คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Warrior of Blue ...เรื่องเล่านักรบสีคราม...
บันทึก นักพเนจรเล่าเรื่อง
Protect; Warrior of Blue
นักรบเกราะสีน้ำเงิน....หญิงสาวผู้สวมชุดเกราะแล้วก้าวเข้าสู่สมรภูมิรบ รักในการกวัดแกว่งดาบ ปกป้องทุกสรรพสิ่งด้วยฝีมือของตน
ในวันนั้น....ที่วีรกรรมครั้งสุดท้ายของยอดนักรบจบลง....
การปลดปล่อยวิญญาณของเด็กสาวต้องสาป....ฉันติดตามเธอมานับแต่นั้นมา...
ที่จริง....ก็แค่เดินตามเธอมาเรื่อยๆเท่านั้นแหละ แต่...แธอก็ไม่ได้ออกปากไล่ฉันนี้
ตั้งแต่เมื่อเด็กสาวต้องสาปตายไป....โลกใบนี้ยิ่งดุโกลาหลมากขึ้นไปเรื่อยๆ....ความแร้นแค้น แห้งแล้ง โรคร้าย อาชญากรรม....
เหล่าผู้คนที่เคยประนามเด็กสาวในหอคอยเริ่มประนามสาวชุดเกราะแทน
ต่างก็หาว่าสาเหตุของความบ้าคลั่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้มาจากเธอ....ในนามผู้สังหารเด็กสาวต้องสาป....นั้นทำให้คำสาปกระจายทำลายทั้งดินแดน
ด้วยความโกรธเคืองของเหล่าผู้คน จึงได้บุกมาถึงสภาของผู้ที่ปกครองอาณาจักร.....เพื่อหยุดยั้งการปฏิวัติที่ไร้สาระนั้น....จึงมีการสั่งให้จับกุมสาวเกราะน้ำเงิน
เหมือนว่าเธอจะรู้อยู่แล้วว่าจุดจบของเรื่องนี้จะเป็นเช่นไร....ไม่มีการขัดขืนไม่มีการต่อสู้....
เธอไม่สมควรโดนแบบนี้! ถึงแม้เธอจะดูเย็นชาและแข็งกราวจากการทำศึกสงครามนับครั้งไม่ถ้วน ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังใจดีกับฉัน...ฉันที่อยู่ๆก็ตามเธอมาโดยไม่ได้บอกกล่าว ฉันที่ได้แต่ยืนนิ่งอึ้งไม่สามารถช่วยใครๆได้.... ถึงอย่างนั้น....เธอก็เคยบอกกับฉันว่าเราเป็นเพื่อนกัน....
เธอถูกคุมตัวไปขังไว้ในห้องขังที่มีเพียงหน้าต่างเล็กๆบานเดียวอีกทั้งยังถูกกั้นไว้ด้วยซี่เหล็ก....ฉันทำได้แต่เพียงยืนพิงผนังข้างนอกห้องขัง....
คอยอยู่เป็นเพื่อนเธอ....คุยกับเธอผ่านเสียงแผ่วๆที่เร็ดรอดออกมาจากช่อองว่างเล็กๆในห้องขัง
ฉันได้ยินเธอคุยกับผู้คุมด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่...ฉันก็รู้นะ....ส่วนหนึ่งในจิตใจของเธอแฝงไปด้วยความหวาดกลัวและตัดพ้อ....ต่อชะตากรรมของตนเองต่อความตายสีดำตรงหน้า....
นี่....ตัวฉันไม่ใช่มนุษย์เหมือนพวกท่านแล้วหรือ....เลือดของฉันไม่ใช่สีแดงเหมือนพวกท่านหรอกหรือ....น้ำตาของฉันไม่อาจหลั่งได้แล้วหรือ....
โชคชะตาของฉันคือถูกบังคับให้ตายเช่นนั้นหรือ....เสียงที่เปล่งแผ่วๆออกมาช่างฟังดูหน้าหดหู่....ไม่มีเสียงตอบกลับจากผู้คุม....
ฉัน....น่าจะช่วยอะไรได้บ้าง....แต่....ตัวฉันมันไร้ซึ่งพลัง! มิอาจช่วยใครได้แม้แต่ตัวเอง....ขอโทษนะ....ไดน่า...ขอโทษ...
สุดท้าย...ก็ได้แต่นั่งรอเป็นเพื่อนเธอจนกว่าระฆังจะดังแปดครั้งบอกเวลาแปดโมงเช้า....เวลาแห่งการร่ำลา....คุณงามความดีในสนามรบร้อยครั้งก็ไม่เท่าความผิด....ที่อาจไม่ผิดเพียงครั้งเดียว
“เธอไม่ผิดที่ช่วยปลดปล่อยวิญญาณของผู้ที่ต้องการ พวกนั้นต่างหากที่ผิด”
“อย่าได้โทษพวกเขาเลย”เธอพูดพลางสูดหายใจเข้าปอดอีกครั้ง....การสูดหายใจไม่กี่ครั้งสุดท้ายก่อนจะจบชีวิต
“การปกป้องสำหรับฉันก็เหมือนกับการเลือก....เรื่องคราวนี้ก็เป็นสิ่งที่ฉํนเลือกไว้แต่แรก....ผลที่ออกมาฉันจึงต้องน้อมรับมัน มันสายเกินไปที่จะมานั่งคร่ำครวญแล้ว....”
จากตอนนี้เหลือแค่เพียงลมหายใจสุดท้าย....รอคอยความตายที่เยื้อย่างเข้ามาอย่างเงียบงัน แล้วเมื่อเวลาที่ได้มาถึง...นักรบสาวก็ถูกนำตัวไปบนแท่นประหาร....ขณะก้าวขึ้นบันไดสิมสามขั้น....เธอยิ้มให้กับฉันอย่างอ่อนโยน....เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ฉันได้เห็นเธอยิ้ม....แต่ทำไมนะ....น้ำตามันไม่ยอมหยุดไหลเสียที
หากประสงค์จะให้ตายเพื่อปกป้องความสุขของผู้คน....แม้ชีวิตก็สามารถแลกได้....ฉันนับถือเธอเหลือเกิน
ฉับ! ใบมีดคมกริบของเครื่องประหารถูกปล่อยลงมาบั่นคอของนักรบสีคราม แต่ว่า...แม้เธอจะจากไปแล้ว เธอก็ยังคง “ปกป้อง” “ความสุข”ของคนอื่นได้อยู่ ถึงแม้มันจะแลกกับชีวิตของเธอและความสุขของฉันไปด้วยก็ตาม
ชีวิตที่หายไปของเธอ ความสุขที่หายไปของฉัน นี่คงเป็นสิ่งแลกเปลี่ยนที่ฉันริอาจมาคิดติดตามนักรบกล้าสินะ....
จาก..........นักพเนจรที่ยังหาคำตอบไม่ได้
นี่เป็นหนึ่งในShort StoryZ of Moon Dog
หนึ่งในซีรี่...Forester tell
เรื่องอื่นในซีรี่
1. Daughter of Purple {Freedom}
2. Warrior of Blue {Protect}
3. White Magician {Question&Answer}
4. Forester’s tear {Forget}
สนุกไหมมมมมม ไม่สนุกสินะ//เขี่ยเห็ด+มุดลงท่อ
เอิม.....ติชมกับด้วยนะเฟ้ยยยย//ชี้
ขอบคุรที่อุส่าห์อ่านมาถึงตอนสองนะ!!!
ความคิดเห็น