ฟิคบารามอส:พี่ชายที่รัก(จริงๆหรอ??)

ลำดับตอนที่ #4 : สอบเข้า

"นี่เรน...ทำไมคนเขาต้องมองพวกเราแบบนั้นด้วยล่ะ"เฟลิโอน่าถามพลางมองไปยังสายตาหลายคู่ที่ยังมองมาทางเธอตาไม่กระพริบ



"ก็เรามันแปลกประหลาดสำหรับเขายังไงล่ะ"เรนเวนเทียสตอบเรียบๆ



"เดี๋ยวกระหม่อมจะจัดการไม่ให้พวกมันมองเราดีมั้ยฝ่าบาท"โกโดมไม่พูดเปล่ายังทำท่าจะร่ายมนต์ด้วย



"ถ้าเจ้ายังไม่อยากถูกถีบกลับไปเดมอสก็อยู่เฉยๆซะโกโดม"เจ้าหมาป่าแห่งเดมอสขู่ฟ่อ



"โหเรนแถวยาวจังเลยอ่ะ...."เฟลิโอน่าทำตาโตเมื่อเห็นความยาวของแถวคนที่จะมาสมัครเรียนที่นี่



"เดี๋ยวฉัน...."เรนเวนเทียสพูดยังไม่ทันจบก็โดนขัดขึ้น



"นายไม่ต้องเดี๋ยวฉันจัดการเองนายรออยู่ตรงนี้แหละ"ยังไม่ทันที่เจ้าหมาป่าแห่งเดมอสจะแย้งได้ทันร่างบางกับอีกหนึ่งตัวก็หายเข้าไปในฝูงคนซะแล้ว



ร่างบางเดินมาถึงโต๊ะที่ตั้งไว้สำหรับรับสมัครเธอยิ้มนิดๆเท่านั้นแหละเหล่ารุ่นพี่ชายต่างเข้ามารุมล้อมเธอและชวนให้เธอลัดคิวลงชื่อได้เลย(ไม่ค่อยจะเว่อร์เลยนะเนี่ย)



"ไม่ทราบว่าจะขอลงรายชื่อเพื่อเพื่อนด้วยได้หรือเปล่าค่ะ"น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาฟังอ้อนสุดฤทธิ์



"ได้ซิจ๊ะจะลงไปกี่คนก็ได้"รุ่นพี่ชายบอกพร้อมกับยิ้มอย่างหลงใหล่ร่างบางยิ้มดีใจและเขียนชื่อของคนที่มากับเธอพร้อมกับฉายาที่เธอตั้งให้เองทันที



"ขอบคุณนะค่ะ"ว่าจบร่างบางก็หายไปกลางฝูงชนที่ยืนอยู่ด้านหลังเหลือแต่รุ่นพี่ชายที่เมื่อมองรายชื่อล่าสุดสองรายชื่อที่เขียนไว้แล้วก็หน้าถอดสีทันทีเพราะมันเขียนไว้ว่า



เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะปรินซ์เซสออฟเดมอสแอนด์บารามอสส่วนอีกชื่อก็พอที่จะทำให้หน้าที่ซีดขาวอยู่แล้วซีดยิ่งขึ้น



เรนเวนเทียส คอสโมส เดอะดาร์กปรินซ์ออฟเดมอส







"เจ้าหญิงทำไมพระองค์ไม่ทรงเขียนฉายาจริงของท่านเรนไปล่ะพะย่ะค่ะ"โกโดมอดพูดขึ้นมาไม่ได้กับฉายาที่เจ้าหญิงอันเป็นที่เคารพของตนเขียนให้ชายหนุ่ม



"นายรู้หรอว่าคนอื่นจะคิดยังไงเมื่อเด็กอายุ15ปีเป็นราชาน่ะ"เฟลิโอน่าพูด





"แล้วทำไมเธอถึงต้องเขียนฉายาบ้าๆนั่นไปด้วย"เสียงเข้มๆแบบนี้บ่งบอกได้ว่าคนพูดกำลังโกรธส่วนเจ้าหญิงก็หน้าเจื่อนทันทีเมื่อเห็นร่างสูงโปร่งของชายหนุ่ม



"เธอรู้หรอ....."



