Romantic Fantasia (Fic Snsd Fx Exo)

ลำดับตอนที่ #5 : แค่คำว่า'เพื่อน'

เช้าวันอาทิตย์

แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามาในห้องนอนสะท้อนกับใบหน้าของหญิงสาวผมบลอนด์ในผ้าห่มบนเตียงที่ยังไม่รู้สึกตัว

"อืม..."

เสียงครางงัวเงียของหญิงสาวขี้เซาดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปาก เธอเปิดเปลือกตาของเธอขึ้นกวาดตามองสถานที่แปลกตา

"นี่มันที่ไหนเนี่ย"

เธอกำลังจะลุกจากเตียงแต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าร่างบางๆของตนมีเพียงกางเกงซับหลวมๆและเสื้อกล้ามบางๆปกปิดอยู่ เธอเหลือบตาไปมองชายหนุ่มที่ฟุบหลับอยู่ข้างๆเตียงที่มองหน้าไม่ค่อยชัดเท่าไร

"อ๊า!!!!!"

เสียงแหลมของเธอเปล่งออกมาทำให้ชายหนุ่มข้างเตียงสะดุ้งตื่นขึ้น เธอรีบหยิบผ้าห่มมาปกปิดร่างกายของเธอก่อนที่จะหยิบหมอนบนเตียงไล่ตีชายหนุ่ม เขาพยายามเอามือปิดใบหน้าเพื่อป้องกันไม่ให้หญิงสาวทำร้ายเขา

"เฮ้ย! หยุดก่อน! สิก้า!! ฉันเอง ไคไง"

"ฮะ? ไค"

หญิงสาวเห็นหน้าชายหนุ่มและจำเขาได้ เธอจึงหยุดการกระทำของเธอ

"มีเรื่องอะไรกันเนี่ย"

แทยอนเอ่ยปากขึ้นพร้อมกับเดินตรงมาหาทั้งสองคน

"เจสสิก้า ฟื้นแล้วหรอ"

"...จ้ะ เธอ..แทยอนเด็กใหม่ใช่ไหม"

"อืม ฉันเอง เรียกแทก็ได้นะ เธอน่ะโดนพวกนั้นทำร้าย ฉันก็เลยพามาอยู่นี่ก่อนเพราะไม่รู้ว่าบ้านเธออยู่ไหน...แล้วเนี่ยน้องฉันเอง ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

หญิงสาวยื่นมือออกไป เจสสิก้าจับมือของเธอเป็นการตอบรับ

"ขอบคุณมากนะ ว่าแต่น้องหรอ?...ทำไมอยู่ชั้นเดียวกันล่ะ?"

'ตายละ ฉันกับไคอยู่ชั้นเดียวกันนี่'

ทั้งคู่อยู่ในความเงียบไม่รู้จะตอบหญิงสาวอย่างไรดี เพราะเรื่องอายุบนโลกมนุษย์เป็นแค่ตัวเลขที่พวกเขาคิดขึ้นเองเท่านั้น

"หรือว่า...เธอเรียนเร็ว"

หญิงสาวพูดพร้อมกับหันไปมองชายร่างสูง

"ช..ใช่ ฉันน่ะเรียนเร็ว จริงๆฉันอยู่ม.5นะ"

ชายร่างสูงหยิบเดรสตัวสวยของหญิงสาวที่พาดอยู่บนเก้าอี้ให้เธอ 

"อ่ะ ห้องน้ำอยู่นี่นะ"

หญิงสาวรับเสื้อผ้าในมือของเขาแล้วตรงเข้าไปในห้องน้ำ

"เกือบไปแล้วสิ ทำไมแกไม่ไปอยู่ชั้นเดียวกับดีโอนะ"

"ก็ชั้นม.6สาวๆสวยๆเยอะนี่"

"เธอนี่...เสือผู้หญิงจริงๆเลยนะ"

"แต่ต่อไปนี้คงมีคนเดียวแล้วล่ะ..."

