คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ผลสอบอันไม่น่าเชื่อ
สามสิบนาทีให้หลังเสียงกริ๊งสัญญาณก็เกิดอาการสั่นสะเทือนขึ้นอีกครั้งเพื่อบอกให้ได้รับรู้กับว่าเวลาตายใกล้มาถึงเข้าไปทุกทีข้อสอบที่คนทำเสร็จแล้วจัดเรียงไว้บนโต๊ะ หายวับไปทันทีที่กริ่งดัง แม้แต่ของคนที่ยังเขียนไม่เสร็จก็หายไปด้วย
“เอาล่ะน้องๆ พวกพี่ของเวลาสิบนาทีในการตรวจข้อสอบตอนนี้ก็เชิญไปที่โรงเอาหารได้ถ้าไม่รู้ทางก็ตามพี่คนนั้นไปนะ”รองหัวหน้านักเรียนสุดสวยพูดพลางชี้ไปยังเวสที่มายืนรออยู่ตั่งแต่เมื่อไหรก็ไม่รู้
“เอาล่ะว่าที่นักเรียนทั้งหลายตามฉันมา”เวสยิ้มอย่างใจดีก่อนจะเดินนำผู้เข้าสอบทั้งหลายเพื่อจะพาไปที่ห้องอาหาร
“เวส ผมหิวจะแย่แล้ว”ลีรอยพูดกับเวสเหมือนกับสนิทเป็นสิบปีทั้งที่พึ่งจะพบกันได้ไม่นานอย่างร่าเริงทั้งๆที่เมื่อสามสิบนาทีที่แล้วกำลังนั่งปั่นกระดาษข้อสอบอย่างเมามันส์แท้ๆ
“เอาน่า เดี๋ยวก็ถึงแล้วนั้นไง”เวสว่าพลางชี้ไปที่ประตูไม้แกะสลักลายเถาว์องุ่นบานใหญ่
“เย้ ได้กินสักที”วิเวียนพูด
“เห็นแก่กินจริงๆเลยนะเธอเนี้ย”คาออสแขวะ
“ชิ ก็ยังดีกว่านายที่ไปนั่งเล่นผีเหรียญในห้องสอบล่ะน่า”วิเวียนไม่ยอมให้โดนกัดอยู่ฝ่ายเดียวได้ทีก็แขวะคืนบ้าง
“เฮ้ย เธอรู้ได้ไง”
“นายมันเลวมาก…”วิเวียนเว้นช่วงเมื่อเห็นว่าคาออสทำหน้าเหวอใส่ “ไม่ยอมบอกว่ามีวิธีดีๆอยู่จะได้ทำบ้าง”วิเวียนฉีกยิ้มร่าก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องอาหารทันทีเพราะหิวสุดๆ
“อ้ากกก ลิลิธฉันจะผ่านไหมเนี้ย”โซเฟียบ่นกับตัวเอง
“ยังไม่รู้ผลอย่าพึ่งถอดใจล่ะโซเฟียฉันว่าเธอต้องทำได้”คาร์โลพูดปลอบโซเฟียทั้งที่เมื่อกี้ตัวเองนั่งหัวเราะเหมือนคนบ้าอยู่ในห้องสอบแท้ๆ เขาเอามือหนาลูบหัวเด็กสาวเบาๆเพื่อให้เด็กสาวสบายใจ
โซเฟียชะงักเล็กน้อย แต่ก็ยอมให้เพื่อนเล่นหัวต่อไป เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกราวกับได้บางอย่างที่ห่างหายไปแสนนานกลับคืนอีกครั้ง
“เซย์”โซเฟียพึมพัมเบาๆกับตน
“หืม เมื่อกี้ว่าอะไรนะ”คาร์โลถามโซเฟียอย่างสงสัย
“เปล่าไม่มีอะไร”โซเฟียยิ้มให้คาร์โลก่อนจะเดินตามวิเวียนเข้าไปในห้องอาหาร
“ว้าว จะมีอะไรกินบ้างน้า”เซรีน่าพูดพลางทำตาเป็นประกาย
“เฮ้ เซรีน่าน้ำลายเธอจะไหลแล้วนะ”ลิลิธพูดอย่างเอือมๆ
