ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คริสตัล!เธอดีเกินไปแล้วนะ
หญิงสาวกลับมาที่อพาร์ตเมนท์ ดีโอยังคงนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา
"นี่..เธอรู้เรื่องไคหรือเปล่า"
หญิงสาวเอ่ยปากถามชายหนุ่ม
"ฉันไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้นแหละ"
เขาเปล่งเสียงที่ไร้ความรู้สึกออกมา
"แล้วนี่ไม่นอนหรือไง"
"ฉันจะนอนตรงนี้ พี่ไปนอนเถอะ"
หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องนอนน้องชายอีกคนก็นอนหลับอยู่บนเตียงนอน ใบหน้าของเขายังคงมีคราบน้ำตาหลงเหลืออยู่...เธอถอนหายใจแล้วนั่งลงข้างๆพร้อมกับหยิบหยิบผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมร่างกายของเขา
'ฉันควรจะทำอย่างที่แบคฮยอนบอกอย่างนั้นหรอ'
เช้าวันรุ่งขึ้น
"..."
ชายร่างสูงตื่นขึ้นมาก็พบว่ามีผ้าห่มผืนหนาคลุ่มร่างกายของเขาอยู่ เขารู้สึกแปลกใจจึงหันหน้าไปอีกทางหนึ่งแล้วก็พบว่าพี่สาวนอนอยู่ข้างเขาทำให้เขารู้สึกผิดกับสิ่งที่พูดกับเธอไปเมื่อวาน
"อ้าว ไคตื่นแล้วหรอ"
หญิงสาวตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ
"พี่แทยอน...ฉัน..ขอโทษนะ...เรื่องเมื่อวาน"
"ไม่เป็นไรหรอก"
หญิงสาวพูดพร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย
"พี่...ฉันว่าเรากลับโลกของเราเถอะนะ"
หญิงสาวเมื่อได้ยินคำพูดของชายร่างสูงก็ชะงัก
"ฉันคงทนเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นต่อไปไม่ได้"
"แต่ว่า..."
ในใจของหญิงสาว จริงๆแล้วก็อยากพาชายหนุ่มกลับโลกเดิมแต่ว่าแบคฮยอน.....
"พี่ว่าอยู่ต่ออีกสักแปปเถอะนะ พี่มีเรื่องต้องเคลียร์น่ะ"
"ยังไงก็..เร็วหน่อยนะพี่"
"ฉันจะพยายามนะ..."
ในใจของหญิงสาวมันกำลังหวั่นไหวเพียงแค่คิดว่าจะไม่ได้เจอใบหน้าของคนที่เธอรัก
"แล้ว สิก้าเขารู้รึยังล่ะ"
"ไม่รู้ แล้วฉันก็จะไม่บอกเธอหรอก ให้เธอมีความสุขกับคนที่เธอรักแหละดีแล้ว"
"เดี๋ยวพี่ไปดูดีโอก่อนละกัน"
หญิงสาวเดินออกไปตามหาชายหนุ่มที่ยังนั่งอยู่บนโซฟา เธอนั่งลงข้างๆเขา
"ตื่นแล้วหรอ"
"...."
"ดีโอ ฟังพี่นะ...เธอลืมอดีตไปแล้วเริ่มต้นใหม่เถอะนะ"
"...."
"พี่..พี่ไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้อีกแล้ว เธอรู้ไหมว่าพี่ก็เจ็บปวดไม่แพ้กับเธอเลยนะ เธอยังมีพี่นะ..."
"...พี่"
ชายหนุ่มสบตากับหญิงสาว เขาโอบกอดเธอ น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง
"...ผมขอโทษพี่ ผมขอโทษที่ทำให้พี่ไม่สบายใจ"
คำขอโทษของชายหนุ่มทำให้น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมา
"ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร"
'กริ้ง'
ทั้งคู่ผละออกจากกัน เธอและเขารีบปาดน้ำตาบนใบหน้า
"เดี๋ยวพี่ไปดูให้นะ"
เธอเดินออกไปเปิดประตูแต่แล้วเธอก็ตกใจเป็นอย่างมากเมื่อคนตรงหน้าประตูคือ....เจสสิก้า!
'แย่แล้ว...'
"หวัดดีแทยอน"
"จ..จ้ะหวัดดี"
"ใครมาเหรอพี่"
ชายร่างสูงตรงมาที่หน้าประตู หญิงสาวแทบไม่อยากจะรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น
"สิก้า..."