ชายร่างสูงพูดขึ้นมาลอยๆสร้างความแปลกใจให้กับผู้เป็นพี่สาว

"เธอว่าอะไรนะ"

"อ..อ๋อ เปล่านิ"

 

5 นาทีต่อมา

หลังจากหญิงสาวผมบลอนด์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเธอก็เปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดเดิมของเมื่อวาน

"เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว งั้นเดี๋ยวให้เราพาเธอไปส่งบ้านนะ พี่แทไปด้วยกันปะ"

"เดี๋ยวนะ ถ้าเธอเป็นน้องแทยอนฉันก็เป็นพี่เธอน่ะสิ"

หญิงสาวพูดพร้อมกับอมยิ้ม

"ครับ พี่สิก้า"

"ไม่เอา! เรียกเหมือนเดิมนั้นแหละฉันยังไม่อยากแก่นะ"

'ฉันแก่กว่าเธอตั้ง200ปีนะ'

หลังจากนั้นชายหนุ่มดีโอก็เดินตรงเข้ามา สายตาของเจสสิก้ามองไปที่เขาตาไม่กะพริบ

"นี่ดีโอ น้องอีกคนของฉันอยู่ม.5/1"

"วันนั้นที่เดินชนเธอน่ะ ขอโทษนะ แล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับ"

ชายหนุ่มยื่นมือของเขาออกมา หญิงสาวยื่นมือออกไปตอบรับ อาการหลงชายหนุ่มทำให้ใบหน้าของเธอเริ่มมีสีแดงขึ้นมา 

"ฉันเจสสิก้านะอยู่ม.6/1 เรียกสิก้าเฉยๆก็ได้ค่ะ"

"ครับ"

"ไปเถอะสิก้า"

หญิงสาวพยักหน้าตอบรับพร้อมกับเดินตามชายร่างสูงไป

"นี่ พี่แท ฉันว่าเจสสิก้าหน้าตาเหมือนใครบางคนที่ฉันรู้จักนะ..."

 

30นาทีต่อมา 

รถสีดำสุดหรูที่ชายร่างสูงเนรมิตขึ้นจากพลังของเขาหยุดลงที่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่

"โห นี่บ้านเธอเหรอ สวยจังนะ"

"ถึงแล้ว...งั้นฉันไปนะ บาย"

"อืม บาย"

เขาและเธอโบกมืออำลากัน ชายหนุ่มยังคงมองหญิงสาวผมบลอนด์ที่กำลังเดินเข้าไปในบ้าน เขายิ้มออกมาเล็กๆอย่างมีความสุข...

ทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู เด็กสาวผมสีน้ำตาลก็รีบวิ่งลงมาจากบันไดมายืนอยู่ตรงหน้าของหญิงสาว

"พี่คะ! ฉันเป็นห่วงมากเลยนะคะทำไมไม่กลับบ้านล่ะ"

เด็กสาวเอ่ยปากขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล

"พี่ขอโทษ คือมันมีอุบัติเหตุนิดหน่อย"

"แล้วพี่เป็นอะไรหรือเปล่า"

"พี่ไม่เป็นไร"

"แน่นะ"

"อืม ไม่ต้องเซ้าซี้น่า"

หญิงสาวพูดแล้วเดินตรงขึ้นไปบนห้องทิ้งให้ผู้เป็นน้องสาวเกิดอาการน้อยใจอยู่เล็กๆ 

น้องสาวของเธอคนนี้อาจจะน่ารำคาญสำหรับเธอแต่เธอจะรู้ไหมว่าเด็กสาวคนนี้เป็นคนที่ทำให้เธอได้ทุกอย่างหรือเรียกว่ายอมตายแทนเลยก็ว่าได้...

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

ห้องม.5/1

"นักเรียนทุกคน พรุ่งนี้เราจะไปเข้าค่ายกันนะให้ทุกคนเตรียม....................โอเค พรุ่งนี้อย่ามาสายกันล่ะ"

หลังจากที่คุณครูประจำชั้นพูดจบนักเรียนทุกคนต่างพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นกับแคมป์ครั้งแรกของปีนี้

"แคมป์หรอ น่าสนุกดีนะ"

"งั้นหรอ ฉันไม่เคยไปน่ะ มันเป็นยังไงหรอ"

