ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ดีกันน้าาา
"พี่แท/แทยอน คริสตัล!"
ทั้งสองคนเอ่ยปากขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวและเด็กสาวเข้ามา
"คริสตัลมีอะไรหรือเปล่า"
ทั้งสองคนถามเด็กสาวพร้อมกัน
"รู้จักกันด้วยเหรอครับ"
ชายหนุ่มเอ่ยปากถามหญิงสาว
"นี่คริสตัล น้องสาวฉันเองแหละ..."
ชายหนุ่มรู้สึกตกใจและสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น
"พี่แทคะ กลับเถอะค่ะ"
คริสตัลกำลังจะเดินออกไปข้างนอกแต่แทยอนก็รั้งเธอเอาไว้
"ฉันขอโทษนะแต่ฉันคงต้องบอกพี่สาวเธอ...นี่ เจสสิก้า เธอไม่รู้หรือไงว่าทำไมคริสตัลถึงปล่อยน้องชายฉันให้เธอ"
"หมายความว่ายังไง ฉันไม่เข้าใจ"
หญิงสาวยังคงงุนงงกับสิ่งที่แทยอนพูด
"ดีโอ..ที่คริสตัลปฏิเสธเธอก็เพราะเจสสิก้าชอบเธอยังไงล่ะ เจสสิก้า ที่คริสตัลยอมเธอก็เพราะเขารักเธอได้ยินไหม"
ตอนนี้ทุกคนต่างอยู่ในความเงียบ หญิงสาวเริ่มรู้สึกผิด น้ำตาของเธอไหลออกมา เธอทรุดลงกับผนังห้อง
"พ..พี่ขอโทษ คริสตัล พี่ไม่รู้จริงๆ พ..พี่..."
เธอยังพูดไม่จบ ผู้เป็นน้องสาวก็วิ่งเข้าไปกอดเธอ
"พี่อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ ฉันผิดเองที่ไม่บอกพี่"
สองพี่น้องต่างร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของกันและกันเนิ่นนาน การที่พ่อแม่ของทั้งคู่อยู่ต่างประเทศทำให้พวกเธอเหลือกันเพียงแค่2คนแต่เหมือนว่า....เจสสิก้าจะรับรู้ถึงความรักของคริสตัลแล้วล่ะ
"เจสสิก้า ฉันมีอะไรจะคุยกับเธอ...ดีโอ พาคริสตัลออกไปก่อนได้ไหม.."
"ครับ.."
ชายหนุ่มนำเด็กสาวเดินออกจากห้องไป
"นี่เธอ..โกหกฉันงั้นหรอ"
ชายหนุ่มเอ่ยปากกับเด็กสาว
"เอ่อ...คือ..ฉัน"
เด็กสาวกระอึกกระอักพูดไม่ออก
"จริงๆแล้วเธอก็ชอบฉันใช่ไหมละ"
ประโยคของชายหนุ่มทำให้เด็กสาวยิ้มเขินอายจนใบหน้าแดงไปหมด ชายหนุ่มโผเข้ากอดเด็กสาว
"นานแค่ไหนแล้วนะที่เธอไม่ยิ้มให้ฉัน เธอรู้ไหมว่าวันนี้ฉันมีความสุขมากๆ"
แล้วทั้งสองคนก็กลับมาอยู่ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของกันอีกครั้ง...