"อ้าว ไค หวัดดี"
"...พี่ เดี๋ยวฉันไปซื้อของก่อนนะ"
"อ้าว ฉันกะว่าจะชวนไปเที่ยวน่ะ"
"ไปกันเถอะ ฉันอยากอยู่บ้าน"
ชายร่างสูงพูดแล้วตรงออกไปจากห้องทันที
'หวังว่าเธอคงโอเคนะไค'
ผู้เป็นพี่สาวยังคงกังวลกับความรู้สึกของเขา
"เข้ามาก่อนสิ"
เธอนำเจสสิก้าเข้ามาภายในห้อง
"อ้าว สิก้า หวัดดีครับ"
"หวัดดีจ้ะ"
หญิงสาวคอยจับตาดูการกระทำของเจสสิก้า
"ฉันจะมาชวนไปดูหนังด้วยกันน่ะ ว่างไหม"
"อืม...พี่แทยอน ว่าไงอ่ะ.."
"ไม่ล่ะ...เธอไปด้วยกันเถอะ"
'พี่นะพี่ทิ้งกันเลยนะ'
"ก็ได้ งั้นก็เราไปกันเถอะ"
ชายหนุ่มเดินลงไปที่รถสีดำกับหญิงสาวแล้วขับรถออกไป จริงๆเขาก็แค่ไปกับเธอเพื่อรักษาน้ำใจแค่นั้นแหละ...
โรงหนัง
เจสสิก้ากับดีโอนั่งดูหนังอยู่แถวกลางๆ เธอดูมีความสุขที่ได้อยู่กับดีโอสองคน แทยอนปรากฏตัวขึ้นไม่ไกลจากตรงนั้น เธอแอบตามมาสังเกตการณ์
'ไค!!?'
แต่แล้วเธอก็แอบเห็นไคที่นั่งอยู่แถวหลังจากเจสสิก้ากับไคไปสองแถว สายตาของเขาแสดงถึงความเศร้าที่อยู่ข้างใน
'นี่เธอก็ตามมางั้นหรอ..'
หญิงสาวละสายตาจากไคมามองเจสสิก้าที่กำลังคุยกับดีโอเบาๆ แต่สายตาของเธอมันดูไม่มีความสุขเท่าตอนที่เธอคุยกับไค
'ฉันขอให้เธมีความสุขนะ เจสสิก้า"
และแล้วชายร่างสูงก็หายวับไป พี่สาวของเขาก็คงจะรู้ว่าเขารับไม่ได้ที่ต้องเห็นภาพผู้หญิงที่รักอยู่กับผู้ชายคนอื่น
'ฉันหวังว่าเธอจะรู้นะสิก้าว่าใครที่รักเธอ'
แทยอนคิดในใจก่อนจะหายวับไปอีกคน
1ชม.ต่อมา
ดีโอจอดรถสีดำที่หน้าบ้านเจสสิก้า
"ดีโอ..."
"ครับ"
"ฉันชอบเธอนะ.."
"...."
เธอพูดแล้วเดินออกไปจากรถตรงเข้าบ้านไป ทิ้งให้ชายหนุ่มในรถนั่งอึ้งอยู่นานก่อนที่จะขับรถกลับไปยังอพาร์ตเมนท์
"พี่แท.."
"อ้าว ว่าไง ไปเที่ยวกันสนุกไหม"
หญิงสาวแสร้งถาม
"คือ..สิก้าเขาบอกว่า...เขาชอบฉัน.."
ชายหนุ่มเอ่ยปากขึ้น ผู้เป็นพี่สาวแอบหันไปสบตากับไค เขาพยายามหลบสายตาของเธอ
"เอ่อ...แล้วเธอว่าไงอ่ะ"
"ฉันไม่ได้ตอบอะไรไปน่ะ ฉันไม่ได้ชอบเขานิพี่"
"...หรอ"
อย่างน้อยเธอก็ค่อยโล่งใจที่เขายังปฏิเสธหญิงสาว....
และแล้วก็ถึงวันเปิดภาคเรียนที่ 2
ห้อง ม.6/1
'ไค วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม วันนี้ทิฟฟานี่ติดงานน่ะ'
ข้อความในจดหมายส่งไปที่ชายหนุ่มหลังห้อง
'ขอโทษนะ ฉันกึไม่ว่างเหมือนกัน'
ชายหนุ่มเขียนข้อความส่งกลับไปที่หญิงสาว คิมแทยอนผู้เป็นพี่สาวแอบดูเหตุการณ์เงียบๆอย่างสงสาร...