“ก็ฉันหิวนี่”เซรีน่าพูดพลางลูบท้องให้ลิลิธดูเพื่อให้เพื่อนสาวเห็นว่าท้องของตนแฟบแค่ไหน
“เออๆ”ลิลิธตอบแบบขอไปที่ทั้งที่ที่ๆจริงก็หิวสุดๆเหมือนกัน
“เธอก็หิวใช่ไหม ฉันรู้นะ”เซณีน่ายิ้มร่า
“เออๆๆ”ลิลิธตอบก่อนจะผลักหัวเพื่อนสาวเล่นอย่างมันมือ
โครกกก และแล้วเสียงท้องร้องของสองสาวก็ประสานเสียงกันเป็นหนึ่ง
“เวรกรรม”ลิลิธพูดพลางกุ้มท้องตัวเอง เออ...โหวงเหวงจริงๆเวลาไม่มีอะไรอยู่ในกระเพาะสักอย่าง
“ฉันว่าเสียงท้องรองเมื่อกี้เพราะดีเนอะ”เซรีน่าหัวเราะอย่างชอบใจ
“จะบ้าเหรอ”ลิลิธบ่น
“เฮ้”เสียงทุ้มของโซลดังขึ้นข้างหลังทั้งสองเซรีน่าหยุดหันมามองแต่ลิลิธไม่หยุด แต่พอเจ้าตัวสังเกตุว่าเพื่อนข้างตัวหายไปจึงหันกลับไปมอง
“หยุดทำไมเล่าเซรีน่า ฉันหิวนะจะบอกให้”ลิลิธพูดพลางชี้มาที่ท้องอันหน้าสงสารของตน
“อืมๆ โซลเดินเร็วสิ เดี๋ยวก็โดนลิลิธกินหัวหรอก”เซรีน่าพูด
“ฉันไม่ใช่มนุษย์กินคนนะเฟ้ย”ลิลิธพูดพลางหันหลังกลับเพื่อจะเดินเข้าไปในห้องอาหาร
“เฮ้”โซลยังคงพูดเหมือนพยายามจะเรียกลิลิธต่อ
“ฉันไม่ได่ชื่อเฮ้”ลิลิธพูดพลางเดินต่อไปอย่างไม่สนใจ
“ลิลิธ รอหน่อยไม่ได้เหรอไง”โซลพูดเสียงเข้มขึ้นนิดหน่อย
“แล้วไง ลีรอยยังเดินเข้าไปก่อนชาวบ้านได้เลย”ลิลิธพูด
“เออ น่า”เซรีน่าพูดพลางจับลิลิธและโซลลากเข้าไปในห้องอาหาร ไปยังโต๊ะที่พวกวิเวียนนั่งรออยู่โดยไม่สนใจเลยว่าทั้งสองจะยอมให้ลากหรือเปล่า
“ฉันหิวสุดๆเลย”เซรีน่าพูดพลางมองอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ
“งั้นลงมือละนะ”วิเวียนยิ้มร่าอย่างมีความสุขเมื่อเห็นของกินวางล่ออยู่ข้างหน้า
อาหารมีมากมายหลายอย่างแต่ละอย่างวางเรียงเป็นแถวอยู่บนโต๊ะยาวที่ทุกคนนั่งอยู่ วิเวียนกระซวกทุกอย่างลงกระเพาะอย่างง่ายๆโดยมีคาออสมองย่างตะลึงเล็กน้อย
“ท้องเธอต้องมีหลุมดำอยู่แน่ๆ”คาออสบ่นพลางกินขนมปังปิ้งของตนเองต่อ
เซรีน่าเองก็ใช่ย่อย เพราะเธอเองก็กินได้ทุกอย่างจริงๆแถมมีท่าทางว่าจะแข่งกินกับวิเวียนด้วยซ้ำ
“ฮะๆ เจริญอาหารกันจังแฮะ”โซเฟียพูดพลางหันมากินแซนวิสของตน
“อ้าวเธอไม่กินแบบวิเวียนกับเซรีน่าบ้างล่ะ”ลีรอยหันมาถามโซเฟีย
“เอ๋ ทำไมเหรอ”
“อ้าวพวกผู้หญิงไม่ได้กินจุทุกคนเหรอ”ลีรอยถามคำถามปัญญาอ่อนออกมา
