสัส  กูหวังดีนะเว้ย"เซน....ไอ้เพื่อนตัวดีของผม ก้มหัวเซอร์ๆสีน้ำตาลเข้มของมันทำหน้าหมาหงอยอย่างสำนึกผิด..... ใครจะไปเชื่อมันวะ


"เชื่อตายละสัส   มึงมาทำไมวะ"

"เอ้า  กูก็มารับมึงดิ  หรือมึงลืมว่าวันนี้มึงต้องไปหาอาจารย์สายธารตอนแหดโมงตรง"มันยักคิ้วให้ผมกวนๆ

"...."เอ๊ะ....

อาจารย์สายธาร = อาจารย์ปกครอง =เพื่อนแม่

ไปพบแปดโมงเช้า =อีก10นาที.......   เรือหายละ!!!!


"สัส  แล้วทำไมมึงไม่บอกกู!!!"

"กูก็บอกมึงอยู่นี่ไง"

"ซวยแล้วๆ  มึงไปรอกูข้างล่างก่อน เดี๋ยวกูรีบอาบน้ำแล้วจะตามไป"

"เออ เร็วๆนะมึง"

              ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัว แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ 

+++สามนาทีผ่านไป+++

"เซน เสร็จแล้ว มึงรีบแว้นเลย"ผมวิ่งลงมาพร้อมกับติดกระดุมเม็ดสุดท้ายของเสื้อนักเรียนไปด้วย

"โห้...มึงอาบน้ำ รึวิ่งผ่านน้ำวะ กูต้มมาม่ายังสุกไม่ดีเลย"มันทำหน้าเสียดายเมื่อไม่ได้กินมาม่าที่ มันต้มกินรอผมอาบน้ำ

.....นั่นมันมาม่าบ้านกู....

"รีบๆเหอะ   มาม่ากูขอนะ"ผมคว้ามาม่าที่ไอ้เซนอุส่า ทำให้(?) แล้วเดินออกจากบ้านมา


           เซนเดินตามออกมาติดๆพร้อมกับทำหน้าหงุดหงิดใส่ผมนิดหน่อย   เหอะๆๆมึงพลาดเองที่ต้มมาม่า แค่ถ้วยเดียว

มันขึ้นคร่อม มอเตอร์ไซน์บิดเครื่องสตาร์ท รอผมที่ยังโซย มาม่าเข้าปากอยู่

"เร็วๆดิ เดี๋ยวก็ได้โดนวิ่งรอบสนามหรอกมึง"

"โห้ยย   ร.ร.นานาชาติยังต้องวิ่รอบสนาม กูละเซ็ง" ผมรีบขึ้นซ้อนท้ายมัน...เกือบตกรถไอ้เชี่ยนี่กะออกรถตอนกูก้าวขึ้นพอดีใช่มะ  



+++++++++++++++++++++++

+++++++

++

+

และแล้ว ผมก็มาทันครับ!!  =..= 

"เมฆา  เธอจัดการปรึกษาเพื่อนในห้องได้แล้วนะว่างานออกร้านของร.ร ในอีกสองเดือนข้างหน้าพวกเธอจะทำอะไรกัน  มัวแต่เอ้อระเห้ยระวังจะเตรียมงานไม่ทันเอา"อาจารย์สายธารเตือนผม   เห็นอย่างนี้ผมก็รองหัวหน้าห้องนะครับ ฮ่าๆๆ

"คร้าบบบบบบ "ผมไหว้อาจารย์ก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องพักครู  โดยมีไอ้เซนยืนรอผมอยู่

"เสร็จแล้วใช่ปะ  งั้นไปโรงอาหารกัน มึงแย่งมาม่ากูกูยังหิวอยู่เลย"เซนพูดพลางลากผมตามมันไป

              แล้วสายตาผมก็ไปสะดุดกับคนที่เดินสวนมา  นักเรียนตัวสูง  ผิวขาว ผมซอยดำ .....ไอ้ไซโคลน!!!!  เห้ย  มันมาอยู่ที่ ร.ร นี้ได้ไงวะ    เหมือนมันจะรู้ว่าผมมองมันอยู่ มันเหลือบตามามองผมนิดนึง  แล้วก็หันกลับไป

"อะ อะไอ้เชี่ยนั่น"

"อะไรวะ คลาวด์มึงทำหฟน้าอย่างกับเห็นผี"

"ไอ้เชี่ยนั่น"ผมชี้ตามหลังไอ้ไซโคลนไป

"อ้อ  ไซโคลน  แล้วทำไมละ"

"มึงรู้จักเหรอ"

"สัส  มึงไม่รู้จักมือกลองของวงโณงเรียนเหรอวะ มึงไปอยู่หลังเขาที่ไหนมาเนี้ย"ไอ้เซนผลักหัวผมอย่างหมั่นไส้

"ห๊ะ  มันอยู่โรงเรียนเราเหรอวะ"

"เออสิ! เพื่อนร่วมชั้นมึงกับกูเนี้ยแหละ  อยู่มาตั้งกี่ปี มึงยังจำคนใจชั้นได้ไม่หมดอีกเหรอวะ"

"สัส มีตั้งห้าหกห้องกูจำได้ที่ไหนเล่า"