[(fic)​Hunter×Hunter]​[killua​×oc]พรของพระเจ้ากับคุณ​คู่หมั้น​สุดซึน

  " นี่ๆ​ เครุจังตื่นได้แล้วนะ​ พวกเราใกล้ถึงตีนเขาแล้วนะ" เสียงเพื่อนของฉันที่ได้เรียกฉันที่กำลังหลับใหล​ได้ที่ ฉันจึงตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย​ "อื้อ​ เข้าใจแล้วๆ" ฉันขานตอบรับ

"ตรงนั้นสินะ​ เขาที่พวกเรากำลังจะไปกันน่ะ" ฉันชี้พรางหันไปถามเพื่อนที่นั่งข้างๆกัน​" ใช่แล้วๆ​ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วละ!! "ฉันมองเขาพูดอย่างตื่นเต้น​ แต่ฉันกับไม่นึกถึงมันเลยละ​ เพราะว่าอะไรน่ะหรอ​ ก็เพราะการเข้าค่ายครั้งนี้มันทำให้ฉันน่ะ!! ฉันน่ะ!! ต้องห่างจากท่านคิรัวร์(สามี)ไม่ว่าจะฟิคเกอร์​ หมอนข้าง​ ต่างๆนาๆ​แค่คิดก็เซ็งแล้วค่ะ!! "เครุจัง​ เป็นอะไรรึเปล่า"เพื่อนของฉันถามด้วยความเป็นห่วง"เปล่าจ้ะๆ" ฉันส่ายหน้าเบาๆ​ "เอาละ​ นักเรียนตอนนี้เราก็ได้มาถึงตีนเขากันแล้วนะ​ ขอให้นักเรียนทุกคนเตรียมของกันให้เรียบร้อยละ" "ค่า/ครับ~" ทุกคนตอบรับคุณ​ครูของพวกเขา​ "เอาละ​ จากนี้เราคงต้องเดินไปสินะ" เพื่อนถาม" ก็คงต้องเป็นอย่างงั้นแหละนะ~" ฉันตอบ​"เดินระวังๆกันด้วยนะ​นักเรียน ถึงจะทางไม่แคบแต่มันอาจจะมีทรุดจากฝนเมื่อคืนได้นะ"คุณ​ครูพูดเตือน" นี่ๆ​ ใครไปยอดเขาก่อนคนนั้นชนะเอามั้น​ คนแพ้เลี้ยงข้าวเป็นไง" ฟังดูดีนิ"พวกผู้ชาย​ในห้องคุยกันก่อนเริ่มวิ่งกัน​ พร้อมหัวเราะด้วยสนุกสนาน​ ฉันที่ไม่สนอะไร​ จึงยิบหูฟังขึ้นมาเพื่อฟังเพลงพร้อมกับชมภาพท่านสามีไปด้วย​ แต่ทันใดนั้นเองโทรศัพท์​ได้หลุดออกจากมือแต่ฉันคว้าไว้ได้​ ถึงอย่างงั้นจู่ๆมีผู้ชาย​กลุ่มหนึ่งชนฉันเข้า"อ.. เอ๊ะ?! " นั้นคือคำสุดท้ายที่ฉันพูดออกมา.. 

ก่อนที่สุดอย่างจะมืดมิด​"นี่ๆ​ สาวน้อยตื่นได้แล้วนะ" ฉันลืมตาตื่นขึ้น"เอ๊ะ?! ที่นี่คือ.. ?! แล้วคุณ​คือ? " ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย"ที่นี่คือ​ มิติว่างเปล่ายังไงละ!​ ส่วนฉันก็คือพระเจ้า​"เขาพูดอะไรที่สุด​ยอด​ออกมา "เอ๋!! ​ งั้นฉันก็ตายแล้วน่ะสิ?!!" ฉันงงมากเลยในจังหวะนั้น"ถูกต้องแล้ว​ละ​ เธอน่ะตายไปแล้ว" เขาพูดตอบฉัน"ไม่จริงน่า!! ฉันยังไม่ได้ออกตามหาทุกอย่างที่เขาขายเกี่ยวท่านคิรัวร์เลยนะ!!" ฉันตะโกน​ด้วยความเสียดาย"แหมๆ​ เธอเนี่ยขนาดตายแล้วยังไม่คิดอย่างอื่นเลยนะ… งั้นไปเกิดใหม่ในโลกนั้นเลยดีไหมละ"เขาพูดเชิญ​ชวนฉัน"เอ๊ะ?! ท.. ท่านพระเจ้าคะ!! ท่านพูดจริงหรอคะ!!" ฉันมองเขาอย่างจริงจัง" อื้มๆ​ ฉันแอบถูกใจเธอละ​ ดังนั้นฉันจะให้เธอไปเกิดที่โลกนั้นพร้อมกับพรของฉันเป็นไง~" เขาทำเอาฉันใจสั่นเลยละค่ะ" เอาค่ะ!! อะ.. แต่มันต้องมีข้อเเลกอะไรทำนองนั้นรึเปล่าคะ? "ฉันมองเขา"ฉันไม่เอาหรอก​ "ไม่มีเวลาว่างขนาดมานั่งคิดซะด้วยสิ"เขาตอบพรางทำหน้าเซ็ง" เอาละๆ​ ไปได้แล--" ฉันพูดขัดทันที"เดี๋ยว​สิคะ? แล้วพรของท่านคืออะไรงั้นหรอค่ะ" ฉันถามเขาก่อนที่เขาจะเอาปากมาที่ข้างหูแล้วพูดอะไรซังอย่างก่อนจะมีหลุมมาอยู่ใต้เท้าของฉันแล้วฉันก็ตกลงไป…

\\ไรท์บอกตามตรงว่าเป็นเรื่องแรกเลย​ ไรท์ไม่เขียนนิยายเลย​ เลยไม่รู้จะถูกใจทุกคนรึเปล่านะ55​ มีอะไรก็บอกกันได้นะ​ งั้นไปละ​ บรั้ยนะ

ป.ล. ใครอยากภาคเสริมไปอ่านนะ แหะๆ¬^¬