“จะบ้าเหรอ”โซเฟียพูด
“อืม เธอคงไม่ต้องกินเยอะหรอกเพราะท่าทางจะไม่จำเป็นต้องเพิ่มเนื้อหนังแล้ว”ลีรอยพูด
“หา นายว่าฉันอ้วนเหรอ!”โซเฟียฉุนกึกทันทีที่ลีรอยพูดจบประโยค
“ฉันเปล่านะ แค่พูดลอยๆใครอยากรับก็รับไปสิ”ลีรอยพูด ทั้งๆที่จริงแล้วโซเฟียไม่ได้อ้วนเลยสักนิดจะเอนไปทางผอมด้วยซ้ำ
“นายตายแน่”โซเฟียพูดพลางหันไปหยิบแซนวิสในถาดอาหารอีกสามสี่ชิ้นขึ้นมา
“นั้นไง มิน่าถึงได้อ้วนกินเยอะอย่างนี้นี่เอง อ๊อก!”ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มเจ้าของผมสีดำสนิทจะพูดอะไรจบแซนวิสทั้งหลายที่โซเฟียพยายามหยิบมาให้เต็มมือก็ถูกยัดเข้าไปในปากของเขาจนไม่สามารถพูดได้และที่สำคัญหน้าของเขาเริ่มจะเปลี่ยนสีแล้ว
“อ่วยอ้วย”ลีรอยพูดเสียงอู้อี่เนื่องจากแซนวิสกำลังจะติดคอตาย
“น้ำมาแล้วๆ”โซลพูดพลางเอาน้ำทั้งเหยือกเทใส่ปากลีรอยเข้าไปอีกระรอก
“แคกๆๆ เธอจะฆ่าฉันเหรอไง”ลีรอยหันมามองโซเฟียอย่างเคืองๆ
“นั้นนะ คำต้องห้ามของโซเฟียนะถ้ายังไม่อยากตายอย่างพูดอีกดีกว่า”ลิลิธผู้ดูท่าจะเป็นคนที่รู้เรื่องของโซเฟียดีที่สุดพูด
“ทำไมเธอถึงรู้เรื่องของโซเฟียเยอะจังทั้งที่พึ่งเจอกันแท้ๆ”โซลถามลิลิธ
“พึงเจอที่ไหนเล่า รู้จักกันตั้งแต่อายุสองขวบแล้ว”โซเฟียพูด
“หา! จริงดิ!”คาร์โลมองอย่างไม่อยากเชื่อ
“อืม ตอนนั้นที่เราไปเล่นที่ป่าฉันยังจำได้อยู่เลยและ”โซเฟียยิ้ม
“ที่เซย์เกือบจมน้ำนะเหรอ”ลิลิธหันมาถามบ้าง
“ใช่ๆ”โซเฟียพูดไปยิ้มไปเมื่อหวนนึกถึงความหลัง
“ใครคือเซย์เหรอ”คาออสถามด้วยความสงสัย
แต่ทันทีที่คาออสพูดถึงชื่อคนเมื่อครู่โซเฟียก็หุบยิ้มทันที ใบหน้าของโซเฟียดูเศร้าหมองลงถนัดตา เช่นเดียวกับลิลิธที่หุบยิ้มแล้วหันตีหน้าตายใส่คาออสก่อนจะตอบคำถามของชายหนุ่ม
“ไม่มีอะไรแค่เพื่อนเก่านะ”ลิลิธพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น
“จริงไหม โซเฟีย”ลิลิธหันมามองโซเฟียด้วยสายตาเย็นเฉียบ
“อะ อืม”โซเฟียพยักหน้า
“แล้วเขาเป็นคนยังไงเหรอ”วิเวียนถามขึ้นบ้างด้วยความอยากรู้อีกแล้ว
“หมอนั้นตายแล้ว เพราะฉะนั้นเราจะไม่พูดถึงหมอนั้นเข้าใจไหม”ลิลิธพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบที่ฟังดูดุขึ้นมาหน่อย แต่ก็ทำให้วิเวียนหงอได้ในทันที
