Romantic Fantasia (Fic Snsd Fx Exo)

ลำดับตอนที่ #6 : บุคคลลึกลับ

"จอง เจสสิก้า!"

"คะ!"

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาอย่างงัวเงียหลังจากได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อเธอ

"แอบหลับในคาบวิทย์อีกแล้วนะ อย่าให้เจออีกล่ะ"

"..ขอโทษค่ะ"

หญิงสาวแสร้งยิ้มรับพลางกวาดตามองเด็กนักเรียนที่จับจ้องสายตามาที่เธออย่างอายๆ

"เจสสิก้า มีคนส่งมาให้อ่ะ"

ทิฟฟานี่ เพื่อนสนิทที่นั่งข้างๆเจสสิก้ายื่นกระดาษจดหมายจากใครบางคนให้เธอ

'ขี้เซาจัง แอบหลับทุกวิชาเลยหรือเปล่าเนี่ย 

จาก คนหลังห้อง'

เธออ่านข้อความในกระดาษที่มีรูปแมวน้อยนอนหลับอยู่ด้านล่างไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครส่งมา รอยยิ้มเล็กๆของเธอปรากฎขึ้นบนใบหน้า เธอเขียนบางอย่างลงไปในกระดาษก่อนที่จะส่งกลับไปหาเจ้าของจดหมาย

'ป่าวซะหน่อย ฉันหลับแค่คาบเดียวนะ อย่าใส่ร้ายกันสิ แงงงงงง งอนเล่า'

ชายหนุ่มหลังห้องยิ้มให้กับข้อความที่หญิงสาวตอบกลับมา 

"แน่ะแน่ะแน่ ส่งจดหมายรักอะไรกันเนี่ย ชอบเขาหรอ"

พี่สาวแทยอนที่แอบแซวน้องชายเล็กๆ

"จดหมายรักอะไรพี่ ฉันเนี่ยนะจะไปชอบยัยนั่น"

และแล้วสักพักก็มีจดหมายปริศนาอีกฉบับส่งมาถึงแทยอน นี่มันชั่วโมงส่งจดหมายหรือยังไงกัน

เธอเปิดมันออกมาอ่าน

'วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม'

หญิงสาวยิ้มเล็กน้อยพลางมองหาเจ้าของจดหมาย 'แบคฮยอน' เขาหันมามองเธอ เธอส่งสัญญาณมือว่าโอเค เขายิ้มตอบรับ

"แน่ะแน่ะแน่ เอาแต่ว่าคนอื่น นี่ถึงขนาดชวนไปกินข้าวกันเลยหรอเนี่ย ยังงี้ผมก็กินข้าวคนเดียวอ่ะดิ"

ชายหนุ่มได้ทีก็แซวพี่สาวกลับบ้าง

"ได้ทีก็เอาคืนเลยนะ แล้วนี่เธอไม่ได้ไปกินข้าวกับแม่เจสสิก้าอะไรนั่นหรอ"

"เปล่า สิก้าเขาไปกับเพื่อนเขา"

"แบร่ เสียใจอ่ะดิ"

หญิงสาวแลบลิ้นใส่ชายหนุ่ม ความสัมพันธ์ของทั้งสองคู่กำลังไปได้ดีแต่ว่า...มันจะมีอุปสรรคหรือเปล่านะ....

 

วันต่อมา

ดีโอและคริสตัลกลับจากการเข้าค่ายเป็นเวลาเลิกเรียนของโรงเรียนพอดี พวกเขาทั้งเหนื่อยล้าและอยากพักผ่อน พวกเขาทั้งสองสะพายเป้เดินลงมาจากรถ

"ไปค่ายครั้งนี้สนุกเนาะแต่ตอนนี้ฉันเหนื่อยมากๆเลย ฉันกลับบ้านก่อนนะแล้วไว้เจอกัน บาย"

เด็กสาวโบกมืออำลาชายหนุ่มแล้วเดินจากไป ส่วนชายหนุ่มก็แยกไปอีกทางนึง ในขณะนั้นเจสสิก้าเฝ้ามองดูสถานการณ์อย่างกังวลใจ

'ฉันต้องถามให้รู้เรื่อง'

"อ้าวพี่ เลิกเรียนแล้วเหรอ"

เด็กสาวเอ่ยปากพร้อมกับเดินมาหาผู้เป็นพี่

"อืม คริสตัล พี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมอ่ะ"