"รู้  "เสียงของเรนเวนเทียสเย็นชามากยิ่งขึ้นจนทำให้ร่างบางเริ่มสะอื้นซึ่งร่างบางรู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มคนนี้แพ้น้ำตาผู้หญิงโดยเฉพาะน้ำตาของเธอ



"เฟลิโอน่า ทำไมเธอต้องโกหกพวกเอเดนพวกนั้นด้วยเล่าอีกอย่างฉายานั้นมันทำให้ฉันดูเด็กลงหลายพันปีเลย ฉันเป็นWolf ' Kingน่ะเฟแล้วนี่เธอกลับเขียนว่าฉันเป็นเจ้าชายแห่งความมืดนี่มัน"เมื่อเรนพูดได้อย่างนี้แล้วร่างบางก็รู้ทันที่ว่าชายหนุ่มไม่ได้โกรธเธอจริงๆ



"ก็ธิดาแห่งความมืดกับเจ้าชายแห่งความมืดก็เข้ากันดีนี่นาเรน"ร่างบางเริ่มยิ้มชายหนุ่มเลยรู้สึกปลงนิดๆว่าทำยังไงก้โกรธหญิงสาวไม่ลงเสียที



"แล้วเจ้าชายแห่งรัตติกาลเล่าเอาไปไว้ไหน"เรนเวนเทียสเริ่มล้อ



"เจ้าพี่น่ะนะ  เชอะ! ปล่อยไปเลยอยากไม่มาหาดีนัก"เฟลิโอน่าทำแก้มป่อง



"แต่เธอก็ยังถ่อมาที่เอดินเบิร์กเพื่อมาใกล้เขามากขึ้นไม่ใช่หรือไง"เรนเวนเทียสแย้ง



"ไม่เอาแล้วไม่พูดเรื่องนี้แล้ว เราไปนั่งรอจนกว่าเขาจะเริ่มคัดเลือกก็แล้วกัน"เฟลิโอน่าตัดบทพร้อมกับเดินไปทันทีทำให้เรนเวนเทียสยืนยิ้มอยู่คนเดียวที่สามารถแหย่หญิงสาวได้สำเร็จ







                                                               **************************





"คาโล วาเนบลีเดอะปรินซ์ออฟคาโนวาล"เสียงประกาศเรียกชื่อยังคงดังต่อเนื่องจากปากของชายแก่ๆคนหนึ่งซึ่งเจ้าหมาป่าแห่งเดมอสของเราทำท่าจะหลับท่ามกลางฝูงคนเสียแล้วถ้าร่างบางไม่คอยถองสะเอวเตือน



"เรนเวนเทียส คอสโมสเดอะดาร์กปรินซ์ออฟเดมอส"เสียงเรียกชื่อชายหนุ่มดังขึ้นโดยที่เจ้าตัวทำหน้าเบื่อๆจนร่างบางต้องคอยพลักให้ร่างสูงเดินไปให้เร็วขึ้น



แต่ฉายาของชายหนุ่มเป็นที่น่าสนใจสำหรับชาวเดมอสเป็นอย่างมากบางคนยิ่งคิดไปไกลในเมื่อเจ้าชายมากับเจ้าหญิงแบบนี้คงไม่พ้นเรื่องรักๆแน่นอนซึ่งเจ้าตัวก็ไม่เคยสนใจอยู่แล้ว(ว่าแต่เรนเคยสนใจอะไรบ้างล่ะ)



เรนเวนเทียสเดินเข้ามาในปะรำพิธีด้วยความมั่นใจดวงตาสีเทาคมกริบตวัดมองไปทางของทั้งสี่ชิ้นที่วางตระหง่านอยู่ตรงกลางลานชายหนุ่มแสยะยิ้มพลันของทั้งสี่ชิ้นก็ส่องประกายสีทองออกมาทันทีและสั่นระริกราวกับตอบรับผู้เป็นนาย