ชายหนุ่มเอ่ยปากถามเด็กสาว

"ก็มีอะไรสนุกๆเยอะเลยล่ะแต่เสียดายที่ฉันไม่มีเพื่อนสนิทก็เลยเหงาๆนิดหน่อย"

"งั้น..ฉันเป็นเพื่อนสนิทของเธอได้ไหมล่ะ"

ชายหนุ่มเอ่ยปากพร้อมสบตากับเด็กสาว คำพูดของเขาทำให้หัวใจของเด็กสาวเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ 

"อืม ฉันขอบคุณเธอสำหรับทุกอย่างนะ เธอจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันตลอดไปเลยล่ะ"

เด็กสาวพูดพลางยิ้มเล็กน้อย ถึงความสัมพันธ์ของแวมไพร์หนุ่มและเด็กสาวผู้ไม่เคยพบเจอรักแท้จะเริ่มไปไกลกว่าที่เห็นแต่พวกเขากลับเลือกที่จะปิดกั้นหัวใจของตัวเองด้วยคำว่าเพื่อน...

 

วันต่อมา

เหล่านักเรียนชั้นม.5กำลังทยอยลงจากรถทัวร์ที่ถึงที่หมายเรียบร้อยแล้ว ภาพเบื้องหน้ามีแต่ภูเขา น้ำตก ต้นไม้และธรรมชาติ 

"สวยจังเลย"

เด็กสาวเอ่ยปากขึ้นพร้อมกับสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอด 

"ใช่ สวยมาก...ไปรวมกลุ่มกันเถอะ"

ชายหนุ่มเดินนำเด็กสาวไปยังจุดรวมพล

"นักเรียนทุกคนฟังทางนี้ เราจะใช้เวลาอยู่ที่นี่เป็นเวลา 3 คืน สำหรับวันนี้เราจะออกเดินทางไปบ้านพักในป่าอย่าแตกกลุ่มกันล่ะ...โอเค ออกเดินทางได้"

หลังจากไกด์ผู้นำทางอธิบายรายละเอียดการเข้าค่าย เขาและเหล่านักเรียนก็เดินตรงเข้าไปภายในป่าที่มีสีเขียวอยู่ล้อมรอบ เสียงเล็กๆของนกหลายตัวดังขึ้นเป็นระยะๆ 

"โอ้ย!"

เด็กสาวเดินสะดุดขอนไม้ขางท้างทำให้ร่างของเธอล้มลง

"คริสตัล! เป็นอะไรหรือเปล่า นั่งพักตรงนี้ก่อนละกัน"

ชายหนุ่มพูดพร้อมกับพยุงร่างของเธอมาพิงที่ต้นไม้ต้นใหญ่ เขาถอดรองเท้าผ้าใบจากเท้าของเธอออกพร้อมกับค่อยๆนวดที่ฝ่าเท้าของเธออย่างเบามือๆ เด็กสาวจ้องมองชายหนุ่มที่คอยดูแลเธออย่างประทับใจ

"ฉันหายแล้ว ขอบคุณมากนะ เราไปต่อกันเถอะ"

ในขณะที่ผู้เดินทางคนอื่นเดินทางล่วงหน้าไปแล้ว

ชายหนุ่มพยุงร่างของเด็กสาวขึ้นมาและเตรียมตัวออกเดินทางตามไปแต่แล้วกลับมีเสือโคร่งตัวหนึ่งกระโจนออกมาขวางทางไว้! แววตาสีเหลืองส้มของสัตว์จ้องมาที่เด็กสาว เธอยืนนิ่งทั้งกลัวทั้งตกใจจับมือของชายหนุ่มไว้แน่น

"ไม่เป็นไรนะ"

ชายหนุ่มพยายามปลอบใจเด็กสาวเพราะตัวเขาเองมีพละกำลังที่มากกว่าเสือธรรมดาๆเป็นสิบเท่า แต่แล้วเสือตัวนั้นก็กระโจนเข้ามาทางพวกเขา

"หลบไป!"