"อะไรหรอคะ"

เด็กสาวถามด้วยความสงสัย

"เธอ...ชอบดีโอหรือเปล่า"

คำถามของผู้เป็นพี่สร้างความตกใจให้กับเด็กสาว

"ท..ทำไมล่ะคะ"

"เหอะน่า บอกมาว่าชอบหรือเปล่า"

"....ป..เปล่านิคะ"

เด็กสาวตอบเสียงสั่นเครือ

"เฮ้อ...ค่อยโล่งอก"

"ทำไมหรอคะ"

หญิงสาวยื่นหน้าเข้าไปใกล้เด็กสาว เธอกระซิบเบาๆ

"ก็...ฉันชอบเขาน่ะ"

คำตอบของหญิงสาวทำให้เด็กสาวยืนแทบไม่อยู่

"...งั้นหรอคะ"

"งั้น พี่ไปทักทายเขาก่อนนะ"

หญิงสาวเอ่ยปากแล้ววิ่งตามชายหนุ่มไปทันทีทิ้งความสับสนให้กับผู้เป็นน้องสาว

'พี่สิก้า...ชอบดีโอ...นี่มันอะไรกัน'

'เราจะแคร์ทำไมล่ะ...เราไม่ได้ชอบดีโอนี่'

ตอนนี้ภายในใจของเธอมันสับสนวุ่นวายไปหมดแล้วแต่เธอก็ยังพยายามที่จะหลอกตัวเองรวมถึงพี่สาวของเธอก็ยังโกหกใจตัวเองโดยที่ไม่รู้ตัว....

 

ทางเจสสิก้า

เธอวิ่งตามหาดีโออยู่เนิ่นนาน ชายหนุ่มที่เธอ'หลง'อย่างไม่ลืมหูลืมตาและแล้วเธอก็พบเขากำลังเดินเล่นอยู่ที่สวนท้ายโรงเรียน

"ดีโอ!"

เธอตะโกนเรียกชายหนุ่ม

"อ้าว เจสสิก้า สวัสดีครับ"

ชายหนุ่มเดินตรงมาหาหญิงสาว

"ไม่ต้องพูดครับกับฉันก็ได้นะ"

"จะดีหรอครับ จริงๆผมควรจะเรียกพี่ว่าพี่สิก้าด้วยซ้ำนะ"

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันอยากให้เราเป็นกันเองมากกว่า ว่าแต่ไปค่ายสนุกไหม"

"สนุกมากเลยล่ะ"

"แล้ว น้องสาวฉันเป็นไงบ้าง"

หญิงสาวเอ่ยปากถามชายหนุ่ม สร้างคความงุนงงให้กับเขา

"น้องสาวเหรอ?"

"ก็ยัยค..."

'Ayo stop let me put it down another way'

เสียงเรียกเข้าจากมือถือในกระเป๋าเสื้อของหญิงสาวดังขึ้น เธอกดรับสาย

"พี่คะ นี่มันจะเย็นแล้วนะคะ"

"โอเค พี่จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ"

เธอเอ่ยปากขึ้นพร้อมกับกดตัดสาย

"ฉันต้องกลับแล้วล่ะ ไว้เจอกันนะ บาย"

"บาย"

หญิงสาวโบกมืออำลาชายหนุ่มพร้อมตรงไปหาเด็กสาว

"ขัดจังหวะฉันจังเลยนะเธอเนี่ย"

"ก็ฉันเหนื่อยนิคะ อยากกลับบ้าน อย่ามัวแต่หวบนกันสิคะ"

เด็กสาวแสร้งยิ้มออกมาทั้งที่ในใจของเธอมีแต่ความสับสนวุ่นวาย พวกเขาทั้งสองคนเดินลัดเลาะไปตามริมถนน ขณะที่สัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีแดง เจสสิก้าและคริสตัลเดินข้ามถนนไปด้วยกัน แต่แล้วกลับมีรถคันนึงฝ่าไฟแดงครงมาที่หญิงสาว

"อ้า!!!!!"

"พี่สิก้า!"

 

"สิก้า!"

