คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความซวยมาเยือน*รีไรท์
ร่างบางค่อยๆเดินขึ้นบันไดของปราสาทอย่างเงียบเชียบ สายตาเองก็คอยสอดส่องหาร่างผู้เป็นพ่อในห้องโถงที่ประจำและตามโถงทางเดินต่างๆ โดยในใจก็ภาวนาให้พ่อของตนยังไม่กลับจากต่างเมือง แต่คนที่มองหากลับไม่มีอยู่ในรัสมีสายตาของเธอเลยแม้แต่น้อย
“รอด” วิเวียนพึมพัมกับตนเองอย่างดีใจ แต่ทันทีที่เธอเขามาอยู่ภายในห้องนอนของตนเอง
ไฟในห้องที่ไม่หน้าจะสว่างได้เองก็เปิดพรึบขึ้นมา แต่นั้นไม่ได้ทำให้วิเวียนตกใจเท่าการเห็นพ่อของเธอมานั่งไขว่ห้างขมวดคิ้วเป็นปมอยู่ในห้องหรอก
“เย้ย!! พ่อมาทำอะไรในห้องหนูอะ”วิเวียนถามท่านเสนาธิการฮาวทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่ามันมีอยู่แค่เรื่องเดียว...เจ้าดั้งหักซิลวาล!!
“วิเวียน ลูกไปก่อเรื่องอะไรมาอีกฮะ!”ฮาวถามลูกสาวด้วยเสียงสูงอย่างคาดคัน
“เปล๊า! หนูยังไม่ได้ทำอะไรเล้ย สาบาน!”วิเวียนตอบด้วยเสียงสูงแล้วนั่งลงบนเตียงอย่างเกร็งๆ
“แล้วไอ้ดั้งจมูกที่หักของซิลวาลล่ะมันคืออะไร”ฮาวพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะเพราะที่จริงเขาเองก็ไม่ถูกกับตระกูลเบรินเซอร์ไรด์เหมือนกัน ข่าวที่เขาได้รู้ว่าลูกสาวคนเดียวของเขาดันไปชกลูกชายของคู่กัดเขาได้ทำให้เขาเบิกบานใจไม่ใช่น้อยที่ทำเสียงเข้มเมื่อกี้แค่วางฟอร์มให้ลูกใจหายเล่นเท่านั้นเอง
“โถ่ พ่อบอกมาเลยเหอะว่าสะใจไม่ต้องมาทำเป็นเก็ก”วิเวียนพูดอย่างรู้ทัน
“อืม! เจ๋งมากลูกว่าแต่น่าจะหนักกว่านี้อีกนะเอาให้ยุบเลยแค่หักพ่อไม่ค่อยพอใจเท่าไรแฮะ”เสนาธิการฮาวพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“แน่นอน คราวหน้าจะเล่นให้หน้ายุบเล้ยยย”วิเวียนพูดอย่างสะใจ
“อืม แต่ที่พ่อมานะไม่ใช่แค่เรื่องนี้หรอกนะ พ่ออยากให้ลูกไปเรียนที่โรงเรียน”
ฮาวกล่าวขึ้นเล่นเอาลูกสาวตัวดีถึงกับสะอึก เพราะปกติแล้วอาณาจักรยูไนท์ฟลาวมีเกณท์การศึกษาที่อายุสิบห้าโดยก่อนอายุสิบห้าไม่จำเป็นต้องเรียนในโรงเรียนก็ได้...เพราะนิยมสอนลูกกันเองให้ลูกอ่านหนังสือกันเองไปก่อนพอถึงวัยสอนไม่ได้แล้วค่อยเตะโด่งไปโรงเรียน นี่ก็ใกล้เวลาเปิดเทอมเข้าไปทุกทีด้วย…..
“ง่ะ โรงเรียนอะไรล่ะ?”