ชายหนุ่มเอ่ยปากขึ้น เขาผลักร่างของเด็กสาวออกไปข้างทางทำให้ร่างของเขาถูกเสือโคร่งตัวนั้นคร่อมร่างไว้ มันไม่ทำร้ายเขา แววตาของมันจ้องมองที่เขาแฝงความเศร้าบางอย่าง เขาผลักร่างของเสือโคร่งตัวนั้นออกไปแต่มันกลับไม่สะทกสะท้านกับพละกำลังของแวมไพร์อย่างชายหนุ่มสร้างความแปลกใจให้เขาเป็นอย่างมาก

'นี่ต้องไม่ใช่เสือธรรมดาแน่ๆ แต่ทำไมมันถึงไม่ทำร้ายเราล่ะ'

เขาคิดในใจ แค่เพียงชั่วขณะเสือโคร่งตัวนั้นก็หันไปมองที่เด็กสาวอีกครั้ง แววตาของมันแฝงความโกรธแค้นอย่างเต็มเปี่ยม มันผละจากร่างของชายหนุ่มกระโจนไปหาเด็กสาว อุ้งเล็บของมันตะปบลงไปที่แขนขวาของเธอ เลือดสีแดงสดไหลออกมา

"อ้า!"

เด็กสาวทั้งเจ็บและตกใจจนสลบไป เสือตัวนั้นง้างอุ้งเล็บเตรียมจะตะปบลงไปที่กลางร่างกายของเด็กสาว

"คริสตัล!"

ชายหนุ่มวิ่งเข้าไปหาเสือโคร่งตัวนั้น ดวงตากลายเป็นสีแดงก่ำ เขาฝังเขี้ยวคมลงไปที่คอของเสือโคร่งตัวนั้น เลือดสีน้ำเงินไหลออกมายิ่งเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าเสือตัวนี้มาจากโลกปีศาจของเขา 

"โฮกกกกก!!!!"

มันคำรามด้วยความเจ็บปวดและใช้พละกำลังของมันผลักชายหนุ่มไปกระแทกต้นไม้ต้นใหญ่ก่อนที่จะวิ่งหนีไป

"ปีศาจเสืองั้นหรอ..."

ชายหนุ่มรีบวิ่งไปหาเด็กสาวที่นอนสลบไสลอยู่จับร่างของเธอขึ้นมาบนตัก เขาเห็นบาดแผลที่แขนของเธอมีไหลออกมาไม่หยุด หลังจากนั้นเขาก็เริ่มร่ายคาถาอะไรบางอย่างอยู่ชั่วหนึ่งแล้วบาดแผลที่แขนของเธอก็กลับเป็นปกติ เขาถอนหายใจ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า เขาเป็นแวมไพร์ที่เก่งคาถาอาคมทีเดียว หลังจากนั้นเขาหลับตาลงใช้พลังค้นหานักเรียนคนอื่นๆแต่เขากลับไม่เห็นอะไรเลย

'ทำไงดีล่ะ...พลังไม่เหลือแล้ว'

เป็นเพราะเขาใช้พลังในการสมานแผลให้เด็กสาว เขาจึงไม่เหลือพละกำลังที่จะใช้ตามหาเด็กนักเรียนคนอื่นๆ เขาเลยตัดสินใจที่จะค้างคืนในป่าลึกกับเด็กสาว

 

กลางดึก

"อืม..."

เด็กสาวที่นอนพิงต้นไม้อยู่ค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น

"ตื่นแล้วหรอ"

ชายหนุ่มตรงไปหาเด็กสาว

"ที่นี่ที่ไหน"

"ในป่าไง วันนี้เราต้องพักที่นี่ไปก่อนนะแล้วพรุ่งนี้ค่อยออกตามหาคนอื่นๆ"

"ที่นี่....มันจะปลอดภัยหรอ"

เด็กสาวเอ่ยปากขึ้นพลางมองไปรอบๆกายอย่างระแวงระวัง ชายหนุ่มเข้าไปนั่งใกล้ๆเด็กสาว

"ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่ต้องกลัวหรอก"

"เอ๊ะ...แขนฉันทำไมหายแล้วล่ะ"

เด็กสาวมองแขนข้างที่โดนอุ้งเล็บเสือตะปบเข้าไปอย่างจัง

"ฉันรักษาให้เธอเองแหละ"