ชายร่างสูงเห็นภาพของหญิงสาวถูกรถชนที่อยู่ดีๆก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา เขารีบหายวับไปปรากฏตัวที่จุดเกิดเหตุอย่างกระวนกระวาย แต่ภาพที่เขาเห็นกลับเหลือเพียงเลือดสีแดงสดที่นองเต็มถนน เขาหลับตาลงและใช้พลังของเขาในการค้นหาหญิงสาว.....ภาพนิมิตปรากฏขึ้นในหัวของเขาอีกครั้ง

"พี่สิก้า!"

เด็กสาววิ่งไปหาผู้เป็นพี่สาวที่นอนสลบอยู่บนพื้นด้วยความตกใจ ผู้คนที่กำลังเดินอยู่ต่างมามุงดูหญิงสาว เธอจับศีรษะของเจสสิก้าขึ้นมา มือของเธอเต็มไปด้วยเลือดของพี่สาว

"ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลทีค่ะ พี่สิก้าอย่าเป็นอะไรนะ..ฮือ..."

เด็กสาวเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือพร้อมกับเสียงสะอึกสะอื้นและน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย สักพักรถพยาบาลก็มาถึง พนักงานในรถอุ้มร่างของหญิงสาวขึ้นหลังรถโดยมีผู้เป็นน้องสาวตามอยู่ด้านหลัง รถคันนั้นตรงไปที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากที่นี่ 

"ตายไปซะได้ก็ดีนะ"

คำพูดนี้ออกมาจากปากของใครคนหนึ่งหลังกำแพงอิฐ เธอใส่ผ้าปิดหน้าสีดำเอาไว้...หลังจากนั้น เขาก็ค่ปยๆลืมตาขึ้น ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

"มีคนคิดร้ายกับสิก้างั้นหรอ...ใครกัน"

 

หน้าห้อง ICU

เด็กสาวนั่งรอผู้เป็นพี่สาวที่อยู่ระหว่างการรักษาอยู่ข้างนอก น้ำตาของเธอยังคงไหลออกมาไม่หยุด ชายร่างสูงปรากฏตัวขึ้นไม่ไกลจากเด็กสาว เขาเดินเข้าไปหาเธอ

"ขอโทษครับ คนที่อยู่ในห้องนี้ใช่เจสสิก้าหรือเปล่าครับ คือผมเป็นเพื่อนเธอน่ะครับ"

"ใช่ค่ะ พี่สิก้าอยู่ในห้องนี้ ฉันชื่อคริสตัล น้องสาวพี่สิก้าค่ะ"

"ผมไคครับ แล้วนี่สิก้าเป็นยังไงบ้างครับ"

ชายร่างสูงเอ่ยปากขึ้นพร้อมกับนั่งลงข้างๆเด็กสาว

"ยังไม่รู้เลยค่ะ"

เด็กสาวพูดหน้าเศร้า

1 ชม.ต่อมา

คุณหมอเปิดประตูเดินออกมาจากห้องICU ชายร่างสูงและเด็กสาวรีบเดินตรงไปหา

"คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้วครับ"

คุณหมอพูดแล้วเดินจากไป ทั้งสองคนถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างโล่งใจ

"เอ่อ...คริสตัลครับ"

"คะ?"

"เจสสิก้านี่มีศัตรูที่ไหนบ้างหรือเปล่าครับ"

"พี่ฉันน่ะหรอ....ไม่มีน่ะค่ะ ทำไมหรอคะ"

"คือ...ผมรู้สึกว่ามีคนคิดร้ายกับเจสสิก้า"

"เอ ฉันก็เจอเรื่องแปลกเหมือนกันค่ะ...ตอนที่ฉันไปค่าย มีเสือตัวนึงมันน่ากลัวมากแล้วก็แปลกมาก มันทำร้ายฉันแต่กลับไม่ได้ทำร้ายเพื่อนของฉัน"

"เสืองั้นหรอ"

"ใช่ค่ะ แต่ว่าหน้าของมันตอนที่มองเพื่อนฉันมันเศร้ามากๆ"

"เพื่อนหรอ? ใครครับ"

"รู้จักดีโอไหมคะ"

"ดีโอ ห้องม.5/1อ่ะนะครับ"

"ค่ะ"

"ญาติผมเองแหละครับ"

"อ้อ...บังเอิญจังนะคะ"

ชายร่างสูงยังคงครุ่นคิดถึงภาพคนที่ปิดหน้าด้วยผ้าสีดำในนิมิตและนำมาปะติดปะต่อกับเรื่องของคริสตัล

'เจสสิก้าโดนคนๆนั้นทำร้าย คริสตัลโดนเสือทำร้ายแต่กลับไม่ทำร้ายดีโอ...เสือตัวนั้นต้องมีความสัมพันธ์อะไรกับดีโอ...เสือกับคนคนนั้นเป็นคนคนเดียวกันหรือเปล่านะ....'