“โรงเรียนเอรากอนนะ”
“อ้อ...หะ....หา! นั่นมันอยู่คนละฟากอาณาจักรเลยนะพ่อ!”วิเวียนลุกพรวดจากเตียงทันทีที่ได้ยินชื่อโรงเรียน
แน่ละโรงเรียนเอรากอนเป็นโรงเรียนที่ตั้งอยู่ในเมืองโพรกริสเทียร์ เมื่องที่เป็นแหล่งรวมความรู้ ซึ่งแน่นอนเมืองนี้ห่างจากเมืองเซคริดเวอร์ที่พวกเธออาศัยอยู่คนละฟากอาณาจักรเลยที่เดียว นี่ยังไม่ได้พูดถึงการสอบเข้ามหาโหดอีกนะ อีกอย่าง......
“เอ่อ...มันอยู่ตั้งไกลนะพ่อจะไปรับไปส่งหนูไหวเหรอ หนูไม่ไปเองด้วย”วิเวียนแทบอยากจะเอามือชกปากตัวเองเพราะรู้สึกว่าทำไมคำถามมันฟังดูโง่ๆพิกล
“ใครจะไปส่งกันวิเวียน นั้นมันเป็นโรงเรียนประจำนะ” ฮาวตอบลูกสาวด้วยน้ำเสียงร่าเริงเป็นพิเศษ แต่กลับยิ่งทำให้วิเวียนใจฝ่อลงไปอีก
“พ่อ.... ตะแต่หนูกลัวผะอี๋(ผี)”วิเวียนพูดเสียงอ่อยนี่และจุดอ่อนของเจ้าตัวล่ะและที่สำคัญเพื่อผู้เป็นพ่อของเธอจะยอมใจอ่อนแล้วหาโรงเรียนใกล้ๆให้เรียนแทน
“อยู่ๆไป โดนหลอกเยอะๆ เดี๋ยวก็ชินไปเองแหละ”ฮาวตอบลูกสาวอย่างไม่ใส่ใจ
“พ่อ! หนูไม่ไปนะ”
เมื่อร่างบางตั้งท่าจะวิ่งออกจากห้อง ก็มีวงเวทย์สีขาวออกมาแผ่วงกว้างอยู่ใต้เท้าของเจ้าตัวทันทีทันใดนั้นร่างกายของเจ้าของผมสีเงินก็ไม่สามารถขยับได้ราวกับโดนเชือกที่มองไม่เห็นโอบรัดรอบตัว ขาก็หนักอึ้งเหมือนโดนทรายดูดวิเวียนไม่สามารถขยับตัวได้เมื่อเธอโดนเวทย์พันธนาการของพ่อเล่นงานโดยไร้เสียงบอกกล่าว
“ฮึ้ย! พ่อปล่อยหนูน้าาา”เมื่อขยับไม่ไดดร่างบางจึงร้องโวยวายแทน
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ วิเวียน!”เรย์ อาร์กอนเนอร์เพื่อนสมัยเด็กและองครักษ์ของวิเวียนวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในห้องด้วยความตกใจ
“เรย์ มาพอดีเลย....ช่วยพาวิเวียนไปที่รถม้าหน่อย เดี๋ยวฉันตามไป”
“เรย์อย่านะ...ถ้านายยังเห็นว่าเราเป็นเพื่อนกัน”วิเวียนพูดขู่แต่ไม่เป็นผลเพราะเรย์เชื่อฟังพ่อของเธอคนเดียว
เรย์ฉีกยิ้มยียวนมาให้วิเวียนก่อนจะแบกร่างบางขึ้นบ่าแล้วพาไปนอกปราสาท เพื่อจะเอาศพที่วิญญาณลอยออกจากร่างไปแล้วไปเก็บไว้ในรถม้า
“แล้วของใช้ของฉันล่ะ!”วิเวียนท้วงขึ้นทันทีที่วิญญาณกลับเข้าร่างแล้ว