ห้องม.5/1
"นักเรียนวันนี้เราจะเรียน...."
ครูก็พูดไปเถอะมันไม่ได้เข้าหูของเด็กนักเรียนสองคนหลังห้องเลย พวกเขาเอาแต่ก้มหน้าหลบสายตาของกันและกัน
"นี่เธอจะไม่ยอมคุยกับฉันใช่ไหม..."
ชายหนุ่มเป็นผู้ทำลายความเงียบลงแต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้จากเด็กสาว
"เธอช่วยพูดอะไรหน่อยสิ สักคำเถอะ...คริสตัล"
แต่เด็กสาวก็ยังคงไม่พูดอะไรเหมือนเดิม
"เธอ...เธอหยุดตามตื้อฉันเถอะ เธอควรจะรักคนที่เขารักเธอนะ..."
"คริสตัล!"
เด็กสาวตกใจหันมาตามเสียงเรียกของครูประจำวิชา
"ค..คะ"
"ยืนขึ้น"
เด็กสาวลุกขึ้นยืนอย่างกลัวๆ ทุกสายตาจับจ้องที่เธอ
"คุยอะไรกัน ไม่สนใจฟังครูเลยหรอไง ตอบคำถามบนกระดานมา"
เด็กสาวจ้องมองคำถามสุดโหดบนกระดาน
"เอ่อ...."
"ตอบไม่ได้ ครูพึ่งอธิบายไปเมื่อกี้เองนะ ออกไปยืนข้างนอกเลย"
เด็กสาวสีหน้าสลด เธอกำลังจะเดินออกไปข้างนอก
"ครูครับ ผมชวนเธอคุยเองครับ ให้ผมไปเถอะครับ"
แต่ชายหนุ่มกลับลุกขึ้นมารับผิดแทนเด็กสาว
"แมนอ่ะแก" "อ้าาา ฉันอยากมีคนปกป้องอย่บงนี้บ้างจัง"
เสียงเด็กนักเรียนหญิงซุบซิบกันยกใหญ่
"ออกไปกันทั้งคู่นั้นแหละ"
ชายหนุ่มและเด็กสาวเดินออกไปนอกห้องเรียนด้วยกัน
"ทำไม...ทำไมเธอต้องทำอย่างนี้ด้วย"
เด็กสาวพูดน้ำตาคลอ
"เธอเลิกทำอะไรเพื่อฉันสักทีเถอะ ฉัน..ฉันไม่อยากรู้สึกผิดอีกแล้ว"
และแล้วหยดน้ำตาของเด็กสาวก็ไหลออกมา
"เพราะฉันรักเธอไง เธอได้ยินไหมคริสตัล"
"พอเถอะ ฉันไม่อยากได้ยินมันอีกแล้ว ฮืออ..."
เธอนำมือทั้งสองข้างปิดหูทั้งสองข้าง แต่แล้วชายหนุ่มก็โผเข้ากอดเด็กสาวที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุด เธอกำลังจะนำมือของเธอแกะมือของชายหนุ่มออก แต่เธอกลับตัดสินใจกอดเขาตอบ เธอคงห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว.....
'กริ้งงงงงงง'
ออดพักเที่ยงดังขึ้น นักเรียนทุกคนต่างแห่ลงมากินข้าวเที่ยง แต่หญิงสาวผมบลอนด์กลับเดินมาที่ห้องม.5/1 เธอมาทำอะไรกัน
"อ้าวคริสตัล"
เธอเจอกับน้องสาวของเธอพอดี
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมหน้าเธอดูเศร้าๆ"
"เปล่านิคะ...ฉันไปกินข้าวก่อนนะ"
เด็กสาวกระอึกอักแล้วเดินลงบันไดไป เธอจะรู้ไหมว่าเธอนั้นแหละตัวการเลย....เธอกำลังมองหาคนบางคนอยู่ และแล้วเขาก็ออกมา...
"ดีโอ!"
ชายหนุ่มที่ถูกเรียกตกใจเมื่อหันมาเห็นหญิงสาวที่เพิ่งบอกว่าชอบเขาไม่นานมานี้
"วันนี้เพื่อนฉันไม่ว่าง ไปกินข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ"
"....ค..ครับ"
เขาตกลงไปกับเธอด้วยความจำใจ...
