ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
BREATHE #ถอนหายใุวี
INTRO
"าร่าัวายเป็นสิ่โ่เลานะแทฮยอ นึถึรอบรัวแล้วหันหลัลับมาุยันเถอะ"
ท่ามลาเสียห้ามปรามอเพื่อนๆและุรูที่พบเห็นเหุาร์ ร่าบาอแทฮยอยืนสะอื้นัวโยนอยู่บนระเบียออาารเรียน
่าัวาย เป็นสิ่สุท้ายที่แทฮยอไร่รอแล้วว่าเป็นทาออที่ีที่สุสำหรับเา นรอบ้าี่่มเหสารพั ไม่มีใรเ้าใสัน..
"พวุไม่เ้าใผมหรอ ไม่มีใรเ้าใผม...ายะยัะีว่า"
"แ่นี้ยอมแพ้แล้วหรอ!?"
"ผมไม่ไ้้อารฟัธรรม! อแ่ใรสันที่ยอมรับฟัผมบ้า!!"
ฟัธรรมบ้าๆนั่นผมไม่เยอยาฟั ไร้สาระสิ้นีะมาพูยัเยียอธิบายอะไรันอี เอาแ่ี่บัับันวามสุอผมมันหายไปหมแล้ว
หัวใอผมำลัร้อไห้ วามทุ์่อยๆัินหัวใไ้แ่นั่โทษและทำร้ายัวเอ ที่เป็นอยู่แบบนี้ผมทรมาน..
ไม่มีใรเ้าใสิ่ที่ผมเป็น โลมันบิเบี้ยวไปหมทำไ้แ่นั่ร้อไห้อยู่ในล่อสี่เหลี่ยมไม่่าอะไรานาบอเลย ถ้าผมายไปมันยัะีว่า ผมะทำะไร็ไ้ไม่มีใรบัับผม
"ลมาารนั้นเถอะ มันอันรายนะ"
"ลมาเถอะทุนรันายนะ"
"โห! ไม่มีใรรัผม! ผมอยาาย!!--"
ฟุบ!!
มือหนาออุวยโอาสุแทฮยอให้ลมาอยู่ในอ้อมอ ร่าบาร้อไห้นสลบไปเพื่อนๆ่วยันพยุแนอเาไปที่ห้อพยาบาล
--------------------------
ท่ามลาห้อที่มีแสไฟสลัวๆ ร่าบาผิวสีน้ำผึ้นอนหลับาพริ้มอยู่บนเีย นายาวเป็นแพรสวยเปรอะเปื้อนไป้วยราบน้ำา
แทฮยอ่าน่าสสารอายุยัน้อยทำไมะ้อมาเอะารรมแบบนี้ัน มือหนาออุเอื้อมไปลูบหัวทุยอนรา วาลมโอแทฮยอหรี่ปรับแสให้เ้าับสายา
"ื่นแล้วหรอ?"
"อะ..อาารย์"
วาลมเปิโพรใับภาพรหน้า ทั้ๆที่เาวระายไปแล้วทำไมอาารย์ห้อพยาบาลถึมานั่รหน้าเาไ้ แทฮยอถอยหนีนิำแพ
น้ำาสีใสเริ่มไหลออมาอีรั้ มือ้านวาย้ำผมนยุ่มืออี้าพราอเ่าพึมพรำับาัว
"ทำไม..ทำไม! ทำไมไม่ปล่อยให้ผมาย!! ผมไม่อยาอยู่ที่นี่แล้วมันสิ้นหวัไปหม ไม่มีใรเ้าใ!"
ในหัวอเามีแ่ำถามเ็มไปหม ทำไมัน ทำไมไม่ปล่อยให้เาายเาสิ้นหวัไปหมแล้ว โลนี้มันน่าลัวทุนสวมหน้าาเ้าหา
อยแ่่อว่าี่่มเหผม โลนี้ถึผมอยู่ไป้ไม่มีวามหมายหรอ 'ผมลัว...ผมเ็บปวไปหมแล้ว'
"ฮึ..ฮือออ!"
"ระบายออมาเถอะอาารย์เ้าใเธอ.."
"ผมไม่เื่อุหรอ!! ไม่มีใรริใสัน"
แทฮยอเอาแ่้มหน้า้มาร้อไห้ หยน้ำอุ่นเปรอะเ็มผ้าปูที่นอนห้อพยาบาล ร่าายสั่นเทา้วยวามลัว อุมอภาพรหน้า้วยแววาสสาร
ทำไมเาะไม่เ้าใ..สมัยเาเรียนมัธยมอุเยมีปัหาับพ่อแม่เพราะเรื่อที่เาอบผู้าย แ่ทุอย่ามันบล้วยีเพราะเราเ้าใัน
แ่ทำไมแทฮยอถึเป็นแบบนี้ โรึมเศร้า่อยๆทำร้ายแทฮยอรอยรีเป็นแนวยาวที่แน เลือ่อยๆไหลออมาาแผลอย่า้า ทำไมถึหน้สสารนานี้ัน
"แทฮยออ่า..เยหน้ามออาารย์สิ่"
นที่นั่อเ่าอยู่บนเียเยหน้าึ้นมามออาารย์อเา้วยแววาหวาระแว ร่าบาหยุนิ่เมื่อู่ๆนรหน้า็ยื่มมือมาหาเา
"ับมืออาารย์ไว้สิ่"
แทฮยอมอ้า่อนะยื่นมือมาอย่าล้าๆลัวๆ มือเรียวยาวสั่นระริ่อยวาบนมือออาารย์หนุ่ม แทฮยอลัเลที่ะึมือออแ่นิ้วเรียวออุลลับุมมือเาไว้เสีย่อน
"ไม่้อลัวไปแทฮยออ่า..อาารย์เ้าใเธอ อยู่ในอ้อมอออาารย์แล้ว เธอปลอภัยแล้วนะ..."
ายหนุ่มึัวแทฮยอเ้ามาในอ้อมออัวเอ ร่าายอแทฮยอหยุสั่น แนยาวโอบออาารย์อเาอบน้ำาพราไหลอีรอบ
"ฮึ..ไม่มีใรเ้าใผม ไม่มีใรรัผมเลย"
"ไม่หรอแทแทอ่า..อาารย์ไที่รัและเ้าใเธอ"
---------------------------------------------------
น้ำิ้มมาแล้วว เรีีมรอั้ระทะแล้วย่าินอนหน้า ปล.วามอยาล้วนๆ
#ถอนหายใุวี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น