“อืม “วิเวียนพยักหน้าเล็กน้อยแต่ในใจยังแอบสงสัยอยู่ว่า ทำไมแค่ถามถึงคนที่ชื่อเซย์ลิลิธกับโซเฟียถึงมีอาการแปลกๆแบบนี้
“นี่ๆ ได้เจอไหม”เสียงกระซิบกระซาบของเด็กหญิงกลุ่มหนึ่งดังขึ้นใกล้ๆกับที่ที่พวกวิเวียนนั่งกินข้าวอยู่
“ศพของชายชุดดำในป่านะเหรอ”
“ใช่ๆ น่ากลัวมากเลยนะ”
“ฉันเห็นแล้วอยากขย่อนของเก่าออกมาเลยแหละ”เสียงซุบซิบยังคงลอยมาเข้าหูให้พวกวิเวียนได้ยิน วิเวียนยิ้มแหยๆให้กับเพื่อนๆเอาแล้วไงศพที่พวกเธอเจอระหว่างทางนั้นเอง
“จัสติน ออกมาสิ”โซเฟียพูด ทำให้เจ้าตุ๊กตาหมีจำเป็นค่อยๆปีนออกมาจากกระเป๋าสะพายของโซเฟียออกมานั่งบนโต๊ะ
“หิวไหม กินนี่สิ”โซเฟียพูดพลางหยิบผลไม้หลายๆอย่างมาให้เจ้าหมี เจ้าหมีจัสตินมองผลไม้ที่เจ้านายมันเอามาให้อย่างถูกใจ มันรีบสวาปามอาหารของมันเข้าไปอย่างรวดเร็วทันที
“กินเร็วชะมัดเลยเจ้า”คาร์โลมองเจ้าหมีอย่างทึ่งๆ
“อิ่มหรือยัง ไปดูผลสอบกันเถอะ”ลิลิธพูด
“หา พี่เขาตรวจเสร็จแล้วเหรอ”
“มั้ง เมื่อกี้เวสมาบอกนะว่าให้ไปดูที่รายชื่อที่ติดไว้ตรงบอร์ดตรงหน้าปราสาทนะ”ลิลิธตอบก่อนจะถามอีกรอบ”จะไปไหม”
“ไปสิ”เซรีน่าพูดแล้วลุกขึ้นยืน
“งั้นไปโลดดด”วิเวียนพูดพลางเอามือลากเพื่อนๆของตนไปอย่างร่าเริ่ง
“พอท้องอิ่มอารมณ์เลยดีสินะ”โซลพูด
“คงงั้น”คาออสยักไหล่ก่อนจะตามเพื่อนไป
ทั้งที่พวกวิเวียนอุส่าห์ออกจากห้องอาหารมาก่อนแล้วแท้ๆแต่ตรงหน้าปราสาทกลับมีกลุ่มคนนับสิบกำลังรุมทึ้งบอร์ดประกาศผลสอบ วิเวียนมองอย่างขยาดๆนี่พวกเธอจะต้องเข้าไปเบียดกับพวกคนเป็นสิบเนี้ยนะ มีหวังได้แบนเป็นแพนเค้กพอดี
“ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้เนี้ย”ลีรอยมองไปรอบๆอย่างหงุดหงิด
“อ้ากกก ฉันไม่อยากไปเบียดกับคนพวกนั้น เดี๋ยวฉันโดนเหยีบตาย”โซเฟียพูดบ้าง
“เอาน่า ไม่มีวิธีอื่นนี่”โซลพูด
“วิเวียนเธอมีวิธีดีๆบ้างไหม”หันมาถามวิเวียน
“อืม….. อ้อ!มีสิ”วิเวียนพูด
วิเวียนหยิบเอากระจกพับของตัวเองออกมา ก่อนจะบอกว่ามันมีความสามารถอะไรและเธอได้ไปสอดส่องใครมาบ้างตอนอยู่ในห้องสอบ
“ดีเลย ดูเลยๆ”ลีรอยยิ่มร่า แต่ทำให้วิเวียนเกิดความกังวลอีกรอบว่าลีรอยจะผ่านไหมเพราะรีลอยใช้เวลาทำข้อสอบทั้งหมดแค่สามสิบนาทีเท่านั้น
“อืม อะเจอแล้วๆ โซเฟีย เทย์เลอร์ ได้อัดดับที่ห้าของชั้นปี! โซเฟียอะไรจะเก่งอย่างนี้เนี้ย!”วิเวียนพูดอย่างด้วยความดีใจและชื่นชมในคะแนนของเพื่อนสาว