"ถ้าท่านจะคัดเลือกโดยรอให้อันไหนดับก่อนล่ะก็ท่านคงต้องรออีกนานเลยกระมัง"เรนเวนเทียสหันไปมองทางชายแก่ที่ยังคงส่งยิ้มมาให้เขาแต่เจ้าหมาป่าแห่งเดมอสคิดว่ารอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่ไม่จริงใจเอาเสียเลย



"ไม่ต้องรอนานถึงขนาดนั้นหรอกถ้าเพียงแต่ท่านเปิดเผยพลังที่แท้จริงของท่านออกมาล่ะก็ใช้เวลาไม่นานหรอก"เลโมธีพูดอย่างนุ่มนวลแต่เรนเวนเทียสก็ยิ้มนิดๆเท่านั้น



ตาแก่นี่   รับรู้ได้ถึงพลังของเราหรอนี่   ไม่ธรรมดานี่นา  ถ้าอยากเห็นพลังของข้าก็คอยดูก็แล้วกัน



เรนเวนเทียสกลับแสยะยิ้มออกมาและไอปีศาจก็แผ่วาบออกมาทำให้ทุกคน ณ ที่แห่งนั้น(อาจจะยกเว้นเฟลิโอน่าและโกโดม)ขนลุกเกรียวและทรุดนั่งลงอย่างหาสาเหตุไม่ได้!!



เรนก็ยิ้มนิดๆที่มุมปากอยู่เท่านั้นแต่ของวิเศษทั้งสี่ชิ้นก็ยิ่งสั่นอย่างรุนแรงและเริ่มมีรอยแตกร้าว!!!ตรงรอยแยกนั้นก็มีไอสีดำแผ่ออกมา!!เรนยังคงยิ้มอย่างพึงพอใจแต่มหาปราชณ์กลับเบิกตากว้างเมื่อเห็นของวิเศษทั้งสี่ชิ้นเริ่มแตกร้าวไอสีดำค่อยๆถูกดูดกลืนเข้าไปในร่างของเจ้าหมาป่าแห่งเดมอส(หรืออาจจะเปลี่ยนเป็นเจ้าชายแห่งความมืดชั่วคราว)



"ท่านเจ้าชาย......."เลโมธีอยากจะเอ่ยคำห้ามแต่ก็ยากนักเพราะไอปีศาจที่แผ่ออกมามันช่างน่าขนลุกเหลือเกิน



เรนเวนเทียสยิ้มอีกครั้งแล้วโบกมือของทั้งสี่ชิ้นก็ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยเหลือเพียงแต่ดาบเท่านั้นที่ยังคงส่องแสงออกมา...



"เท่านี้ก็น่าจะพอแล้วล่ะมั้งท่านมหาปราชณ์"เรนเวนเทียสพูด



"งั้นเชิญท่านเจ้าชายไปยังห้องสีแดงทางด้านนั้น...."ปราชณ์เลโมธียังคงนึกแคลงใจไม่หายเนื่องจากดวงหน้านั้นช่างดูคุ้นเคยเหลือเกินและยังพลังนั่นอีกที่มากมายล้นเหลือเหมือนกับเจ้าชายรัตติกาลแห่งเดมอสแต่พลังนี้กลับดูรุนแรงและเย็นชายิ่งกว่า....

"กลิ่นอายของเอวิเดส คนๆนี้เป็นใครกันแน่"เลโมธีพูดเสียงเบา

กลัวว่าคราวนี้เอดินเบิร์กอาจไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว.....







นี่เป็นภาพที่เราไปเจอมาดูเหมือนเฟลิโอน่ากับเรนมากๆเลยไปดูกันน่ะ



http://www.wallcoo.net/anime/shueisha/html/image12.html