คำถามต่างๆมันผุดขึ้นมาในสมองของเขาจนวุ่นวายไปหมด เขาคงไม่ต้องกังวลกับเรื่องเหล่านี้หากผู้เกี่ยวข้องไม่ใช่ผู้หญิงที่เขารัก...

 

ห้องพักผู้ป่วย

ไคและคริสตัลเดินเปิดประตูตรงมาหาเจสสิก้าที่อยู่ในชุดของโรงพยาบาล ศีรษะของเธอมีผ้าพันแผลพันอยู่

"คริสตัล...อ้าว ไค มาได้ไง"

"ก็พอรู้เรื่องก็รีบมานี่แหละ พวกเราเป็นห่วงเธอมากเลยนะ"

"ขอบใจนะ แล้ว...ดีโอกับแทยอนล่ะ"

"อ๋อ สองคนนั้นยังไม่รู้เรื่องหรอก"

"เดี๋ยวนะ เธอรู้จักดีโอด้วยเหรอ"

"คือ...ดีโอกับไคเป็นพี่น้องกันน่ะ"

"ค่ะ แล้วนี่พี่เป็นไงบ้างค่ะ"

เด็กสาวเอ่ยปากถามพร้อมกับเดินไปอีกข้างนึงของเตียง

"ก็เจ็บแผลนิดหน่อยน่ะ"

"พี่คะ งั้นฉันขอตัวกลับไปเอาเสื้อผ้าก่อนนะคะ วันนี้ฉันจะนอนค้างกับพี่ที่นี่นะ"

"ไม่ต้องหรอก กลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ"

"ไม่ได้หรอกค่ะ ไค ฉันฝากพี่สาวด้วยนะคะ"

เด็กสาวพูดแล้วรีบเดินออกไปทันที เจสสิก้าถอนหายใจออกมาแรงๆ

"โชคร้ายจังนะ ฉันเนี่ย"

"เธอไม่ได้โชคร้ายหรอก มีคนคิดจะฆ่าเธอ"

ชายร่างสูงเอ่ยปากขึ้น หญิงสาวตกใจขึ้นมาเล็กๆ

"เธอรู้ได้ยังไง แล้ว...เป็นใครกัน"

"เอาเป็นว่าฉันรู้ แต่ฉันมองไม่เห็นหน้าเลยไม่รู้ว่าเป็นใคร ช่วงนี้เธอต้องระวังตัวนะเจสสิก้า"

"อืม ฉันจะระวังตัวนะ"

และแล้วพยาบาลก็เข็นรถที่มีอาหารจัดอยู่เข้ามาภายในห้อง

"ถึงเวลารับประทานอาหารแล้วนะคะ"

หญิงสาวพยุงตัวเองลุกขึ้นมานั่งโดยมีชายหนุ่มคอยประคองอยู่

"มา ให้ฉันป้อนนะ"

ชายหนุ่มหยิบช้อนตักข้าวต้มในชามขึ้นมาเป่าให้คลายความร้อนก่อนที่จะยื่นไปตรงหน้าของหญิงสาว

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันกินเองก็ได้ ฉันไม่ใช่เด็กนะ"

"เอาน่า"

หญิงสาวรู้สึกแปลกๆที่ต้องมานั่งให้ใครป้อนข้าวแต่เธอก็ยอมจำนนให้เขาป้อนอย่างโดยดีจนหมดชาม...

"ขอบคุณนะ"

"อืม ไม่เป็นไรหรอก"

หลังจากที่เธอกินอาหารเรียบร้อน เขาก็ค่อยๆจับศีรษะของเธอให้นอนลงไปบนเตียงผู้ป่วยพร้อมกับหยิบผ้าห่มขึ้นมาปกคลุมร่างกายของเธอ
"นอนเถอะ"
หญิงสาวหันหน้าไปอีกทางนึงก่อนที่จะปิดเปลือกตาแล้วหลับไป

"ไค นายอยู่ไหนเนี่ย"

เสียงเรียกของดีโอที่ส่งมาถึงเขาผ่านทางจิตที่เชื่อมโยงกันดังขึ้นข้างหูของเขา

"มาแล้วค่ะ!"