“พ่อเก็บให้แล้ว”ฮาวตอบลูกสาวด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เพราะตอนนี้ลูกสาวของเขาทำหน้าเหมือนกันจะโดนฆ่าหมกป่าก็ไม่ปาน
รถม้าเคลื่อนตัวออกทันที่ที่เรย์นำกระเป๋าเดินทางใบยักษ์ของวิเวียนขึ้นไปเก็บบนหลังคาได้สำเร็จ รถม้าเคลื่อนตัวออกจากปราสาทในเวลาเกื่อบพลบค่ำ จากการคำนวนแล้วน่าจะถึงเมืองโพรกริสเทียร์ในเวลาบ่ายๆของวันรุ่งขึ้น ทั้งนี้คงเพราะเจ้าม้าที่เร็วที่สุดของปราสาทแถมแรงควายที่สุดของปราสาทมาช่วยกันลากรถยังไงละ วิเวียนที่ไม่ว่าอย่างไรก็แก้เวทย์ของผู้เป็นพ่อไม่ได้สักทีก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างปลงตกเห็นทีเธอคงต้องรอโอกาศตอนพ่อวางใจคลายเวทย์เองแล้วค่อยหนีแล้วสินะเนี้ย เฮอ...... คิดแล้วกลุ้มเพราะพ่อของเธอนี่ชอบทำอะไรเหมือนเด็กทุกทีอยู่ๆจะทำก็ทำ ไม่ทำก็หยุดเอาซะดื้อๆ
เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักจากที่ทองฟ้าเป็นสีแดงส้มเพราะดวงอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้าก็กลายเป็นท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มแทนราตรีเข้ามาเยือนอย่างรวดเร็วจนวิเวียนตกใจ มือเท้าของร่างบางเองก็ชาไปหมดแล้วเมื่อไรพ่อของเธอจะคลายเวทย์สักทีนะ? แต่ยังไม่ทันที่จะได้คิดนินทาอะไรพ่อตัวเองต่อ ร่างกายที่ขยับไม่ได้มานานแสนนาน(ในความคิดของวิเวียน) ก็สามารถขยับได้อีกครั้งวิเวียนหันขวับไปมองพ่อของตนแบบงงๆ ตอนนี้เจ้าตัวแทบจะลืมเรื่องหนีไปแล้วด้วยซ้ำ
“อะ นี่ของขวัญ”เสนาธิการฮาวตีหน้าขรึมทั้งที่จริงอยากจะหัวเราะใจจะขาดที่เห็นหน้าลูกสาวตอนนี้แต่กลัวจะโดนลูกสาวงอนหนักกว่าเก่าเลยพยายามเก็กเอาไว้ ตอนนี้เขาก็รู้สึกเหมือนว่ากระดูกซี่โครงสักสองซี่หักเพราะพยายามกลั้นหัวเราะ
วิเวียนรับห่อผ้ายาวๆที่พ่อส่งมาให้ไว้ในมือ เธอใช้ตาสีน้ำเงินกลมโตไล่มองอย่างสงสัยก่อนจะรีบแกะห่อผ้านั้นออกปรากฎเป็นคทาเวทย์สีเงินเงางาม ปลายด้ามมีคริสตัสสีใสติดไว้อย่างดีตัวคทาสีเงินดูงามสง่าแถมยังพอดีมือของเด็กสาวอย่างประหลาด
