คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่9-ความผิดผมเอง
ร่างเล็กเดินตรงไปหาพนักงานสาวสวยที่กำลังพิถีพิถันริน Tequila อย่างดีแล้วหันมาส่งยิ้มและยื่นแก้วมาให้
“ขอบคุณครับ”
ร่างเล็กก้มลงมองแก้วลังเลว่าควรจะกระดกเลยดีมั้ยหรือไม่..ถ้าเขาไม่ทำก็ต้องถูกคนอื่นมองว่าปอดแหกนะสิ มือเริ่มเกิดอาการสั่นอ่อนๆร่างเล็กพยายามบังคับตัวเองแล้วกระดกหมดแก้ว ร่างใหญ่มองอาการของคนตรงหน้าออกเลยว่าที่บอกว่าคออ่อนนั้นคงจะจริงสินะ... ร่างเล็กพยายามก้าวเท้าไปตามเส้นแต่ไม่สามารถบังคับตัวเองให้อยู่นิ่งได้
หัวสมองเริ่มเบลอร่างเล็กส่ายหัวพยายามเดินอีกครั้งแต่กลับทรงตัวไม่ได้ ร่างกายของตัวเองค่อยๆไร้การทรงตัว ตาเริ่มมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่เห็นและหูที่กำลังเหมือนจะดับลงร่างกายโอนเอนโซซัดโซเซมือพยายามเอื้อมหาที่เกาะทรงตัวแต่กลับทำไม่ได้ พรึบบ!!!! ร่างใหญ่ที่รู้ก่อนหน้านี้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้จึงรีบวิ่งเข้ามาประคองคนร่างเล็กอย่างทะนุถนอม อ่าาา กลิ่นน้ำหอมนี้ช่างน่าคุ้นเคยจริงๆ ร่างเล็กคิดอยู่ชั่ววูบแล้วสติก็หายไป
“เซฮุน!!!!” ร่างใหญ่อุ้มประคองเรียกให้อีกคนคืนสติแต่กลับไม่ได้ผล
ทุกคนที่กำลังตกใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ตรงหน้าต่างพากันช๊อคไปตามๆกัน มีเพียงคนบางคนที่กำลังยืนแสยะยิ้มอย่างซะใจที่เห็นร่างเล็กตรงหน้าเป็นไปแบบอย่างที่ตนคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้
“เดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ” ร่างใหญ่พูดกับทุกคนพรางลุกขึ้นประคองร่างเล็กไปที่รถของตน
มือของร่างใหญ่ช้อนตัวร่างเล็กขึ้น มือซ้ายโอบไปที่ไหล่และมือขวาประคองที่ข้อพับไว้ เขารู้ฤทธิ์ของไวน์ชนิดนี้ดี แต่ที่ร่างเล็กเป็นขนาดนี้ มันคงมีบางอย่างที่ผสมอยู่ในเครื่องดื่มนั้นเป็นแน่
ความคิดในหัวของจียงปั่นป่วนไปหมด
แล้วสองขายาวก็ก้าวมาถึงรถ เขารีบเปิดประตูรถและค่อยๆวางร่างเล็กลงข้างคนขับพร้อมเอื้อมตัวไปรัดเข็มขัดให้
“ขอโทษ...ขอโทษ...ผมแพ้...ทั้ง...ทั้ง...ที่อยากจะ..........ให้ชนะ.........................เพื่อนาย” เสียงเซฮุนที่ละเมอออกมา
ร่างใหญ่ค่อยๆมองไปที่หนัาร่างเล็ก มือใหญ่ค่อยๆลูบแก้มของอีกคนเบาๆ
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายละเมอพูดจริงหรือนายเมาแต่นายนี่มันจริงๆเลย อย่าทำให้ฉันเป็นห่วงจะได้ไหม ฉันกลัวใจตัวเองมันจะ...” ร่างใหญ่บ่นพึงพำและรีบเหยียบคันเร่งออกรถไป ก่อนจะชะงักนิดนึง...
“อ่าว่าแต่บ้านนายอยู่ไหน” ร่างใหญ่หันไปถามแต่กลับเห็นร่างเล็กผลอยหลับไป ร่างใหญ่ครุ่นคิด
รถก็ได้มาจอดอยู่หน้าคฤหาสน์ใหญ่หรูทันสมัยบ่งบอกได้ว่าเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้มีฐานะร่ำรวยอยู่ไม่เบา ร่างใหญ่เดินอ้อมมาทางที่นั่งด้านข้างคนขับเปิดประตูค่อยประคองพยุงร่างเล็กเข้าไปภายในคฤหาสน์
“คุณชายมีอะไรให้ดิฉันช่วยมั้ยค่ะ?” เสียงสาวใช้ที่กำลังเดินมาหาผู้เป็นเจ้านายเอ่ยถาม
“เดี๋ยวฉันจัดการเองได้”
ความคิดเห็น