“อ่า จริงเหรอ”โซเฟียพูดอย่างไม่อยากเชื่อกับผลสอบของตนเอง
“โซล คาออส เซรีน่า อันดับที่สี่ เฮ้ พวกนายจะเก่งไปไหน”วิเวียนว่า ได้ครองอันดับสี่ทั้งสามคนเซรีน่าอาจเป็นเพราะความสามารถ หรือดวง แต่โซลกับคาออสอาจเป็นเพราะผีเหรียญกับผีปากกาเป็นตนเดียวกันแหงๆ(ฟันธงและคอนเฟริม)
“อันดับสาม ลิลิธ คาร์โล แล้วก็วิเวียน หา!มีฉันด้วยเหรอ”วิเวียนมองรายชื่อที่ปรากฎในกระจกอย่างไม่อยากเชื่อ
“เอ…อันดับหนึ่งกับสองอย่างไปหวังกับมัน เดี๋ยวนะลีรอยฉันหาชื่อนายอยู่”วิเวียนไล่ชื่อจากอันดับหกลงไปจนถึงอันดับสี่ร้อยที่เป็นอันดับสุดท้าย
“เอ๋ ไม่เห็นเจอเลย”วิเวียนมองไปในกระจกอย่างเป็นกังวลนี่เพื่อนเธอจะไม่ผ่านจริงๆเหรอ
“เธอ ดูอันดับอะไรบ้างละ”คาร์โลถาม
“หกถึงสี่ร้อย”วิเวียนตอบสั้นๆได้ใจความ
“เอ้า ไม่ต้องดูหรอกไอ้อันดับพวกนั้นไปดูที่อันดับหนึ่งถึงสิบดีกว่า”คาร์โลบอกวิเวียน
“จะบ้าเหรอที่ฉันยังไม่ได้ดูก็แค่อันดับหนึ่งกับสองเองนะ”วิเวียนหันควับมาพูดทันที เพราะปกติวิเวียนจะเป็นพวกได้หนึ่งในสิบก็บุญแล้ว เพราะงั้นอันดับหนึ่งกับสองเธอเลยไม่เคยชายตามองเพราะคิดว่าคงไม่สามารถถึงได้
“นั้นไง อันดับหนึ่งของชั้นปี ผิดหนึ่งข้อ จาก สี่ร้อยห้าสิบสองข้อ ลีรอย”คาร์โลอ่านให้คนอื่นๆได้ยิน
“หา! ที่หนึ่ง!”วิเวียนพูดอย่างตกใจ ทั้งๆที่ลีรอยใช้เวลาทำแค่สามสิบกว่านาทีเท่านั้นแถมยังผิดแค่หนึ่งข้อเท่านั้น
“หา ผิดตั้งหนึ่งข้อแย่ชะมัด”ลีรอยบ่นกับตนเองเหมือนทำผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่
“คาออส ฉันว่ามีประโยคเดียวที่ฉันคิดออกว่ะ”โซลพูด
“อะไรละ”คาออสถามทั้งทีรฃ่ก็รู้ว่าเพื่อนซี้ของตนจะพูดอะไร
“อัจฉริยะกับคนบ้าห่างกันแค่กล้วยกั้น”ทั้งสองประสานเสียงพูด ใครจะไปคิดว่าคนที่ดูเหมือนจะไร้สาระ บ้ากล้วย และปัญญาอ่อนบางครั้ง จะเป็นสุดยอดมนุษย์อัจฉริยะได้
“อะไรกันพวกนายเห็นฉันเป็นคนยังไงเนี้ย”ลีรอยพูดเหมือนแอบน้อยใจ(แบบดัดจริตเล็กน้อย)
“คนบ้า”ลิลิธตอบ
“มนุษย์กล้วย”เซรีน่าและโซเฟียพูดบ้าง
“เวรกรรม”ลีรอยคอตกทันทีที่ได้ยินคอมเม้นจากเพื่อนๆ