“ว้าว คทาเวทย์สุดยอดดดด”วิเวียนลากเสียงยาวเพื่อแสดงถึงอารมณ์ตื่นเต้นของตน ตาเป็ยประกายวับเมื่อเห็นของที่เธอใฝ่ฝันจะได้มาเป็นเจ้าของมานาน
ฮาวยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของลูกสาว แต่ว่าวิเวียนกำลังลืมอะไรบางอย่าง....พ่อเธอทำตัวดีขนาดนี้ต้องมีแผนอะไรไว้ต่อรองอะไรกับเธอแน่ๆ
“ในเมื่อได้คทาแล้วก็ไปโรงเรียนเอรากอนได้แล้วสินะ”
คำพูดของผู้เป็นพ่อทำให้วิเวียนชะงักทันที มิน่า….ถึงได้ให้ของดีแบบนี้ ที่แท้มีแผนนี่หว่า
“งะงั้นเอาคืนไปเลย แล้วพาหนูกลับบ้านด้วย”วิเวียนสะบัดหน้าหนีพ่อตนแล้วจำใจยื่นคทาที่ตนเพิ่งได้เป็นเจ้าของไม่ถึงสิบวิคืนทั้งที่ในใจอยากได้ใจจะขาด
“ได้ของแล้วห้ามคืน”
“ตะแต่”
“ไม่มีแต่ นอนหลับซะเพราะพรุ่งนี้ก็จะถึงโพรกริสเทียร์แล้ว”ฮาวยิ้มให้ลูกสาวอย่างสบายๆแต่สำหรับคนเป็นลูกแล้วนั้นมันเป็นรอยยิ้มของฆาตกรชัดๆ ทำไม พ่อของเธอถึงเผด็จการอย่างนี้นะวิเวียน…. วิเวียนคิดอย่างหนักใจ เอาไงดี คทาก็อยากได้แต่โรงเรียนก็ไม่อยากไป
“เอางี้นะ ถ้ายอมไปเรียนพ่อจะยอมให้เลี้ยงสัตว์วิเศษก็ได้”ฮาวเสนอ
นั้นทำให้วิเวียนหูผึ่งทันทีเพราะเธอเองก็อ้อนพ่อขอเลี้ยงสัตว์วิเศษสักตัวมาหลายเดือนแล้วแต่ไม่สำเร็จ
“อีกอย่างนะ พ่อจะบอกให้ พ่อเองก็เป็นศิษย์เก่าที่นั้นเหมือนกันอาหารกับของหวานที่นั้นนะสุดยอดที่สุดเลย” ยิ่งได้ยินคำยุยงเรื่องของกินยิ่งทำให้ความลังเลลดลงเรื่อยๆ จนในที่สุดวิเวียนก็ได้ติดกับดักของพ่อตนจนได้
“ตกลง!”วิเวียนตอบโดยไม่ทันคิดทัน เอาจนได้......วิเวียน
“ฮะๆ มันต้องอย่างนี้สิ เอาล่ะนอนหลับเอาแรงซะพรุ่งนี้ลูกคงต้องเหนื่อยอีก”ฮาวพูดก่อนจะหลับตาลง
“เดี๋ยวสิพ่อ แล้วโรงเรียนเอรากอนนี่มันเป็นยังไงล่ะ”วิเวียนพูดแต่ว่าก็ไม่ทันซะแล้วเพราะพ่อของเธอได้ไปเข้าเฝ้าโอดินที่สวรรค์ชั้นไหนแล้วก็ไม่รู้
“ให้ตายสิ จะว่าไปก็เริ่มจะง่วงเหมือนกันแฮะ”วิเวียนพึมพัมเบาๆกับตนก่อนจะเคลิมหลับไปด้วยความเพลียจากการทำตัวซ่ามาทั้งวัน
กึกๆ ตึ้ง! การสั่นสะเทือนระดับเจ็ดจุดหกริกเตอร์ทำให้วิเวียนที่กำลังนอนหลับฝันหวานสะดุ้งตื่นขึ้นมานั่งตัวตรงเด่อย่างตกใจ พร้อมกับคำถาม งงๆที่ทำให้ผู้เป็นพ่อยิ้มอย่างเอ็นดู(หรือสมเพช?)