ทางเจสสิก้า
เธอกำลังรอฟังเรื่องราวที่แทยอนกำลังจะบอกเธอ
"แทยอน เธอมีอะไรหรือเปล่า"
"เธอตอบฉันหน่อยสิว่าที่ผ่านมาเธออยู่กับใครแล้วเธอมีความสุขที่สุด"
หญิงสาวเอ่ยปากถามเธอ
"ก็..ดีโอไง"
"เธอแน่ใจหรอ เธอไม่ได้ชอบเขาเพียงเพราะเขาเพอร์เฟกต์แล้วก็ป๊อปปูล่าหรอกหรอ"
คำถามของหญิงสาวที่ช่างตรงใจของเธอทำให้เธอเริ่มนึกคิดสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น
"เธอลองนึกดูสิว่าใครกันที่คอยให้กำลังใจเธอ คอยอยู่กับเธอเวลาเธอเหงา คอยดูแลเธอเวลาเธอไม่สบายและคอยทำเพื่อเธอทุกอย่าง"
คำพูดของหญิงสาวมันยิ่งทำให้คำตอบที่อยู่ในใจของเธอชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ
"แล้วเธอก็ควรจะรู้นะว่าคนที่เธอมองข้ามไป คนที่เขาไม่สำคัญกับเธอ คนคนนี้เป็นคนที่รักเธอมากที่สุด แล้วเธอรู้ไหมว่าคนคนนั้นน่ะเขาต้องร้องไห้เพราะเธอไม่เว้นวัน"
หญิงสาวพูดจบก็เดินออกไปนอกห้อง
"เรากลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวพี่แวะไปส่งนะคคริสตัล"
"แล้วพี่สิก้าล่ะคะ"
"เราต้องปล่อยให้เธอคิดทบทวนอะไรเองบ้างนะ"
เด็กสาวมองหน้าชายหนุ่ม เขาพยักหน้าตอบรับ เธอจึงยอมกลับไปกับแทยอนและดีโอ ทิ้งให้ผู้เป็นพี่สาวนั่งพิงผนังสับสนชีวิตของตัวเองอยู่ในห้องเรียน...น้ำตาของเธอไหลลงมาอีกครั้ง
"ฉันมันคงเป็นตัวปัญหาสินะ เอาแต่ทำให้คนอื่นเสียใจ ฉันมันเห็นแก่ตัวจริงๆ ทำไมเธอถึงเป็นคนแบบนี้นะเจสสิก้า ทำไม.."
เธอก้มหน้าฟุบลงไปกับเข่าที่ตั้งชันขึ้นมา...และแล้วก็มีมือของใครบางคนยื่นมาตรงหน้าเธอ เธอละใบหน้าจากเข่าของเธอก่อนที่จะมองเจ้าของมือนั้น...
"ไค!"
เธอลุกขึ้นโผกอดเขาทันที น้ำตาของเธอยิ่งไหลออกมามากขึ้นๆ
"ฮือ...ฉันขอโทษ ฉันมันไม่ดี ฉันมันตัวปัญหา ฉันมันเห็นแก่ตัว ฉันทำร้ายแม้กระทั่งน้องสาวของตัวเองแล้วก็เธอด้วย ฉัน..."
แต่แล้รชายร่างสูงก็เอามือของเขาลูบศีรษะของเธอเบาๆก่อนที่จะผละจากกอดมามองใบหน้าสวยของเธอ
"ไม่เป็นไรหรอกสิก้า เธอรู้ไหมว่าเวลาฉันเห็นน้ำตาของเธอฉันก็ไม่เจ็บปวดไปน้อยกว่าเธอเลยนะ เธออย่าร้องไห้เลยนะเดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก"
คำพูดซึ้งๆจากปากของชายร่างสูงยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกผิด
"เธอรักฉันมากขนาดนี้เลยหรอ...แล้วทำไมเธอถึงไม่บอกฉันล่ะ"
"ถึงฉันจะรักเธอมากแค่ไหนแต่ฉันยอมให้เธอมีความสุขกับคนที่เธอรักดีกว่านะ"
คำพูดซึ้งๆอีกครั้งจากปากของชายร่างสูงสร้างน้ำตาให้กับหญิงสาวตรงหน้า
"แต่ว่าฉันคงไม่ได้ชอบดีโอหรอก พี่แทยอนเขาเพิ่งมาทำให้ฉันตาสว่าง ฉันแค่อยากให้เพื่อนยอมรับเพราะทุกคนต่างก็ชอบดีโอ"
อย่างน้อยที่เธอพูดว่าไม่ได้ชอบดีโอก็ทำให้เขามีความหวังมากขึ้นเล็กน้อย
"ฉันควรจะรักคนที่เขารักฉัน...แต่ตอนนี้ฉันขอเริ่มต้นใหม่ได้ไหม..เธอให้อภัยฉันได้ไหม"
ยังคงไม่มีเสียงตอบรับจากชายตรงหน้า
"ฉันขอโทษที่มองข้ามเธอไป ฉันขอโทษที่ไม่เคยเห็นความสำคัญของเธอ ฉันข..."
แต่แล้วเสียงของหญิงสาวก็หายไป ชายร่างสูงตรงหน้าประกบริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากเรียวสวยของเธอ หญิงสาวรู้สึกตกใจแต่...เธอก็จูบเขาตอบกลับไปเพราะตอนนี้ความรู้สึกของเธอมันไม่สามารถหยุดต่อไปได้อีกแล้ว...
จูบแรกของเธอมันช่างดูดดื่มและหวานชื่น เป็นการบ่งบอกว่าเขาให้อภัยหญิงสาวคนนี้แล้ว...