"แผลขนาดนั้นเนี่ยนะไม่น่าเชื่อว่ามันจะหายเร็วขนาดนี้ เธอเก่งจังเลยนะ ขอบคุณมากนะไม่อย่างนั้นฉันอาจจะตายไปแล้วก็ได้...แล้วเสือตัวนั้นล่ะ"

"มันหนีไปแล้วล่ะ ทำไมมันถึงไม่ทำร้ายฉันก็ไม่รู้"

"ทำไมไม่จุดไฟล่ะ"

เด็กสาวเอ่ยปากถามชายหนุ่ม

"ก็ฉันชอบมืดๆมากกว่า"

"จริงหรอ ฉันกลัวความมืดน่ะ"

เด็กสาวเดินไปหยิบกิ่งไม้ข้างทางโดยมีชายหนุ่มคอยช่วยเหลือ

"แล้ว...ไม่มีไฟจะทำไง"

ชายหนุ่มเอ่ยปากถามเด็กสาว เธอหยิบก้อนหินสองก้อนมาเสียดสีกันจนทำให้เกิดประกายไฟและทำให้ไฟติดที่กิ่งไม้ลุกโชนขึ้นมา

"เธอนี่ก็เก่งเหมือนกันนะ"

เด็กสาวยิ้มรับคำชมของชายหนุ่ม

"ฉันว่าเราควรพักผ่อนนะ พรุ่งนี้จะได้เดินทางต่อ เธอไปนอนเถอะ"

"อืม"

เด็กสาวรับคำพร้อมกับไปนั่งพิงที่ต้นไม้ต้นเดิม เธอพยายามข่มตาให้หลับแต่ก็ไม่ได้ผล

"เป็นอะไร นอนไม่หลับหรอ"

"อืม ฉันยังกลัวเสือตัวนั้นไม่หายเล.."

เด็กสาวยังพูดไม่จบ มือที่อ่อนโยนของเขาก็มาโอบกอดเธอไว้

"ฉันจะอยู่กับเธอ เธอไม่เป็นไรหรอก"

เด็กสาวสบตากับชายหนุ่ม ใบหน้าของทั้งคู่ค่อยๆเคลื่อนที่เข้าหากันจนจมูกทั้งสองสัมผัสกัน และริมฝีปากของทั้งสองก็กำลังจะสัมผัสกันแต่แล้วเด็กสาวกลับผละใบหน้าของเธอออกมา

"ฉัน...ขอโทษนะ"

"อืม...ไม่เป็นไรหรอก"

"เธอนอนเถอะ"

เขาเอ่ยปากขึ้นพร้อมกับเดินไปนอนพิงที่ต้นไม้อีกต้นหนึ่ง

'ฉันขอโทษนะแต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะรักใคร...'