“แผ่นดินไหวเหรอ”
“เปล่า แค่เส้นทางมันขรุขระหน่อยนะ ดีเลยอีกนิดเดียวก็จะถึงเมืองโพรกริสเทียร์แล้ว”ฮาวยิ้มให้กับลูกสาวก่อนจะเลื่อนบานหน้าต่างขึ้นเพื่อคุยกับเรย์ที่บังคับม้าอยู่ข้างหน้า
“เรย์ เดี๋ยวจอดตรงชานเมืองเลยนะ”
“ครับ”เรย์ตอบเสียงใสทันทีที่รับฟังคำสั่งเสร็จ
“จอดที่ชานเมืองหรือว่า.....”วิเวียนหันมามองทางพ่อของตนอย่างคาดคันและพยายามปลอบใจตนเองว่าอาจจะไม่ใช่อย่างที่ตัวเองคิด
“ลูกต้องเดินทางไปที่โรงเรียนเองนะ”
“หา!แล้วมันอยู่ส่วนไหนของเมืองละนั้น”วิเวียนโพล่งขึ้นมาโดยไม่ทันคิด
“ไม่ยากหรอกมันตั้งอยู่ตรงแถวยอดเขาเอเธีย ลูกแค่ต้องบุกป่าขึ้นไปเองเท่านั้น”ฮาวอธิบายให้กับลูกสาวอย่างใจเย็น
“แล้วทำไมไม่ไปส่งหนูให้ถึงที่ละค่ะ”วิเวียนแย้งขึ้นมา
“เพราะนี่ก็เป็นการทดสอบอย่างหนึ่งนะ ว่าลูกมีคุณสมบัติที่จะดูแลตนเองเวลาอยู่ภายในโรงเรียนได้ไหมเพราะป่าบนภูเขาลูกนั้นนะมีทั้งสัตว์ปีศาจ พืชพิษ สัตว์พิษและอันตรายชุกชุมไปหมดเลย ถ้าลูกผ่านมันไปถึงโรงเรียนได้ลูกก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว”ฮาวพูด
“อย่างนี้หนูไม่เดี้ยงก่อนถึงโรงเรียนเรอะ”
“ไม่หรอกตอนครั้งแรกที่ไปพ่อก็แค่กระอักเลือดเอง”ฮาวปลอบใจลูก(รึขู่)
“ถ้าพ่อกระอักเลือด หนูไม่น้ำลายฟูมปากตายเหรอ!”วิเวียนพูดประชดใส่พ่อของตนอย่างทีเล่นทีจริง
ทันทีที่ท่านเสนาธิการฮาว เกรย์ เคลียร์กับลูกสาวเสร็จรถม้าก็ค่อยๆช้าลงจนหยุดในที่สุดเรย์ก็เปิดประตูรถและวางสัมภาระไว้บนพื้นเพื่อรอเจ้าของของมันให้มาแบกมันต่อ
“เอ้า ลงไปได้แล้ว”ฮาวหันมามองหน้าลูกสาวคนเดียวของตนก่อนจะพยักหน้าเหมือนจะเชิญให้วิเวียนลงจากรถ
“โถ่ พ่อจ๋าสงสารลูกสาวตัวเล็กๆที่แสนจะบอบบางคนนี้ด้วยเถอะค่ะอย่างน้อยไปส่งที่เขาเอเธียก็ยังดี”วิเวียนพูดพร้อมบีบน้ำตาเพื่อเพิ่มความน่าสงสาร ถึงแม้เมื่อวานตนจะเพิ่งชกหน้าผู้ชายไป
แต่ทันใดนั้นร่างบางของวิเวียนก็ถูกผู้เป็นพ่อใช้อวัยวะเบื้องล่างสะกิดลงจากรถอย่างไม่ปรานี ไม่ทันที่วิเวียนจะท้วงอะไร เรย์ก็ซิ่งรถม้าออกไปอย่างรวดเร็วจนฝุ่นตลบอบอวลไปหมดทำให้ วิเวียนหัวเสียเป็นอย่างมากที่โดนทำแบบนี้ แต่ก็เป็นข้อพิสูจน์ได้เลยว่าวิเวียนนั้นได้นิสัยเสียๆมาจากใคร
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น