วันต่อมา
ห้อง ม.5/1
"นี่ วันนี้เธอจะไปกินข้าวกับฉันไหม"
ชายหนุ่มเอ่ยปากถามเด็กสาว
"ไปกับเธอมันก็เหมือนเธอไม่ได้ไปนั่นแหละ"
"ทำไมล่ะ"
"ก็ฉันไปกับเธอกี่ครั้ง เธอก็ไม่เห็นจะกินข้าวเลย เห็นว่าพี่สิก้าก็บอกว่าไคก็ไม่ชอบกินข้าวโรงเรียน ฉันว่า...เธอสองคนนี่แปลกๆนะ"
'มันคงถึงเวลาต้องบอกเธอแล้วสินะ'
"คริสตัล.."
"คะ?"
"เธอกลัวปีศาจหรือเปล่า"
"ปีศาจหรอ ฉันก็กลัวนะ แต่อีกใจนึงฉันก็อยากเจอ ฉันอยากเห็นว่ามันมีจริง"
"งั้น..เลิกเรียนเธอไปกับฉันนะ"
"ไปทำไม?"
"เหอะน่า.."
ห้องม.6/1
มีจดหมายรักส่งมาถึงเจสสิก้าอีกแล้ว
"เฮ้อ..นี่พวกเธอจะส่งจดหมายกันไปจนจบม.6เลยหรือเปล่าเนี่ย"
เด็กนักเรียนหญิงที่รับจดหมายถึงหญิงสาวเอ่ยปากพร้อมกับทำสีหน้าเบื่อหน่าย แต่แล้วเจสสิก้าก็หันมามองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่งและเย็นชาพร้อมกับแบมือขอจดหมายที่ส่งถึงเธอ
"เอ่อ..นี่จ้ะ"
เธอยื่นจดหมายให้เจสสิก้าแล้วพยายามหลบตาเธอ เป็นไงล่ะเจอสิก้าเอฟเฟกต์เข้าไป
'จำเรื่องเย็นเมื่อวานได้หรือเปล่า...เธอเคยจูบใครมาก่อนหรือเปล่าเนี่ย'
หญิงสาวอ่านข้อความพลางใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กๆ
"ฮั่นแน่ะ อินเลิฟเหรอจ้ะ oh oh oh oh ปานึลซารางแฮ"
ทิฟฟานี่แซวหญิงสาว
"บ้า!"
หญิงสาวพูดพร้อมกับตีแขนทิฟฟานี่เบาๆ เธอส่งจดหมายกลับไปให้ชายร่างสูงหลังห้อง
'ถามไรบ้าๆ>< ฉันจะไปเคยได้ไง แล้วเธอกล้าดียังไงมาขโมยจูบแรกฉันยะ'
คำตอบของเธอดูจะวีนๆนิดหน่อยแต่ก็สร้างรอยยิ้มบนใบหน้าของชายร่างสูงได้
"ไอคู่นี้มันดีกันตั้งแต่เมื่อไรล่ะเนี่ย"
"อะไรของพี่เล่า กลับไปหาแฟนตัวเองเลยนู่นไป"
"แฟนอะไร ฉันยังไม่มีแฟนย่ะ"
"คร๊าบบบบบ ยังไม่มี้ ยังไม่มี เชื่อตายล่ะ"
"ไอน้องคนนี้นี่มัน..จริงๆเลย"
'กริ๊ง....'
เลิกเรียนแล้ว ดีโอก็พาคริสตัลไปสถานที่ที่เขาบอกว่าจะพาเธอไป มันคือสวนหลังโรงเรียนที่ไม่มีคนอยู่เลย
"เธอบอกว่าเธอไม่กลัวปีศาจใช่ไหม"
"ทำไมล่ะ อย่าบอกนะว่าที่นี่มีปีศาจ..ฉันไม่เชื่อหรอกน่า ถึงฉันจะเชื่อเรื่องปีศาจ แต่ที่นี่ดูยังไงก็คงไม่มีปีศาจ"
หลังจากนั้นสักพักชายหนุ่มที่ยืนหันหลังให้เด็กสาวก็พูดบางอย่างขึ้นมา
"ฉันนี่แหละที่เป็นปีศาจ"
"อย่าล้อเล่นกันน่า"
"ฉันพูดจริง ฉันเป็นแวมไพร์"
หลังจากเขาพูดจบ เขาก็หันมาหาเธอพร้อมกับดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ
"อ้า!"
ปล.ขอบคุณทุกคนที่เม้นและติดตามนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น