โรงอาหาร
"ไม่กินข้าวกันหรอ"
เด็กหนุ่มเอ่ยปากถามหญิงสาวและชายร่างสูง
"ไม่ล่ะ"
ทั้งสองคนตอบพร้อมกัน
"แทยอน เธอนี่แปลกๆนะ ฉันชวนเธอมากินข้าวด้วยกี่ทีก็ไม่เห็นเธอจะซื้อข้าวมากินเลย"
"ก็ฉัน...ฉันไม่ชอบอาหารที่โรงเรียนนี่"
และแล้วชายร่างสูงก็เหลือบไปเห็นเจสสิก้าและดีโอนั่งลงที่โต๊ะเดียวกัน มันแทบจะเผาผลาญหัวใจของเขาให้มอดไหม้ไปในพริบตา เขาจ้องทั้งสองอยู่เนิ่นนาน ทำใหแทยอนและแบคฮยอนหันไปมองตาม
"โดนยัยนั่นบังคับอีกแล้วล่ะสิ...."
แทยอนพูดพร้อมกับถอนหายใจและแล้วเธอก็เห็นเด็กสาวคนนึงที่กำลังจ้องทั้งสองคนอยู่ไม่ไกล...คริสตัล
'ฉันควรจะบอกเธอไหมเจสสิก้า..'
3 ชม.ต่อมา
'กริ้งงง'
ออดสุดท้ายของวันนี้ดังขึ้น ทุกคนเก็บกระเป๋าแล้วทยอยเดินออกจากห้อง ชายหนุ่มมองตามเด็กสาวเดินออกจากห้องโดยไม่ได้หันมามองเขาเลย...
"มันต้องจบอย่างงี้งั้นหรอ.."
ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ เด็กสาวที่เดินออกไปเจอกับพี่สาวพอดี
"พี่คะ กลับกันเถอะค่ะ"
"แปปสิ...ทำไงดีอ่ะคริสตัล ดีโอเขาทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรเลย ทั้งที่พี่บอกไปแล้วว่าชอบเขา"
"....."
เด็กสาวไม่ได้ตอบอะไรเพราะตอนนี้ใจของเธอมันกำลังแอบยิ้มอยู่
"รอพี่แปปนึงนะ พี่จะเข้าไปหาเขา(อีกแล้ว-_-)"
"ค..ค่ะ"
หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องเรียนที่เหลือเพียงชายหนุ่มคนเดียว
"สิก้า...(มาทำไมอีกเนี่ย)"
"ดีโอ...ทำไมเธอต้องทำเป็นไม่รับรู้สิ่งที่ฉันบอกเธอไปวันนั้นด้วยล่ะ"
"...."
ประโยคแรกของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออก
"ฉันพยายามทำทุกทางให้เธอรู้ว่าฉันชอบเธอแต่ทำไมเธอถึงทำแบบนี้กับฉันล่ะ"
ชายหนุ่มตรงเข้าไปหาหญิงสาว เขานำมือทั้งสองข้างแตะที่ไหล่ของหญิงสาว
"สิก้าครับ..ผม..ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วล่ะครับ"
"ว่าไงนะ.."
หญิงสาวที่ได้ยินตกใจกับคำพูดของเขา
"ผมรักเธอมาก แล้วผมก็คงรักใครไม่ได้อีกเพราะเธอจะเป็นคนเดียวที่ผมจะรัก"
คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวรู้สึกโกรธแต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกเสียใจ
"ทำไม..ยัยผู้หญิงคนนั้นมันดีกว่าฉันมากหรือไงฮะ"
เธอตวาดเขาเสียงดัง
"เธอไม่ดีไปกว่าสิก้าหรอกครับ แต่ถ้าเราจะรักใคร..มันไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลหรอกนะครับ"
เขาจะรู้ไหมนะว่าเด็กสาวที่เขาพูดถึงยืนแอบฟังอยู่หลังประตูห้องเรียน น้ำตาของเธอไหลลงมาเป็นสาย
"ทำไม...ทำไมเธอต้องรักฉันด้วย เลิกรักฉันสักทีสิ..."
เธอพยายามกลั้นเสียงร้องไห้ของเธอให้ได้มากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ แต่แล้วก็มีมือของหญิงสาวคนนึงลากเธอเข้าไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม!
"พี่แทยอน!"
ปล.ขอโทษนะคะที่อัพช้า ไม่มีเวลาจริงๆค่ะ ยังไงก็ขอบคุณคนที่ยังติดตามอยู่นะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น