ซึ่งเป็นเวลาที่เด็กสาวกลับมาพอดี เธอเดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าเป้ที่ภายในมีเสื้อผ้าของเธอ

"คริสตัลมาแล้ว งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"

"ค่ะ"

ชายร่างสูงเปิดประตูเดินออกไปนอกห้องพร้อมกับหายวับไป

 

เขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่อพาร์ตเมนท์ที่พวกเขาทั้งสามอาศัยอยู่

"เฮ้ย ไอไค หายไปไหนมาวะ"

ชายหนุ่มตั้งคำถามทันทีที่เห็นร่างของชายร่างสูง

"เฮ้ย...สิก้าเจ็บตัวอีกแล้วว่ะ"

"อีกแล้วหรอ"

แทยอนเดินเข้ามาสบทบด้วย

"แต่ฉันว่า...มันมีคนจงใจว่ะ ตอนฉันใช้พลังหาสิก้าฉันเห็นใครก็ไม่รู้ตั้งใจจะฆ่าเธอ....ใครกันนะ.."

วันรุ่งขึ้น 
วันนี้เป็นวันเสาร์ ทุกคนต่างออกไปเดินเที่ยวชอปปิ้งแต่กับเจสสิก้า เธอกลับต้องมานั่งพักผ่อนอยู่ในบ้านหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาล เธอถอนหายใจออกมาแรงๆ
"ยัยคริสตัล ฉันเบื่ออ่ะ อยากออกไปเที่ยวก็ไปไม่ได้"
"ทนหน่อยเถอะพี่ ไว้หายดีก่อนเดี๋ยวค่อยไปก็ได้"
สักพักนึง เสียงกริ่งก็ดังขึ้น
"เดี๋ยวฉันไปดูเองค่ะ"
เด็กสาวเดินออกไปนอกบ้าน เธอพบเห็นชายร่างสูงที่เจอเมื่อวาน มือของเขาถือถุงอะไรบางอย่างอยู่
"อ้าวคุณนี่เอง  มาเยี่ยมพี่สิก้าหรอคะ"
"ครับ"
"เข้ามาก่อนสิคะ"
เด็กสาวเดินนำชายร่างสูงเข้ามาในบ้าน
"อ้าวไค มาไงเนี่ย"
"มาเยี่ยมเธออ่ะแหละ อ่ะนี้ของฝาก"
เขายื่นถุงในมือให้เธอ

"โห อาหาร ขนม ผลไม้ กะให้ฉันอ้วนเลยปะเนี่ย"
"คงงั้นมั้ง 555"
ทั้งสามคนคุยกันอย่างสนิทสนม คริสตัลผู้เป็นน้องสาวคอยสังเกตพี่สาวและชายหนุ่มอยู่ตลอดเวลาและแอบสงสัยในพฤติกรรมบางอย่าง 

1 ชม.ผ่านไป
ไคกลับไปแล้ว หญิงสาวกำลังจะเดินขึ้นห้อง
"เดี๋ยวค่ะพี่!"
"มีอะไรหรอ"
หญิงสาวเดินตรงมาหาน้องสาว
"ทำไมฉันรู้สึกว่า....พี่กับไค...เหมือนเป็นแฟนกันเลยล่ะคะ"
เจอคำถามนี้เข้าไปทำให้หญิงสาวผู้ถูกถามถึงกับนิ่งไปสักพัก
"บ...บ้า เราเป็นเพื่อนกันนะ"
"แต่สายตาที่พี่กับไคมองกัน มันไม่ใช่นะคะ แล้วฉันก็เห็นพี่มีความสุขมากๆเวลาที่ได้คุยกับเขา"
"ไม่จริง...เธอก็รู้ว่าพี่ชอบดีโอนะ"
"ไม่ใช่เพราะหน้าตาแล้วก็ความป๊อปปูล่าของดีโอหรอคะที่พี่ชอบ.."
คำพูดของเด็กสาวสร้างความสับสนในใจของหญิงสาว ตกลงแล้วเธอรักใคร แล้วใครกันที่ทำให้เฑปอมีความสุข.....

สวัสดีค่ะ เม้นกันหน่อยสิคะ เหงาจังเลย แต่ยังไงก็จะพยายามอัพเรื่อยๆนะคะ