เช้าของวันต่อมา
ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาก่อน เขาใช้พลังที่ฟื้นตัวแล้วค้นหาบ้านพักที่เด็กนักเรียนคนอื่นๆอาศัยอยู่
"อยู่นี่เอง..."
ความคิดแรกในหัวของเขาคือแค่ใช้คาถาก็สามารถไปปรากฎที่นั้นได้
"ดีโอ..."
แต่ติดอยู่ที่เด็กสาว...
'ฉันให้เธอรู้ไม่ได้แน่ๆ'
เขาเลยตัดสินใจที่จะเดินไปกับเด็กสาวเพราะเขาจะไม่ทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียวและไม่มีทางให้เธอรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา
"ไปกันเถอะ"
ชายหนุ่มเดินนำไปข้างหน้าโดยมีเด็กสาวเดินตามอยู่ด้านหลัง ไม่นานก็เจอบ้านพักเก่าๆที่เหล่านักเรียนกำลังต่ั้งแคมป์กันอยู่
"พี่คะ...สองคนนั้นมาแล้วค่ะ"
เด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง ทุกสายตาจ้องมองที่ทั้งสองคน
"นี่พวกเธอไปไหนมา พวกเราเป็นห่วงมากเลยรู้ไหม"
พี่ไกด์นำทางเดินตรงมาหาพวกเขาทั้งสอง
"ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงครับ คือพวกเราเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับ"
"เอาเถอะ ยังไงก็ไปกินข้าวกันก่อนสิ"
"คริสตัล เธอไปกินเถอะ"
"ทำไมล่ะ"
"ฉันยังไม่หิวน่ะ"
"โอเคๆ"
เด็กสาวเดินไปรับข้าวกล่องที่จุดรับอาหารแล้วเดินมานั่งข้างๆชายหนุ่ม
"คริสตัล"
"มีอะไรหรอ"
"ถ้าฉันเป็นปีศาจเธอจะกลัวฉันไหม"
"เธอนี่ถามอะไรตลกๆนะ"
"ฉันถามจริงๆ"
สีหน้าของชายหนุ่มดูเครียดลงสร้างความแปลกใจให้กับเด็กสาว
"ถ้าเป็นยังง่ั้นหรอ....ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะก็แล้วยังไง เธอก็ยังเป็นดีโออยู่ไม่ใช่หรอ"
เด็กสาวตอบพร้อมกับรอยยิ้ม รอยยิ้มของเธอทำให้เขายิ้มออกมา 
"ทุกคน วันนี้เราจะไปน้ำตกกันนะ น้ำตกที่นั้นมีแม่น้ำสวยมาก ใครอยากเล่นน้ำบ้าง"
"หนู/ผม"
นักเรียนทุกคนตอบพร้อมกัน พวกเขาต่างตื่นเต้นที่จะได้ไปเล่นน้ำตก
"โอเค เสร็จแล้วเราจะกลับมาที่นี่นะ"
ทุกคนเดินตามไกด์นำทางไปจนถึงน้ำตกที่สวยตระการตา สายน้ำเชี่ยวไหลลงมาจากด้านบนทำให้เกิดธารใสอยู่เบื้องล่าง
"ใครอยากเล่นน้ำไปเลย!"
นักเรียนจำนวนมากต่างลงไปเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน
"ไม่เล่นหรอ"
ชายหนุ่มเอ่ยปากถามเด็กสาว
"ฉันไม่อยากเปีย...อ้า!"
ชายหนุ่มสาดน้ำใส่เด็กสาวเบาๆ
"จะเอายังงี้ใช่ไหม....นี่ๆๆ"
เด็กสาวเดินไปที่ริมลำธารสาดน้ำใส่ชายหนุ่มจนเสื้อผ้าเปียกชุ่ม
"ได้.."
ชายหนุ่มอุ้มเด็กสาวขึ้นมา
"อ้า!"
เขาปล่อยเธอลงไปในลำธารทำให้เธอเปียกไปทั้งตัว เธอจับขาของเขาเอาไว้ก่อนที่จะลากเขาลงมากับเธอ
"เฮ้ย! นี่ฉันเปียกหมดแล้วนะ"
"ก็เธอแกล้งฉันก่อนนี่"
พวกเขาทั้งสองคนสาดน้ำเล่นกันไปมาภายในลำธารใสสร้างความอิจฉาแก่คนรอบข้าง
"เฮ้ย ดูนั่นดิ คู่นั้นเขาน่าอิจฉาเนาะ"
"เฮ้ยยยย น่ารักอ่ะ"
เหล่านักเรียนหญิงที่เคยหวังดีโอมาเป็นคู่ใจกลับเชียร์คู่นี้ซะงั้น
"ขึ้นยัง เดี๋ยวไม่สบายนะ"
ชายหนุ่มถามเด็กสาวด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เอา ฉันยังอยากเล่นน้ำอยู่เลย"
"ตามใจ เป็นไข้ก็ช่วยไม่ได้นะ"
"ถ้าฉันเป็น เธอก็ต้องเป็นเหมือนกันนั้นแหละ"
เด็กสาวผู้ไร้เดียงสายังคงสาดน้ำใส่ชายหนุ่ม
"เธอนี่ดื้อจริงๆเลย"
ถึงเด็กสาวจะดื้อรั้น แต่ความน่ารักของเธอมันก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ....

สวัสดีค่ะรีดเดอร์ วันนี้ก็เอาตัลโด้ไปก่อนนะคะ ตอนต่อไปอาจจะอัพนานนะคะเพราะว่าจะสอบแล้วอ่ะค่ะ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคอมเม้นและคนที่ติดตามนะคะ