“เหอะๆ เห็นอย่างนี้ลีรอยมันเก่งเกินคนนะเฟ้ย ที่มันมาเรียนไม่ได้อยากเรียนวิชาระดับต้นกับระดับกลางหรอกนะ มันมาเพื่อเรียนขั้นสูงเลยตะหาก”คาร์โลพูดอย่างเหนื่อยใจแน่สิใครจะคิดว่าลีรอยมันจะอัจฉริยะได้
“เฮ้ อย่ามาแฉกันเซ่ ฉันไม่ได้ฉลาดนักหรอกนะ”ลีรอยว่าพลางเอากล้วยที่ยังกินไม่หมดมากินต่อหน้าตาเฉย
“เหรอ แล้วหนังสือเล่มไหนในหอสมุดที่แกยังไม่เคยอ่านมั่งฮะ”คาร์โลหันมาถามเพื่อน
“ไม่มีอะ ยังไม่มีหนังสือใหม่เลยด้วยจำนวนหนังสือในหอสมุดยังดำรงอยู่ที่หกพันสามร้อยเก้าสิบเก้าเล่มอะ”ลีรอยพูดพลางทำหน้าเหมือนเสียดาย
แต่คำตอบของลีรอยก็เล่นเอาคนอื่นๆอึ้งไปตามๆกันเพราะหนังสือของเมืองโพรกริสเทียร์มีแต่โคตรยากทั้งนั้นแถมคนบ้ากล้วยังอ่านหมดแล้วทั้งหอสมุดด้วย
“นายอ่านหมดนั้นเลยเหรอ”โซเฟียพูดเสียงสั่นเล็กน้อยเนื่องจากอาการหวาดกลัวตัวหนังสือเยอะๆกำเริบ
“อืมมม มั้ง ฉันอ่านไปกินไปนะ(กับกล้วยน่ะนะ)”ลีรอยพูด
ทำให้ลิลิธแอบคิดในใจว่า จะลองกินกล้วยทุกวันเช้าเย็นบ้างดีไหม เพื่อจะฉลาดขึ้น
“อย่างนี้เราก็ผ่านแล้วนะสิ แถมลีรอยยังเป็นโคตรอัจฉริยะอีก”เซรีน่าพูอย่างดีใจ
“เหรอ”คาร์โลพูดอย่างไม่แน่ใจ
“เอาละ คนที่เหลือทั้งสี่ร้อยอันดับกรุณามารวมตัวที่สนามหน้าปราสาทด้วย”เวสพูดขึ้น ข้างตัวของเขามีชายอีกคนที่สูงไล่เลี้ยกับเวสหรืออาจจะสูงกว่านิดหน่อยร่างกายออกแนวจะบึกบึนเล็กน้อยเขาเป็นชายหนุ่มที่มีดวงตาสีน้ำทะเลที่ดูเฉียบขาด และเส้นผมสีแดงเพลิงที่ดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย
เหล่าคนที่ยังเหลืออยู่จึงทำตามเวสแต่โดยดีโดยการมานั่งรวมตัวกันอยู่ตรงสนามหญ้ากว้างๆของโรงเรียน เวสโบกมือลาเด็กๆก่อนจะหายตัวไปเหลือแต่ชายผมแดงที่ยังคงยืนนิ่งอยู่
เขาเดินมาตรงข้างหน้ากลุ่มเด็กที่นั่งมองเขาตาไม่กระพริบอย่างสงสัย
-------------------------------------------------------------------------------------
อุวะฮะฮ่า มูนด๊อกแต่งจบไปอีกหนึ่งตอนแล้วนะเออ ขอบคุณเพื่อนๆทั้ง
หลายที่ติดตามเรื่องบ้าๆที่คุณหมาน้อยคอยพระจันทร์คนนี้แต่ง
อุตส่าห์ตั้งโพลไว้ว่าชอบตัวละครตัวไหน
เอิม แต่เราไม่รู้ว่าใครชอบใครไง งั้นเพื่อนๆลองเม้นมาบอกกันสิว่าชอบใคร
^O^ ฮาๆอันนี้แอบลำเอียงนะเออ
เพราะเราชอบลิลิธกว่าวิเวียนอ่า แต่ที่จริงก็ชอบทุกคนแหละ
อ้อ อีกไม่ช้าเพื่อนๆจะได้เห็นภาพตัวละครแน่นอนเจ้าค่ะ
ความคิดเห็น